ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 94 จินหลิงเปลี่ยนไปแล้ว

บทที่ 94 จินหลิงเปลี่ยนไปแล้ว

“เฉินเกอ นายยังมาได้นี่？แถมยังมาในตอนรับประทานอาหาร แหมตอนบ่าย ตอนที่พวกเราทุกคนอัดรายการให้เฟยเอ๋อนายไปไหนแล้วล่ะ？หึๆ ยังกระจอกเป็นพิเศษไม่เคยเปลี่ยนเลยนี่!”

หญิงสาวที่สนิทกับหานเฟยเอ๋อมากคนหนึ่งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยคำพูดอย่างเจ็บปวด

นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงอีกหลายๆคนที่ค่อยๆเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเฉินเกอ ตอนนี้มองไปทางเฉินเกอ เต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างเย็นชา

พูดอย่างไรดีล่ะ

เมื่อไม่นานมานี้ จู่ๆเฉินเกอก็ร่ำรวยขึ้นมา แบบที่ร่ำรวยมากๆเช่นนั้น

จึงได้รับความนิยมจากสาว ๆ หลายคนมากจริงๆ

คิดว่าถ้าตัวเองสามารถคบหาดูใจกับเฉินเกอได้ ก็คงจะดีมากสินะ ก็จะสามารถซื้อกระเป๋าสวย ๆ ได้แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินเกอ หน้าตาก็ไม่ได้น่าเกลียด หน้าตาดีเป็นอย่างมาก

แต่ว่า ตามที่ตอนนี้หานเฟยเอ๋อเปลี่ยนจากไก่เป็นนกฟีนิกซ์

กลายเป็นคนดังทางอินเทอร์เน็ตที่ทำเงินได้เป็นจำนวนมาก

สิ่งนี้แทบจะทำให้ผู้หญิงเกือบทุกคนในชั้นเรียนได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มใจ ทำให้ทุกคนคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วจะทำไมล่ะ？ ถ้าหากผู้หญิงขยันทำงาน และหาทิศทางที่ถูกต้อง ก็จะสามารถร่ำรวยมีเงินทอง อยากมีชื่อเสียงก็ได้มีชื่อเสียง อยากมีเงินก็มีเงินได้เช่นกัน

ดังนั้น ตอนนี้สาว ๆ หลายคนในชั้นเรียน แทบจะมีความคิดเหมือนกันหนึ่งอย่าง นั่นก็คืออยากลองถ่ายทอดสดในเมืองเดียวกันบ้างสักหน่อย มันจะดีมากขึ้นไปอีกถ้าได้เซ็นสัญญากับทางบริษัท！

“ช่างมันเถอะ พาเขาไปเถอะ มาเพิ่มอีกหนึ่งคนก็ไม่มากขาดอีกหนึ่งคนก็ไม่น้อย!”

หานเฟยเอ๋อดึงกรอบแว่นสายตาของเธอเอง เมื่อก่อนที่พูดคำดูถูกจำพวกนี้นั้น หานเฟยเอ๋อจะมองตาขวางไปที่เฉินเกอ หนึ่งครั้ง ตอนนี้ ขนาดจะมองก็ไม่มองเลย

พอดีในตอนนี้ อย่างเมิ่งไฉ่หรูและทุกอย่างๆก็มาถึงจนครบแล้ว รถยนต์ยี่ห้อ Audi ทั้งสิบคันก็มาถึงจนหมดแล้วด้วย

รถยนต์ยี่ห้อ Audi ทั้งสิบคันขับอย่างเรียงราย ตระการตาในตอนนี้มากจริงๆ

มีนักศึกษาหลายคนล้วนแต่มองมาที่นี่อย่างอิจฉา

แม้แต่เจ้าของรถยนต์ยี่ห้อ Audi ก็ยังหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปหานเฟยเอ๋อ

“ผู้กำกับ คุณขึ้นรถคันเดียวกับฉัน นักศึกษาคนอื่นๆ ทุกๆคนขึ้นรถกันเถอะ!”

หานเฟยเอ๋อกล่าวอย่างเน้นภาพลักษณ์เป็นอย่างมาก

ทยอยกันอย่างต่อเนื่อง ทุกๆคนก็ขึ้นรถกันจนหมดแล้ว

หยางฮุยและเพื่อนร่วมห้องของเขาอีกสองสามคน ก็ล้วนแต่นั่งลงกันหมดแล้ว

เฉินเกอแค่มอง ก็เห็นว่ารถยนต์ยี่ห้อ Audi ด้านหลังไม่มีใครอยู่เลย และเขากำลังเตรียมตัวจะเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับของรถด้านหลังนั้น

“หยุด เฉินเกอนายกำลังจะทำอะไร？”

จากระยะไกล เสียงอันเยือกเย็นของหานเฟยเอ๋อก็ดังขึ้นมา

“ฉันจะขึ้นรถไง!”

