ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่128 คุณไม่ใช่แขกสำคัญของเรา

บทที่ 128 คุณไม่ใช่แขกสำคัญของเรา

ถังฉู่เรียกน้องซูมู่หานไปข้างๆ

ก็ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรด้วยน้ำเสียงที่ต่ำ เห็นสายตาของถังฉู่ที่จ้องมองเฉินเกอเป็นระยะๆ จากนั้นก็มองไปที่เว่ยเฉียง

อาจเป็นการชักชวนให้ซูมู่หานเลิกรากับเฉินเกออย่างรวดเร็วและมาเป็นแฟนกับเว่ยเฉียง

สรุปคือสุดท้ายซูมู่หานไม่ยอมแน่นอน

“พี่ พวกคุณเล่นให้สนุกเถอะ เฉินเกอและฉันจะกลับไปโรงเรียนก่อน!”

หลังจากกล่าวคำล่ำลาเสร็จซูมู่หานและเฉินเกอก็จากไป

ในใจถังฉู่ กังวล

มองด้านหลังของทั้งสองแล้วกระทืบ

“พี่ฉูฉู ไม่เป็นไร มู่หานเป็นน้องสาวของคุณ และเป็นเพื่อนที่ดีของผม ผมพยายามไปหาเธอ!”

เว่ยเฉียงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เขาก็ยังคงพยายามพูดด้วยรอยยิ้ม

“เอาล่ะ เว่ยเฉียง ดีแล้ว คุณอย่าท้อแท้ไม่ต้องกังวล เฉินเกอคนนี้ไม่ช้าก็เร็วฉันจะให้น้องสาวของฉันถีบเขาทิ้งเอง เขาจะเทียบกับ เว่ยเฉียงได้อย่างไรละ!”

ถังฉู่ยิ้ม

จากนั้นพวกเขาก็ไปเที่ยวเล่นรอบ ๆ สถานที่ต่างๆในจินหลิง

ไม่นาน ก็ถึงเวลาค่ำ

เดิมทีถังฉู่วางแผนเชิญเพื่อนสองสามคนจากโรงเรียนมัธยมและมหาวิทยาลัยมาทานอาหารด้วยกัน

เว่ยเฉียงและพี่สาวของเขาไม่ได้วางแผนที่จะจากไป?

งั้นก็ไปทานอาหารด้วยกันและทำความรู้จักกัน

และ เว่ยเฉียงยังคงแสดงด้านที่มีน้ำใจของเขาออกมา

ยังคงกำหนดสถานที่รับประทานอาหารค่ำในห้องครัวเจียหยวน

ยังไงซะห้องครัวเจียหยวนก็ให้หน้าผมมาเยอะ และวันนี้มีคนแปลกหน้ามากมาย ตนเองสามารถอวดได้อีกรอบ

มีเพื่อนประมาณห้าหรือหกคนมา

ครั้งนี้ต้องจองห้องใหญ่ขึ้น

“ไปๆๆ เอาอาหารดีๆที่โรงแรมมาให้หมด!”

เว่ยเฉียงโยนกุญแจรถออกไป แล้วนั่งไขว่ห้างพูดอย่างเก่งกาจ

“ว้าวฉูฉู นี่คือน้องชายใจกว้างที่คุณพูดถึงใช่ไหม บุคลิกไม่เลวนะ! ดูมีราศรีดุดันมาก!”

“ ฮ่าฮ่า ใช่แล้วฉูฉูเขามีแฟนหรือยัง?ฉันมีลูกพี่ลูกน้องที่ยังโสดอยู่ตอนนี้!” “เห้อ ถ้าฉันมีแฟนที่เก่งกาจแบบนี้ก็คงดี!”

คนที่มาล้วนเป็นสาวๆ พวกเธอมองดูเว่ยเฉียงด้วยสายตาที่ชื่นชม

อันที่จริง ผู้ชายที่ร่ำรวยนั้นมีเสน่ห์เป็นพิเศษอยู่แล้ว นับประสาอะไรกับผู้ชายที่

ร่ำรวยและดูมีสง่าราศีแบบนี้

ถังฉู่จะกล้าบอกหรอกว่าเว่ยเฉียงไม่มีแฟน ถ้าเขาถูกผู้หญิงคนอื่นแย่งไป ลูกพี่ลูกน้อง

สุดที่รักของเธอก็ไม่มีโอกาสแล้วสิ!

