ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 55 หัวใจที่สั่นไหวของวัยรุ่น

บทที่ 55 หัวใจที่สั่นไหวของวัยรุ่น

“คนๆนี้ท่าจะบ้า? ถนนการค้าจินหลิงล้วนเป็นของแกงั้นเหรอ? งั้นทำไมแกไม่ขึ้นสวรรค์เลยล่ะ?

พวกผู้หญิงมองเฉินเกอราวกับมองคนบ้ายังไงยังงั้น

ส่วนตู้คังตะลึงกับคำพูดของเฉินเกอคำว่าหัวเราะจนท้องแข็งคงเหมาะสมกับเขาที่สุดแล้ว

ถนนการค้าจินหลิง มันเป็นที่แบบไหนกัน? คนแบบนี้กล้าบอกว่าล้วนเป็นของเขางั้นเหรอ

เฉินเกอยิ้มด้วยความขมขื่น

และในเวลานี้นั้นเอง มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา

หยิบขึ้นมาดู ก็เห็นว่าคนที่โทรมาก็คือหลี่เจิ้นกั๋ว

“คุณชายเฉิน คุณมาถึงรึยัง?”

“ถึงแล้วพี่เจิ้นกั๋ว ตอนนี้กำลังอยู่ที่ห้องโถงของวิลล่า！” เฉินเกอตอบกลับไปเบาๆ

“อ่า！ดีๆ พวกเราจะรีบไปต้อนรับเดี๋ยวนี้！ยังมีผู้อำนวยการหวาง แล้วก็ยังมีสำนักการศึกษาอย่างผู้อำนวยการส้ง พอได้ข่าวว่าคุณจะมาลงทุนกับโครงการงานกุศล แล้วก็ยังมีโครงการธุรกิจเป็นจำนวนมาก อยากจะเจอหน้าคุณมานานแล้ว！”

“อ้า……ได้！”

เฉินเกอนึกไม่ถึงว่าคณะกรรมการพวกนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้

พูดเสร็จ เฉินเกอก็กดวางสายไป

ส่วนพวกคุณชายคังมองเฉินเกอด้วยท่าทางที่ตกใจอยู่เล็กน้อย

“เจ้าผู้ชายเลวๆคนนี้แสดงได้เหมือนดีนี่ ให้ตายสิ ยังพูดออกมาว่าพี่เจิ้นกั๋ว คนที่ไม่รู้มาก่อน ก็คงจะนึกว่าเขากับประธานหลี่มีความเกี่ยวข้องกันจริงๆ！”

พวกผู้หญิงพูดด้วยเสียงที่ดูถูก

“เฉินเกอ นึกไม่ถึงว่าตอนนี้แกจะกลายเป็นแบบนี้ เอาตรงๆนะ แกกลายเป็นแบบนี้ฉันค่อนข้างมีความสุขทีเดียว หลังจากเลิกกับฉันหยางเสว่ แกดูแกสิว่ากลายเป็นคนแบบไหนกันแล้ว！ฮ่าๆ！”

ส่วนหยางเสว่ กลับมีความรู้สึกอีกอย่างนั้นก็คือสะใจ

เธอชอบตอนที่เฉินเกอเป็นตัวตลกในสายตาของคนอื่นที่สุด ชอบตอนที่ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ

ยิ่ง เฉินเกอทนไม่ได้มากเท่าไหร่ ใจของหยางเสว่ก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น

พอเป็นแบบนี้ ก็จะเป็นการพิสูจน์ว่าสายตาของตัวเองนั้นถูกต้อง การเลิกกับเฉินเกอเป็นการตัดสินใจที่ถูก

และแกเฉินเกอหลังจากถูกฉันทิ้ง ก็ต้องยิ่งตกต่ำลงกว่าเดิมถึงจะถูก

ในระหว่างที่หยางเสว่กำลังเตรียมจะเรียกรปพ.เข้ามา โยนเฉินเกอออกไป ในตอนที่เธอกำลังจะเตรียมถ่ายคลิป

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเธอจู่ๆก็ร้องออกมาด้วยความตกใจว่า

“เสว่เสว่ คุณชายคัง พวกเธอรีบมาดูเร็ว วิลล่าทางโน้นทำไมถึงมีคนวิ่งเข้ามาเยอะขนาดนี้? คนที่อยู่หัวแถว ดูเหมือนจะเป็นประธานหลี่?”

