ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 325 ก่อเรื่อง
บทที่ 325 ก่อเรื่อง
“คุณกล้าหลบผมเหรอ？คุณฟังผมให้ดีนะ ถ้าไม่เช่นนั้นผมจะให้ตระกูลฉินของคุณหายไปจากเมืองจินหลิงเลย！”
หลงเช่าหยุนสติแตก จับหัวของฉินหยาไว้
จากนั้นก็ดึงเข้ามาหาตัวเอง
“ปล่อยฉันนะ คุณบ้าไปแล้ว！ปล่อยฉัน！”
“ผ๊วะ！”
ฉินหยาดิ้นรนพลางตบที่ใบหน้าของหลงเช่าหยุนด้วยจิตใต้สำนึก
“ตบผมเหรอ？คุณกล้าตบผมเหรอ？”
ดวงตาทั้งคู่ของหลงเช่าหยุนเกือบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว
ผู้คนตกใจจนอ้าปากค้าง
“เสี่ยวหยา คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม！”
ส่วนพวกจ้าวถงถงรีบดึงฉินหยามาแล้วปกป้องฉินหยา
“ผมจะให้คุณคุกเข่าต่อหน้าผมตอนนี้！ไม่เช่นนั้นคุณต้องเสียใจแน่ๆ！”
หลงเช่าหยุนจับหน้าของตัวเองพลางพูดด้วยความโมโห
และขณะนี้คนของตระกูลหลงก็มากันหมดแล้ว
เพราะตบหน้าคุณชายหลงต่อหน้าผู้คนมากมายก็เท่ากับตบหน้าตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิง
“คุณชายหลง ขอโทษด้วยครับ เป็นเสี่ยวหยาเองที่เสียมารยาทมากเลยขอโทษครับคุณชายหลง！”
ฉินเสี้ยงหนานกำหมัดและกัดฟันพูด
เพราะคนเป็นพ่อแม่ทุกคน เมื่อเห็นลูกสาวของตนถูกกระทำเช่นนี้ก็รับไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดา
ส่วนคนในบ้านตระกูลฉินกลัวเรื่องมันจะบานปลายกันใหญ่
อาสามของฉินหยาจึงเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม
“ผ๊วะ！”
ถูกหลงเช่าหยุนชกจนล้มลงที่พื้น“ไสหัวไป！”
“อาสาม！”ฉินหยาเริ่มร้องไห้แล้ว
คนตระกูลฉินก็รู้สึกหวาดกลัว
เมื่อเห็นหลงเช่าหยุนค่อยๆเดินมาหาฉินหยา
“ผ๊วะ！”
ทันใดนั้นก็มีก้อนหินเล็กๆปาใส่หัวของหลงเช่าหยุน
“โอ๊ะ！”
หลงเช่าหยุนจับหัวแล้วร้องด้วยความเจ็บปวด
“ใคร？”
หลงเช่าหยุนตะโกนด่า
จากนั้นก็มีเสียงผ๊วะอีกหนึ่งครั้ง เลยถูกปาใส่หัวอีกหนึ่งครั้ง
ตอนนี้จึงมองไปด้านทางเข้าประตู
ก็เห็นมีผู้ชายหลายคน ไม่รู้ว่าเข้ามาในงานตั้งแต่เมื่อไหร่
และหัวหน้ากลุ่มชายพวกนั้นกำลังถือปืนของเล่นแล้วเล็งเป้ามายังหลงเช่าหยุน
“ฮาฮาฮา โดนทั้งสองครั้งเลย！”
ผู้ชายคนนั้นหัวเราะเสียงดัง แล้วโยนปืนของเล่นไปข้างๆ
“ให้ตายสิ เป็นพวกนายอีกแล้วเหรอ？อยากตายมากนักใช่ไหม？”
หลงเช่าหยุนเห็นเป็นพวกที่ตอนบ่ายมาก่อเรื่องแล้วถูกตัวเองกระทืบไล่ไป？
ไม่ผิดหรอก คนที่มาคือพวกหวงหยงหาว
บัดนี้สองมือของหวงหยงหาวเอามือเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วเดินมาทาง หลงเช่าหยุนพร้อมกับคนเดินตามอยู่ข้างหลังหลายคน
“ใช่ ตอนนี้ทรมานไปทั้งตัวแล้ว อยากจะถูกกระทืบจังเลย！”
หวงหยงหาวยิ้มเยาะเย้ย
“พวกนายไป……”
หลงเช่าหยุนกำลังจะสั่งให้ลูกน้องไปตี
แต่ถูกพ่อบ้านรั้นงอาไว้“คุณชายหลงอย่าเพิ่งใจร้อนครับ ค่อยดูท่าทีว่าพวกเขาคิดจะทำอะไรกันก่อนครับ！”