“ฮ่า ๆ พวกคุณอย่าบ้าผู้ชายแบบนี้สิ สักครู่อาหารจะมาเสิร์ฟ หลังจากเสิร์ฟ

อาหารแล้วยังมีสิ่งที่จะทำให้พวกคุณต้องประหลาดใจมากขึ้น พวกคุณยังไม่ใช้โอกาสนี้ดูการเซอร์ไพรส์อีกหรือ?

ถังฉู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ ห๊ะ? เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ เมื่อกี้ที่มาฉูฉูก็ได้บอกตลอด!”

“ใช่ๆ บอกมาฟังหน่อยสิ!”

ถังฉู่ยิ้ม “คุณจะรู้เมื่อบริกรเสิร์ฟอาหารเสร็จแล้ว!”

ในขณะเดียวกันในใจรอคอยและรู้สึกภาคภูมิใจ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมถังฉู่ จึงให้เว่ยเฉียงออกหน้า

เมื่อเป็นแบบนี้ ตนเองก็ได้หน้าไปด้วย!

แต่ในที่สุดก็รอให้บริกรเสิร์ฟอาหารเสร็จ

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี อาหารพร้อมแล้ว เชิญรับประทานได้!”

บริกรยิ้มเล็กน้อยจากนั้นก็หันหลังจากไป

“หึ คุณรอก่อน!”

ถังฉู่กล่าวด้วยความประหลาดใจ “คุณแน่ใจหรือว่าคุณเสิร์ฟหมดแล้ว?คุณลืมอะไรไปหรือเปล่า?”

บริกรส่ายหัวอย่างงง ๆ “ทุกอย่างที่คุณสั่ง พวกเราได้เสิร์ฟหมดแล้ว!”

“ผัวะ!”

ถังฉู่ตบโต๊ะอย่างแรง “คุณตาบอดเหรอ ไม่รู้เหรอว่าวันนี้ใครเป็นคนเชิญทานอาหารเย็น?คือคุณชายเว่ย ไม่เห็นเหรอว่าเรายังไม่ได้ไวน์”

ถังฉู่เตือนเขา

บอกตามตรงการทำแบบนี้มันทำให้เธอดูน่าเกลียด

ลองคิดดู ถังฉู่เป็นผู้กลับมาจากต่างประเทศ ตอนนี้อาศัยอยู่ใน

ประเทศ M และมีมุมมองที่สูงเป็นพิเศษ

บ่อยครั้งคนแบบนี้ พวกเขามักจะมีจิตใจฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเป็นพิเศษ

ไม่รักอะไร นอกจากรักศักดิ์ศรี

“ขอโทษนะ คุณไม่ได้สั่งเครื่องดื่มนี่?นี่คือรายการเครื่องดื่มของเรา คุณลองดูสิ!” บริกรยื่นเมนูให้ถังฉู่อีกครั้ง

ถังฉู่แทบตะลึง

เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของถังฉู่ก็เยาะเย้ยว่า “ฉูฉูตกลงตอนนี้เป็นอะไรเหรอ หลังเสิร์ฟอาหารเสร็จจะมีเซอร์ไพรส์ไม่ใช่เหรอ เซอร์ไพรส์ล่ะ?”

“หื้ม ฉันไม่ดู ฉันจะเตือนคุณอีกครั้ง นี่คือ คุณชายเว่ย คุณชายเว่ยอยู่ที่นี่พวกคุณควรให้อะไรบางอย่างไม่ใช่เหรอ”

ถังฉู่เอาเว่ยเฉียงออกมาพูดอีกครั้ง

“ขอโทษนะคุณผู้หญิง คนที่มาที่นี่ทุกวันมีแต่คนรวย ไม่ใช่ว่านายน้อยทุกคนที่มาจะได้ของจากร้านเรา!”

“อะไรเนีย ไม่ไว้หน้าเลย รู้จัก คุณชายคังไหม เป็นเพื่อนของฉัน!”

นี่คือสิ่งที่ เว่ยเฉียงพูดด้วยความเย็นชา

“ ฉันรู้ว่ามีคุณชายคังที่มากินข้าวบ่อยๆ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องให้ของพวกคุณนี่?”

