ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 51

ฉินม่านหยุนรู้สึกกลัว หลี่ เหนียนฟ่านอย่างมาก นางยืนนิ่งด้วยความเคารพแม้กระทั่งการหายใจของนางก็เริ่มติดขัด
ผู้หญิงคนนี้สุภาพเกินไป นางน่าจะมาจากนิกายใหญ่และนางคงไดรับกสรสั่งสอนมาอย่างดี
” เชิญนั่ง” หลี่ เหนียนฟ่านยิ้มและกล่าวว่า: “เสี่ยวไป๋ ไปเทน้ำสักแก้วให้หญิงสาวทั้งสอง”
ฉินม่านหยุนทำจิตใจของนางให้มั่นคงและกล่าวว่า: “ปรมาจารย์หลี่ ข้าขออภัยที่รบกวนท่าน “
” ข้าไม่อยากพูดถึงการรบกวน อันที่จริงข้ารอการมาถึงขอองเจ้ามานานแล้ว “หลี่ เหนียนฟ่านยิ้ม
ใช่?
ใบหน้าของ ลั่วซือหยู และ ฉินม่านหยุน กระชับขึ้น ทันใดและพวกเขาก็ได้ยินความหมายของเขา
พวกนางพึ่งนั่งลง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
ลั่วซือหยู กล่าวด้วยความเคารพ: “หลี่กงซีโปรดบอกข้าว่าท่านต้องการอะไร!”
หัวใจของพวกนางกระวนกระวายและมีความคาดหวัง พวกเขาไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วหลี่กงซีต้องการอะไร พวกเขาสามารถช่วยเหลือได้ด้วยตัวเองได้หรือไม่? ถ้านางสามารถช่วยได้มันจะเป็นการพัมนาความสัมพันธ์ที่ดีกับหลี่กซีไม่ใช่เหรอ
โอกาสแบบนี้หายาก!
“อย่าเพิ่งรีบร้อน” ปฏิกิริยาของพวกนางทำให้หลี่เหนียนฟานรู้สึกอายเล็กน้อย

“เมื่อเร็ว ๆ นี้มักจะมีผู้ฝึกตนบินวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ ทำให้ข้าไม่สามารถออกไปล่าสัตว์บนภูเขาได้เจ้าช่วยสอบถามเรื่องนี้ได้ไหม?” หลี่ เหนียนฟ่าน กล่าว
แม้ว่าผู้ฝึกตนเหล่านี้จะไม่ได้มาที่บ้านเขา แต่ หลี่ เหนียนฟ่าน ก็ไม่สามารถออกไปไหนได้
เขาเป็นมนุษย์ธรรมดาและเขายังคงกังวล ถ้าไม่ใช่สถานการณ์แบบนี้เขาคงจะพาต้าจีออกไปเที่ยวนอกบ้านและจะไม่เบื่อที่เล่นหมากรุก
นี่คือคำใบ้จากปรมาจารย์!
ลั่วซือหยู และ ฉินม่านหยุน มองหน้ากัน
มีความตื่นเต้นระหว่างคิ้วของพวกนาง
พวกเขาไม่คิดว่า หลี่ เหนียนฟ่าน ไม่รู้เหตุผล แต่ปนมาจารย์ไม่คิดจะลงมือด้วยตัวเองเมื่อเผชิญมดกลุ่มใหญ่
นี่เป็นโอกาสที่เราจะได้แสดงความสามารถ!
ในขณะเดียวกัน ลั่วซือหยูก็รู้สึกผิด ทั้งๆที่อยู่ในพื้นที่ของ นางเพิกเฉยเหตุการณ์นี้ได้อย่างไรและนางต้องให้หลี่กงซีเน้นย้ำเป็นการส่นตัว!
“ หลี่กงซีเราไม่ได้คิดให้ดีมาก่อน ข้าจะจัดการเรื่องนี้ในภายหลัง!”
