ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 180 ในที่สุดก็รวบรวมเงินห้าหมื่นหยวนได้

บทที่ 180 ในที่สุดก็รวบรวมเงินห้าหมื่นหยวนได้

“กำไลหยกวงนี้ ดูเหมือนราคาไม่เบาเลย มันแตกออกเป็นสามท่อนแล้ว น่าเสียดาย…….. ”

“ดูเหมือนว่าจะเป็นหยกเหอเถียนจื่อยู่ซึ่งมีราคามากกว่าห้าหมื่นหยวน ช่างน่าเสียดายมาก เด็กผู้หญิงคนนี้รุนแรงเกินไปจริงๆ การผลักดันด้วยมือนี้ อย่างน้อยได้ผลักเงินออกไปแล้วห้าหกหมื่นหยวน!”

“ยังมีอีกชิ้นหนึ่ง ไม่รู้ว่าอีกชิ้นหนึ่งจะเป็นอะไรหรือเปล่า!”

คนจำนวนมากมองไปที่หลี่ชือหานด้วยความขี้เล่น

และพนักงานต้อนรับหญิงก็ตกตะลึงเช่นกัน และเธอยังไม่ทันสนใจที่จะขอโทษกับเฉินเกอ และรีบเปิดอีกกล่องหนึ่งดูทันที

ในเวลาที่กล่องถูกเปิดออก เสียงอุทานรอบข้างก็ดังขึ้นทันที

“ว้าว หยกหลงหยุน นี่มันเป็นหยกหลงหยุน ฉันได้ยินมาว่าหยกแบบนี้ ถ้าคุณมองดีๆ จะเห็นว่าข้างในหยกนั้นเหมือนเมฆรูปมังกร ซึ่งมีราคาแพงมาก!”

“ฉันรู้ นี่คือหนึ่งในแบรนด์ชั้นนำของในร้านทองแห่งนี้ มันทำขึ้นมาโดยอาจารย์ชื่อดัง และราคาประมาณสองแสนหยวน!”

“ยังดี ที่ไม่ตกแตก ไม่งั้นจะต้องชดใช้เท่าไหร่!”

“อะไรคือไม่ตกแตก หยกหลงหยุนต้องตรวจเช็คสีหยกที่อยู่ข้างใน ถ้าหากสีหยกถูกกระทบจนโกลาหลไปแล้ว มันจะไม่มีรูปร่างเหมือนมังกร ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็แตกไปเลยจะดีกว่า!”

ผู้รู้บางคนอุทาน

“นี่คือใคร ซื้อกำไลหยกดีๆเช่นนี้มากมาย!”

บอสใหญ่คนเมื่อกี้นี้ ก็ประหลาดใจและพูดขึ้นมา

“เกิดอะไรขึ้น!!”

ในขณะนี้ ผู้จัดการหนุ่มในร้านรีบวิ่งออกมา และเห็นได้ชัดว่าต้องมีคนรายงานให้เขาฟังแล้ว

เมื่อเห็นว่ากำไลหยกสองวงตกอยู่ที่พื้นในที่เกิดเหตุ ก็ไม่ต้องพูดถึงความหวาดกลัวเขาเลย

“คุณยังยืนตะลึงทำอะไรอยู่ที่นี่ ยังไม่รีบเอาไปหาอาจารย์ยืนยันว่าหยกรูปมังกรถูกกระทบจนเสียหายหรือไม่!”

“อ๊ะ? ฉันจะไปเดี๋ยวนี้! แล้วคนนี้คือ……..”

“รีบไปเร็วเข้า !!!!”

ผู้จัดการก็พูดอย่างเป็นกังวล

พนักงานต้อนรับหญิงยังไม่ทันมีเวลาขอโทษเฉินเกอเลย ก็รีบเอาไปตรวจเช็ค

“คุณหนูคนนี้ คุณรอสักครู่ ผลการตรวจเช็คออกมาในภายหลัง เราค่อยมาพูดคุยถึงเรื่องของการชดใช้กัน!”

