ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 322งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณชายหลง

บทที่ 322งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณชายหลง

“เสี่ยวหยาทำไมลูกไม่พักผ่อนอยู่ในห้อง ออกมาทำไม？”

ฉินเสี้ยงหนานพูดด้วยความใส่ใจ

“ห้ะห้ะ เสี่ยวหยาช่างเป็นเด็กดีเหลือเกิน สถานะอย่างตระกูลหลงพวกเราจะไปขัดใจเขาไม่ได้นะ และอีกอย่างไม่ใช่ว่าคุณชายหลงจะไม่รักหนูจริง หนูยังพูดให้ฟังอยู่เลยว่า ตอนที่หนูถูกลักพาตัวคุณชายหลงยินดีจะออกเงินหลายล้านเพื่อช่วยหนูไง！”

ญาติท่านหนึ่งกล่าว

เรื่องเมื่อคืน ฉินหยาเล่าให้ฉินเสี้ยงหนานที่เป็นห่วงมากมายให้ฟังแล้ว ส่วนญาติพี่น้องพวกนี้ก็รู้มาจากฉินเสี้ยงหนานอีกทีหนึ่ง

“ฮาฮา！”

ฉินหยาฝืนยิ้ม

เธอรู้ว่าญาติกำลังหมายถึงอะไรอยู่

ฉินหยาไม่ได้โกรธที่พูดคำเหล่านี้กับเธอ

เพราะครั้งนี้ตระกูลหลงกับตระกูลฉินแห่งเยี่ยนจิงได้ร่วมมือกันกดขี่พวกตน ทำให้พวกคุณพ่อใกล้จะรับมือไม่ไหวแล้ว

พวกคุณลุงและคุณอาต่างก็มีภาระทางครอบครัวที่ต้องดูแล

ดังนั้นฉินหยาจึงไม่ได้โทษพวกท่าน

และอีกอย่างตอนนี้ฉินหยาก็ไม่ได้สนใจกับความรู้สึกของตัวเองสักเท่าไหร่

แล้วยังจะทำอะไรได้อีก

ตอนนี้เฉินเกอไม่แยแสเธอเลย เขามีซูมู่หานของเขาอยู่แล้วทั้งคน

ตอนแรกฉินหยารู้สึกว่าทั้งสองยังมีความหวังอยู่บ้าง แต่ตอนนี้……ช่างมันเถอะ อย่าไปพูดถึงอีกเลย

สรุปแล้วตอนนี้ฉินหยายังรู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์อยู่บ้าง เพราะสามารถพลิกวิกฤติของทางบ้านให้กลับมาดีขึ้นได้！！”

ฉินหยาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นเธอก็เดินเข้าห้อง

เห็นลูกสาวเป็นแบบนี้ ฉินเสี้ยงหนานก็รู้สึกทุกข์ใจที่มิอาจพูดได้……

“คุณชายเฉินครับ นี่เป็นของขวัญที่ผมมอบให้แก่คุณครับ หาหา ท่านต้องสนใจแน่ๆครับ？”

มาพูดถึงเฉินเกอกัน

โห๋ซานถือฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์หนึ่งอันแล้ววิ่งมา

จากนั้นก็เปิดวีดีโอให้เฉินเกอดูหนึ่งช่วง

เฉินเกอดูแล้วยิ้มแห้งๆ“เมื่อคืนนายไปอัดวีดีโอนี้มาเหรอ？”

“ฮาฮา ใช่เลยครับ โห๋ซานอย่างผมไม่มีดีอย่างอื่นเลย แต่สำหรับการแอบลับๆลอกๆ ขโมยดูนั้นไม่มีใครเทียบเทียมผมได้เลยครับ！”

โห๋ซานตบหน้าอกตัวเองพลางพูด

“พอได้แล้ว อย่ามาโอ้อวดกันหน่อยเลย！”

