ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 7 ตี้หวางKTV

บทที่ 7 ตี้หวางKTV

เฉินเกอส่ายหัวด้วยความเก้ๆกังๆเล็กน้อย

ที่จริงเขาอยากจะแอบหม่าเสี่ยวหนานพวกเธอ

โดยเฉพาะจ้าวยีฟาน เธอเกลียดตัวเองขนาดนั้น ตัวเองก็ไม่อยากที่จะไปสนใจเธอ

“สวี่ตงเป็นคนเสนอให้พวกเรามาเที่ยวตี้หวางที่อยู่ถนนการค้าตรงนี้ ครั้งนี้นายหนีอีก พวกเราก็ไม่ใช่เพื่อนกันแล้ว!”

หม่าเสี่ยวหนานพูดขึ้น

เธอเป็นผู้หญิงที่ห้าวมาก เธอไม่ได้มีความละเอียดลึกซึ้งขนาดนี้

คิดไม่ถึงเลยว่า เฉินเกออยู่ในสถานการณ์ที่เก้ๆกังๆ ไม่ได้อยู่โลกเดียวกันกับพวกเธอเลยโดยสิ้นเชิง

แน่นอนว่า ที่พูดนี้เป็นอดีต

หม่าเสี่ยวหนานเห็นเฉินเกอไม่พูดไม่จา รีบพูดว่า: “ไปเถอะ ไปสนุกด้วยกัน ฉันรู้ว่านายกลัวสวี่ตงว่านาย นายวางใจได้เลย หากเขายังกล้าแกล้งนายอีก ฉันจะตะโกนใส่หน้าเขา!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย

หากปฏิเสธอีก คาดว่าหม่าเสี่ยวหนานจะโกรธแล้วจริงๆ

ช่างเถอะ อย่างนั้นก็ไปสนุกด้วยกันก็แล้วกัน

หม่าเสี่ยวหนานดึงเฉินเกอไปที่หน้าประตูตี้หวางKTV

เฉินเกอมองดู นี่เป็นหนึ่งในกิจการที่เป็นชื่อของตัวเอง เมื่อก่อนเฉินเกอไม่กล้าพูด แต่ตอนนี้ เขาสามารถ เลี้ยงได้แล้ว

“โห! คุณชายเฉินก็มาถนนการค้าจินหลิงหรอ? รู้ทางหรือเปล่า รู้ไหมว่าที่ไหนสนุก? ผมจะได้แนะนำให้นายรู้จักสักหน่อย!”

เพิ่งจะเข้ามาทักทายพวกกลุ่มประธาน

สวี่ตงก็แสร้งยิ้มแล้วพูด

“สวี่ตง นายหุบปากไปเลยนะ! ฉันเตือนอะไรนายไปแล้ว?”

หม่าเสี่ยวหนานตะโกนด้วยความเย็นชา

สวี่ตงยิ้มอย่างชั่วร้าย : “โอเค โอเค โอเค ผมรู้แล้ว อีกอย่าง ผมก็แค่หวังดี ถนนการค้าจินหลิงเป็นสถานที่ที่คนรวยมาใช้จ่าย เฉินเกอจะมาเปิดหูเปิดตา ผมต้องแนะนำเขาสักหน่อย หวังดีกับเขาจริงๆ!”

ตอนนี้จ้าวยีฟานจ้องไปที่เฉินเกอแวบหนึ่ง

รู้สึกว่ามีเฉินเกอยืนอยู่ด้วยกัน ผู้คนเดินไปมาบนท้องถนน อายคนมาก

จึงรีบพูด: “พอแล้ว พวกเราเข้าไปกันก่อนเถอะ สวี่ตง นายจองห้องไว้แล้วหรอ?”

“จองเรียบร้อยแล้ว ผมให้เพื่อนของผมช่วยจองให้ ตามปกติแล้ว เวลานี้ ตี้หวางก็น่าจะเต็มแล้ว!”

สวี่ตงพูดขึ้นมาหนึ่งประโยคเป็นเหมือนเจ้าภาพ : “ตามผมมา!”

จากนั้นก็นำกลุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไป

เฉินเกอมา KTV ครั้งแรก ข้างในค่อนข้างหรูหรา

ส่วนห้องที่สวี่ตงเลือกนั้น หรูหราและกว้างมาก อีกทั้งยังมีตู้ปลาขนาดใหญ่ที่มีแสงระยิบระยับ

หลังจากที่เข้าไป สาวสวยกลุ่มหนึ่งนั่งลงเป็นที่เรียบร้อย ส่วน เฉินเกอนั่งด้วยกันกับประธานหอกลุ่มหยางฮุย

ในตอนนี้คนที่ชอบร้องเพลงเริ่มปรากฏขึ้น ผลัดกันร้องเพลง ไม่สนุกเลยสักนิด

สาวสวยที่นั่งอยู่แต่ละคนก็พูดคุยกันเสียงดัง ส่วนจ้าวยีฟานนั่งไขว้ขา แกว่งขาขนาดเล็กที่ขาวผ่องไปมา

“ข้างในนี้เป็นปลาฮวงจุ้ยหรอ?”