ฉินม่านหยุนสัญญาทันที: “ข้ายินดีที่จะแบ่งปันความกังวลของหลี่กงซี”
ดวงตาของ ลั่วซือหยู สว่างขึ้นและถึงกับพูดว่า “ด้วยความช่วยเหลือของ พี่สาวม่านหยุนคนเหล่านี้จะจากไปในไม่ช้า”
ฉินม่านหยุน ยิ้ม แต่ภายในใจของนางมีพายุก่อตัวขึ้น
ถูกตัอง!
ปรมาจารย์หลี่คาดการณืไว้แต่แรกแล้ว!
อิทธิพลของจิ้งจอก้ก้าหางนั้นมีมากเกินไป มีผู้ฝึกฝนและกองกำลังจำนวนมากเข้ามาในพื้นที่ แต่แน่นอนราชวงศ์เฉียนหลง ไม่สามารถขับไล่คนเหล่านี้ออกไปได้ทั้งหมดและมีเพียงวังเต๋าเท่านั้นที่ทำได้!
คำพูดที่ว่า “รอคอยการมาของเจ้า” คือการรอคอยการมาของข้าจริงๆ!
ฉินม่านหยุน รู้สึกเพียงหนังศีรษะของนางด้านชาและรู้สึกขนลุกทั่วทั้งตัว นางคิดอย่างขมขื่น“ ข้าอยู่ในเกมหมากรุกของผู้เชี่ยวชาญมานานแล้ว”
เมื่อเห็นสัญญาของพวกเขา หลี่ เหนียนฟ่าน ก็ยิ้มออกมา “ขอบคุณมาก กรุณานั่งลงเถิด “
ในเวลานี้ ฉินม่านหยุน กล้าที่จะแอบดู หลี่ เหนียนฟ่าน
สมควรแก่การเป็นผู้เชี่ยวชาญ มันซ่อนอยู่อย่างดีเยี่ยม มองอย่างผิวเผินเขาเหมือนมนุษย์ไม่มีตำหนิใดๆ!
นางมองดูต้าจีอย่างลับๆ
นี่คือจิ้งจอกเก้าหาง?
นางแค่อยากรู้อยากเห็น แต่เมื่อมองแวบนี้นางก็ตกใจ
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”
ในสายตาของนางร่างทั้งหมดของ ต้าจี ดูเหมือนจะปกคลุมไปด้วยชั้นหมอกบางเบาซึ่งแตกต่างจากหมอกที่คนทั่วไปมักจะเห็นและมีเพียงผู้ที่มีการฝึกฝนขั้นสูงเท่านั้นที่สามารถตรวจจับได้
เพราะหมอกแสดงถึงการปรากฏตัวของ วิถีเต๋า!
โดยทั่วไปแล้วสถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมี วิถีเต๋า มากเกินไปในช่วงเวลาสั้น ๆ และยากที่จะสลายไปเอง อย่างไรก็ตามมันมีโอกาสน้อยมากเกินไป หลายคนรู้สึกว่าคำพูดนี้เป็นเรื่องตลก วิถีเต๋าเป็นของหายากและมันจะมากเกินไปสำหรับคนที่จะดูดซึมได้อย่างไร เจ้าคิดได้ยังไง?
แต่วันนี้ นางได้เห็นกับตาแล้ว!
ฉินม่านหยุน รู้สึกปากแห้งแม้กระทั่งน้ำลายยังหลั่งออกมาด้วยความอิจฉา
พลังวิถีเต๋ามหาศาล!
มันเหมือนกับคนจนได้พบกับมหาเศรษฐี มันเหมาะกับสถานการณ์นี้มาก
นอกจากนี้ ฉินม่านหยุน ยังสังเกตเห็นว่าการฝึกตนของ ต้าจี ได้มาถึงแก่นทองคำแล้ว!
