ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 25 จ่ายเงินไม่ไหวแล้ว

บทที่ 25 จ่ายเงินไม่ไหวแล้ว

จากนั้นเฉินเกอได้เพิ่มห้องรับรองสุดหรูอีกห้อง ราคาอยู่ที่ 18800

คนที่สามารถอยู่ในห้องรับรองสุดหรู ก็ต้องเป็นนักศึกษาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในชั้นเรียน

พวกสวี่ตงหวงเหมา หยางฮุย ลู่หยาง เมิ่งไฉ่หรู ที่เหลือก็คือเพื่อนร่วมหอของเฉินเกอและหม่าเสี่ยวหนาน

นักศึกษาคนอื่นๆ ก็ได้แค่เพียงไปที่ห้องรับรอง 3888อย่างไม่เต็มใจ

“คุณชายลู่ ในเมื่อเราสองคนหารค่าใช้จ่ายในห้องนี้ด้วยกันแล้ว ใครจะสั่งล่ะ?”

เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้มในเวลานี้

“เหอะๆ นายยังมีมารยาทบ้างไหม ลู่หยางวันนี้จะว่ายังไงก็คือแขกรับเชิญ แม้ว่าจะหารค่าใช้จ่ายด้วยกัน แต่ก็ต้องเป็นคุณชายลู่ที่สั่งก่อน ทำไมนายกลัวว่า คุณชายลู่สั่งมากไป แม้ว่าจะหารค่าใช้จ่ายด้วยกัน นายก็จ่ายไม่ไหวใช่ไหม?”

ในเวลานี้หยางเสว่พูดอย่างดูถูกอยู่ข้างๆ

แน่นอนว่าต้องให้ลู่หยาง สั่งก่อน มิฉะนั้นหยางเสว่คงสงสัยจริงๆ ว่าเฉินเกอจะสั่งพวกมันฝรั่งเปรี้ยวหวาน

นั้นแผนที่จะใช้เงินของเขาหมดไป ก็ไม่สำเร็จแล้ว

จริงๆแล้วตอนที่ลู่หยาง ขึ้นรถ ก็ได้ตกลงกับพวกสวี่ตง เรียบร้อยตั้งนานแล้ว

คืนนี้ นอกจากห้องรับรองข้างนอก ที่เฉินเกอ จะต้องจ่ายอย่างน้อยหกถึงแปดหมื่นแล้ว

ยังต้องจ่ายเพิ่มอีกเจ็ดแปดหมื่นถึงจะได้

ต้องทำให้เฉินเกอ เสียค่าใช้จ่ายแสนห้าถึงแสนหก อาจยิ่งมากกว่านั้น

ดังนั้นมาสั่งห้องรับรองเพิ่ม เป็นเรื่องที่ลู่หยางได้บอกไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

กำลังทรัพย์ของเขากับสวี่ตง ร่วมมือกันต่อสู้กับเฉินเกอคนหนึ่ง

เกินพอแล้วจริงๆ!

“โอเค! งั้นคุณก็สั่งก่อนเลย!”เฉินเกอ ยิ้มแห้งๆ

หยางฮุยที่อยู่ข้างๆ ดึงเฉินเกอ เพื่อเตือนเขาตลอด แต่เฉินเกอส่ายหัวให้พวกเขา ส่งสัญญาณว่า ไม่ต้องสนใจ เขารู้ว่าอะไรควรไม่ควร

“งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ!”

ลู่หยางรับเมนูเข้ามา หาจากด้านหลังโดยตรง

ยิ่งอยู่ด้านหลัง ยิ่งเป็นอาหารขึ้นชื่อของห้องครัวเจียหยวน ราคายิ่งแพง

“กุ้งมังกรออสเตรเลียต้องเอาตัวหนึ่ง หอยเป๋าฮื้อออสเตรเลียก็ต้องเอา!”