เฉินเกอกล่าว

“หึๆ รถคันนั้นไม่ได้มารับนักศึกษา สักพักจะต้องใช้ไปรับเพื่อนสาวจากบริษัทถ่ายทอดสดเดียวกันของฉัน นายห้ามขึ้น!” หานเฟยเอ๋อจะบ้าแล้วจริงๆ ทำไมไอ้กระจอกนี้ถึงได้สร้างปัญหาในทุกครั้งกันล่ะ？

“ไม่มีรถคันอื่นอีกแล้วเหรอ แต่ฉันเห็นว่าไม่มีใครนั่งที่นั่งข้างคนขับรถของเธอ ฉันจะไปนั่งที่นั่น!”

เฉินเกอถามอีกครั้ง คงจะไม่ปล่อยให้ตัวเขาเองเดินไปหรอกสินะ

“ถุ้ย เฉินเกอนายคิดอะไรอยู่？คิดไม่ถึงว่านายจะอยากนั่งรถคันเดียวกับฉัน?”

หานเฟยเอ๋ออยากจะตบปากเฉินเกอสักสองสามครั้งจริงๆ ตอนนี้ตัวเธอเองอยู่ในสถานะอะไร จะสามารถเดินทางเดียวกับคนต่ำช้าเช่นนี้ในวันข้างหน้าได้เหรอ?

“เฟยเอ๋อ เป็นอะไรไปเหรอ？ทำไมยังไม่ไปล่ะ?”

ในเวลานี้ เมิ่งไฉ่หรูก็ลงจากรถด้วยเช่นกัน

“หึ ทั้งหมดเป็นเพราะเฉินเกอ เฮ้อ เรียกรถมาในคราวนี้ เดิมทีไม่ได้นับเขาด้วย ฉันก็เลยเรียกรถมาสิบคัน ตอนนี้ ฉันจะต้องใช้รถไปรับเพื่อนสาวของฉัน เขาก็ไม่มีที่นั่งแล้ว!”

หานเฟยเอ๋อกล่าวอย่างเย็นชา

เมิ่งไฉ่หรูมองไปที่เฉินเกอด้วยความขยะแขยงหนึ่งครั้ง เป็นส่วนเกินจริงๆ!

ในตอนนั้นพูดอย่างไม่อดทน “เฉินเกอ ไม่งั้นเอาแบบนี้ไหม นายนั่งแท็กซี่ไปเองคันหนึ่งก็ได้ ฉันจะคืนเงินค่าแท็กซี่ให้นายเอง พอแล้ว พอแล้ว เฟยเอ๋อ พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

เมิ่งไฉ่หรูตะโกนเสียงดังให้หานเฟยเอ๋อรีบออกไป

ทำไมตะโกนเสียงดังให้หานเฟยเอ๋อรีบออกไปล่ะ?

เนื่องจาก เมิ่งไฉ่หรูเพิ่งคิดหัวข้อที่จะพูดคุยกับใครบางคนได้ เธอจึงอยากที่จะสนทนากับคนนั้นในตอนนี้

เฉินเกอไม่ได้ให้พวกหยางฮุ่ยไปเป็นเพื่อนเขา บอกว่าเขาสามารถเรียกแท็กซี่ไปเองได้ แถมยังนำแบตสำรองของหยางฮุ่ยมาอีกด้วย

รอให้ขบวนรถขับออกไป

เฉินเกอเปิดหน้าจอโทรศัพท์ดู

เพียงแค่กดไปที่ WeChat ด้านในเป็นบัญชี WeChat ใหม่ของตัวเอง

ข้อความด้านในเป็นข้อความที่หานเฟยเอ๋อส่งถึงตัวเองจนเกือบเต็มแล้ว

ด้านในมีรูปถ่ายของหานเฟยเอ๋ออยู่บ้าง

“ พี่ผิงผัน เฟยเอ๋อขอถ่ายรูปที่ดีที่สุดของตัวเองส่งให้พี่ได้ไหม”

“ พี่ผิงผัน พี่อยู่ไหมเนี่ย รู้สึกว่าเฟยเอ๋อไม่สวยเหรอ？ น้อยใจแล้ว!”

“……”

มีมากเกินไป ข้อความด้านล่างก็คือรูปถ่ายของหานเฟยเอ๋อ

ยังมีอีกหลายรูป ที่ถ่ายก็คือภาพของขาอันสวยงามของเธอ บอกตามตรง ว่ามันค่อนข้างมีส่วนเว้าส่วนโค้ง

ดูแล้วทำให้หัวใจของเฉินเกอเต้นรัว

“ สวยไหมพี่ผิงผัน!”

