ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 25
ไป๋หวู่เฉินและคนอื่น ๆ ไม่กล้าเดินเล่นไปรอบ ๆ พวกเขาเดินวนเวียนไปมาอยู่ในลานอย่างระมัดระวัง
ด้วยจิตใจที่มั่นคงและน่าเกรงขาม บ้านของปรมาจารญืช่างน่าชื่นชม
ไม่ว่าจะเป็นการจัดวางหรือรูปแบบการตกแต่งของที่นี่ก็สวยงามหมดจด
หลายสิ่งที่พวกเขายังไม่เคยเห็นเช่นกระเบื้องกระจก ฯลฯ
นี่คือของแปลกใหม่แน่นอน!
แท้จริงแล้ววังของเทพเป็นเช่นนี้
ไป๋ ลั่วซวงแนะนำ: “พ่อดูสินั่นคือเครื่องฟอกอากาศและนั่นก็คือเครื่องกรองน้ำ”
”ฟ่อ–“
จ้าว ชานเฮอหายใจเข้าลึก ๆ รูม่านตาของเขาขยายออก แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินเรื่องนี้มานานแล้ว แต่เขาก็ยังคงตกใจอย่างมากเมื่อได้เห็นของจริง
นี่คือโลกถ้ำที่สร้างขึ้นเอง!
”เจ้าประหลาดใจกับเรื่องทั้งหมดนี้เลยเหรอ เจ้าเห็นอะไรที่นั่นไหม?” ไป๋หวูเฉินชี้ไปที่มุมที่อยู่ไม่ไกล
“ ดาบปีศาจที่ร่วงหล่น?!” จ้าวซานเหอรีบโน้มตัวไปข้างหน้าและหลังจากยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขามั่นใจอย่างยิ่งว่านี่คือดาบปีศาจที่ร่วงหล่น!
”เทพท่านนี้ช่วยเจ้าสังหารปีศาจดาบจริงหรือ?” จ้าวซานเหอถาม
“ นี่เป็นของปลอมได้อีกเหรอ”
ไป่หวู่เฉินยิ้มและพูดด้วยเสียงต่ำ: “ข้าสงสัยว่าผู้เชี่ยวชาญคนนี้และบรรพบุรุษของข้าของนิกายหมื่นดาบอมตะอาจเป็นคนรู้จักเก่ากัน!”
จ้าว ชานเฮอมองไปที่ ไป๋ หวุ่เฉินด้วยความดูถูกและพูดอย่างไร้ความปราณี ” เจ้ามียางอายหรือเปล่า?”
หลิน ชิงหยุนมองไปที่ ไป๋ หวุ่เฉินด้วยสายตาแปลก ๆ ไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสคนนี้จะใส่ทองบนใบหน้าของตัวเองเช่นนี้
”ข้ามีเหตุผลและหลักฐาน!” ไป่หวู่เฉินวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว: “ลูกสาวของข้าเพิ่งออกมาเพื่อหลบภัยและเกือบจะถูกสัตว์ประหลาดฆ่าตายเมื่อเธอเจอสัตว์ประหลาดผู้เชี่ยวชาญคนนี้ปรากฏตัวขึ้นไม่เพียง แต่ช่วยลูกสาวของข้าเท่านั้น แต่ยังเชิญพวกเขามาดื่มน้ำจิตวิญญาณ และให้นำภาพวาดกลับมา!
ภาพวาดนี้ทำให้ข้าฝ่าด่านเป็นครั้งแรกจากนั้นจึงนำทางปีศาจดาบไปพบเขา จากนั้นก็ฆ่าปีศาจดาบอย่าง่าย ๆ และแก้ไขหายนะของนิกายหมื่นดาบอมตะของข้า! มันเกี่ยวพันกันทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของผู้เชี่ยวชาญผู้นี้เขากำลังช่วยข้าอย่างชัดเจน! “
สายตาของ จ้าว ชานเฮอที่มีต่อ ไป๋ หวุ่เฉินเปลี่ยนไปและเขาก็อุทานออกมา: “ไป๋ หวุ่เฉินทำไมข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่าเจ้าจะไร้ยางอายขนาดนี้! ตามที่เจ้าบอกข้าคิดว่าเหตุผลที่ผู้เชี่ยวชาญช่วยเจ้า ดูเหมือนว่าบรรพบุรุษของข้าจะเป็นคนรู้จักเก่าของปรมาจารย์เช่นกัน “
ผู้เฒ่าอมตะทั้งสองนี้ไร้ยางอายเกินไป!
