ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 10
ลานบ้านกลับมาเงียบอีกครั้ง
หลี่เหนียนฟานพาต้าเฮยไปที่สวนหลังบ้าน ใบหน้าของเขาดูกังวลเล็กน้อยในตอนแรก แต่เมื่อเขาเห็นเต่านอนอยู่ข้างสระว่ายน้ำเขาก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกและหัวใจที่เต้นแรงของเขาก็ลดลงเช่นกัน
เต่ายังนอนอยู่บนชายฝั่งอาบแดดสบาย ๆ และไม่ได้หายไปไหน
ดูเหมือนว่าไม่มีสัตว์ประหลาดอยู่ในสระน้ำนี้และไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหว
เขาสั่งให้ เสี่ยวไป๋ เก็บจานและตะเกียบแล้วเขาก็นอนลงบนเก้าอี้เอนที่สนามหญ้าหน้าบ้านเพื่อพักผ่อน
แม้ว่าแดดจะแรง แต่ก็ค่อนข้างเย็นสบายเพราะร่มเงาของต้นไม้
ระหว่างที่นั่งอยู่ เขาแตะจี้หยกในกระเป๋า
หากเขาไม่มีอะไรทำ เขาอาจตัดจี้หยกนี้อีกครั้ง
เมื่อเขาเริ่มสนใจ เขาก็หาเครื่องมือและเริ่มทำฟีนิกซ์แกะสลักบนจี้หยกให้สมบูรณ์แบบ
ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงโดยไม่รู้ตัว
ในเวลานี้มียอดเขาสองยอดอยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์และด้านตรงข้ามเรียบเนียนราวกับกระจก
ยอดเขาทั้งสองเดิมทีก็เป็นเหมือยนภูเขาลูกอื่นๆ แต่มีข่าวลือว่า อี้เจียน ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของนิกายหมื่นดาบอมตะตัด จึงถูกเรียกว่ายอดเขาซวงเจียน
บนยอดเขาซวงเจียนมีอาคารวัซึ่งเป็นนิกายหมื่นดาบอมตะ
ไป๋ ลัวชวง ทั้งสามมาที่เชิงเขาด้วยความรีบร้อน พวกเขาขี่ดาบบินโดยไม่หยุดพักและในที่สุดก็ก็มาถึง
ตอนนี้แม้จะเหนื่อยก็ตาม พวกเขายังวิ่งขึ้นเขา9jvwx
บนทางเดินกลับไม่มีศิษย์สักคน
เมื่อเห็นนิกายหมื่นดาบอมตะอันรุ่งโรจน์กลายเป็นสิ่งที่เห็นในปัจจุบัน ดวงตาของทั้งสามคนกลายเป็นสีแดที่แฝงความเศร้าไว้
ในใจกลางของจัตุรัส นิกายหมื่นดาบอมตะ มีดาบยาวสีเข้มฝังอยู่บนพื้นโดยมีแสงสีดำแปลก ๆ แผ่ออกมา
ชายชรายืนอยู่หน้าดาบพูดไม่ออกเป็นเวลานาน
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนหายใจยาว
“ พี่ใหญ่ สาวกส่วนใหญ่ออกไปแล้วและมีแค่ไม่กี่คนก็ไม่อยากจากไปโดยบอกว่าพวกเขาต้องการอยู่ร่วมกันและตายกับนิกาย” ผู้หญิงในชุดวังเดินมากระซิบ
ชายชราพูดด้วยเสียงต่ำ: “ถ้าพวกเขาไม่ออกไปพวกเขาจะถูกขับออกจากประตูอาจารย์ในอนาคตนิกายหมื่นดาบอมตะจะไม่มีอีกต่อไปดังนั้นจงขับไล่พวกเขาออกไป!”
สตรีในชุดวังสั่นสะท้านดวงตาของเธอชื้นเล็กน้อย“ พี่ชายเราไม่มีโอกาสชนะจริงหรือ?”
“ไม่” ชายชราส่ายหัวและพูดอย่างขมขื่น:“ ปีศาจดาบใช้ดาบของเขาเพื่อเข้าสู่เส้นทางปีศาจ ดาบของเขาอยู่ในดาบ แล้วข้าไม่สามารถแม้แต่จะดึงดาบที่เขาเสียบลงบนพื้นออกมามันจะเป็นได้ ? ข้าจะเป็นฝ่ายตรงข้ามได้ยังไง?”