เฉินเกอที่รู้สึกเบื่อก็มองไปยังปลาฮวงจุ้ยที่อยู่ในตู้ปลาด้วยความสงสัย

เมื่อก่อนเขาเห็นในหนังสือ ปลาฮวงจุ้ยแบบนี้นิยมอยู่ในฮ่องกงและบริเวณอ่าว

เพียงแต่ว่าเมื่อมองไป เหมือนจะต่างจากปลาฮวงจุ้ยชนิดนั้นที่เคยเห็น!

ดังนั้นเฉินเกอถามหยางฮุยที่นั่งอยู่ข้างๆ

หยางฮุยพยักหน้า: “ชนิดนี้ต่างกับที่พบเจอบ่อยๆในฮ่องกง เป็นปลาฮวงจุ้ยที่ส่งมาจากฝั่งมาเลเซีย ราคาไม่เบาเลย ครอบครัวใหญ่เท่านั้นถึงจะมี!”

และในตอนนี้ สวี่ตงได้ยินเฉินเกอกับหยางฮุยพวกเขาพูดถึงเรื่องปลาฮวงจุ้ย

ต้องเข้าใจว่า ห้องนี้เขาเป็นคนติดต่อมา

ทันใดนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า : “คุณชายเฉินทำไมหรอ แม้แบรนด์แอร์เมสนายยังรู้จักเลย ไม่รู้จักปลาฮวงจุ้ยราคาแพงชนิดนี้หรอ?”

ไม่พูดยังดีเสียกว่า เมื่อได้ยินแอร์เมส จ้าวยีฟานที่นั่งอยู่ข้างๆขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

คนยากจน……

หวงเหมาที่อยู่ด้วยกันกับสวี่ตงมาตลอดก็ยิ้มแล้วพูดว่า : “ฮาฮา ปลาฮวงจุ้ยไม่มีของปลอมนะ มิเช่นนั้นแล้วเฉินเกอจะต้องรู้จักแน่นอน ทั้งยังไปซื้อมันอีก!”

“ปลาชนิดนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่ปลาฮวงจุ้ยเท่านั้น ในเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังเรียกมันว่าปลามงคล จะนำความโชคดีมาให้กับครอบครัว”

ตอนนี้จ้าวยีฟานเอ่ยปากพูด

“อ้า ยีฟาน มองไม่ออกเลย เธอรู้อะไรมากมายจริงๆ มีความเชี่ยวชาญเหลือเกิน!”

เมื่อสวี่ตงได้ยิน ยกนิ้วโป้งให้จ้าวยีฟานขึ้นมาทันที

“นั้นมันแน่อยู่แล้ว เทพธิดายีฟานของพวกเราเป็นใคร จะเหมือนกับคนจนบางคนได้อย่างไร คนยากจน!”

เพื่อนหอพักเหล่านั้นของจ้าวยีฟานพูดด้วยความดูถูก

“ห้องสูทนี้แพงมากสินะ? เพื่อนของนายเก่งขนาดนี้เลยหรอ?”

จ้าวยีฟานมองไปที่สวี่ตง รู้สึกตกตะลึงซ้ำเล่าซ้ำเล่า

ตอนนี้เธอมีความประทับใจต่อสวี่ตงในทางที่ดีมาก ถ้าหากปัดเป่าการดูหมิ่นผู้อื่นที่อยู่ในตัวสวี่ตงออกไปบ้าง มีความบรรลุนิติภาวะมากขึ้นหน่อย ก็จะมีสิทธิ์ได้เป็นแฟนของจ้าวยีฟาน

“ใช้ได้ ห้องสูทนี้เพียงแค่ค้าห้องก็4พันกว่า อาศัยความสัมพันธ์ มิเช่นนั้นแล้วต่อให้รวยขนาดไหนก็ไม่สามารถจัดให้ได้!”

สวี่ตงยิ้มด้วยความภูมิใจ

จากนั้นเหมือนฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ ตบไปที่หัวแล้วพูดว่า : “ใช่แล้ว เธอไม่พูดผมก็ลืมไปเลย ผมบอกแล้วว่าเมื่อมาถึงแล้วผมจะบอกเพื่อนผมคนนี้สักคำ”

พูดจบ สวี่ตงก็โทรศัพท์ไปหา

เฉินเกออยู่ข้างๆ นอกจากจะพูดคุยกับกลุ่มหยางฮุยแล้ว

โดยปกติทั่วไปก็จะอยู่ในความสงบ

แม้ว่าวันเกิดของหม่าเสี่ยวหนานครั้งนี้มีความคิดอยากจะให้เพื่อนในหอพักทำความรู้จักกัน แต่เห็นได้ชัดว่า ผลการเชื่อมความสัมพันธ์ในครั้งนี้ ทั้งหมดอยู่ที่ตัวของกลุ่มหอพักสวี่ตง