“ก็พอได้ รูปธรรมดาๆ ไม่ค่อยน่าตื่นเต้น ! ฮ่า ๆ！”

เฉินเกออาจจะโกรธหานเฟยเอ๋อเล็กน้อย ก็เลยส่งข้อความเช่นนั้นโดยตรง

คิดไม่ถึงว่าคนที่จากไปแล้วนั้นอย่างหานเฟยเอ๋อจะตอบกลับในไม่กี่วินาที “โอ๊ย น่าเกลียดที่สุดพี่ผิงผัน! รอให้มีเวลาก่อน ฉันรับประกันว่าจะทำให้พี่พอใจ!”

คำตอบนี้ ทำให้ใจของเฉินเกอรู้สึกสะดีดสะดิ้ง

และในเวลานี้ เมิ่งไฉ่หรูก็ได้ส่งข้อความใหม่มาถึงเขาอีกแล้ว

“พี่ผิงผัน กำลังทำอะไรอยู่นะ？วันนี้เพื่อนร่วมชั้นของพวกเราไปร่วมงานเลี้ยงฉลองหานเฟยเอ๋อที่รักของพี่แล้ว เชอะๆ พี่ทำให้เฟยเอ๋อดังแล้ว วันนี้พี่ควรจะเป็นตัวเอก นะ！พี่ชอบเฟยเอ๋อใช่ไหม? ทำไมไม่ตามจีบเธอไปล่ะ”

คำพวกนี้ เป็นเมิ่งไฉ่หรูที่แอบส่งข้อความนี้ให้เฉินเกอ

บอกตามตรงว่ากลิ่นน้ำส้มสายชูในคำพูดนั้นแรงมาก （น้ำส้มสายชูในภาษาจีนแปลว่าหึงหวง）และก็ไม่รู้ว่าทำไม ในใจของเมิ่งไฉ่หรูได้ร่างภาพแฟนหนุ่มของเธอไว้ในใจ เหมือนกับเป็นเช่นผิงผันเช่นนั้น แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นหน้าผิงผันเลยก็ตาม

“ตามไม่ทัน รถยังไม่มาเลย!”

แม่มึงสิ ทำไมตัวเขาเองต้องตกเป็นเป้าทุกทีเลย

เฉินเกอตอบอย่างโมโหเล็กน้อยหนึ่งประโยค แท็กซี่ที่เขาเรียกยังไม่มาจริงๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ด้วยทรัพยากรทางการเงินของพี่ผิงผัน ซื้อรถสักคนไม่ใช่เรื่องที่ง่ายมากๆหรอกเหรอ!”

เมิ่งไฉ่หรูตอบอีกครั้งหนึ่งประโยค

เห็นได้ชัดว่าเธอคิดผิด คิดว่าที่รถยังไม่มา ก็คือยังไม่ได้ซื้อรถ

ในตอนนี้ รถแท็กซี่ได้มาถึงแล้ว เฉินเกอสนทนากับพวกเธอสองคนสองสามประโยคแล้วก็จบหัวข้อสนทนา ถ้าพูดว่าน่าสนใจเล็กน้อย นั่นก็คือภาพถ่ายส่วนเว้าส่วนโค้งที่หานเฟยเอ๋อส่งให้เขา

มีเวลาว่างต้องดูดีๆแล้วจริงๆ

ขณะที่พูด เฉินเกอก็มาถึงห้องครัวเจียหยวน

ในขณะนี้ รถยนต์ยี่ห้อ Audi จอดอยู่ที่หน้าประตูห้องครัวเจียหยวน ในระหว่างที่รอ เห็นความภูมิใจในครั้งนี้ของหานเฟยเอ๋อ

“ เธอน่ะ ทำไมเธอถึงได้ซุ่มซ่ามขนาดนี้ ทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็รีบไสหัวออกไปให้เร็วที่สุด เธอดูตัวของเธอเองสิ ฉันเคยเห็นคนทำงานพาร์ทไทม์มาตั้งมากมาย แต่ฉันยังไม่เคยเห็นคนแบบเธออย่างนี้มาก่อนเลย เธอไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ นอกจากนี้ ชดเชยค่าเสียหายของชามพระที่ขูดกำแพงด้วย ทิ้งเงิหนึ่งพันหยวนไว้ซะ!”

เฉินเกอกำลังจะขึ้นไปชั้นบน ในตอนนี้เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งจับหญิงสาวที่แต่งตัวเป็นบริกรและดึงออกมา

“ขอโทษค่ะผู้จัดการ ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันมีแผลที่แขน！ ดังนั้นฉันเลยถืออย่างมั่นคงไม่ได้!”