ในขณะที่พูด พวกสวี่ตงมองเฉินเกออย่างสนุก อยากเห็นท่าทางที่ว้าวุ่นใจของเขา

แต่ใบหน้าของเฉินเกอไม่แสดงความเกรงกลัวใดๆ

แม้ว่าลู่หยางกำลังสั่งอยู่ แต่ในใจก็กำลังคิดคำนวณอยู่

เพราะตัวเขามีเพียง สองสามหมื่นหยวนเท่านั้น นี่ยังเป็นเงินใช้จ่ายเบ็ดเตล็ดที่สะสมมาหลายเดือน และตัวสวี่ตง มีเพียงหมื่นกว่าหยวน รวมทั้งหมดประมาณสี่หมื่นหยวน

ซึ่งก็หมายความว่า ขีดจำกัดของวันนี้ต้องไม่เกินแปดหมื่น

มิฉะนั้น เขา ลู่หยาง ก็ต้องอึดอัดใจแล้ว

ลู่หยางสั่งอาหารจานหลักสองสามอย่างที่ด้านหลังอย่างสมเหตุสมผล

คำนวณแล้ว ก็น่าจะสามหมื่นกว่าได้ ส่วนที่เหลือก็หาออกมาจากเครื่องดื่มแล้วกัน

ในขณะนี้ ก็ส่งเมนูให้เฉินเกออย่างเย็นชา

วันนี้ เขาทุ่มสุดตัวด้วยเลือด ก็ต้องให้เฉินเกอใช้จ่ายเงินส่วนใหญ่ออกไป มิฉะนั้นใจเขาจะไม่สบายใจแน่นอน

“ทำไม? อาหารขึ้นชื่อด้านหลังสั่งเพียงแค่นี้เอง? แค่สี่อย่าง แค่สองหมื่นหยวนเอง!”

เฉินเกอหัวเราะเบาๆ

“นายหมายความว่ายังไง? ถ้าแน่จริงๆ นายเลือกอีกสองอย่าง จากทั้งสี่หน้าอาหารขึ้นชื่อนี้สิ? ลู่หยางของเราไม่สนใจหรอก แค่กลัวว่านายกระจอกอย่างนายจะไม่กล้า!”

หยางเสว่เห็นเฉินเกอพูดล้อเลียน ลู่หยางไม่พอใจในทันที

ครูเมิ่งไฉ่หรูที่อยู่ข้างๆ ก็กำลังเล่นโทรศัพท์ เริ่มส่ายหัวเล็กน้อย

เฉินเกอคนนี้ โง่ได้ใจจริงๆ ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ แค่เงินเพียงเล็กน้อยของนาย ยังอยากจะเทียบกับลู่หยางอีกหรือ?

“ใช่แล้ว พนักงาน อาหารขึ้นชื่อสี่หน้านี้ รวมทั้งหมดราคาเท่าไหร่?”

เฉินเกอมองไปที่พนักงาน ยิ้มแล้วถามขึ้น “คุณผู้ชาย มีทั้งหมด 20 เมนูหลัก ทั้งหมดเป็นอาหารชั้นนำที่ขึ้นชื่อในห้องครัวเจียหยวนของเรา มีเพียงห้องรับรองพิเศษสุดหรูเท่านั้น ถึงสามารถเลือกรับประทานได้ โดยทั่วไปแล้ว มีเพียงเศรษฐีบ้านนอกเท่านั้น ถึงจะสั่งสี่เมนูพร้อมกัน ราคาหมื่นสองหมื่นแล้ว! คุณดูว่า คุณจะสั่งอาหารจานธรรมดาอีกไหม?”

“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง!”

เฉินเกอปิดเมนูลง

แล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน เสิร์ฟอาหารขึ้นชื่อในสี่หน้าหลังสุด ขึ้นมาทั้งหมดเลย! ยี่สิบเมนู กำลังดี เรากินไปก่อน!”

“อะไรนะ!!!”

ดวงตาของพนักงานเสิร์ฟเบิกกว้าง เครื่องสั่งอาหารในมือ ก็ตกลงไปที่พื้นเลย

ยี่สิบเมนู นี่พุ่งตรงไปที่หนึ่งแสนเลยนะ

โว้ยเฮ้ย!

ไม่เคยเสิร์ฟอาหารแบบนี้มาก่อน!

“เฮ้ยเฉินเกอนายเป็นบ้าหรือไง? อาหารยี่สิบเมนูนี้ บวกกับห้องรับรอง ก็เกือบจะแสนสองแล้วนะ!”