“ใช่แล้ว ไม่เพียงแค่ประธานหลี่ ยังมีผู้อำนวยการหวางผู้อำนวยการส้ง ล้วนเป็นคนมีหน้ามีตาในจินหลิง พวกเขารีบเข้ามาที่ห้องโถงนี้ทำไม? นั่น คนที่อยู่ข้างหลังสุดนั้นมันพ่อของฉันนี่นะ? ทำไมแม้แต่พวกเขายังต้องวิ่งเข้ามาด้วยล่ะ?”

จู่ๆสีหน้าของตู้คังก็เริ่มถอดสีในทันที

บ้านของเขาทำงานด้านการค้าระหว่างประเทศ

เริ่มต้น ก็ได้เงินทุนสนับสนุนจากจินหลิงบริษัทการค้าจึงมีทุกวันนี้ จนตอนนี้ได้กลายเป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีของจินหลิง

แน่นอนว่าตำแหน่งก็สูงไม่น้อย

ถึงแม้ว่า คุณพ่อจะนับถือหลี่เจิ้นกั๋วมาก แต่ก็ไม่เคยนับถือถึงข้าง ต้องวิ่งแบบนี้

และอีกอย่าง ตอนนี้คนที่วิ่งนำหน้าอยู่ ก็คือหัวหน้าของถนนการค้าอย่างหลี่เจิ้นกั๋ว

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?”

ตู้คังตกใจจนตัวแข็งทื่อ

และหยางเสว่ที่ยืนมองพวกเขาวิ่งเข้ามาที่ห้องโถง ก็อึ้งไปต่างๆกัน

รวมทั้งพวกหญิงที่อยู่ข้างๆทั้งหมด ต่างก็รีบถอยไปข้างหลังด้วยความสงสัย

มีเพียงแค่เฉินเกอที่ยืนอยู่กับที่อย่างสงบ ยังคงยืนอยู่ตรงกลางของห้องโถง

“เฉินเกอ แกตั้งใจจะหาเรื่องใช่ไหม ประธานหลี่มาแล้ว แกยังไม่รีบไปอีก！สถานการณ์แบบนี้ จะต้องมีคนใหญ่คนโตมาแน่ แกรีบไสหัวไปซะ！”

หยางเสว่ตะโกนไล่ด้วยความรีบร้อน

เฉินเกอยังคงยืนอยู่ที่เดิม

ต่อให้ขยับก็ไม่ทันแล้ว หลี่เจิ้นกั๋วที่เป็นคนนำกลุ่มคน ได้เข้ามาอยู่ในห้องโถงเป็นที่เรียบร้อย

“ประธานหลี่ คุณสบายดีไหม……”

หยางเสว่และเหล่าพนักงานหญิงต่างก็รีบก้มหน้าต่ำลง จบแล้ว จะต้องถูกด่าแน่เลย

จากนั้น กลับไม่เห็นว่าหลี่เจิ้นกั๋วและคนอื่นๆจะใส่ใจอะไร

หลี่เจิ้นกั๋วเดินไปอยู่ข้างหน้าของเฉินเกอ ยิ้มแล้วพูดด้วยความเคารพว่า

“คุณชายเฉิน ทำให้คุณรอซะได้ ผมจะเป็นคนแนะนำให้คุณเอง……”

คุณชายเฉินคำเดียว

บรรยากาศในนี้จู่ๆก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที

โดยเฉพาะสีหน้าของหยางเสว่ ราวกับจะกลายเป็นศพ

“ประธานหลี่！คุณคุณคุณเรียกเขาว่าอะไรน่ะ? คุณชายเฉิน?”

หยางเสว่ราวกับถูกฟ้าผ่า ได้รับดาเมจหนึ่งหมื่น！

คนที่มีทั้งอำนาจและชื่อเสียงอย่างหลี่เจิ้นกั๋ว กลับเคารพเฉินเกอถึงเพียงนี้

รึว่าคำพูดเมื่อกี้ของเฉินเกอล้วนเป็นความจริง เขาเป็นลูกคนรวยที่ปิดปังฐานะตัวเองมาตลอดงั้นเหรอ?

พระเจ้าช่วย

และพวกผู้หญิงที่เหลือ ตอนนี้อ้าปากค้างจนแทบจะกลืนไข่เข้าไปได้แล้ว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่กลืนน้ำลายอยู่ห่างๆอย่างตู้คัง

“ถูกแล้ว เขาก็คือ ผู้ใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของถนนการค้าจินหลิง เฉินเกอคุณชายเฉิน อื้ม? พวกเธอยังไม่ถอยลงไปอีก ใครอนุญาตให้พวกเธอพูดกัน? เจิ้งยวี่ล่ะ?”

