ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 151

ตอนที่ 151

ในไม่ช้อุ้งเท้าหมีและปลาคาร์พก็ถูกกวาดจนเกลี้ยง

ทุกคนวางตะเกียบของพวกเขาลงและมีเพียง คู่จือหยูเท่านั้นที่ยังคงเลียซุปอย่างเมามันโดยถืองกระดูกปลาที่เหลือของน้องชายไว้ในมือข้างหนึ่งพร้อมเลี่ยมันจนสะอาด

“อร่อยสุดๆ! นี่เป็นอาหารที่ดีที่สุดที่ข้าเคยกินมา”

“นี่แหละชีวิต ถ้าได้กินอาหารอร่อยๆแบบนี้ ข้าก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว(kg 1U )”

“อาหารเซียน ข้าอาจจะกลายเป็นเซียนโดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงก็ได้!”(ดําน้ํา)

หลังจากกินเสร็จหญิงสาวทั้งสี่ก็สัมผัสท้องของพวกนางอย่างพึงใจ หลับตาลงและซึมซับรสชาติที่ค้างคาอยู่ในปาก

หลี่เหนียนฟานยิ้มและกล่าวว่า “ในที่ที่ข้าเคยอยู่ อุ้งเท้าหมี เสือดาวในครรภ์ ลิงอุรังอุตังตับมังกรไขกระดูกวิหคเพลิง หางปลาคาร์ฟ จักจั่นอบกรอบ ฯลฯ ถูกเรียกว่า” สมบัติทั้งแปด ” พวกมันล้วนมีรสชาติอร่อยล้ําเลิศ“เขาแค่พูดแบบสบาย ๆ ผู้พูดไม่ได้ตั้งใจพูดแต่ผู้ฟังกลับตั้งใจฟังเอามากๆ

หัวใจของ คู่จือเหยาและคนอื่น ๆ เต้นเร็วขึ้น เลือดเกือบทั้งหมดในร่างกายของพวกเขาราวกับถูกแช่แข็งตัวและหนังศีรษะของพวกเขาก็ชา

ตับมังกร วิหคเพลิง?

ที่ที่ปรมาจารย์อยู่ในอดีตต้องเป็นโลกเซียนและไม่ใช่โลกเซียนธรรมดาอย่างแน่นอนมิฉะนั้น มังกรและวิหคเพลิงจะถูกนับเป็นอาหารได้อย่างไร?

จากนั้นพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึง ไซอิ๋ว

ในวังสวรรค์ตอนงานเลี้ยงลูกท้อสวรรค์ ไม่ใช่ว่าก็มีมังกรและวิหคเพลิงเป็นอาหารหรอกหรือ?

ช่างสมกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ!

ทําไมนายน้อยหลี่ถึงบอกเราเรื่องนี้?

หัวใจของทุกคนเต้นเร็วขึ้นอีกครั้งและดวงตาก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น

ถ้า นายน้อยหลี่กล่าวเช่นนั้นหมายความว่าตราบใดที่เราติดตามเขาและทํางานหนักเราจะมีโอกาสได้กินตับมังกรและไขกระดูกวิหคเพลิงในอนาคตใช่ไหม?

ฟอ–

เลือดสูบฉีดเร็วขึ้นอย่างกะทันหันเกือบจะหายใจไม่ออก

พวกเขาแทบจะเป็นลมด้วยความตื่นเต้น

หลังจากนั้นทุกคนก็พักผ่อนสักพัก ต่อมาคู่จือเหยาก็พาหลี่เหนียนฟานไปเที่ยวสถานที่อื่น ๆ ในหุบเขเมฆคราม เพื่อชื่นชมวิถีชีวิตในหุบเขาและเขาก็ได้เห็นภาพของลูกศิษย์หลายคนที่กําลังฝึกฝนซึ่งช่วยเพิ่มความเข้าใจของหลี่เหนียนฟานเกี่ยวกับผู้ฝึกตน..

ท้องฟ้ามืดลงโดยไม่รู้ตัว

คู่จือเหยารู้สึกประหม่าและถามด้วยเสียงต่ําอย่างคาดหวัง: “นายน้อยหลี่มีสถานที่พักผ่อนมากมายในหุบเขาทําไมท่านไม่นอนอยู่ที่นี่ก่อน?”