สามปีที่แล้ว ปีศาจดาบ ถือกำเนิดขึ้นจากดาบปีศาจที่ล่วงหล่น เขากล่าวว่าจะท้าทายนิกายดาบอมตะ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาเอง
เดิมทีทุกคนคิดว่านี่เป็นเรื่องตลก แต่เมื่อปีศาจดาบท้าทายนิกายดาบแห่งหนึ่งต่อจากนั้นเสียงหัวเราะก็หยุดลงทันที
ดาบของปีศาจดาบเป็นดาบวิเศษจริงๆเมื่อออกจากฝักมันจะมีเลือดนอ ณ ที่แห่งนั้น!
ปีศาจดาบมีเอกลักษณ์อย่างหนึ่ง ก่อนการท้าทายแต่ละครั้งเขาจะโยนดาบปีศาจของเขาจะให้หล่นลงมาจากท้องฟ้าและเข้าไปในนิกาย หลังจากนั้นสามวันเขาจะมารับดาบ เมื่อพ่ายแพ้ต่อปีศาจดาบ นิกายจะไม่เหลือแม้แต่คนเดียวที่ยังมีชีวิต!
บางคนเคยคิดที่จะซ่อนดาบของปีศาจดาบก่อน แต่จนถึงวันนี้ไม่มีใครสามารถดึงดาบของปีศาจดาบขึ้นมาจากพื้นได้
และนิกายที่ท้าทายในครั้งนี้คือนิกายหมื่นดาบอมตะ ในช่วงเวลาที่รับคำท้าชายชรารู้ว่านิกายของเขาสิ้นสุดลงและเขาไม่ลังเลที่จะเริ่มไล่สาวกของเขา
ทันใดนั้นชายชราก็พูดว่า: “น้องหญิง เจ้าก็ไปด้วย!”
หญิงสาวในชุดวังดูสงบดูเหมือนเธอจะคิดว่าชายชราจะพูดเช่นนั้น แต่เธอส่ายหัวอย่างแน่วแน่
ชายชราถอนหายใจและพูดด้วยความสงสาร: “เฮ้ทำไมเจ้าทำเช่นนี้”
“เจ้านิกายแย่แล้ว! พวกเขากลับมาแล้ว!”
สาวกคนหนึ่งรีบมาและกล่าวอย่างกระตือรือร้น
“อะไร?”
“!”
ใบหน้าของชายชราและหญิงชาววังเปลี่ยนไปอย่างมากในเวลาเดียวกัน
“ พ่อ แม่ ข้ากลับมาแล้ว” ไป๋ลั่วซวงวิ่งไปหา แก้มของนางแดงเล็กน้อยและเดูตื่นเต้น
“กลับมาทำบ้าอะไร!” ชายชราแทบจะตะโกน
เขกระวนกระวายและรอจนกว่ารุ่งอรุณของปีศาจดาบจะมาและพวกเขากลับมาในเวลานี้นั่นคือการตาย
“เร็วเข้า!” หญิงสาวในวังไม่สนใจสิ่งอื่นใดเธอจะพา ไป๋ ลัวชวงไปโดยไม่พูดอะไร
ไป๋ ลัวชวงพูดอย่างดื้อรั้น: “แม่ข้าจะไม่ไปไหน ข้ารีบกลับมาช่วยพ่อ!”
“เจ้จะช่วยข้าได้อย่างไร ออกไป!” ชายชรากล่าวอย่างเคร่งเครียด
ไป๋ลั่วซวงไม่โกรธเลยและพูดอย่างตื่นเต้น: “พ่อคราวนี้เราได้พบกับผู้เชี่ยวชาญซ่อนเร้นเขาสามารถช่วยเราได้แน่นอน ท่านต้องเชื่อข้า “
หญิงสาวชาววังถอนหายใจและพูดเบา ๆ : “ซวงเอ๋อ เหล่าผู้เชี่ยวชาญซ่อนเร้น พบได้ง่ายมากจะมีคนช่วยเจ้าได้อย่างไร”
เธอมั่นใจในใจว่าไป๋ลั่วซวงไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งและเนื่องจากความทุกข์ทรมานของนิกายอมตะ ว่านเจียน เธอรีบไปหาหมอดูและอาจถูกหลอก!
ไป๋ลั่วซวงรีบพูดว่า: “แม่ข้าไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระสถานที่ที่ปรมาจารย์อยู่สามารถสร้างปราณมหาศาลที่มั่นคงได้แม้แต่น้ำดื่มก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายเปรียบได้กับยาครอบจักรวาล!”
