ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่316 โต้กลับ

บทที่316 โต้กลับ

อีกด้านหนึ่ง

“คุณชายหลง ฉันทำพลาดแล้ว！”

“อะไรนะ？ตู๋เซี่ยคนอย่างเจ้าเหรอจะทำพลาด แค่เฉินเกอคนเดียวก็จัดการไม่ได้เหรอ？”

ทางโทรศัพท์ หลงเช่าหยุนที่อยู่ในห้องน้ำกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“ไม่ใช่ครับ มีคนที่คอยช่วยเหลือเขาอยู่ เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่ฉันรีบเอากำลังกลับมา แขนของฉันก็คงใช้งานไม่ได้อีกต่อไป！”

ภายในรถ ตู๋เซี่ยกำลังโทรออกด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่แขนอีกข้างหนึ่งของเขาวางราบอยู่

และในขณะนี้ บนแขนข้างนั้น กล้ามเนื้อสีแดงเลือดปูดออกมา เหมือนกับว่ามีไส้เดือนดินสีแดงสด คลานไปทั่วแขนของเขา

และยิ่งไปกว่านั้นแขนของเขาไม่สามารถขยับได้เลย

หน้าผากของตู๋เซี่ย เต็มไปด้วยเหงื่อ

“แม่งเอ๊ย ไอ้เด็กนี่ช่างโชคดีจริง ๆ ฮึ แต่ว่าครั้งนี้ก็ถือว่าเปิดได้ดีเหมือนกัน เดี๋ยวรอให้พรุ่งนี้ออกข่าว ไอ้เด็กคนนี้ก็มีชื่อเสียงที่ฉาวโฉ่ไปทั่ว ทางครอบครัวโอหยางไม่ปล่อยเขาไว้แน่ และทั้งสองบ้านร่วมมือกัน เรื่องฆ่าเขาเป็นเพียงแค่เวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น！”

“ส่วนตู๋เซี่ย คุณกลับไปพักฟื้นให้ดีก่อนเถอะ！”

พอพูดจบ หลงเช่าหยุนก็วางสาย

ทันทีที่วางสาย

ในเวลานี้เองเว่ยเมิ่งเจียวก็ได้โทรเข้ามา

“พี่เช่าหยุน เรื่องของวันนี้ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปหรือเปล่า？คุณบอกว่าแค่ให้ฉันเอาเขาเข้าไปในห้องนอน และไม่ให้พี่โอหยางของฉันต้องเสียเปรียบ แต่ทำไมคุณถึง？”

เว่ยเมิ่งเจียวกล่าวอย่างประหม่า

“นี่ก็ไม่ได้ให้โอหยางหรูเสียเปรียบนิ เธอไม่ได้ถูกเย้ยหยัน และจุดประสงค์ที่พวกเราต้องการก็บรรลุผลแล้ว มันดีไม่ใช่เหรอ？”

หลงเช่าหยุนกล่าวอย่างโน้มน้าว

“ฮึ นี่ยังเรียกว่าไม่ได้เย้ยหยันอีกเหรอ ทำกับพี่สาวฉันจน*ขนาดนั้น！อย่างไรก็ตามพี่สาวฉันก็เป็นคนของตระกูลโอหยาง ถ้าเรื่องนี้ถูกยืนยันแล้ว ทางครอบครัวของเราทั้งสองฝ่ายก็ไม่สามารถอธิบายได้！”

เว่ยเมิ่งเจียวกล่าว

“เฮ้อ เสียใจจริง ๆที่ช่วยคุณ คุณไม่รู้ ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ฉันเอาใจเฉินเกออยู่ตลอด กลัวว่าเขาจะปฏิเสธฉันและไม่ออกมา พอถึงเวลาฉันก็ต้องคิดหาวิธีอื่นมาหลอกให้เขาออกมา！”