ผู้จัดการกล่าวกับหลี่ชือหานอย่างเย็นชาในขณะนี้

“อ้า? คุณพี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เมื่อกี้นี้ฉันแค่ยื่นมือออกไป…….”

เมื่อหลี่ชือหานได้ยินว่ากำไลหยกทั้งสองนี้ มีราคาแพงมากขนาดนี้ เธอก็ตกใจจนขาแทบจะอ่อนลง

“ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ คุณรอสักครู่ก่อน แน่นอน คุณสามารถโทรไปหาที่บ้านของคุณได้ ถ้าหากว่าหยกหลงหยุนไม่เป็นไร คุณจะต้องชดใช้แค่กำไลเหอเถียนจื่อยู่เท่านั้นก็พอ!”

ผู้จัดการกล่าว

ส่วนเฉินเกอ ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

แน่นอนว่ากำไลหยกสองชิ้นนี้ ตัวเองเป็นคนซื้อเอง

แต่ตอนนี้ เฉินเกอโกรธและเสียใจมาก

ในเมื่อกี้นี้ ตัวเองอยากจะเกลี้ยกล่อมหลี่ชือหาน แต่เธอก็ปฏิบัติตัวเช่นนั้น โดยไม่ได้ถือว่าตัวเองเป็นมนุษย์เลย

ความรักที่ผ่านมาอยู่ที่ไหนหมดแล้ว?

มิฉะนั้น เฉินเกอก็จะไม่พูดอะไรเลย ที่ทำกำไลหยกสองอันนี้แตก คุณว่าใช่หรือไม่?

แต่ตอนนี้ เฉินเกอก็จะไม่พูดอะไรเลย

เพียงแค่มองไปที่หลี่ชือหานอย่างเงียบๆ

“ให้ตายเถอะ โทษพวกคุณสองคนนั้นและ มันเป็นความโชคร้ายจริงๆ ที่ได้พบกับพวกคุณสองคน!”

หลี่ชือหานร้องไห้ไป และด่าว่าไป และยังหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรออก

แน่นอนว่าเธอไม่กล้าที่จะโทรหาคนครอบครัวของเธอ ถ้าพ่อแม่ของเธอรู้เรื่อง เธอจะต้องถูกฆ่าตายแน่ๆ

ดังนั้นเธอจึงโทรหาพวกห้าวเฉินหลิน

ต่อไป ก็คือการรอผล

หลี่ชือหานกำหมัดแน่น และจ้องไปที่เฉินเกอและหม่าเฟย

รูปลักษณ์ที่อยากให้คุณทั้งคู่ตายในไม่ช้าก็เร็ว

ในไม่ช้า ติงห้าวและเฉินหลินก็มาถึง

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ก็โกรธมากเหมือนกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเห็นว่าหลี่ชือหานถูกทุบตีด้วย

“ใครทำ?”

ติงห้าวถามอย่างกล้าหาญ

“หม่าเฟยคนนั้น!”

หลี่ชือหานก็แข็งกระด้างมากขึ้นเช่นกัน

แม้ว่าเรื่องของเขากับหลี่ชือหานจะไม่เป็นจริงก็ตาม แต่ติงห้าวยังคงรักษาความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนนี้กับหลี่ชือหานและเฉินหลินอยู่

ที่เรียกว่าคู่ปรับรักมาเจอกัน จะหึงหวงตาแดงเป็นพิเศษ

ติงห้าวหยิบแจกันจากด้านข้างโดยตรง และโยนไปที่หม่าเฟย

โครมคราม แตกอยู่บนหัวโดยตรง

สำหรับหม่าเฟย เขารู้สึกโง่เล็กน้อย เพราะตกใจกับเรื่องกำไลหยกแตกนั้น เขาก็ไม่คาดคิดว่าติงห้าวจะกล้าขว้างใส่ตัวเองจริงๆเหมือนกัน และนอนลงบนพื้นโดยศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือดของเขา

“ไอ้ เชี้ย กล้ายั่วยุผมติงห้าว แล้วจะฆ่าแก!”