ผู้หญิงในชุดวังมองดูไป๋ลั่วซวง ตอนนี้เธอเริ่มสงสัยว่าลูกสาวของเธอไม่ได้ถูกหลอกง่ายๆและอาจจะสมองไม่ดี
สร้างปราณ?น้ำจิตวิญญาณ?
บาเฉิงคือโลกในความฝัน
“แม่เจ้าต้องเชื่อข้าพี่หลัวเจ้ารีบเอาของให้ไป!” ไป๋ลั่วซวงนกระตือรือร้นที่จะพิสูจน์
ชายชราพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า: “ลั่วห่าวเป็นเรื่องปกติที่น้องสาวคนเล็กจะถูกหลอก ทำไมแจ้าถึงถูกหลอกไปด้วย”
“อาจารย์เราพบผู้เชี่ยวชาญจริงๆ!” ลั่วห่าวหยิบม้วนภาพออกมาอย่างระมัดระวังและค่อยๆคลี่ออก
เนื่องจาก หลี่เหนี่ยนฟ่านใช้กระดาษวาดเขียนธรรมดาเขาจึงกลัวที่จะทำลายกระดาษวาดเขียน
“กระดาษแค่ชิ้นหนึ่งเจ้าต้องการปกป้องนิกายหมื่นดาบอมตะ ด้วยสิ่งนี้?” ชายชราหัวเราะอย่างโกรธเคืองและส่ายหัวอย่างผิดหวัง
ใครก็ตามที่ใช้สมองน้อย ๆ จะไม่หลงกลด้วยกระดาษวาดเขียนธรรมดา ๆ ชิ้นนี้
เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ของพวกเขาทั้งสามถือกระดาษราวกับเป็นสมบัติจริงๆ
ฉินจู อธิบายว่า: “เจ้านิกาย กระดาษนี้แตกต่าง”
ชายชราท่าทางเคร่งขรึมขี้เกียจพูด9jvc
“ภัยพิบัติใกล้เข้ามาแล้วดังนั้นหยุดยุ่งเถอะ” นางในวังอดไม่ได้ที่จะพูด
ในเวลานี้ภาพที่เลื่อนออกมาในที่สุด ไป๋ ลัวชวงก็วางมันลงตรงหน้าชายชรา“ พ่อดูสิ”
ชายชราไม่สนใจในตอนแรกดวงตาของเขาเป็นเพียงการสุ่มดูและในช่วงเวลาต่อมารูม่านตาของเขาหดตัวลงทันใดและทั้งร่างของเขาก็สั่นสะท้าน
“นี่มัน … “
ปากของเขาแห้งและเขาแทบรอไม่ไหวที่จะจ้องไปที่หนังสือม้วนหน้าของเขาบางครั้งก็ตื่นเต้นและบางครั้งก็กลัว
ในสายตาของเขาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ภาพม้วน แต่เป็นชายที่ถือดาบยาวและออกไปดวลด้วยศรัทธา!
เจตนาดาบที่พุ่งทะยานขึ้นฟ้ายิงใส่เขา
หยิ่งผยอง มั่นใจ เย็นชา!
สำหรับบุคคลในภาพวาด ชายชรารู้สึกเช่นนั้น
นอกจากนี้ยังเป็นการดวลเป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายและเป็นการประลองดาบ!
แม้ว่าจะมีกองกำลังหลายพันคนอยู่ข้างหน้าข้าก็จะเปิดฉากด้วยดาบเดียว
ตูม!
จากชายชราผู้มีเจตนาดาบเดียวกันพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าตรงไปในท้องฟ้า
จากระยะไกลพายุทอร์นาโดพัดขึ้นบนยอดเขาซวงเจียนรูปร่างของลมก็เหมือนกับดาบยาว!
สาวกทั้งหมดของนิกายหมื่นดาบอมตะ รู้สึกถึงเจตนาของดาบนี้และดาบยาวในมือของพวกเขาได้แต่ส่งเสียงร้องออกมา
แม้แต่ดาบยาวสีดำที่ติดอยู่บนพื้นก็เริ่มสั่นสะท้าน
การแสดงออกของหญิงสาวในวังขยับและเธอก็ชื่นชมยินดี: “ชวงเอ๋อร์ ให้ทุกคนหยุดออกไปเถอะ พ่อของเจ้าได้พัฒนาขึ้นแล้ว!”