สวี่ตงตกใจมากจริงๆ

ลู่หยางยิ่งรู้สึกกังวลมากขึ้นในใจ เมื่อกี้เขาคำนวณแล้ว เงินในมือก็รู้อยู่แก่ใจ

เดิมทีคิดไว้ว่าจะค่อยๆเล่นกับเฉินเกอ อย่างช้าๆ ไปตามแผนเป็นขั้นเป็นตอน

ไม่คิดคาดว่า เฉินเกอจะโหดเหี้ยมขนาดนี้!

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของลู่หยางผิดปกติ และไม่ได้พูดอะไร

เฉินเกอยิ้มและถามว่า “เป็นยังไงบ้าง คุณชายลู่? สั่งอาหารเท่านี้ก่อนไหม เราสั่งเครื่องดื่มเพิ่มอีกหน่อย ทำไมนายไม่พูดล่ะ? นายคงไม่คิดว่าแพงเกินไปนะ เหอะๆ”

“ฉันจะคิดว่าแพงเกินไป? นายฝันไปเถอะ ก็แค่เงินแค่เนี่ย ฉันกลัวว่านายเพิ่มสามโต๊ะชั้นล่าง เงินสองแสนของนายนั้น จะไม่พอจ่าย! ถึงเวลานั้น เราทุกคนจะต้องอับอายขายหน้าตาม!

ลู่หยางโต้กลับด้วยความโกรธ

ตัวเองถูกนายกระจอก นายกระจอกที่ทุกคนต่างดูถูกเยาะเย้ยหรือ?

นี่มันเหลือทน!

“ก็ใช่สิเฉินเกอนายรู้อยู่แก่ใจไหม ลู่หยางเขาแค่หารค่าใช้จ่ายกับนาย ในห้องพิเศษสุดหรูนี้ห้องเดียว นายอย่าลืมว่า ข้างล่างยังมีอีกสามโต๊ะนะ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้สั่งอาหารจานพิเศษเหล่านี้ แต่ทุกโต๊ะเพิ่มเครื่องดื่มแล้ว ก็ประมาณสองหมื่นกว่า!”

“ทำตัวหน้าใหญ่ ทรมานทั้งเป็น แค่เงินสองแสนนั้น มาที่ถนนการค้าทำไม ยังจะมา ห้องครัวเจียหยวนอีก!”

สาวๆที่เป็นเพื่อนกับหยางเสว่เริ่มกังวลเล็กน้อย

“พวกคุณไม่ต้องกังวล ฉันรู้อยู่แก่ใจแน่นอน มีคุณชายหยางหารค่าใช้จ่ายกับฉัน ก็ไม่มีปัญหาแน่นอน นั้นก็ได้ ในเมื่อคุณชายหยางบอกว่าไม่มีปัญหา นั้นพวกเราก็สั่งเครื่องดื่มกันเถอะ!”

เฉินเกอหันหน้ามองไปที่พนักงานเสิร์ฟ “ใช่แล้ว ไวน์แดงของที่นี่มีของปีไหนบ้าง?”

“ปีที่นานหน่อย มีไวน์ปี95ขวดนี้ ราคาขวดละหมื่นกว่า!เป็นไวน์ชั้นหรู……”

เมื่อเห็นว่าเฉินเกอ ใจป้ำแบบนี้ พนักงานเสิร์ฟจึงแนะนำของแพงโดยตรง

อย่างแรกคือเพื่อต้องการให้เฉินเกอรู้ว่ายากก็ถอยกลับ

เนื่องจากอาหารเหล่านี้ก็มีราคาแพงมากเกินไปแล้ว

อย่างที่สอง ไม่ถอยก็ได้ เพราะยังไงก็เป็นค่าคอมมิชชันของตัวเอง

ราคาขวดละหมื่นกว่า?

พวกสวี่ตง ลู่หยางเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ก็เริ่มรู้สึกเหงื่อตกแล้ว

แม้แต่พวกเมิ่งไฉ่หรูหยางเสว่ก็ตกใจเช่นกัน

“เฉินเกอ ฉันบอกนายนะ ทางที่ดีนายควรนับเงินในกระเป๋าของนายหน่อย สุดท้ายอย่าทำเป็นไม่มีเงินจ่ายนะ!”