หลิน ชิงหยุนกลอกตาของเธอดวงตาที่สวยงามของเธอตกลงบนดาบปีศาจที่ร่วงหล่นมา
นี่คือดาบวิเศาที่สร้างพายัทั้งโลกแห่งการฝึกตนหรือ?
มันเป็นเพียงดาบ แต่มันทำให้นิกายสำคัญ ๆ ทั้งหมดหวาดกลัวอย่างไรก็ตามตอนนี้ดาบเล่มนี้ถูกวางไว้ที่มุมและใช้เพื่อตัดไม้gmjkoyho
”อะไร?”
ไป๋หวู่เฉินตกตะลึงไปชั่วขณะ “พลังปีศาจบนดาบปีศาจที่ร่วงหล่นหายไป!”
”จริงเหรอ!” จ้าว ชานเฮอก็ตกใจเช่นกันดาบปีศาจที่ร่วงหล่นเป็นตัวแทนของนักดาบที่ยอดเยี่ยมและตอนนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนดาบสีดำธรรมดา
อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขานึกถึงวิธีการของ หลี่เหนียนฟ่านพวกเขาก็รู้สึกโล่งใจทันที
”ดูเหมือนว่าผู้เชี่ยวชาญจะเห็นว่าดาบปีศาจที่ร่วงหล่นนี้เต็มไปด้วยเลือดของผู้คนดังนั้นเขาจึงวางผนึกไว้ในตัวของมันและใช้มันเพื่อตัดไม้เพื่อทำให้ดาบปีศาจที่ร่วงหล่นชดใช้บาปที่มันก่อ!” เมื่อจ้าวซานเหอพูดจบ เขาและอุทานออกมา “จริง ช่างสมควรเป็นผู้เชี่ยวชาญ “
ในเวลานี้ หลี่เหนียนฟ่านได้คิดวิธีการแล้วและเริ่มเตรียมพู่กัน หมึก กระดาษและหินหมึก
ทุกคนที่มาที่นี่ล้วนมุ่งเป้าไปที่ความสามารถด้านวรรณกรรมของเขาเองโดยธรรมชาติแล้ว ผู้ฝึกตนควรชอบสิ่งที่เป็นมีความเป็นผู้ฝึกตน
หลี่เหนียนฟานกำลังถือพู่กันยืนสูงขึ้นดวงตาของเขาแคบลงอารมณ์กำลังก่อตัวขึ้น
ออร่าเต๋าแผ่ออกมาจากร่างของหลี่เหนียนฟานปกคลุมไปทั่วลานภายในทันที
ไป๋หวู่เฉินและคนอื่น ๆ ตัวสั่น ขนของพวกเขาลุกชันและก็รู้สึกตื่นตระหนก
“ ท่านหลี่เขาเขาเขา … ”
ดวงตาที่สวยงามของ หลิน ชิงหยุนเบิกกว้างริมฝีปากสีแดงของเธอสั่นและเธอตื่นเต้นเกินกว่าที่จะพูด
นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่กงซีแสดงวิถีเต๋าของเขา
แม้ว่าจะมีเพียงร่องรอย แต่ก็คงไม่มีใครในโลกฝึกตนเทียบได้
พวกเขาต่อต้านความตื่นตระหนกในใจก้าวไปเล็กน้อยและเข้าใกล้ หลี่เหนียนฟ่านอย่างระมัดระวัง
ปรมาจารย์เขียนอะไรเหรอ?
ทุกคนไม่กล้าหายใจ
หลี่เหนียนฟานได้ทำให้อารมณ์ของเขาแสดงออกมา ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เปิดขึ้นและรูม่านตาของเขาลึกลับเหมือนกาแลคซี
วดลงไป!
ตูม!
แม้ว่าจะเป็นท้องฟ้าแจ่มใส แต่ก็มีฟ้าร้องบนท้องฟ้า!
มังกรแหวกว่ายและอสรพิษสูงสง่า!
ไป่หวู่เฉินและคนอื่น ๆ ถึงกับลืมหายใจดวงตาที่เบิกกว้างของพวกเขามีเลือดคั่งในทันทีและพวกเขารู้สึกเพียงว่าวิญญาณของพวกเขาถูกกักขังราวกับว่าพวกเขาถูกแยกออกจากโลก
พู่กันของหลี่เหนียนฟานขีดเขียนอย่างรวดเร็วบนกระดาษ ในความคิดของพวกเขานี่ไม่ใช่การเขียนธรรมดา แต่เป็นการสร้างเส้นทางแห่งสวรรค์!