เพียงไม่กี่วันจากการเปลี่ยนแปลงของ จิ้งจอกเก้าหางยิ่งไปกว่านั้น ลั่วซือหยู กล่าวอย่างชัดเจนว่า จิ้งจอกเก้าหางยังคงได้รับบาดเจ็บจากทัณฑ์สวรรค์ หากไม่มีผู้เชี่ยวชาญมาช่วยนาง นางจะต้องตายไปแล้ว แต่ตอนนี้นางเข้าถึงระดับแก่นทองคำได้ยังไงกัน?
นี่เป็นความจริง?
ฉินม่านหยุน ไม่สามารถทำความเข้าใจได้ในมุมมองของนาง แต่นางมั่นใจได้ว่าทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับ หลี่ เหนียนฟ่าน!
หลี่กงซีคือใคร ตราบใดที่เจ้าติดตามเขามันจะมีโอกาสอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ดวงตาของ ฉินม่านหยุน แสดงสีของความอิจฉา ถ้าเพียงนางสามารถติดตามหลี่กงซี แม้ว่านางจพทำหน้าที่เสิร์ฟชาและรินน้ำก็ยังดีกว่าการเป็นนักบุญเป็นไหน ๆ !
ในเวลานี้กลิ่นหอมแปลก ๆ ลอยเข้ามาในจมูกของนางทำให้จิตวิญญาณของนางสดชื่นขึ้นในทันที
นางอดไม่ได้ที่จะสูดอากาศเย็น ๆ แล้วก็รู้สึกหนาวภายในใจ!
สมุนไพร! และพวกมันทั้งหมดเป็นของที่ดีที่สุด!
ไม่ต้องสงสัยเลยวาถ้ามีเพียงหนึ่งตต้นหลุดออกไปมันเพียงพอที่จะเกิดการนองเลือดในโลกภายนอกได้!
แม้ว่า ฉินม่านหยุน จะเป็นนักบุญในวิหารเต๋า แต่นางก็ตกใจกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
มันมากเกินไป!
“อย่ากรีดร้องใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ ! ผู้เชี่ยวชาญไม่ชอบที่มีคนมาตกใจ” ฉินม่านหยุน พูดเตือนตัวเองและนางระงับความตกใจด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ
นางมองไปที่ด้านข้างของ ลั่วซือหยู และพบว่าดวงตาของนางว่างเปล่าและ
หมองคล้ำ
นางเป็นคนบอกข้าว่าอย่าตกใจ แต่ตัวเองกลับเป็นเสียเอง
ฉินม่านหยุน รีบเขย่า ลั่วซือหยู เพื่อปลุกนาง
ลั่วซือหยู รู้สึกว่าลำคอของเขาแห้งและฝาดและไม่สามารถส่งเสียงได้
นางได้เห็นหลี่เหนียนฟานได้รับสมุนไพร แต่นางไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหลี่เหนียนฟานจะปลูกสมุนไพรเหล่านี้!
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือสมุนไพรมหัศจรรย์เหล่านี้ไม่เพียง แต่ปลูกได้สำเร็จ แต่ยังเติบโตได้ดีมากและคุณภาพดีกว่าตอนที่เพิ่งให้มาก
มันเหมือนความฝัน
“นี่นี่ … ” ลั่วซือหยู ลังเลอยู่นานและยากที่จะพูดว่า “ท่าน ท่านปลูกสมุนไพรอย่างไร?”
“ ก็ใช้แรงนิดหน่อย” หลี่ เหนียนฟ่าน กล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขาจะมองไปที่การแสดงออกของ ลั่วซือหยู และ ฉินม่านหยุน เขาไม่สามารถช่วยได้ ได้พึงพอใจ
เป็นเรื่องดีที่ข้าเลือกปลูกสมุนไพร ดูสิแม้แต่ผู้ฝึกตนยังตกใจ
แม้ว่าเขาจะเป็นมนุษย์ แต่เขาก็ไม่อยากถูกคนอื่นดูถูก มันเจ๋งมากที่เขาจะได้รับการบูชาจากผู้ฝึกตน
ปัญหาเล็กน้อย?
ฉินม่านหยุน และ ลั่วซือหยู รู้สึกมึนงง