ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 68
เมื่อเห็นผู้อาวุโสทั้งสามจากไปการแสดงออกของ หลินมู่เฟิงก็ยังคงระมัดระวังและเขายกมือขึ้นเพื่อสร้างกำแพงกั้นรอบ ๆ ห้องจากนั้นก็พูดว่า “ชิงหยุน เจ้าพูดได้”
หลินชิงหยุนพยักหน้าและเล่าประสบการณ์ที่นางได้พบเจอ“ มันเริ่มตเนตอนที่ข้าได้รับเชิญให้เข้าช่วยราชวงศ์เฉียนหลงเซียน … ”
ยิ่งหลิน ชิงหยุน เล่ามามากเท่าไหร่การแสดงออกของ หลินมู่เฟิงก็เปลี่ยนไป
บางทีก็ประหม่าตื่นเต้นบางทีก็กลัวบางทีก็กังวล …
เมื่อเขาได้ยินประโยคสุดท้ายเขาก็หยุดตื่นเต้นไม่ได้และในที่สุดเขาก็หัวเราะและพูดว่า “ดี ดี ดี!”
”ชิงหยุน สิ่งที่เจ้าทำมันถูก แต่มีสิ่งหนึ่งที่เจ้าคิดผิด!”
”มันคือะไรเหรอ ท่านพ่อ?” หลินชิงหยุนถามด้วยความสับสน
“ปรมาจารย์สามารถหยุดสวรรค์ได้ เจ้าคิดว่าเขาสนใจยาวิเศษของเจ้าหรือ ไม่ เจ้าคิดผิด! ในในความคิดของข้านี่เป็นบททดสอบ! บททดสอบความจริงใจของเจ้า!”
หลินมู่เฟิงคาดเดา แต่น้ำเสียงของเขามุ่งมั่นอย่างมากและใบหน้าของเขาก็มั่นใจ
รูม่านตาของ หลิน ชิงหยุน ขยายออกทันทีและนางก็ตกตะลึง “มันสมเหตุสมผลแล้ว!”
“ โชคดีที่ไม่มีใครทำให้ผู้เชี่ยวชาญผิดหวัง จผู้เชี่ยวชาญก็เต็มใจที่จะให้ถุงชาแก่เพวกเจ้าทุกคน” หลินมู่เฟิงรู้สึกขอบคุณลูกสาวของเขา นางได้รับโอกาสเช่นนี้จากอุบัติเหตุทำให้ศาลาอมตะได้รับโชคลาภอันมหาศาล!
ชานี้มีความรู้แจ้งแห่งเต๋า แต่ผู้เชี่ยวชาญยังไม่เห็นคุณค่าของมันเลย แต่สำหรับผู้ฝึกตน ความรู้แจ้งแห่งเต๋าคือคสามเป็นไปได้นับไม่ถ้วน!
ไม่ต้องพูดถึงสมุนไพรชั้นเลิศสิบหกต้นแม้ว่าจะเป็นยี่สิบหรือร้อย แต่ก็เทียบกับชานี้ไม่ได้แม้แต่น้อย!
หลินมู่เฟิงกล่าวต่อ: “ถ้าข้าเดาไม่ผิดเจ้าเป็นคนจริงใจที่สุดในบรรดาคนเหล่านั้นดังนั้นผู้เชี่ยวชาญยินดีที่จะให้สัญญาเพิ่มเติมกับเจ้า!”
”ใช่!”
หลิน ชิงหยุน พยักหน้า นางส่งยาวิเศษะและสมุนไพรทั้งหมดที่พ่อของนางคิดจะใช้ในการฝ่าด่าน ใครจะเปรียบเทียบความจริงใจนี้ได้?
ดังนั้น นางไม่น่าทำให้ความก้าวหน้าของพ่อของนางลดลง?
ถ้าเป็นอย่างงั้น …มันคง แย่มาก!
“ สัญญานี้ใช้ไม่ได้!”