หลี่เจิ้นกั๋วพอเห็นว่าพนักงานของตัวเองทำไมถึงไร้มารยาทขนาดนี้

จึงรีบตะโกนเรียกเจิ้งยวี่ให้ออกมาทันที

คนพวกนี้ ล้วนเป็นคนที่เจิ้งยวี่เลือกมา

พวกพนักงานเก่าแก่และเจิ้งยวี่ เมื่อกี้กำลังยุ่งอยู่กับการต้อนรับหลี่เจิ้นกั๋วอยู่

เพราะงั้นจึงเพิ่งมาถึง

หลังจากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เจิ้งยวี่ก็แสดงใบหน้าที่เย็นชา แล้วก็เข้าไปดึงหูของหยางเสว่

“ไปยืนอยู่ข้างหลังเดี๋ยวนี้！”

ทำงานที่วิลล่า แม้จะเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ต้องรู้จักกฎระเบียบด้วย！

และหยางเสว่ถูกตบจนอึ้งไปเลย

เป็นความจริง！

จนกระทั่งเธอสัมผัสถึงความเจ็บปวดที่หูของตัวเอง

เธอเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้ฝันอยู่

ล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งหมด！

เฉินเกอคือลูกคนรวย จะต้องเป็นลูกคนรวยแน่ๆ ไม่ใช่คนที่คุณชายคังและลู่หยางจะเทียบได้！

เขาคือผู้ใหญ่ของถนนการค้า

ก็หมายความว่า เขาก็คือคนรวยอันดับหนึ่งของจินหลิง แม้แต่คนรวยทั่วประเทศก็อาจจะเทียบเขาไม่ได้

ใจของหยางเสว่เจ็บปวดเป็นอย่างมาก งั้นก็หมายความว่า ถ้าเกิดตัวเองเลิกกับเฉินเกอช้ากว่านี้สักสามวัน

งั้นตอนนี้ตัวเองก็จะกลายเป็นหนูที่ตกถังข้าวสารแล้วไม่ใช่เหรอ?

ยังไงซะเฉินเกอรักตัวเองมากสักขนาดนั้น จะต้องเป็นอย่างนั้นแน่！

“คุณชายเฉิน หลังเข้าไปข้างใน ผมค่อยแนะนำคุณอย่างละเอียดอีกที……”

หลี่เจิ้นกั๋วทำมือเชิญเข้าไปข้างใน

เฉินเกอพยักหน้ารับ

หันกลับไปมองพวกหยางเสว่ที่ยืนอึ้งอยู่อีกครั้ง

ต้องบอกก่อนว่าการได้แก้แค้นหยางเสว่ ถามว่ารู้สึกดีไหม ความจริงตอนนี้เฉินเกอไม่ค่อยรู้สึกแบบนั้น

เป็นแบบนี้ดีแล้ว

“โอเคร งั้นเราเข้าไปกันเถอะ！”

เฉินเกอหันไปมองที่อื่น

เตรียมตัวจะเข้าไปห้องเหมา

“แกหยุดเดี๋ยวนี้！”

ตอนนี้ จู่ๆหยางเสว่ก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา

ด้วยนิสัยของเฉินเกอทำให้ตกใจขึ้นมา

จากนั้นก็เห็นหยางเสว่เดินเข้ามาใกล้ๆ

แต่ไม่ได้มาหาตัวเอง กลับไปหาเจิ้งยวี่

“เพี้ย！”

หยางเสว่ยกมือขึ้นมาตบหน้าเจิ้งยวี่ไปหนึ่งที แถมยังแรงอีกด้วย

“แก…… หยางเสว่ แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ? รปพ. รปพ.！” เจิ้งยวี่ก็ตกใจอยู่ไม่น้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกคนอื่นทำร้ายแบบนี้

ใบหน้าของหยางเสว่แดงก่ำ พูดด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจว่า “ตบแก ทำไมจะไม่กล้าล่ะ！”

เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป รปพ.หลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกของเจิ้งยวี่ก็รีบเข้ามา

กำลังเตรียมจะจับตัวของหยางเสว่

“ฉันจะดูว่าใครจะกล้าแตะต้องตัวฉันกัน พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร？！”