“อีกอย่างเพื่อคุณ ฉันทำให้คุณชายที่ร่ำรวยของจินหลิงคนหนึ่งขุ่นเคืองฉัน ทรัพยากรด้านการเงินของเขาและพี่สาวเขารวมกัน ไม่น้อยว่าตระกูลหลงของพวกคุณเลย！และฉันก็พลาดโอกาสที่จะได้รู้จักคุณชายคนหนึ่งด้วย！”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันน่าเสียใจตรงไหน มีพื้นหลังของตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิงเราค่อยสนับสนุนคุณ เท่ากับว่าต่อจากนี้คุณได้ไต่เต้าขึ้นระดับสูงแล้ว และในทุกที่ของประเทศจีนแล้วแต่คุณจะไปที่ไหน ต่างก็มีอิทธิพลของตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิงเราทุกแห่ง ส่วนเฉินเกอ ก็เพียงแค่ที่จีนหลิงเท่านั้นแหละ！เอาเป็นว่าฉันรับปากคุณ ครั้งนี้คุณช่วยให้ฉันได้ฉินหยา ฉันจะช่วยบรรลุความใฝ่ฝันของคุณอย่างหนึ่ง！”

หลงเช่าหยุนยิ้มและกล่าวอย่างขมขื่น

จนโน้มน้าวเว่ยเมิ่งเจียวสำเร็จ

และในขณะนี้เฉินเกอก็กลับไปที่โรงแรมแล้ว

แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ โรงแรมได้ปิดไปแล้ว

และหลี่เจิ้นกั๋ว จ้าวจื่อซิ่ง และบอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หูพวกเขาทุกคนก็มาถึงแล้วด้วย

เหตุการณ์ของวันนี้ หลี่เจิ้นกั๋วพวกเขาก็ได้ยินข่าวมาบ้างแล้ว และตอนนี้พวกเขาก็ให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก

เดิมทีทุกคนต่างก็รู้สึกว่า ตระกูลหลงจะมีความหวั่นเกรง และไม่กล้าที่จะลงมือกับคุณชายเฉินโดยตรง

แต่ตอนนี้ดูแล้ว สิ่งที่ทุกคนวินิจฉายไว้ต่างก็ผิดหมด

“คุณชายเฉิน ท่านประธานที่เราจับตัวมาคนนั้น แม่ง กำลังตั้งหัวข้อข่าวที่จะออกในวันพรุ่งนี้อยู่ที่บ้านของเขา！”

ในขณะนี้ บอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หูเดินเข้ามาในห้องโถงและกล่าว

“พาเขาเข้ามา！”

เฉินเกอที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เจ้านาย พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ช่วยไม่ได้ ในเมื่อหลงเช่าหยุนใช้กำลังวางแผนใหญ่โตขนาดนี้เพื่อมาทำร้ายตัวเอง

ตัวเองก็ต้องรับไว้

และพรุ่งนี้ข่าวที่ถูกใส่ร้ายนี้ จะออกข่าวไม่ได้แน่นอน

“ทำอะไร？พวกคุณทำอะไร？ปล่อยฉันออกไป！”

ไม่นาน ชายวัยกลางคนหนึ่งก็ถูกบอดี้การ์ดหลายคนเอาตัวเข้ามา

ซึ่งชายวัยกลางคนนี้เป็นประธานที่ถูกหลงเช่าหยุนใช้เงินซื้อ มีนามสกุลหลิว

“สวัสดีท่านประธานหลิว ฉันคิดว่าคุณรู้ว่าตอนนี้ฉันหาคุณมาที่นี่หมายความว่าอย่างไร สิ่งที่คนของคุณถ่ายได้ในวันนี้ล่ะ？”

เฉินเกอถาม

“คุณชายเฉิน ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่ และคุณลองคิดดูว่าตอนนี้คุณทำอะไรอยู่ ของที่คนของฉันถ่ายได้ มันเป็นเรื่องธรรมดา และยุติธรรม！ของเหล่านี้ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ฉันก็ไม่เอาออกมา！”