หลี่เจิ้นกั๋วยืนอยู่ข้างๆพลางยิ้มแห้งๆแล้วพูด “มีหลักฐานอันนี้และคลิปอัดเสียงของครั้งก่อน พวกเราก็สามารถแผนซ้อนแผนได้แล้วครับ！”

“อืม！”

เฉินเกอพยักหน้าแล้วยิ้ม

ซึ่งในขณะนี้

มือถือของเฉินเกอก็ดังขึ้นมา

เมื่อดูก็พบว่าน้องบุญธรรมหวงหยงหาวเป็นคนโทรมา

“มีอะไรเหรอหยงหาว？”

เฉินเกอถาม

“พี่พวกเราโดนรุมกระทืบครับ เสี่ยวเฟยโดนหนักสุดครับ！”

“อะไรนะ！ใครกันที่กล้าดีขนาดนี้？”เฉินเกอถามด้วยความโกรธ

“ยังมีใครอีก ก็ไอ้หลงเช่าหยุนนี่แหละ วันนี้เขาจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดสักใหญ่โต ผู้คนที่มีหน้ามีตาทางสังคมเกือบทั้งหมดในเมืองจินหลิงก็ไปร่วมงานด้วย มีเพียงคนของตระกูลเฉินที่ไม่ได้รับเชิญให้ไปร่วม ผมกับเสี่ยวเฟยจึงพาคนไปรังควานถึงที่……”

หวงหยงหาวเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง

สรุปคร่าวๆคือหลงเช่าหยุนคิดจะมีปริปักษ์กับเฉินเกอแห่งตระกูลเฉิน ทำให้ไม่พอใจ จึงได้นำคนไปรังควาน แต่กลับถูกพวกตระกูลหลงสั่งสอนเข้าให้

อำนาจของตระกูลหลงนั้นใหญ่มากนัก ครั้งนี้หลงเช่าหยุนจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดที่เมืองจินหลิง

และยังเลือกจัดที่วิลล่าสปา ซึ่งเป็นที่ที่พี่เฉินเสี่ยวเคยบริหารมาก่อน

จึงรู้ว่าเป็นการโจมตีแบบไม่ต้องพูดออกมาเลย

ครั้งนี้ตระกูลหลงมีคนมามากมาย เสี่ยวเฟยกับหยงหาวไม่บอกกล่าวสักคำแล้วไปหาเรื่องเอง จึงต้องเสียเปรียบขนาดนี้

“พวกนายมาหาพี่ก่อน！”

เฉินเกอกล่าว

เฉินเกอนับถือไป๋เสี่ยวเฟยกับหวงหยงหาวเหมือนพี่น้อง

“พวกเราอยู่ข้างล่างแล้ว กำลังประคองเสี่ยวเฟยอยู่ครับ！”

หวงหยงหาวกล่าว

“งั้นพี่จะลงไปเดี๋ยวนี้！”

เฉินเกอพาพวกโห๋ซานลงไปชั้นล่าง

เป็นไปตามที่คาดไว้ไม่มีผิด ไป๋เสี่ยวเฟยถูกกระทืบจนบวมช้ำไปทั้งตัว หวงหยงหาวก็มีรอยบาดแผลด้วยเช่นกัน

“คุณชายเฉินครับ！ขอโทษด้วยครับที่วันนี้ทำให้คุณต้องขายหน้า！”

ไป๋เสี่ยวเฟยพูดด้วยความหดหู่ใจเหมือนไปแพ้สงครามมายังไงอย่างนั้น

“ไม่เป็นไร เข้าไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน！”

เฉินเกอตบไหล่ของไป๋เสี่ยวเฟยและหวงหยงหาวเบาๆและคิดจะเดินเข้าไปพร้อมกับทุกคน

“เฉินเกอ！เฉินเกอ！”

ทันใดนั้นมีเสียงของผู้หญิงตะโกนเรียกเฉินเกออยู่ด้านนอก

เฉินเกอหันหน้าไปมองก็พบว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเลย เป็นหานเฟยเอ๋อนั่นเอง