หลี่เหนียนฟานพึมพํา” นี่ … มันจะไม่รบกวนเจ้ามากไปหรือ?”ในหุบเขาเมฆครามมีสภาพแวดล้อมที่สวยงามและยังมีกลุ่มผู้ฝึกตนที่เป็นมิตรที่ไม่เพียงแต่สุภาพพูดจาดีเท่านั้นแต่ยังมีศิษย์หญิงที่สวยสะดุดตาอีกด้วยและพวกเขายังสามารถประหยัดค่าที่พักได้มากอีกด้วย สิ่งเหล่านี้ทําให้หัวใจขอ หลี่เหนียนฝ่านรู้สึกกระปรี้กระเปร่า

หัวใจของ คู่จือเหยามีความสุขมากในทันทีและนางก็รีบพูดว่า “ไม่รบกวนไม่รบกวนเลยเราได้เตรียมห้องพักไว้สําหรับท่านอยู่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นขาก็ขอไม่เกรงใจ!”หลี่เหนียนฟานพูดด้วยรอยยิ้มช่างเป็นหญิงสาวที่กระตือรือร้นจริงๆ

ในไม่ช้า ก่จือเหยาก็พา หลี่เหนียนฟานไปที่พักที่ไม่ไกลจากห้องโถงใหญ่มากนักมันเป็นลานที่ล้อมรอบด้วยหญ้าสีเขียวและทุ่งดอกไม้ที่เหมือนกับเป็นทะเลยังมีลําธารไหลผ่านอีกด้วย

ในขณะที่ดวงอาทิตย์ค่อยๆลาลับขอบฟ้าเสียงของแมลงและนกก็ค่อยๆเงียบลงและกลางคืนก็ถูกปกคลุมไปด้วยม่านสีดําก่อนตามมาด้วยแสงจันทร์สีเงิน

บางครั้งนกเค้าแมวบินผ่านและเกาะบนกิ่งไม้ทําให้ใบไม้พริ้วไหวและกลางคืนก็มืดขึ้นเรื่อย ๆ

“แอ๊ดดดด”

มีการเปิดประตูเล็กน้อยและต้าจีในชุดสีขาวก็เดินออกจากห้องนางมองไปที่พระจันทร์ที่สว่างไสวบนท้องฟ้าจากนั้นก็ค่อยๆลอยขึ้นไปตามสายลมราวกับนางฟ้าในวังพระจันทร์

ถ้านายน้อยต้องการทําอะไร ต้าจีก็ต้องการมั่นใจว่าสิ่งที่นายน้อยต้องการต้องสําเร็จสมบูรณ์แบบ

ความเร็วของนางเร็วมาก รูปร่างของนางตอนบินเป็นเพียงเงาเลือนลางและนางก็หายไปในพริบตา

โลกแห่งการฝึกตนทางทิศเหนือ ถูกเรียกว่าแดนเหนือ

เมื่อเทียบกับแดนใต้ชายแล้ว แดนเหนือจะแห้งแล้งและทรัพยากรในการฝึกตนมีจํากัด นอกจากนี้แดนเหนือยังถูกควบคุมโดยตระกูลใหญ่หลายตระกูลและทรัพยากรถูกผูกขาดโดยตระกูลใหญ่เหล่านี้ ทําให้ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนยากจนกว้างมาก โดยที่ตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในดินแดนแห่งนี้คือตระกูลหลิว

เพราะตระกูลหลิว มีเซียนเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้!

อย่างไรก็ตามตระกูลหลิวมีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นดูเหมือนว่าทั้งตระกูลหลิวจะตกอยู่ในสภาวะตึงเครียดอย่างอธิบายไม่ได้ผู้ฝึกตนของตระกูลหลิวหลายคนถูกเรียกตัวกลับแม้จะเป็นช่วงกลางคื นก็มักจะมีผู้ฝึกตนบินอยู่เหนือท้องฟ้าตระกูลหลิวหลังจากข้ามองดูก็ไม่รู้ว่าพวกเขากําลังเตรียมการอะไรอยู่

พฤติกรรมดังกล่าวดึงดูดความสนใจของคนทั้งแดนเหนือโดยธรรมชาติใกล้ๆตระกูลหลิว มีผู้ฝึกตนจํานว นมากล้อมรอบอยู่แล้วเงาๆหนึ่งที่น่าจะเป็นสายลับสั่นไหวก่อนค่อยๆเลือนหายไป

ไม่ควรมีใครโงถึงขนาดทําให้ตระกูลหลิวขุ่นเคืองแต่ก็มีโอกาสมากที่ตระกูลหลิวจะเคลื่อนไหวและก็กําลังเตรียมการเพราะเรื่องนี้