ทุกจังหวะและทุกรูปวาดของเขาเป็นไปตามเส้นทางแห่งสวรรค์และวิถีเต๋า ก็กดทับพวกเขาเหมือนภูเขาและทะเล
ทรงพลังเกินไป!
พวกเขารู้สึกเหมือนเรือท้องแบนที่กำลังเผชิญมหาสมุทรตรงหน้า
พลังแบบนี้เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนในโลกแห่งการฝึกตนบ้าคลั่ง!
ถ้าไม่ใช่เพราะ วิถีเต๋า ที่อ่อนโยนมากของ หลี่เหนียนฟ่านวิญญาณของพวกเขาจะถูกสังหารโดย วิถีเต๋า ทันที
ในไม่ช้า หลี่เหนียนฟ่านก็ปล่อยพู่กัน!
ไป่หวู่เฉินและคนอื่น ๆ รู้สึกโล่งใจหอบหนักและเหงื่อออกมาก
ตัวอักษรขนาดใหญ่สิบตัวถูกเขียนลงบนกระดาษมีหมอกและฝุ่น
”ข้ามาจากโลกมนุษย์เพื่อจะมีอายุยืนยาวที่นี่!”
ประโยคที่ปรมาจารย์เขียนช่างสง่างามและทรงพลัง!
มีเพียงผู้เชี่ยวชาญเช่น หลี่ กงซีเท่านั้นที่สามารถเขียนกลอนนี้ได้
จ้าว ชานเฮอจ้องที่ประโยค เขาพึมพำซ้ำ ๆ เพียงรู้สึกหนังศีรษะชาสมองของเขาเหมือนตะปูเหล็กและมีความว่างเปล่าชั่วขณะ
ตามรอย!
มี แต่รอย!
ข้าสามารถไปถึงขอบเขตความว่างเปล่าได้!
จ้าว ชานเฮอหายใจไม่ออกและทำได้เพียงแค่ถอนหายใจข้างใน
แต่เขาเต็มไปด้วยความหวังตราบใดที่เขาสามารถอยู่กับผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้เขาจะต้องฝ่าฟันอะไรอีก?
ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะพูดพวกเขาทุกคนต่างก็ไม่รู้ถึงความหมายนี้ พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะก่อให้เกิดความผิดพลาดของวิถีเต๋าสวรรค์
”มันจบแล้ว!”
หลี่เหนียนฟานหยิบโคลงคู่นี้ขึ้นมาและดูโดยละเอียด “ช่วงนี้ข้าหย่อนยานลงและกำลังของข้าถดถอย”
ธรรมดาๆ?
กำลังถดถอยบ?
ข้าขอร้องให้ททานพิจารณาความรู้สึกของคนอ่อแอเช่นพวกเรา
หลิน ชิงหยุนตัวสั่นและไม่กล้าพูดอะไร
“ เจ้าคิดว่าเป็นอย่างไร?” หลี่เหนียนฟานเอาแต่อวดความคิดของเขา
ไป๋หวู่เฉินตกตะลึงไปชั่วขณะจากนั้นก็ก้มศีรษะและพูดว่า: “คำนี้ … ยอดเยี่ยม!”
เขาไม่สามารถคิดคำใด ๆ ที่จะอธิบายได้ คำแบบนี้มีอยู่ในเก้าสวรรค์เท่านั้น
หลี่เหนียนฟานสามารถเห็นได้ว่าเขาพูดไม่ออก
“ เพียงแขวนคำนี้ไว้ที่ประตู” หลี่เหนียนฟานจับโคลงแล้วเดินไปที่ประตูโดยยึดโคลงทั้งสองข้างของกรอบประตู
มีคำพูดไม่มากนัก แต่เน้นไปที่แนวคิดทางศิลปะแม้ว่าเทพจะเห็นมันก็จะไม่รู้สึกไร้รสนิยม
“ นายท่านคอาหารพร้อมแล้วครับ”
เสี่ยวไป๋ถือถาดซึ่งเต็มไปด้วยผักและม้วนเนื้อและวางไว้บนโต๊ะหินขนาดใหญ่ในลานด้านใน
ในขณะเดียวกันตั้งเตาย่างใส่หม้อขนาดใหญ่ตั้งไฟเทเนยลงในหม้อแล้วเริ่มปรุงอาหาร