ใช้เงินขนาดนี้หยางเสว่ก็รู้สึกกลัวเล็กน้อยแล้ว

กลัวจริงๆว่าเฉินเกอ จะใจร้อนชั่วขณะ เอาไวน์แดงราคาหมื่นกว่าเพิ่มอีกสองขวด

“เอามาหนึ่งลัง!”

คาดไม่ถึง เฉินเกอพูดออกมาจนทำให้ทุกคนทึ่งตะลึง

หนึ่งลังมีหกขวด

นั้นก็ต้องเพิ่มขึ้นอีกหกหมื่นกว่า?

โธ่เว้ย!

“เฉินเกอ นายคิดดีแล้วเหรอ? เอาหนึ่งลัง?”

นี่มันเกินงบประมาณของลู่หยางอย่างบานปลาย

แต่อยากจะถอนตัว ก็สายเกินไปแล้ว

มิฉะนั้น ต้องแพ้ให้กับเฉินเกอ แน่นอน

“แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าคุณชายลู่นายคิดว่าแพง นายสามารถเปลี่ยนที่ถูกกว่าได้……”

เฉินเกอก็จู่โจมอีกครั้ง

เฉินเกอถูกพวกเขาดูถูกเป็นเวลาสามปี สามปีเต็มๆ

วันนี้ไม่เพื่ออะไรอย่างอื่น เพื่อระบายความแค้นให้กับตัวเองเท่านั้น!

เมื่อฟังคำเยาะเย้ยของเฉินเกอลู่หยางกัดฟันแน่น “ฉันจะไปคิดว่าแพงได้ยังไง นายจะสั่งก็สั่งเลย ฉันอยู่เป็นเพื่อนจนถึงที่สุด!”

“ได้ๆๆ นั้นฉันก็วางใจแล้ว ใช่แล้ว พนักงาน เธอจำไว้นะ ฉันกับคุณชายลู่ท่านนี้ หารค่าใช้จ่ายด้วยกัน ในห้องรับรองนี้นะ!”

เฉินเกอกลัวว่า ลู่หยางสุดท้ายแล้วจะไม่ยอมรับ จึงเตือนพนักงานเสิร์ฟ

พนักงานเสิร์ฟพยักหน้า “ฉันรู้แล้วค่ะคุณผู้ชาย ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็เสิร์ฟอาหารเลยนะ!”

คนอื่นไม่สนว่าจะยังไง แต่ดูเหมือนว่า วันนี้ เฉินเกอกับลู่หยางได้ปะทะกันแล้ว กลับเป็นพวกเขาที่พลอยได้ประโยชน์ไปด้วย ทานอาหารมื้อหนึ่ง จนทำลายสถิติในชีวิตแล้ว

เมื่อเสิร์ฟไวน์สุดหรูขึ้นมา ทุกคนก็เริ่มดื่มทันที

เฉินเกอกินไปด้วย พร้อมเปิดเว็บไซต์ระบบพิเศษในโทรศัพท์มือถือด้วย

นี่คือเว็บไซต์ที่ใช้จัดการร้านค้าทั้งหมดในถนนการค้าจินหลิง

ข้างในมีข้อมูลรายละเอียดและการเคลื่อนไหวบัญชีของแต่ละร้าน

เว็บไซต์นี้ ครั้งที่แล้วที่เฉินเกอเซ็นชื่อ หลี่เจิ้นกั๋วก็ได้ส่งมอบให้แล้ว

ตอนนี้เข้าไปดู

ราคาของเครื่องดื่มและอาหารพวกนี้ ที่ตัวเองสั่ง

สรุปโดยรวมแล้ว ยกเว้นไวน์แดงหกขวดนี้ ราคานำเข้าคือสี่หมื่นกว่า

แล้วยังมีห้องรับรองธรรมดาสามโต๊ะ กับค่าอาหารในห้องรับรองพิเศษสุดหรูนี้ ต้นทุนประมาณแค่สองหมื่นกว่าเอง

นั่นก็คือ อาหารของวันนี้ เฉินเกอเสียเงินไปทั้งหมดหกหมื่นกว่า

ส่วนพวกลู่หยาง ยังไงก็ต้องเสียหนักเจ็ดแปดหมื่น!