ไม่เห็นหน้ายัยคนนี้มาสักพักหนึ่งแล้วเนีย

คิดไม่ถึงว่าเมื่อได้เจอกันอีกจะสวยขึ้นเยอะขนาดนี้

“หานเฟยเอ๋อทำไมถึงมาที่นี่ได้？”

เฉินเกอถาม

“เห้อ！ ยังจะพูดอีก ฉันกลับเข้าไปที่มหาลัยก็ไม่ได้เห็นคุณเลย จึงอยากจะมาเจอคุณสักหน่อยค่ะ！”

หานเฟยเอ๋อกล่าว

ตั้งแต่ที่สถานะของเฉินเกอถูกเปิดเผย หานเฟยเอ๋อก็ได้คิดไตร่ตรองดูแล้ว จึงเปลี่ยนทัศนคติการมองต่อเฉินเกอไปทันที

อย่างเช่นตอนที่หานเฟยเอ๋อสงสัยว่าเฉินเกอก็คือคุณชายเฉิน ในใจก็รู้สึกเคว้งคว้างไม่รู้ว่าตัวเองรักเฉินเกอหรือเปล่า？

จนถึงตอนที่อยู่ซอยนั้นเห็นคนตั้งมากมายคำนับให้ความเคารพแก่เฉินเกอ หานเฟยเอ๋อถึงได้มั่นใจ

“แค่อยากจะมาดูผม？ออ ตอนนี้เห็นแล้วเนี้ย！”

เฉินเกอยิ้มแห้งๆ

“เชอะ！ทำไมตอนนี้คุณถึงกลายเป็นอย่างนี้ไปแล้ว ก็ใช่สิ ฉันรู้ว่ามีผู้หญิงอยู่ข้างกายคุณมากมาย คุณเลยลืมเพื่อนในห้องเรียนอย่างพวกเรากันหมดแล้ว อันที่จริงที่ฉันมาหาคุณยังมีเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง！”

หานเฟยเอ๋อกล่าว

เฉินเกอไม่รู้ว่าหานเฟยเอ๋อรู้ที่อยู่ของตนได้อย่างไร แต่ที่อยู่ของตนก็ไม่ได้เป็นความลับอยู่แล้ว

จึงพยักหน้าแสดงให้เธอพูด

“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ คือฉันเปิดบริษัทเน็ตไอดอลตัวเองเป็นคนไลฟ์สด ดังนั้นฉันคิดว่าเป็นบริษัทในเครือของคุณอยู่แล้ว พวกเราก็เลยคิดว่าน่าจะไปถ่ายทอดสดที่เขาหยุนเหมิงเพื่อดึงดูดผู้ชมได้ แต่คนทางโน้นไม่ยอมให้เข้าไปค่ะ！”

หานเฟยเอ๋อกล่าว

“โอเค ผมจะช่วยเรื่องนี้เอง เดี๋ยวพวกคุณไปตรงนั้นได้เลย！”

เฉินเกอพูดอย่างยิ้มแย้ม

หานเฟยเอ๋อขยับปากไปมา เมื่อเห็นเฉินเกอดีกับตนอย่างนี้

ในใจจึงทั้งดีใจและเศร้า

ดีใจที่เฉินเกอไม่ได้ถือสาที่ตัวเองเคยเสียมารยาทกับเขา ยังเห็นเธอเป็นเพื่อนร่วมห้องของตัวเองด้วย

และเศร้าที่เมื่อนึกแต่อดีต สมัยที่เพิ่งเรียนมหาลัยใหม่ๆ ตอนนั้นเฉินเกอมักจะแอบมองเธออยู่บ่อยๆ ผู้หญิงอย่างเธอก็ต้องเข้าใจอยู่แล้วว่า

