ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 154
ตอนที่ 154
ตูมมมมมมมมมม!
บนท้องฟ้าแสงว่างระบิดออกมย้อมทั้งโลกที่เดิมที่เป็นกลางคืนให้ราวกับเป็นกลางวัน
จากระยะไกลจะเห็นแสงสว่างนี้คล้ายกับดาราจักรขนาดยักษ์
พลังปราณที่เปล่งออกมาคล้ายกับว่าเป็นสายน้ําที่ไหลลงสมุทร!
ประกายแสงของทั้งใบมีดลมจากกระบี่ยาวและเสียงพิณล้วนเปล่งประกายถึงขีดสุด!
แม้ว่าเจ้าจะอยู่ห่างออกไปหลายพันลี้ แต่เจ้าก็จะสามารถสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของทั้งสองศีรษะของเจ้าจะชาและทําได้เพียงก้มหน้าไม่กล้าเงยหน้ามอง
“พัฟ!”
ใบหน้าของ หลิวซิงเหอเปลี่ยนเป็นสีแดงและในที่สุดก็อดไม่ได้ที่จะกระอักเลือดออกมา
เขาถือกระบี่ยาวและการกวัดแกว่งกระบี่ทุกครั้งสามารถตัดทุกสิ่งในโลกแห่งการฝึกตนให้ขาดและอาจทําให้เกิดพายุเลือดหรือเปลี่ยนสีของโลกดวงอาทิตย์และดวงจันทร์
แม้แต่เปลวไฟก็จะแยกออกจากกัน!
อย่างไรก็ตามเปลวไฟที่อยู่รอบตระกูล หลิว ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด มันพุ่งออกมาจากธงเทียนหยานอยู่ตลอดเวลาและทุกครั้งที่มีที่เว้นว่างก็จะถูกเปลวเพลิงจากมันเติมเต็มอย่างรวดเร็ว
ยิ่งไปกว่านั้นเปลวไฟนี้แข็งแกร่งมากกว่าไฟของขั้นหยวนหยิง มันเป็นเพลิงจากสวรรค์และมีสามารถเผาได้ทุกสรรพสิ่งและนับเป็นความซวยของปีศาจแม้จะเป็นผู้ฝึกตนมันก็อันตรายมากเช่นกัน
เปลวไฟนี้ล้อมรอบตระกูลหลิวไว้ ศิษย์ตระกูล หลิว หลายคนเหงื่อออกเหมือนสายฝน บางคนถึงขั้นหัวใจเต๋พังทลายและหนีจากตระกูลหลิวด้วยความตกใจแม้จะสัมผัสเปลวไฟเพียงเล็กน้อยคนๆนั้นก็จะกลายเป็นฝุ่นผงทันที
“พวกโง่!” เมื่อเห็นฉากนี้หลิวซิงเหอก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งอย่างลับๆใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ในขณะนนั้นเอง จู่ๆเสียงพิณก็ดังเข้ามาในหูของเขา ทําให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านและจิตใจของเขาก็ว่างเปล่าในทันที
โชคดีที่เขาตื่นขึ้นเร็วหลังจากถูกสะกด
อย่างไรก็ตามยังคงมีมังกรเพลิงจู่โจมม่านตระกูลหลิวอยู่และกวาดไปทั่วบ้านหลายหลังล้วนพังจนไม่เหลือร่องรอย
ใบหน้าของหลิวซิงเหอบูดบึง ความเย็นชาในดวงตาเหมือนกระบี่ที่ออกจากฟักและพูดว่า: โจวต้าเฉิง!”
แต่เดิมเหล่าศิษย์ที่หัวใจเต๋พังทลายไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะอิทธิพลของเสียงพิณ!
ก่ชางฉิงและ โจวต้าเฉิง ทั้งสองคนมีอาวุธเซียนไว้ในมี เมื่อร่วมมือกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลหลิวจะสามารถหยุดพวกเขาได้มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่พวกเขาจะถูกทําลาย
หลิวซิงเหอพ่นเลือดออกจากปากของเขาใส่กระบี่ยาว ก่อนกวาดไปรอบ ๆ ท้องฟ้า กลางอากาศเต็มไปด้วยแสงกระบี่ทําให้ม่านของตระกูลหลิวแข็งแกร่งขึ้นและกรีดร้อง: “ก่ชางฉิง,โจวต้าเฉิง, ตระกูลหลิวของข้าทําให้ขุนใครเคืองมันคุ้มค่าสําหรับเจ้า?! “
คู่ฉางชิงกล่าวอย่างเฉยเมย”เจ้าทําให้ใครบางคนที่เจ้าไม่อาจจินตนาการได้ขุ่นเคือง หยุดดิ้นรนเถอะ เจ้าทําได้แค่ทาตัวเอง ตระกูลของเจ้ามีอํานาจไม่ไว้หน้าใครจนเคยชิน อย่าลืมถ้าเจ้าได้กลับชาติมาเกิดใหม่จงเป็นคนไม่โดดเด่นและเป็นมิตร บางคนไม่สามารถทําให้ขุ่นเคืองได้! “” เขาเป็นใครกัน? ข้ายินดีที่จะไปหาเขาเพื่อ ขอโทษ! “หลิวซิงเหอกล่าวอย่างรวดเร็ว
โจวต้าเฉิงยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ไปขอโทษ เจ้าสมควรหรือ”
การหายใจของหลิวซิงเหอหยุดนิ่งสักพักและเขาพูดด้วยความโกรธ: “ลูกชายของข้าตายแล้วข้าสัญญาว่าจะไม่แก้แค้น!นี่เจ้าไม่คิดที่จะเลิกทําลายตระกูลหลิวของข้าจริงๆเหรอ?? “
“ฮิฮิ ข้าจะฆ่าเจ้า!” โจวต้าเฉิง ดีดพิณด้วยมือของเขาเสียงของพิณดังขึ้นอย่างรวดเร็วและจิตสังหารก็ปรากฏขึ้นและพลังของเขาก็มาถึงจุดสูงสุดในทันใด
เพลงที่บรรเลงปลี่ยนเป็นซุ่มโจมตีทุกด้าน!
แกรกๆ!
ทันใดนั้นม่านของตระกูล หลิว ก็แตกออกและจากนั้นเปลวไฟจากธงเทียนหยานก็เหมือนกับกระแสน้ําพุ่งไปตามช่องทันใดนั้นทั้งตระกูลหลิวก็กลายเป็นทะเลเพลิง!
“อาเฮ่อ!”
ดวงตาของหลิวซิงเหอกลายเป็นสีแดง,หัวใจของเขาแตกสลาย,เขาเปล่งเสียงคํารามออกมา,ผมของเขาปลิวสไว, หนังศีรษะของเขาแทบจะระเบิดและดวงตาของเขาก็เป็นประกายด้วยความบ้าคลั่งและความเกลียดชังอย่างถึงที่สุด
“เจ้าทํามากเกินไปแล้ว!!!!”
“บรรพบุรุษโปรดตื่นขึ้นเถิดตระกูลหลิวกําลังจะถูกทําลาย!”
เขาตะโกนเสียงแหบพร้อมเลือดที่ไหลจออกมา เสียง “เซ่อ” เปล่งออกมาจากปากของเขาดวงตาของเขา หลงชั่วขณะและดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นคนแก่อายุหลายร้อยปีเขาหันหน้าไปทางทิศของห้องโถงบรรพบุรุษและตะโกนว่า”หลิวซิงเหอผู้สืบเชื้อสายของตระกูลหลิวยินดีมอบฐานการฝึกตนทั้งหมดเพื่อท่านบรรพบุรุษ !”
โจวต้าเฉิง อดไม่ได้ที่จะพูด: “หลิวซิงเหอ “หลิวซิงเหอ, เจ้าคงสติเฟื่องไปแล้ว, เส้นทางสู่ภพเซียนถูกตัดขาด, มนุษย์ไม่สามารถกลายเป็นเซียนได้, และเซียนก็ไม่สามารถลงมายังโลกได้!ไม่ต้องพูดถึงการมอบฐานการฝึกตนของเจ้าแม้จะเป็นทั้งตระกูลหลิวก็ไม่มีประโยชน์!!”
ด้านข้าง ก่ชางฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และร่องรอยของความวิตกกังวลฉายไปทั่วใบหน้าของเขา
หัวใจของเขารู้สึกสั่นไหง
ในขณะเดียวกันเขาก็มั่นใจว่าความรู้สึกของเขาเมื่อครู่ไม่ได้ผิด!