ไม่เช่นนี้ คืนนี้เฉินเกอจะไม่ทุ่มสุดตัวแบบนี้หรอก!

ทุกคนในโต๊ะ กินดื่มกันเป็นเวลาสองชั่วโมงกว่าเต็มๆ

ลู่หยางและสวี่ตง สองคน กลับกินอย่างไม่ค่อยมีความสุข ถือโทรศัพท์ไว้ตลอด ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่……

สุดท้ายกินจนได้ที่แล้ว เฉินเกอมองไปที่ สวี่ตงและลู่หยางที่สีหน้าดูไม่ดี

“คุณชายลู่ คุณชายสวี่ เป็นยังไงบ้าง ถ้าทานอิ่มได้ที่แล้ว งั้นเราก็ลงไปเช็คบิลเลยไหม?คุณชายลู่พนักงานเสิร์ฟเขารู้ว่าเราหารค่าใช้จ่ายด้วยกันนะ นายอย่าบอกฉันนะ ว่านายไม่มีเงิน! นั้นคืนนี้คุณต้องมีปัญหาแน่ๆ!”

“เหลวไหล! ฉันจะกลัวนาย!”

ลู่หยางพูดด้วยความเคียดแค้น

พูดตามตรง เงินของเขาไม่พอจริงๆ

กับสวี่ตง ทั้งสองคน รวบรวมเงินตลอด

อย่างที่เฉินเกอพูด เขาตั้งใจพูดกับพนักงานเสิร์ฟว่า หารค่าใช้จ่ายด้วยกัน ถึงเวลานั้นต่อให้จะหนี ก็หนีไม่พ้น

แต่พวกเพื่อนของตัวเองก็จริงๆเลยนะ ทันทีที่ได้ยินว่ายืมเงิน โทรศัพท์ก็ไม่รับ WeChat ก็ไม่ตอบ!

โอ้ย!

“เฉินเกอ นายอวดดีอะไรกัน ฉันบอกนายนะ หลังจากทานอาหารโต๊ะนี้เสร็จ นายก็เกือบจะเป็นไอ้ยาจกไม่เหลืออะไรแล้ว นายคิดถึงตัวเองเถอะ!”

หยางเสว่พูดด้วยความโกรธ

จากนั้นก็มองไปที่ ลู่หยางทันที “คุณชายหยาง ไป เราลงไปเช็คบิลพร้อมกัน เดี๋ยวรอดูว่าคนที่ร้องไห้จะเป็นใคร!”

แม้ว่าลู่หยางจะใช้เงินไปมากขนาดนี้ หยางเสว่ก็รู้สึกเสียดายเช่นกัน แต่เมื่อคิดว่าเฉินเกอจะกลายเป็นไอ้ยากจนอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าคุ้มค่ามาก คุ้มค่ามากจริงๆ!

ในขณะที่คุยกัน เพื่อนทุกคน รวมทั้งเพื่อนเรียนในห้องรับรองสามห้อง ลงมาที่ชั้นล่างทั้งหมด

รวมตัวกันที่ล็อบบี้

การประทานอาหารมื้อนี้ในวันนี้ รู้สึกมีความสุขมาก โดยไม่ต้องสงสัย

แม้ว่าเพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่จะไม่ได้ไปที่ห้องรับรองหรูหรา แต่ก็รู้สึกขอบคุณเฉินเกอมาก

“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย…… นอกจากอาหารสามห้องรับรองแล้ว ห้องรับรองพิเศษหรูหรา นายเฉินและนายลู่พวกคุณทั้งสองหารค่าใช้จ่ายด้วยกัน คุณทั้งสองต้องจ่ายเพิ่มอีกคนละ 78,000 หยวน!”

โอ้โห!

“อาหารมื้อหนึ่ง ราคาเกือบจะแสนห้า พระเจ้า!!”