เฉินเกอมีใจต่อเธอ

แต่ทว่าตอนนั้นตัวเองจะไปชอบคนต่ำต้อยได้อย่างไรกัน ตอนนี้จึงพูดอย่างเปิดอกเลยก็คือรู้สึกเสียดายและเสียใจมาก

ถ้าหากตอนนั้นตัวเองคบกับเฉินเกอก็คงจะดีไม่น้อยเลย！

“ออ ใช่ ถ้างั้นคุณก็ช่วยผมสักเรื่องหนึ่งก็แล้วกันนะ？”

ทันใดนั้นเฉินเกอคิดอะไรออกบางอย่างแล้วพูดขึ้นมา

“หา？เรื่องอะไรเหรอ？ฉันช่วยคุณได้ด้วยเหรอค่ะ？”หานเฟยเอ๋อพูดด้วยความประหลาดใจระคมดีใจ

“ช่วยได้สิ คุณเข้าไปกับผมก่อนแล้วพวกเราไปหารือกันข้างใน！”

เฉินเกอพูดด้วยความยิ้มแย้ม

และในขณะนี้

วิลล่าสปาที่เมืองจินหลิงวันนี้คึกคักไปด้วยผู้คนมากมาย

นับตั้งแต่ที่พี่สาวเฉินเสี่ยวมีวัตถุประสงค์จะให้เฉินเกอสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยลำแข้งของตัวเองก็ได้ประมูลขายทอดตลาดธุรกิจในเครือของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปไปแล้วบางส่วนไปแล้ว

และวิลล่าสปาก็ได้ประมูลขายให้แก่คนอื่นแล้วด้วย

และวันนี้หลงเช่าหยุนมาจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดที่นี่อย่างแปลกประหลาด คนที่มาจึงรู้ว่ากำลังหมายถึงอะไรอยู่

ซึ่งพูดให้กระจ่างก็คือภายหลังจากนี้ตระกูลหลงคิดจะเข้ามาแทรกกิจการที่นี่ อย่างที่เขาพูดกันว่าล้มที่ไหนก็ให้ลุกขึ้นมาใหม่จากตรงนั้น！

“คุณชายหลง วันนี้มีคนมาร่วมงานของคุณเยอะมากเลยนะครับ！”

คนรับใช้ดูสถานการณ์แล้วก็พูดอย่างประจบประแจง

“ฮาฮาฮา มันต้องแน่อยู่แล้ว พวกฉินหยายังไม่มาเหรอ？”

หลงเช่าหยุนซักถาม

“สอบถามแล้วครับ เห็นบอกว่ากำลังเดินทางมาครับ ถึงฉินหยาจะดื้อรั้นขนาดไหนก็ไม่อาจหนีฝ่ามือของคุณชายหลงได้เลยครับ！”

“หือ ฉินหยาผู้หญิงคนนี้ ผมดีกับเธอจนคว้าไส้คว้าพุงมาให้แล้ว แต่เธอยังคงรักแต่ไอ้เฉินเกออยู่ได้ เห็นทีผมคงต้องกดดันเธอหน่อยแล้ว ทำเหมือนกับคนที่ชื่อหลงเช่าหยุนอย่างผมไม่มีตัวตนอย่างนั้นแหละ！ไอ้บ้าเอ้ยไม่พูดแล้ว พอพูดถึงทีไรไอ้น้องชายก็แข็งขึ้นมาทันทีเลยอ่ะ！”

“โอ๊ย！”

และในขณะนี้ มีพนักงานเสิร์ฟสาวสวยคนหนึ่งเดินมาอย่างมีมารยาทกำลังคิดจะเติมน้ำชาให้หลงเช่าหยุน แต่ไม่ระวังทำแก้วน้ำชาหก

“ให้ตายสิ เธอไม่มีตา……”

หลงเช่าหยุนกำลังคิดจะด่าว่า แต่เมื่อเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ก็ได้เก็บคำด่ากลับไปทันที