“หึ ฉันไม่สนใจว่าเธอจะมีบาดแผลหรือเปล่า เธอรู้จักคุณหานเฟยเอ๋อคนนั้นที่เข้าไปว่าเป็นใครไหม？ เธอเป็นแขกที่มีเกียรติที่สุดในห้องครัวเจียหยวนของพวกเรา โชคดีที่ไม่ได้ทำพระพุทธรูปหล่นทับกำแพงด้านล่าง แล้วก็ไม่ได้ทำให้คุณหานเฟยเอ๋อถูกน้ำร้อนลวก ถ้าไม่อย่างนั้น ให้เธอโยกย้ายงานเธอก็รับผิดชอบไม่ไหวหรอก! ”

ผู้จัดการหญิงจิ้มไปที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างแรง ๆ

หญิงสาวเพียงแค่ก้มหน้า ฟัง แต่ไม่กล้าที่หลบ

อาจเป็นไปได้ว่ามุมที่เฉินเกอยืนอยู่มีบางอย่างผิดปกติไป ดูจากมุมมองของเขา ผิวของหญิงสาวคนนี้สีขาวสว่าง เส้นผมห้อยลงมาทีละเส้น เมื่อมองแวบแรก ทำให้คนมีความรู้สึกแปลกใหม่

ส่วนผู้จัดการหญิงคนนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเปลี่ยนคนใหม่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่เปลี่ยนใหม่ในครั้งนี้ ยังเป็นคนที่เฉินเกอรู้จักอีกด้วย

“เจิ้งยวี่ เธอแหกปากตะโกนทำไม？”

เฉินเกอคิดไม่ถึงว่า เจิ้งยวี่จะกลายเป็นผู้จัดการของห้องครัวเจียหยวนแล้ว

“อะไรนะ?”

เจิ้งยวี่ได้ยินเสียงด้านหลัง สั่นไปทั้งตัวโดยทันที

ก็เป็นเหมือนปลาหนึ่งตัวที่ติดอยู่เป็นเวลานาน เมื่อเห็นฝนตกหนักอยู่ตรงหน้าก็เลยว่ายไปมา

เหมือนกับพื้นที่เพาะปลูกที่แห้งแล้งมานาน ต้อนรับความสุขก่อนที่เมฆจะเปลี่ยนเป็นสีดำมากกว่า

“ คุณชายเฉิน?”

เจิ้งยวี่ตื่นเต้นมากจนแทบร้องไห้แล้ว

“พูดเสียงดังขนาดนั้น กลัวว่าคนอื่นจะไม่ได้ยินเหรอ” เฉินเกอพูดเบา ๆ

“อ๊า! ฉันไม่กล้าอีกต่อไปแล้วค่ะคุณชายเฉิน ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่ได้พบคุณ!” นึกถึงครั้งที่แล้ว เพราะว่าเจิ้งยวี่ทำให้พวกเพื่อนๆของสวี่ชาวเข้าใจผิดว่าเฉินเกอเป็นแฟนของเธอ เรื่องนี้ได้เข้าไปถึงหูของหลี่เจิ้นกั๋ว เจิ้งยวี่ก็ถูกเลยตักเตือนแล้ว ถ้าหากคุณชายเฉินไม่เห็นด้วย เธอก็จะไม่สามารถติดต่อคุณชายเฉินได้อีก! และห้ามทำลายชีวิตอันสงบสุขของเขาด้วย

แน่นอนว่าเจิ้งยวี่เชื่อฟังอย่างซื่อสัตย์

จริงๆแล้วเฉินเกอมีความรู้สึกต่อเจิ้งยวี่ผู้หญิงคนนี้ตอนนี้ไม่ได้ความรู้สึกลบอะไร ในทางกลับกันเธอแสดงความมีน้ำใจต่อเฉินเกอในหลายครั้ง และทำให้เฉินเกอถือว่าเธอเป็นเพื่อนไปครึ่งหนึ่งแล้ว

ตอนนี้ยิ้มอย่างขมขื่น: “ใช่แล้วเจิ้งยวี่ ทำไมเธอถึงมาเป็นผู้จัดการที่ห้องครัวเจียหยวนได้ล่ะ？ไม่อยู่วิลล่าแล้วเหรอ?”

“อะไรนะ? คุณชายเฉิน คุณไม่น่าจะไม่รู้นะคะ ตอนนี้ถนนการค้าจินหลิงได้เปลี่ยนไปแล้ว ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่สำคัญเกิดขึ้น ผู้จัดการใหญ่อย่างหลี่เจิ้นกั๋วถูกแทนที่แล้ว และถนนการค้าจินหลิงถูกสับเปลี่ยนใหม่แล้ว!”

เจิ้งยวี่ประหลาดใจมากๆ

“ถูกสับเปลี่ยนใหม่แล้วเหรอ？”

เฉินเกอก็ผงะ ไม่จำเป็นต้องคิดก็รู้แล้ว ต้องเป็นความคิดของพี่สาวแน่นอน

นี่กำลังจะทำอะไรนะ?