จู่ๆหยางเสว่ก็ตะโกนเสียงดังขึ้นมา

“จะบอกให้พวกแกรู้เอาไว้ ฉันคือแฟนสาวของเฉินเกอ หรือก็คือแฟนสาวคุณชายเฉินของพวกแก พวกแกลองแตะต้องตัวฉันดูสิ！”

หยางเสว่กำหมัดแน่น

ตัวเองคบเป็นแฟนกับเขามาสองปีกว่า หลังจากเลิกกัน เพิ่งจะมารู้ว่าแท้จริงแล้วเขาก็คือลูกของคนรวย

หยางเสว่รู้สึกแค้นใจ ทำไมเธอถึงไม่ได้อะไรมาเลย！

แถมยังถูกตบอีก！เธอจะไม่แค้นใจได้ยังไง！

“อะไรนะ? แฟนสาวงั้นเหรอ?”

รปพ.หลังจากได้ฟังประโยคนี้ ก็กลัวจนไม่กล้าขยับตัว

แม้แต่หลี่เจิ้นกั๋วก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

ทุกคนต่างก็หันไปมองเฉินเกอ

พูดตรงๆ เฉินเกอเองก็ตกใจกับกระทำของหยางเสว่อยู่ไม่น้อย ผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นบ้าแล้วจริงๆ

เฉินเกอพูดด้วยเสียงที่ไร้เยื่อใยว่า “เมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว！”

ตอนที่ตัดสินใจจะบอกฐานะที่แท้จริงกับหยางเสว่ เฉินเกอก็ได้ตั้งใจอย่างแน่วแน่แล้วว่าจะตัดขาดกับหยางเสว่โดยสมบูรณ์！

พูดจบ ก็หันหน้าเดินออกไป

และหลี่เจิ้นกั๋วก็เข้าใจความหมายของเฉินเกอได้ในทันที ส่งสัญญามือให้กับพวกบอดี้การ์ด ให้ไล่หยางเสว่ออกไป

“เฉินเกอ แกมันไอ้สารเลว ไม่มีหัวจิตหัวใจ！แกลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนตอนที่แกยังไม่มีเงิน ใครกันที่ค่อยอยู่เคียงข้างแกมาตลอดสองปี แกมักจะรู้สึกว่าแกต้องเป็นคนซื้อให้ฉันทุกอย่าง ที่ฉันบอกเลิกกับแกจริงอยู่ที่เป็นความผิดของฉัน แต่ว่าแกล่ะ แกคิดมาก่อนไหมว่าฉัน ในสองปีมานี้ ตอนที่ฉันอยู่กับแก ฉันเคยบังคับให้แกซื้อของขวัญให้ฉันบ้างไหม ของพวกนั้นล้วนเป็นความตั้งใจของแกเองที่ต้องการซื้อให้ฉัน！”

“อีกอย่าง เวลานั้นมีผู้หญิงคนไหนบ้างที่มองคนจนๆอย่างแก มีเพียงแค่ฉันหยางเสว่ ที่ค่อยเดินอยู่ข้างๆแกเวลาอยู่ที่โรงเรียน พวกเรากินข้าวด้วยกัน จูงมือด้วยกัน ครั้งแรกที่พวกเราเดตกัน แกก็เป็นคนที่เขินอายไม่กล้าจับมือฉัน ต้องให้ฉันเป็นคนจูงมือของแกเอง แต่ตอนนี้แกกลับทำแบบนี้กับฉัน???”

หยางเสว่ที่ถูกรปพ.จับอยู่ ตะโกนออกมาทั้งน้ำตา

ส่วนเฉินเกอ ที่ใกล้จะเดินเข้าไปวิลล่าแล้ว

พอได้ยินคำพูดของหยางเสว่ เขาก็หยุดเดินโดยที่ไม่รู้ตัว

ทำไมเฉินเกอถึงได้ทั้งรักและแค้นหยางเสว่มาโดยตลอดน่ะเหรอ?

ก็เพราะว่าภาพที่เคยอยู่ด้วยกันมันมักจะตามมาหลอกหลอน ไม่ว่าหยางเสว่จะปฏิบัติกับเฉินเกอยังไง เขาเฉินเกอก็หวังจากใจจริงว่าหยางเสว่จะสามารถใช้ชีวิตอย่างตรงไปตรงมาได้

จากนั้น คำพูดของหยางเสว่ก็ไปสะกิดต่อมของเฉินเกอ เฉินเกอค่อยๆหันกลับไปมอง……