อย่าว่าแต่สวี่ตง หวงเหมานั้นใกล้จะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับผู้หญิงเหล่านั้นที่อยู่ในหอพักของจ้าวยีฟาน

ทันใดนั้น ประตูห้องสูทก็เปิดออก

ผู้ชายที่แต่งกายด้วยชุดสูท รองเท้าหนังที่แวววับเดินเข้ามา

ผิวของเขาขาวมาก รูปร่างสูงมาก

เมื่อมองไปก็เห็นบุคลิกที่ดีมาก

“พี่หนิงฝานนายมาแล้วหรอ!”

เมื่อสวี่ตงเห็นมีคนเข้ามา ก็รีบเข้าไปต้อนรับทันที

“เสี่ยวตง เป็นยังไงบ้าง พอใจกับห้องสูทนี้ไหม?”

“จะต้องพอใจสิครับ! พี่ฝานเป็นใคร!!”

สวี่ตงพูดอย่างมีความสุข

กลุ่มหวงเหมาก็เรียกพี่ฝานอย่างเคารพนับถือ

“เสี่ยวตง อย่ามัวแต่พูดเลย แนะนำเพื่อนของนายให้ผมรู้จักหน่อยสิ!”

ตอนนี้หนิงฝานจ้องไปยังสาวสวยสองสามคนนั้นที่อยู่ในห้องสูท โดยเฉพาะจ้าวยีฟานที่หน้าตาและบุคลิกดีที่สุด หยุดอยู่ตรงนั้นหลายวิ

“อ่อ ผมลืมไปเลย ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักหน่อยนะ นี่คือหนิงฝาน เป็นเพื่อนผมตั้งแต่เด็ก ภัตตาคารหมิงหวางร้านนั้นที่อยู่ถนนการค้าจินหลิง ที่อยู่ข้างมหาวิทยาลัยของพวกเรา ที่บ้านทำร้านอาหาร นั่นเป็นของครอบครัวพี่ฝาน! มีรายได้เดือนละหลายสิบล้าน! ห้องสูทนี้ที่พวกเราได้มา เพราะคำพูดประโยคเดียวของพี่ฝาน!”

สวี่ตงแนะนำด้วยความภูมิใจ

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ ผู้หญิงกลุ่มจ้าวยีฟานเงยหน้าขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ จ้องมองไปที่หนิงฝาน

ให้ตายเถอะ!

ต้องเข้าใจว่า ภัตตาคารที่สามารถเปิดในถนนการค้าจินหลิงได้ ล้วนเป็นระดับ 6 ดาว

มีรายได้เหมือนน้ำไหลผ่าน

จ้าวยีฟานก็มองไปที่หนิงฝาน ดวงตาคู่งามอดไม่ได้ที่จะหมุนไปมา

“เหอะเหอะ ทุกคนไม่ต้องฟังเสี่ยวตงพูดเพ้อเจ้อ ครอบครัวของผมก็แค่ค้าขายขนาดเล็กเท่านั้น สำหรับตี้หวางKTVนี้ ผู้จัดการรู้จักกับพ่อผม ต่อไปทุกคนอยากจะมาเที่ยว บอกผมสักคำก็ได้แล้ว! ”

หนิงฝานพูดพร้อม ส่ายหัวแล้วยิ้มแห้งๆ

“พี่ฝาน พี่มีแฟนแล้วหรือยังคะ?”

ทันใดนั้น เพื่อนในหอพักคนหนึ่งของจ้าวยีฟานถามขึ้นมา

ถามจบ ทุกคนที่อยู่ในห้องสูทก็หัวเราะออกมา

หนิงฝานส่ายหัวยิ้มแห้งๆ จากนั้นก็หันไปที่จ้าวยีฟาน: “สวัสดีครับคนสวย ยินดีที่ได้รู้จักกับพวกเธอนะ!”

“สวัสดีค่ะ”

จ้าวยีฟานยิ้มเขินอายเล็กน้อย

จากนั้น สวี่ตงเริ่มแนะนำทีละคนทีละคนขึ้นมา

จนกระทั่งสุดท้าย สวี่ตงมองไปยังเฉินเกอที่นั่งอยู่ในมุมไม่พูดไม่จา

เขาชี้ไปที่เฉินเกอแล้วพูดว่า : “พี่ฝาน เขาก็คือเฉินเกอ!”

หนิงฝานกำลังจะยื่นมือไปจับมือกับเฉินเกอเมื่อได้ยินคำนี้ หนังตากระตุกขึ้นมา:

“หืม? ก็คือเฉินเกอคนนั้นที่โดนลู่หยางตัวแสบนั้นแย่งแฟนไป แล้วยังไปส่งดูเร็กซ์ให้ลู่หยางหรอ?”