ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 60
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ
ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น
ใบหน้าของ จักรพรรดิปัศาจจันทร์สีเงินดูน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อย ๆ ระดับขอบเขตของมันเทียบเท่ากับ เหยาเมิ่งจี้แต่ เหยาเมิ่งจี้มี พิณสวรรค์รดับเทพ(เทียม)อยู่ในมือของเขามันทำให้พลังต่างกันมากขึ้นและเขาแทบสู้ไม่ไหว
มันมองไปที่ เหยาเมิ่งจี้และถามอย่างไม่เต็มใจ: “เหยาเมิ่งจี้ ข้าทำให้ผู้ย่งใหญ่คนไหนไม่พอใจ?”
เหยาเมิ่งจี้ยิ้มอย่างเย็นชา“ ฮ่าฮ่า เจ้าไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะรู้ชื่อผู้เชี่ยวชาญ!”
”เจ้า……”
ใบหน้าของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินมืดลงเหมือนน้ำหมึกและรู้สึกรากับปอดของเขากำลังจะระเบิด
แต่มันไม่กล้าโจมตีต่อจึงทำได้เพียงแค่สูดลมหายใจเข้า: “เหยาเมิ่งจี้ตราบใดที่เจ้าปล่อยข้าไปข้าจะบอกโอกาสดีๆให้กับเจ้า!”
”โอ้?” เหยาเมิ่งจิมองไปที่เขา
จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินกล่าวว่า“ ข้ารู้ว่าเจ้าเอาจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางไป แต่เจ้ารู้ไหมว่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางตัวนี้เป็นเพียงจิ้งจอกสวรรค์หกหางเมื่อสามี เพียงสามปีที่มันพัฒนาจากหกเป็นเก้าหางและข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ได้สำเร็จ มันต้องมีสมัติที่ทรงพลังอยู่กัยตัว ! “
ใบหน้าของ เหยาเมิ่งจี้และ ฉินม่านหยุนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
พวกเขามองหน้ากันและทั้งคู่เห็นความตกใจในดวงตาของกันและกัน
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินกล่าวคือหลี่กงซี
เดิมทีพวกเขาคิดเพียงว่าหลี่กงซีได้ช่วยจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางจากทัณฑ์สวรรค์ แต่พวกเขาไม่คิดว่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางตัวนี้ถูกชุบเลี้ยงขึ้นโดยกงซีหลี่!
วิธีนี้การเช่นนี้สมควรเป็นการกระทำของผู้ยิ่งใหญ่!
”แค่นั้น?”
ดวงตาของ เหยาเมิ่งจี้เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจเมื่อเขามองไปที่จักรพรรดิปีศาจ จันทร์สีเงิน จนถึงตอนนี้เขาไม่รู้ว่าสาเหตุที่เขาทำให้ผู้เชี่ยวชาญขุ่นเคืองเป็นเพราะจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางและโอกาสเช่นนี้ถูกสร้างโดยผู้เชี่ยวชาญ.
ข้ากลัวว่านี่คือความเสียใจของการเป็นมด
หัวใจของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินมืดลง“ โอกาสเช่นนี้เกี่ยวข้องกับการเป็นอมตะอย่างแน่นอนนี่ยังไม่เพียงพออีกหรือ?”
”อย่าดิ้นรนเลย ชีวิตของเจ้าต้องจบลง ถ้าข้าบอกบางอย่างแกเจ้าข้าคิดว่าจ้าจะตายก่อนข้าลงมือแน่ๆ”
จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเต็มไปด้วยความอับอายและคำราม: “เหยาเมิ่งจี้เจ้าและข้าไม่มีความอาฆาตต่อกัน ทำไมเจ้าต้องมาฆ่าข้า!”
ข้าอยู่มา4พันกว่าปี ข้ายังกลัวอีกหรือ?
หัวใจของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินจมลงสู่ก้นบึ้งชายชราคนนี้เป็นบ้า ไปแล้ว มันจะไม่หยุดจนกว่าเขาจะตาย
อะไรคือข้ออ้างที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้จะมีอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร?