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ถูกผู้จัดการห้ามไว้ จึงหยุดลงชั่วคราว และหม่าเฟยก็ถูกผู้คนใจดีหลายคนประคองตัวไปที่โรงพยาบาล

“เชี่ย เฉินเกอ ทำไมคุณก็อยู่ที่นี่?”

ส่วนเฉินหลิน ในเวลานี้เธอพึ่งเห็นเฉินเกอที่ยืนอยู่ข้างๆ

“เฉินหลิน คุณยังจะพูดอีก ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้คนเลวนี้ ฉันคงไม่ทำหยกเหอเถียนจื่อยู่ห้าหมื่น และหยกหลงหยุนสองแสนตกแตกหรอก!”

หลี่ชือหานกล่าวด้วยท่าทางรังเกียจ

“อะไรนะ? สองแสนกว่า……..”

ติงห้าวก็ตกตะลึงเช่นกัน เมื่อกี้โทรหาพวกเขา หลี่ชือหานบอกเพียงแค่ว่าเธอมีเรื่องอยู่ในห้างทองฉินเหอ และไม่ได้พูดว่าเรื่องอะไรเฉพาะเจาะจงเลย

แน่นอนว่ารู้สึกสับสนเล็กน้อย เมื่อได้ยินตอนนี้

เฉินหลินก็รู้สึกประหม่าเช่นกัน

ด่าว่าเฉินเกอโดยตรง:

“เฉินเกอ คุณเป็นคนโง่เหรอ ชือหานถูกทุบตีเป็นเรื่องอะไรของคุณ? จำเป็นต้องให้คุณเข้ามาเกลี้ยกล่อมไหม? กินมากจนอิ่มเกินไปไม่มีอะไรทำใช่ไหม? ไอ้ เชี้ย คุณว่าเรื่องนี้จะทำอย่างไร? ค่าเสียหายคุณจะชดใช้ให้ไหม?”

เฉินหลินชี้ไปที่จมูกของเฉินเกอ และด่าว่าแรงๆ

“ซื้อโทรศัพท์มือถือแค่สองเครื่อง ทำให้คุณคิดว่าคุณเจ๋ง! น่าขยะแขยง!”

“โอ้ยเฉินหลิน อย่าไปสนใจคนคนนี้แล้ว ติงห้าว พวกคุณช่วยฉันหาวิธีหน่อย ว่าจะเอาเงินพวกนี้มาจากที่ไหน?”

ส่วนเฉินเกอ รู้สึกโกรธแค้น กับคำพูดที่น่าฟังของสองคนนี้

และไม่รู้ว่า จะตอบโต้กลับพวกเขาอย่างไร

เป็นเพราะเฉินเกอเสียใจมาก หลังจากไม่ค่อยได้ติดต่อกันเพียงเวลา 3 ปี ความสัมพันธ์ก็อ่อนแอลงมากขนาดนี้แล้วเหรอ!

“ออกมาแล้ว ผลออกมาแล้ว!”

พนักงานต้อนรับหญิงวิ่งออกมาอย่างตื่นเต้นในเวลานี้

ติงห้าว, หลี่ชือหานและคนอื่นๆ จ้องมองด้วยความตกใจทันที

“ โชคดี ที่หยกหลงหยุนไม่เป็นอะไรเลย พวกเขาต้องจ่ายแค่เงินเหอเถียนจื่อยู่เท่านั้น ห้าหมื่นหยวน

พนักงานต้อนรับหญิงกล่าว

“โอ้ย พระเจ้า!”

เมื่อหลี่ชือหานได้ยินสิ่งนี้ หัวใจที่ห้อยอยู่ของเธอก็ร่วงหล่นลงในที่สุด และเกือบจะเป็นลมล้มลงบนพื้น เพราะว่าเมื่อกี้กังวลมากเกินไป

แต่ตอนนี้เกิดปัญหาขึ้น

ห้าหมื่นหยวนก็ไม่ใช่เงินเล็กน้อย จะต้องทำยังไงดี?