“ผมจะบอกคุณนะหลงเช่าหยุน ถ้ายังมีสมองอยู่หน่อยก็รีบปล่อยตัวพี่สะใภ้ผมสัก ไม่เช่นนั้นคุณก็จะต้องบรรลัยแน่ๆ！”
ทันใดนั้นหวงหยงหาวก็ชี้ไปยังฉินหยา
“อะไรนะ！！！”
คนทั้งงานทึ่งไปตามๆกัน
“ให้ตายสิ คุณชายหลงถูกสวมเขาแล้ว！”
“ใช่ ครั้งนี้ตระกูลหลงต้องขายหน้าแล้ว！”
ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์กัน
ส่วนไป๋เสี่ยวเฟยที่บาดเจ็บสาหัส ตอนนี้กำลังเหล่ตามองหวงหยงหาวอยู่ เตือนหวงหยงหาวว่าอย่าเล่นไปเรื่อยจนทำให้เรื่องราวใหญ่โต
“เห็นทีคำเล่าลือจะเป็นจริงสักแล้ว คุณชายหลงกำลังคิดจะกินของเหลือต่อจากคนอื่น？”
ผู้คนต่างวิพากวิจารณ์กัน
ส่วนฉินหยานั้นก็มองมาทางหวงหยงหาว“นายพูดบ้าอะไรกัน ใคร……ใครเป็นพี่สะใภ้นายกัน！”
“คิกคิก ยังไงซะ วันนี้พวกเราอยู่ที่นี่ก็อย่าหวังว่าจะมีใครหน้าไหนมาทำร้ายคุณได้ก็แล้วกัน！”
หวงหยงหาวกล่าว
ส่วนหลงเช่าหยุนโมโหจนหน้าเขียวไปแล้ว
“ฉันรู้แล้ว ไม่น่าล่ะคุณชายหวงถึงมาก่อเรื่องตอนบ่ายวันนี้ เรื่องความรักใคร่นี้เหมือนกำลังจะแย่งตัวเจ้าสาวกันยังไงอย่างนั้นเลย คุณชายทั้งสองเกิดความหึงหวงกันแล้ว เพราะคุณชายหวงเป็นน้องบุญธรรมของคุณชายเฉินเนี่ย！”
“ใช่แล้ว！”
ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนา
“เชอะ พวกนายกล้ามากเลยนะถึงได้มาก่อเรื่องที่นี่ ถ้ามีน้ำยาจริงก็ให้เฉินเกอมาสิ ทำไมถึงได้ส่งแต่พวกเรามาล่ะ？ให้เขามาสิและอีกอย่างอย่าเรียกคนอื่นว่าพี่สะใภ้ไปเรื่อย！”
หยางเสว่กล่าว
ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ได้ยินหวงหยงหาวเรียกฉินหย่าว่าพี่สะใภ้ ในใจของหยางเสว่ก็รู้สึกไม่ดีเลย！
“ไอ้บ้าเอ้ย ผมคิดว่าพวกมันจะรนหาที่ตายกันนะ มาก่อเรื่องในงานเลี้ยงตั้งหลายครั้ง ให้ผมตีจนตายไปเลย！”
หลงเช่าหยุนตะโกนพูดด้วยดวงตาสีแดง
บอดี้การ์ดที่ตระกูลหลงพามาในวันนี้ได้เข้าสกัดล้อมรอบไว้หมดแล้ว
มีมากกว่าร้อยคน
ทำให้สถานการณ์มันอึกทึกใหญ่โตจนนักธุรกิจที่อยู่ในงานต้องสะดุ้งตกใจกลัว
“ให้ตายสิ คนเยอะมากเลย？ผมกลัวจังเลย แต่อยากจะเก่งพวกเยอะในเมืองจินหลิงเหรอ？”
หวงหยงหาวเอามือเข้ากระเป๋าแล้วพูดด้วยเสียงหัวเราะ
จากนั้นก็เป่านกหวีด
“บูมบูมบู๊ม！”
จากนั้นก็เห็นด้านนอกประตูมีคนมากมายเข้ามาอย่างกะทันหัน
เมื่อมองไปด้านหน้าก็เห็นมีคนเต็มทั้งกลางเขาวิลล่าสปาไปหมดเลย ทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าเดินขึ้นมา
น้อยสุดก็น่าจะห้าหกร้อยคนเห็นจะได้ และทุกคนต่างก็เป็นบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งของตระกูลเฉินกันทั้งนั้น
ทำให้ล้อมรอบผู้คนในงานจนไม่อาจจะหนีไปไหนได้
ส่วนด้านหลังของหวงหยงหาวก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
หลงเช่าหยุนสะดุ้งตกใจกลัวกับขบวนที่ยิ่งใหญ่นี้
หยางเสว่ก็หุบปากเสียสนิท
ใช่แล้ว ถ้าพูดถึงแต่เรื่องนี้ตระกูลหลงไม่ได้เปรียบอะไรเลย
และพวกเขาเป็นคนของเฉินเกอทั้งหมดเลย
เฉินเกอเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？
หยางเสว่แอบคิดในใจ
ระดับชั้นผู้ใหญ่ของตระกูลหลง กำลังกวาดสายตามองรอบๆพร้อมกับกลืนน้ำลายไปด้วย
“คุณชายเช่า อย่าวู่วามนะครับ พวกเขาจงใจจะมาหาเรื่อง ถ้าพวกเราใช้กำลังก่อน พวกเขาจะมีข้ออ้างนะครับ！”
บัดนี้คนระดับสูงของตระกูลหลงพูดกับหลงเช่าหยุน
“เช่าหยุน ต้องอดทนนะ ผมจะดูสิว่าพวกจะทำอะไรได้บ้าง！”
อีกคนหนึ่งก็กล่าวด้วยความหวาดกลัว
“ประธานหลี่มาแล้ว！”
และในขณะนี้ไม่รู้ว่าใครพูดแทรกเข้ามาหนึ่งประโยค
ก็เห็นผู้คนหลบทางให้โดยอัตโนมัติ
คือพวกหลี่เจิ้นกั๋วกับจ้าวจื่อซิ่งเดินมา
“ประธานหลี่ ประธานจ้าว！”
เหล่าเศรษฐีนักธุรกิจที่ยืนอยู่ด้านข้างดูสถานการณ์ออกแล้วจึงรีบกล่าวทักทาย
ส่วนตระกูลหลงเมื่อเห็นหลี่เจิ้นกั๋ว
มีผู้ชายกลางวัยคนเดินเข้ามา
“คุณลี่ ไม่เจอกันตั้งนานนะครับ วันนี้คุณชายหลงของเราจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดที่วิลล่าสปาแห่งนี้ คุณทำอย่างนี้มันหมายความว่ายังไงครับ？”
เห็นได้ชัดว่าคนชั้นสูงในตระกูลหลงรู้จักหลี่เจิ้นกั๋วมาก่อน
“ไม่ได้หมายความว่าอะไร ได้ข่าวว่าคุณชายหลงจัดงานเลี้ยงวันเกิด พวกเราจึงมาร่วมเฮฮากันสักหน่อย คุณชายหลงสุขสันต์วันเกิดครับ！”
หลี่เจิ้นกั๋วพูดด้วยรอยยิ้ม
“แล้วบอดี้การ์ดมากมายเช่นนี้หมายความว่ายังไงเหรอครับ มันคืออะไรกันเหรอครับคุณลี่？”
คนระดับสูงในตระกูลหลงคนนั้นกล่าว
“คุณพูดถึงพวกเขาเหรอ คือเมื่อก่อนพวกเขาเคยเป็นบอดี้การ์ดที่ถนนการค้าจินหลิงมาก่อน เมื่อได้ยินว่าคุณชายหลงจะจัดงานวันเกิดที่วิลล่าสปาที่เคยเป็นของพวกเรามาก่อน จึงรู้สึกตื่นเต้น！พากันมาหมดเลย！คุณหลง คุณช่างสังเกตจังเลยนะครับ！”
“จะว่าไป พวกเรามาร่วมแสดงความยินดี จะไม่เชิญพวกเราเข้าไปดื่มหน่อยเหรอครับ？”
หลี่เจิ้นกั๋วกล่าว
หลงเช่าหยุนเก็บซ่อนความโกรธไว้
แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่ จึงไม่กล้าทำอะไร
เพียงแต่โกรธจนเอียงศีรษะไปอีกด้าน
“แน่นอนครับ พวกเราตระกูลหลงยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ！”
คนระดับสูงของตระกูลหลงกล่าวเบาๆ“เชิญครับคุณลี่！”
จากนั้น พวกหลี่เจิ้นกั๋วกับหวงหยงหาวก็นั่งลงข้างๆหลงเช่าหยุนที่โต๊ะ
ส่วนหลงเช่าหยุนหดหู่ใจอยากจะดื่มไวน์แดงสักแก้วหนึ่ง
เปี้ยะ！
เมื่อมีเสียงก็รู้สึกว่ามีอะไรปาใส่บนหน้าของเขา
เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นหวงหยงหาวกับไป๋เสี่ยวเฟยเอาถั่วลิสงปาใส่ตัวเขา
“แม่ง！”
หลงเช่าหยุนจ้องมองหวงหยงหาวและไป๋เสี่ยวเฟยด้วยสายตาที่ดุดัน
กำหมัดไว้แน่น
อดกลั้นความย่ำยีนี้เอาไว้
เปี้ยะ！
ยังมีอีก ครั้งนี้เป็นหมูตุ๋นชิ้นหนึ่งที่ปามาใส่หน้าของหลงเช่าหยุน
“ไอ้เชี้ย！”
หลงเช่าหยุนลุกขึ้นยืน
“เช่าหยุน อย่าใจร้อนครับ！”
ถูกคนระดับสูงในตระกูลหลงกดไหล่ไว้……
YOU MAY ALSO LIKE