ทุกคนตกตะลึงหมด

และเฉินเกอ ไม่พูดอะไรมาก เอาเงินของตัวเองออกมา เช็คบิลในส่วนของตัวเองทั้งหมด

ดูในตอนนี้ ในมือเหลือเพียงสี่ห้าหมื่นแล้ว

แต่ตามจริงแล้ว อาหารมื้อนี้ ใช่จ่ายเพียงแค่ห้าหกหมื่นเท่านั้น

จากนั้น เฉินเกอมองไปที่ ลู่หยางที่อยู่ด้านข้าง “คุณชายลู่ นายรีบเช็คบิลเร็วเข้า ทุกคนรอที่จะกลับไปอยู่นะ!”

“ ฮึ่ม!”

ลู่หยางสีหน้าดูลำบากใจ

เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อยแล้ว ตอนนั้นใจร้อนวู่วามเกินไป ก็เลยท้าชนกับเฉินเกอ

นึกว่าสามารถยืมจากเพื่อนได้หน่อย แต่ตอนนี้ ไม่มีเหตุผลอะไรเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ ทุกคนกำลังมองไปที่เขา ลู่หยาง

ทำให้ใบหน้าของเขาร้อนผ่าว

“คือว่า จดชื่อของฉันไว้ก่อนได้ไหม พรุ่งนี้ฉันค่อยมาจ่ายเงินให้คุณ?” ลู่หยางเห็น สวี่ตงอ่อนลง ทันใดนั้นก็พูดออกมาอย่างโมโห

“คุณผู้ชาย คุณเล่นตลกเป็นอย่างนี้ไม่ได้ ที่นี่เราไม่มีการให้เครดิตทั้งนั้น!”

ผู้จัดการหญิงของล็อบบี้ เห็นความลำบากใจของลู่หยาง ก็พูดด้วยความไม่เกรงใจทันที

“ถ้าหากคุณไม่มีเงินจริงๆ สามารถโทรไปที่บ้านคุณหรือยืมจากเพื่อนเรียนของคุณดู?”

ลู่หยางมองไปที่หยางเสว่และเพื่อนๆของหยางเสว่ ทันที

เพื่อนๆพวกนี้ ก็ใจตรงกันจริง หันออกไปมองดวงดาวกันหมด

ลู่หยางโกรธแค้นในใจยิ่งนัก

เขาไม่กล้าโทรหาพ่อจริงๆ ถ้าหากให้พ่อรู้ว่า เขาท้าชนเงินกินข้าวกับคนอื่น ใช้เงินออกไปเกือบแปดหมื่นในพริบตา จะตีเขาตายแน่นอน!

บ้านของเขาก็แค่เปิดโรงงานเอง ไม่ใช่โรงงานระดับใหญ่โต!

“ยังมีอีกวิธีหนึ่ง คุณให้เพื่อนคนหนึ่งของคุณ รอคุณอยู่ที่นี่ คุณสามารถออกไปหาวิธีรวบรวมเงิน และฉันเห็นว่า คุณยังจอดรถคันหนึ่งไว้ที่ด้านนอก นั้นอย่าขับรถไปแล้วกัน!”

“ทำอย่างนี้ไม่ได้ นี่เป็นรถของพ่อฉัน คืนนี้ฉันต้องขับกลับบ้าน!”

ลู่หยางพูดอย่างร้อนรน

ห้องครัวเจียหยวนตั้งอยู่ใน ถนนการค้าจินหลิงซึ่งไม่ใช่เขาลู่หยางสามารถมีปัญหาได้

คำนี้พูดออกไป

“ฮู้ด……”

ทันใดนั้นเพื่อนร่วมชั้นทุกคนก็อุทานขึ้น ที่แท้ นี่คือรถของพ่อ ลู่หยาง

หยางเสว่ รู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า

ผู้จัดการล็อบบี้พูดอย่างจำใจ “งั้นก็ต้องเหลือคนหนึ่งไว้ที่นี่แล้ว!”

“ฮัลโหลๆๆ พ่อ ได้ๆๆ ฉันจะกลับบ้านตอนนี้แล้ว พวกท่านรอฉันอีกหน่อย!” ทันทีที่ประโยคนี้พูดจบ ทาง สวี่ตง ก็ออกไปรับโทรศัพท์แล้ว!

พวกนี้ไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นของตัวเอง

สุดท้ายแล้ว ก็ทอดสายตาไปที่หยางเสว่ “ผู้จัดการ ให้แฟนฉันอยู่ที่นี่รอฉันได้ไหม?”