ทำให้พนักงานเสิร์ฟสับสนไปหมด

“แม่ง ไม่ให้หน้าเลย!”

สีหน้าของ เว่ยเฉียงและ เว่ยเฉียงทั้งคู่ดูน่าเกลียด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้เพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนๆต่างก็มองเธอด้วยรอยยิ้ม

ระหว่างผู้หญิงมักจะมีการเปรียบเทียบ

แม้แต่เพื่อนสนิทการแข่งขันกันก็ยิ่งมาก

เดิมที ถังฉู่เรียนอยู่ต่างประเทศและทำงานในต่างประเทศ ทำให้เพื่อนกลุ่มนี้อิจฉาเธออยู่แล้ว ตอนนี้ถ้าเธอได้หน้าอีก ก็ยิ่งทำให้คนอื่นอิจฉาเข้าไปใหญ่

แต่สิ่งที่น่าตลกคือถังฉู่และ คุณชายเว่ยคนนี้ดูเหมือนจะลำบากใจอยู่

“ช่างเถอะ ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย ไม่พูดกับเธอแล้ว บอกไว้นะ วันนี้เราจะไม่กินข้าวที่นี่แล้ว! คุณจะได้รู้ว่าคุณหักหน้าใคร!”

เว่ยเฉียงก็โกรธเช่นกัน

ทุบโต๊ะตลอด

จากนั้นเขาก็พาถังฉู่และคนอื่น ๆ ออกไป

พนักงานเสิร์ฟคนนี้อาจไม่รู้จักเขา แต่พนักงานเก็บเงินชั้นล่างรู้จักเขาแน่นอน

ยังไงก็ต้องได้ศักดิ์ศรีคืนจากที่นี่ให้ได้

เดินตรงไปข้างล่างหลังจากพูดจบ “ไม่กินแล้ว ผมจ่ายเอง!”

เสียงของ เว่ยเฉียงค่อนข้างดัง

พนักงานเก็บเงินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น งั้นก็ชำระเงินละกัน

“สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย คราวนี้กินไป 80,000 หยวน คุณใช้บัตรหรือเงินสด?”

“ อะไรนะ?แปดหมื่น?นั่น ส่วนลดละ?”

ถังฉู่ตกใจ

“ส่วนลดหรือ?ขออภัยนะคุณผู้หญิง ร้านของเราไม่มีโปรโมชั่นนี้ในขณะนี้!” แน่นอนว่าพนักงานเก็บเงินรู้จักพวกเขา สายตาที่มองไปที่พวกเขาในตอนนี้ก็มองอย่างดูถูก

พูดจาเสียงดังขนาดนี้ ทำเป็นรวย

แค่ 80,000 หยวน ก็ทำเอาตกใจแบบนี้

“คุณลืมไปหรือเปล่าว่าเราเพิ่งทานอาหารที่นี่ตอนเที่ยง คุณให้ส่วนลด 30%

และให้ไวน์แดงล้ำค่าหนึ่งขวดกับเรา”

ถังฉู่รู้สึกว่าใบหน้าของเธอเขียวแล้ว

“ฉันจำได้ แต่เป็นเพราะมีลูกค้าที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งของเรา เราจึงให้ส่วนลด 30% และให้ไวน์แดงแก่พวกคุณ หากลูกค้ารายนี้ชำระเงิน ทางเราจะไม่เรียกเก็บเงิน แต่ตอนนี้ลูกค้าที่มีชื่อเสียงรายนี้ไม่ได้มา!”

พนักงานเก็บเงินอธิบายอย่างเย็นชา

“อะไรนะ?นี่ไม่ใช่ของ เว่ยเฉียง?”

ถังฉู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

แขกผู้มีเกียรติที่มารับประทานอาหารได้ในช่วงเที่ยงคือใคร?

ใช่แล้ว มันคือมู่หานและเฉินเกอ

มู่หานเป็นคนซื่อๆ เธอคงไม่มากินอาหารในสถานที่แบบนี้แน่ๆ เธอจะเป็นแขกสำคัญของห้องครัวเจียหยวนอย่างไร?

เดี๋ยว

หรือว่า … คือเฉินเกอ?