ประธานหลิวกล่าวอย่างเย็นชา

“ยุติธรรม？เหอะๆ เท่าที่ฉันรู้ เหมือนกับว่าคนของคุณรออยู่ในรถที่ด้านล่างของตึกล่วงหน้าสองชั่วโมงแล้วมั้ง？หรือว่ามีความสามารถให้การทำนาย และสามารถทำนายได้ว่าสองชั่วโมงหลังจะเกิดอะไรขึ้น？”

“แม้ว่าวันนี้กล้องวงจรปิดของโรงแรมนั้นจะเสีย แต่กล้องวงจรปิดของที่อื่นไม่ได้เสีย！เรื่องเป็นมายังไง ประธานหลิวคุณน่าจะรู้ดียิ่งกว่าฉันหรือเปล่า？”

เฉินเกอกล่าว

ใช่ ตั้งแต่เล็กจนโตนี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอถูกคนอื่นวางแผนทำร้ายแบบนี้

เมื่อก่อนพี่สาวเคยพูดว่า ทำธุรกิจเป็นการทดสอบ และก็เป็นประสบการณ์ของคุณ เฉินเกอยังคงคิดว่ามันไม่มีอะไร แต่ตอนนี้เขาก็เรียนรู้บทเรียนนี้แล้ว

และเมื่อคำพูดเหล่านี้ของเฉินเกอออกมา

ประธานหลิวคนนั้นก็เลยไม่พูดอะไร แต่กลับมองไปที่ข้างๆอย่างไม่แยแสแทน

ในสายตาของเขา ต่อให้เฉินเกอจะมีอำนาจมากแค่ไหน ก็แค่สองพี่น้องนี้มีชื่อเสียงเท่านั้น แต่ตระกูลตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจิงนั้นแตกต่าง เพราะนั่นคือทั้งตระกูล

เขายอมที่จะทำให้คุณชายเฉินขุ่นเคือง ก็ไม่กล้าที่จะทำให้คุณชายหลงของตระกูลหลงขุ่นเคือง

“ในเมื่อคุณเงียบ งั้นฉันก็คงสรุปได้ว่าคุณจงใจที่จะแกล้งฉัน ถ้าเช่นนั้น ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจกับคุณแล้ว！คนมา！”

เฉินเกอกล่าว

“ฮึ ฉันรู้ว่าคุณจะทำอะไร？แต่ฉันจะบอกคุณไว้นะ ก่อนที่ฉันจะมา ก็ได้แจ้งให้ลูกน้องของฉันเรียบร้อยแล้วว่า ถ้าภายในหนึ่งชั่วโมงฉันไม่กลับไป พวกเขาก็จะเปิดโปงเรื่องราวทั้งหมดล่วงหน้า และในเวลาเดียวกัน ก็จะแจ้ง*ด้วย！”

ประธานหลิวกล่าว

“อ่าวเหรอ？แต่คุณคิดมากเกินไป ที่ฉันเชิญคุณมาในครั้งนี้เพียงแค่อยากจะถามคุณเท่านั้น และไม่ได้คิดจะลงมือกับคุณ คุณกลับไปเถอะ……”

เฉินเกอยิ้มจางๆ

ส่วนประธานหลิวก็ถูกปล่อยตัวแล้ว

และเขากำลังจะเดินจากไปด้วยความลังเล

ก็เห็นเฉินเกอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และเปิดวิดีโอคอลกับคนอื่น

“คุณพ่อ！คุณพ่อคะ！ช่วยด้วย！ช่วยหนูด้วย！”

ทันทีที่วิดีโอคอลเปิดขึ้น ก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งกรีดร้องขึ้นอย่างตกใจกลัว

ส่วนประธานหลิวที่ได้ยินเสียงนี้ ก็รีบวิ่งกลับมาจากประตูอย่างรวดเร็ว

“คุณทำอะไร？นี่เป็นเสียงของลูกสาวฉัน？”