ทันทีที่เขาขบฟันเลือดก็พุ่งออกมาจากปากของเขา
ทันใดนั้นพลังปีศาจก็พุ่งสูงขึ้นเขากลืนลูกแก้วแก่นปีศาจกลับเข้าไปในช่องท้องด้วยการกัดครั้งเดียวและเมื่อเขากางปีกอออกมาอีกครั้งตัวเขาก็กลายเป็นแสงและพุ่งออกไป
”เจ้าจะไปไหน!”
เหยาเมิ่งจี้รีบเก็บพิณและรีบเร่งไล่ตามแสง
อย่างไรก็ตามจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินนั้นมีความเร็วมากอยู่แล้วและเหยาเมิ่งจี้ก็เกิดปัญหาในการไล่ตาม
ในเวลาเดียวกัน.
หลี่เหนียนฟานพาต้าจีอกจากบ้านก่อนเวลาและเดินเล่นในป่า
“ ในที่สุดกลุ่มผู้ฝึกตนะก็จากไปแล้ว การบินไปมาไปมาที่นี่ทั้งวันมันน่ารำคาญเกินไปมั นทำให้ข้าเบื่อที่อยู่บ้านทั้งวันและอึดอัด” หลี่เหนียนฟานถอนหายใจและรู้สึกสดชื่นขึ้น
เขาตั้งใจตรวจสอบเป็นเวลาสามวันและพบว่ากลุ่มผู้ฝึกตนได้จากไปแล้วและเขาก็กล้าที่จะออกมา
เขาถือคันธนูเขาที่เพิ่งสร้างขึ้นบนไหล่ของเขาและมีลูกศรอยู่ที่หลังของเขา
อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็ค้นพบปัญหา
เนื่องจากการจู่โจมของผู้ฝึกตนอมตะสัตว์ในป่าแห่งนี้ลดลงอย่างเห็นได้ชัดหลังจากเดินมาเป็นเวลานานข้าไม่เห็นกระต่ายแม้แต่น้อย
“ ผู้ฝึกตนะที่น่ารังเกียจ!” หลี่เหนียนฟานไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปที่ภูเขาที่อยู่ไกลออกไปต้าจีก็ไปกับเขาและต้าเฮยรับผิดชอบในการเคลียร์ทางตรงหน้า
การแสดงของ ต้าจี ทำให้ดวงตาของ หลี่เหนียนฟ่านเปล่งประกาย
ไม่เพียงแต่นางไม่ใช่ผู้หญิงทอ่อนแอ แต่นางยังมีความใจเย็นและนางก็ไม่ได้บอบบางและเหนื่อยล้าเหมือนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ
ใช่ ข้าพบนางที่ภูเขาและมีโอกาส8ส่วนที่นางจะอาศัยอยู่บนภูเขามาตั้งแต่เด็ก
นางไม่เพียง แต่สวยเท่านั้น แต่นางยังเป็นสาวที่ขยันมากอีกด้วย
”คันธนู!”
ในขณะนี้ ต้าเฮยที่เดินอยู่ข้างหน้ามันก็หันกลับมาตะโกนใส่ หลี่เหนียนฟ่านสองสามครั้งจากนั้นก็วิ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว
ดวงตาของหลี่เหนียนฟานสว่างขึ้นและเขาก็อดไม่ได้ที่จะรีบตามไป“ มีเหยื่ออยู่ข้างหน้า! ต้าเฮยช้าลงอย่าทำให้มันตกใจ!”
อย่างไรก็ตาม ต้าเฮยวิ่งเร็วขึ้นและเร็วขึ้นอีก
“ เจ้าหมาโง่นี่!”
…
จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินกำลังหลบหนีอย่างสิ้นหวังสายตาของมันมองไปข้างหน้า แต่ทันใดนั้นมันก็ชะงัก
?