ด้วยเหตุผลบางประการ โลกนี้มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างแม้ว่าเขาจะไม่สามารถบอกได้ถูกต้องแต่มันก็เปลี่ยนไปอย่างแน่นอน!
เป็นไปได้ไหม …
หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นและความวิตกกังวลก็พุ่งสูงถึงขีดสุดในชั่วพริบตา
เพลิงที่กําลังเผาไหม้หรือเสียงพิณ!
อย่างไรก็ตามในขณะนี้ทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดลง!
“กริชชชชชชชชชา” ทันใด
กระบี่ยาวในมือของหลิวซิงเหอเปล่งเสียงกระซิบจากนั้นก็แยกตัวออกจากหลิวซิงเหอและทะยานขึ้นสู่หมู่เมฆกระบี่เหวี่ยงออกไปราวกับกําลังจะแหวกท้องฟ้า ลําแสงเปลวเพลิงที่อยู่รอบ ๆก็ตระกูลหลิวก็มอดลง !
ว้าว!
ระหว่างฟ้าดิน พลังปราณไหลรวมกันเปรียบเสมือนสายน้ําและเสียงๆหนึ่งก็เปล่งออกมาเสียงอันทรงพลังดังเข้าหูของทุกคนทําให้หัวใจของทุกคนเต้นแรงและทําให้อยากก้มหัว
ในที่สุดกระบี่ยาวก็ลอยอยู่เหนือห้องโถงบรรพบุรุษของตระกูลหลิวพร้อมกับแสงที่พุ่งออกมา
“บรรพบุรุษ?”
หลิวซิงเหอตะลึงไปชั่วขณะจากนั้นก็แสดงความดีใจคุกเข่าลงด้วยความตื่นเต้นและตะโกนว่า”หลิวซิงเหอยินดีต้อนรับบรรพบุรุษ!”
สมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลหลิวก็เบิกตากว้างในเวลาเดียวกันใบหน้าของพวกเขาแดงก่ําและหัวใจของพวกเขาแทบจะกระเด็นออกมาพวกเขาตะโกนพร้อมเพรียงกันว่า “ยินดีต้อนรับสู่บรรพบุรุษ!”
เสียงตะโกนดังขึ้นเหมือนฟ้าร้อง
ภายนอกตระกูล หลิว ทุกคนเหมือนเป็นรูปปั้น สมองว่างเปล่าร่างกายแข็งที่อและรู้สึกแค่ว่าหนังศีรษะชาจนแทบจะระเบิด
“เซียน กําลังลงมา?!”
คนนับไม่ถ้วนแทบจะหยุดหายใจ
นั่นคือเซียน!
เป้าหมายสูงสุดของผู้ฝึกตนทุกคนในโลกแห่งการฝึกตน!
เป็นเวลาหลายพันปี โลกแห่งการฝึกตนดูเหมือนจะถูกสาปไม่เคยมีเซียนเกิดขึ้นหรือลง แต่ตอนนี้ผนึกกําลังจะแตกแล้วหรือ?
“นี่นี่นี่ … “
โจวต้าเฉิงแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของเขา ดูเหมือนจะมีอะไรติดอยู่ในลําคอของเขามีนน่ากลัวซะจนเขาพูดไม่ออก
แม้แต่ลั่วฮวงก็ยังสั่นสะท้านไปทั้งต เขาวกลืนน้ําลายอย่างยากลําบากและตัวสั่นด้วยความไม่อยากเชื่อ:”เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไม่ใช่เส้นทางเซียนถูกตัดขาดไปแล้วหรือ ทําไมเซียนถึงกําลังลงมาได้?”
เซียนยังมาไม่ถึง มีเพียงกลิ่นอายที่แผ่ลงมา มันบ่งบอกได้ว่าไม่ว่าจะเป็น ก่ชางฉิงหรือโจวต้าเฉิงการโจมตีของพวกเขาก็ไร้ผลโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะถูกปิดกั้นด้วยพลังที่มองไม่เห็นและแทบจะไม่สามารถทําลายตระกูลหลิวอีกต่อไป!
ในสายตาของทุกคน.เหนือห้องโถงบรรพบุรุษตระกูลหลิวมีชายชราผมหงอกโผล่ออกมาอย่างช้าๆ …