ประธานหลิวกระวนกระวาย

“เหอะๆ ท่านประธานหลิวอย่ากระวนกระวายซิ ตอนนี้ลูกสาวของคุณอยู่ในชนบทบ้านเกิด บังเอิญว่า แผนกภาพยนตร์และการโทรทัศน์ของบริษัทเราไปถ่ายทำวิดีโอการศึกษาและความปลอดภัยที่นั่น และลูกสาวของคุณมีรูปลักษณ์หน้าตาที่สวยงาม เลยเชิญเธอมาเข้ากล้องสักหน่อย！และตอนนี้เธอกำลังเล่นบทเป็น สาวน้อยที่ถูกลักพาตัว และโจรต้องการทำข้อตกลงกับพ่อของเธอ ถ้าไม่อย่างนั่นเธอก็จะถูกฆ่า！”

หลี่เจิ้นกั๋วยิ้มและกล่าว

และรับโทรศัพท์มือถือจากมือของเฉินเกอไปให้ประธานหลิวดู

แวบแรกที่เห็น เป็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังถ่ายทำวิดีโออยู่ภายในหมู่บ้านจริง ๆ

แต่ประธานหลิวกลืนน้ำลายลงคออย่างแรง

และมันหมายความว่าอย่างไรเขาก็เข้าใจชัดเจนแล้ว

ไม่จำเป็นต้องพูดให้ละเอียดถี่ถ้วน

อีกอย่าง เรื่องนี้ ก็เป็นเรื่องที่คุณชายหลงจัดเตรียมขึ้นโดยมีเจตนาทำให้เฉินเกอฉาวโฉ่จริง ๆ

ประธานหลิวไม่มีเหตุผลเลยด้วยซ้ำ

และเมื่อถูกแก้แค้น เขาก็พูดอะไรไม่ออก

ตอนนี้ลูกสาวของตัวเองไม่เป็นอะไร และยังเล่นอย่างมีความสุขกับพนักงานอยู่ทางนั่น และนี่เป็นเกียรติที่คุณชายเฉินให้เขามากที่สุดแล้ว

“คุณชายเฉิน ในนี้มีเรื่องเข้าใจผิดกันอย่างมาก ตอนแรกบอกว่าคุณ*ผู้หญิงคนนั้น แน่นอนว่าฉันไม่เชื่อ ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรเข้าใจผิด และเข้าใจผิดมากด้วย！”

สีหน้าของประธานหลิวซีดไปหมด

“ประธานหลิว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย จะว่าไป พวกเราไม่ใช่หลงเช่าหยุน เรื่องคุกคามผู้อื่นแบบนี้ พวกเราก็ทำไม่ออกมา คุณก็แค่บอกมาว่าเรื่องนี้จะเอาอย่างไง？และถ้าคุณจงใจจะทำฉันล่ะก็ แน่นอนว่าฉันไม่พอใจแน่！”

เฉินเกอกล่าว

“ครับครับครับ ฉันจะเล่าความจริง รูปภาพที่ถ่ายนั้น หลงเช่าหยุนเป็นคนสั่งให้พวกเราแก้ไขรูป ก็เพื่อที่จะทำให้ชื่อเสียงของคุณเสีย และให้คุณกับตระกูลโอหยางเป็นศัตรูกัน！ฉันรู้ คุณชายเฉินคุณไม่สามารถทำเรื่องสกปรกแบบนั้นได้อย่างแน่นอน！”

ประธานหลิวกล่าวอย่างเหงื่อไหลเต็มหัวไปหมด

เมื่อเห็นประธานหลิวพูดออกมาหมดแล้ว

เฉินเกอก็มองไปที่หลี่เจิ้นกั๋ว แล้วพยักหน้า เพื่อให้ประธานหลิวดูอีกวิดีโอหนึ่งที่ถ่ายทำไว้

และเมื่อเห็นคลิปวิดีโอนี้ ดวงตาของประธานหลิวเบิกกว้าง และสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ จากนั้นก็โกรธจนใบหน้าของเขาซีดไปหมด……