บนหน้าผาตรงหน้ามีจุดสีดำอยู่และเมื่อมองเห็นมันอีกครั้งมันก็กลายเป็นสุนัขสีดำธรรมดาตัวหนึ่งที่กำลังมองมาที่ตัวมันเอ
”เจ้าหมาโง่ที่ไหนกล้ายืนขวางจักรพรรดิปีศาจผู้นี้” จักรพรรรดิปีศาจจันทร์สีเงินขมวดคิ้วและเยาะเย้ย: “ไปให้พ้นทางข้า เจ้าหมา!”
ต้าเฮยนิ่งไม่ไหวติงขนของสุนัขสีดำปลิวไสวไปตามสายลมและปากของมันก็เปิดออกช้าๆ “เจ้าควรจะเลิกใช้แก่นปีศาจอย่าบังคับให้ข้าต้องลงมือ”
จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินยิ้มด้วยความโกรธและเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงร่องรอยแห่งความโศกเศร้าในใจของเขา“ข้าจักรพรรดิผู้นี้ตกต่ำขนาดถูกสุนัขรังแกข้านึกไม่ถึงว่าจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินที่อยู่ในโลกปีศาจมานานกว่าสี่พันปี ตอนนี้ข้าจะถูกเหยียดหยามจากหมาตัวหนึ่ง”
ถ้าในเวลาปกติมันจะฆ่าสัตว์อสูรหมาตัวให้ตาย แต่ตอนนี้มันต้องหลบหนีก่อน มันจึงไม่มีเวลาที่จะจัดการเจ้าหมาตัวนี้
เมื่อข้ารอดพ้นจากภัยพิบัตินี้ข้าจะจัดการมันไม่ให้เหลือ!
ทันทีที่เขากางปีกออกและกำลังจะบิน
สุนัขสีดำค่อยๆยกอุ้งเท้าขึ้น
ตูม!
เหนือเมฆมีอุ้งเท้าสุนัขที่บดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์รวมตัวอยู่ในความว่างเปล่ากดทับจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินอย่างหนักหน่วง
”อั้ก?”
จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินตื่นตระหนกและร้องออกมา ขนที่ทั่วร่างกายลุกชั้นคล้ายเม่นมันมองไปที่อุ้งเท้าสุนัขด้วยความหวาดกลัวดวงตาของมันต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
เขาขยับตัวไม่ได้เลยทำได้แค่ตัวสั่นและพูดว่า “ผู้อาวุโสสุนัข ยกโทษให้ข้าด้วย!”
ตูม!
อุ้งเท้าของสุนัขตบมันอย่างไร้ความปราณีแทนที่จะตบมันให้ตายทันที แต่มันปล่อยให้ปากของอินทรีเปิดออกและแก่นปีศาจสีทองก็หลุดออกมา
ปากของ ต้าเฮยดูดเล็กน้อยและลูกแก้วปีศาจก็ถูกดูดเข้าไปในปากของเขา เขาเคี้ยวมันเหมือนเยลลี่
เหยาเมิ่งจี้และ ฉินม่านหยุนที่อยู่ไม่ไกลดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างพร้อมกันและปากของพวกเขาก็เปิดเป็นรูปตัว “O”
เมื่อได้เห็นทั้งหมดนี้ด้วยตาของตัวเอง พวกเขากลัวมากจนสมองว่างเปล่า
พวกเขาอยากจะหันหน้าและวิ่งหนี แต่พวกเขารู้สึกราวกับถูกแช่แข็งและไม่สามารถขยับไปไหนได้เพราะความกลัว
ในขั้นต้นพวกเขายังคงกัดจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินม่ปล่อยและไล่ตามมันอย่างรวดเร็ว แต่พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะฝันว่าปีศาจสุนัขจะพุ่งออกมาและฆ่ามันก่อน
จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเป็นเพียงเด็กน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าสุนัขตัวนี้
มันแย่มาก
ปีศาจสุนัขตัวนี้น่ากลัวมากมันอาจจะเป็นเทพสุนัข?
ในขณะนี้สุนัขสีดำหันศีรษะมาและจ้องมองทั้งคู่อย่างสงบ .