“ติงห้าว เฉินหลินพวกคุณยังมีอยู่เท่าไหร่? ต้องช่วยฉันด้วยนะ!”

หลี่ชือหานกังวลจนจะร้องไห้อีกครั้งแล้ว

“ผมมีเงินเหลืออยู่ที่นี่สามหมื่นกว่า เฉินหลินแล้วคุณล่ะ?”

“ฉันเหรอ ยังมีเงินอีกห้าพันหยวน!” เฉินหลินกล่าว

“ฉันมีเงินเหลืออยู่ห้าพันกว่าที่นี่ แต่นี่ก็มีเพียงสี่หมื่น ซึ่งยังขาดอยู่อีกหนึ่งหมื่น!”

หลี่ชือหานกระโดดอย่างกระวนกระวาย

“ไม่เป็นไร ผมจะโทรหาพ่อของผม! ให้เขาโอนให้หนึ่งหมื่น!”

ติงห้าวก็รู้จักเป็นห่วงคนมากเช่นกัน แต่ต่อหน้าจำนวนคนมากมายที่มองอยู่ และถ้าตัวเองบอกว่าไม่มีเงิน ก็คงต้องเสียหน้ามาก

ทั้งสามคน ไปโทรศัพท์ที่ข้างๆของร้าน

“พ่อ แค่หนึ่งหมื่น และให้ผมเพิ่มอีกหนึ่งหมื่น กองทุนรื้อถอนอีกชุดหนึ่งจะลงมาในอีกไม่กี่วันไม่ใช่เหรอ! ตอนนี้ผมรีบใช้เงินมาก โอเค โอเค!”

ฝั่งติงห้าววางสายโทรศัพท์

ก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนของ WeChat

เงินเข้ามาแล้ว

“เอาล่ะ ตอนนี้เงินพอแล้ว!”

ติงห้าวยิ้ม

ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้ลี่ชือหานชื่นชมติงห้าวมากขนาดไหน รู้สึกว่าตราบใดที่มีติงห้าว อยู่ที่นั่น ตัวเองก็รู้สึกสบายใจ

จนกระทั่งหลี่ชือหานก็ตัดสินใจว่า ในชาตินี้นอกจากติงห้าวแล้ว จะไม่แต่งงานกับไครอีก

ส่วนเฉินหลินหล่ะ เมื่อเห็นติงห้าวใช้เงินสี่หมื่นเพื่อหลี่ชือหาน เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ

ผู้หญิง เห็นผู้ชายที่ดีแบบนี้ ก็ต้องอิจฉาแย่งกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ใช่แล้วเถ้าแก่ กำไลหยกที่แตกแล้ววงนี้ต้องให้ผมนะ เอาไปซ่อมนิดหน่อยน่าจะยังสวมได้! ห่อให้ผม แล้วผมจะเอาไปด้วย!”

ติงห้าวหยิบโทรศัพท์อยู่ และพูดกับผู้จัดการอีกครั้ง

“เหอะๆ ได้!”

ผู้จัดการก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น

ติงห้าวและคนอื่นๆ รับกำไลหยกที่แตกแล้วมา และตรวจสอบว่ายังจะสามารถซ่อมแซมได้อยู่หรือไม่

ในขณะนี้ พนักงานต้อนรับหญิงเดินมาอีกครั้ง พร้อมกล่องบรรจุอย่างสวยงามสองกล่อง

“คุณเฉิน ขออภัยจริงๆที่ให้คุณรอนานขนาดนี้ กำไลหยกสองชิ้นนี้ห่อเรียบร้อยแล้ว!”

มาหาเฉินเกอด้วยความเคารพ และกล่าวว่า

เฉินเกอพยักหน้า : “รบกวนแล้ว!”

รับกล่องมาจากมือเธอ………