ภายในตระกูลหลิว ตําหนักกลางยังคงมีแสงสว่างไสว

ชายชราในชุดคลุมสีดํานั่งอยู่ที่ด้านบนสุดของห้องโถงเขามีเบ้าตาที่จมลึกและมีแสงเฉียบคมในดวงตาของเขาซึ่งทําให้ผู้คนกลัวที่จะมองเขาและแรงกดดันที่แข็งแกร่งและสง่างามก็แผ่ออกมาจากเขาหลังจากออกไปบรรยากาศในห้องโถงก็ลดลงถึงจุดเยือกแข็ง

เสียงแหบพร่าดังออกมาจากปากของเขา”ไม่มีข่าวคราวเลยหรือ?“ชายชราผู้หนึ่งกัดฟันและก้าวไปข้างหน้าและกล่าวด้วยน้ําเสียงสั่นสะท้าน: “เรียนท่านหัวหน้าตระกูล ตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราวใดเลยแต่หยกแห่งชีวิตของผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่และผู้พิทักษ์ที่สอง… แตกแล้ว”

ตูม!

แรงกดดันมหาศาลแผ่ออกมาจากชายชราและลมที่รุนแรงพัดไปทั่วห้องโถงราวกับเสียงของมังกรและเสือคํารามโต๊ะและเก้าอี้โดยรอบทั้งหมดถูกลมซัดพังจนกลายเป็นฝุ่น!” ใครกันที่กล้าหาเรื่องตระกูลหลิวของข้า?! “เสียงคํารามด้วยความโกรธออกมาจากปากของเขา ตาของเขากลายเป็นสีแดงเข้มราวกับเสือคลั่งที่ต้องการกินใครสักคนที่ดวงตาของเขากวาดไปทั่วทุกคนในห้องโถง “ขยะพวกเจ้ามันขยะ!ตรวจสอบให้ข้าและรวบรวมกําลังทั้งหมดมุ่งหน้าไปที่หุบเขาเมฆคราม” !”

ทุกคนไม่กล้าหายใจแรงพวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเห็นใจคนๆนั้นในใจอยู่ไม่สู้ตาย

หัวหน้าตระกูลโกรธจดแล้ว ไม่ว่ามันจะเป็นใครมันจะไม่มีชีวิตอย่าอย่างสุขสบายแน่นอนเพราะเขาจะตายและเขาอาจโชคร้ายถูกดูดวิญญาณออกมา

ดูเหมือนว่าในอีกไม่นานโลกแห่งการฝึกตนจะต้องเผชิญกับพายุนองเลือดอย่างแน่นอน

ในขณะนั้นเอง ศษย์หนุ่มคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า: “ท่านผู้อาวุโส ข้ามีเบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับ สิ่งที่ท่านขอให้ข้าตรวจสอบดูเหมือนว่ามีโชคชะตาที่ดีอยู่จริงๆ”

ชายชราในชุดดําเปลี่ยนสีหน้าและพูดว่า “โอ้รีบพูดเร็วเข้า”

“เด็กผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะเป็นศิษย์ที่ได้รับการคัดเลือกมาใหม่จากประตูดอกบัวทองคําในราชวงศ์เฉียนหลงตําแหน่งของนางในประตูดอกบัวทองคํานั้นสูงอย่างมา กอย่างไรก็ตามเป็นเรื่องแปลกที่นางมีเพียงรากวิญญาณระดับต่ํา แต่ความเร็วในการฝึกตนของนางกลับน่าอัศจรรย์มากความแข็งแกร่งของนางเพิ่งมาถึงขอบ เขตสร้างรากฐานแต่กลับมีความสามารถก้าวกระโดดขนานสามารถสังหารผู้ฝึกตนที่อยู่ในขั้นแก่งทองคําครึ่งขั้นได้สร้างความตกตะลึงไปทั่วแดนเหนือ”

หลังจากนั้นไม่นานศิษย์ก็พูดต่อ: “หลังจากมีการสอบถามจากศิษย์หลายครั้งข้าพบว่าต้นกําเนิดของหญิงสาวนั้นลึกลับมากและเมื่อถูกรับนางเป็นศิษย์ ชายลึกลับก็ปรากฏตัวและมอบกลอนคู่ให้กับนาง …”

น้ําเสียงของเขาค่อยๆดูเคร่งขรึมแม้จะสั่นเล็กน้อยเพราะความตื่นเต้น “ว่ากันว่าเป็น …สมุดคัดลอกที่มีเต๋อันไร้ขอบเขตที่เป็นสมบัติเซียน!”