หลินมู่เฟิงเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “นี่คือความผูกพันระหว่างเรากับผู้ยิ่งใหญ่าและจะต้องไม่ถูกนำมาใช้เว้นแต่มันจะเป็นความเป็นความตาย! และ … คำสัญญาอาจไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เจ้าต้องเข้าใจมันให้ดี ไม่เช่นนั้นมันจะทำให้ผู้สูงไม่พอใจ!”
คำสัญญานี้มีค่ามากจนหัวใจของหลินมู่เฟิงสั่นไหวเมื่อคิดถึงมัน!
ถ้ามันถูกล่วงรู้แม้แต่เซียนยังคงอิจฉา
หลังจากไตร่ตรองสักครู่ หลินมู่เฟิงกล่าวต่อ: “ข้าได้ฝ่าด่านด้วยความช่วยเหลือของชาจากผู้เชี่ยวชาญดังนั้นข้าควรไปเยี่ยมเขา! แต่ข้าไปมือเปล่าไม่ได้เพียงแต่ในศาลาอมตะ มีอะไรอยู่ในสายตาของผู้เชี่ยวชาญ?”
หลิน ชิงหยุน ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน หลี่กงซี เป็นใครเขาผู้ที่สามารถทิ้งสิ่งประดิษฐ์ระดับเทพได้ได้และเขาจะสนใจอะไรอีก?
“ !”
หลินมู่เฟิงตัดสินใจในใจ “ชิงหยุน พรุ่งนี้เราจะไปเยี่ยมท่านปรมาจารย์!”
…
ค่ำคืนผ่านมาอย่างเงียบ ๆ
ภูเขาและป่าที่ไม่มีการปกครองของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเมสับสนอลม่าน
ภายใต้ฉากนี้บางครั้ง เจ้าจะเห็นร่างดำทมิฬกำลังเคลื่อนไหวและหลาย ๆ ที่จะเห็นสัตว์อสูรสู้กัน
สัตว์อสูรขนาดใหญ่ที่ไม่มีใครรู้จักามาก่อนานี้เริ่มปรากฏตัวทีละตัวดูเหมือนว่าพวกมันกำลังเตรียมพร้อมที่จะกลายเป็นจักรพรรดิสัตว์อสูรตัวใหม่
ในภูเขาและป่าไม้ คลื่นใต้น้ำเริ่มก่อตัว
คิ้วของหลี่เหนียนฟานอดไม่ได้ที่จะขมวดเล็กน้อยและเขารู้สึกไม่สบายใจ
”วันนี้เกิดอะไรขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ผู้ฝึกตนรวมตัวกันมาและบินไปมารอบ ๆ บนท้องฟ้าตอนนี้ผู้ฝึกตนออกจากภูเขาและป่าไปแล้ว ทำไมมันยังมีเสียงดังอยู่มันอาจเกิดจากสัตว์อสูรหรือไม่ คือ? … ผี? “
เขานอนบนเตียงพลิกตัวและเริ่มตั้งคำถามถึงความถูกต้องของการใช้ชีวิตในภูเขาของตน
บ้านในภูเขาธรรมดาของข้า ข้าจะทนต่อผลกระทบได้อย่างไร
ต้าจียืนอยู่ที่ลานด้านในและเมื่อนางได้ยินเสียงดังคิ้วของนางก็ขมวดเพิ่มขึ้นเและนัยน์ตาสวยงามของนางก็ฉายแววเย็นชา
กล้าทำเสียงดังรบกวนการพักผ่อนของนายท่าน สัตว์อสูรกลุ่มนี้กำลังหาที่ตาย!
นางเดินไปที่ประตูเบา ๆ และเปิดประตูเสียงดังเอี๊ยด
ข้างหน้าไม่ไกลเงาสีขาวที่อยู่บนต้นไม้กำลังมองมาข้างหน้าอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อต้าจีเปิดประตู ร่างเล็กก็สั่นเทาและวิ่งมาด้วยความตื่นเต้น
”ท่านพี่ ~”
ทันใดนั้นดวงตาของจิ้งจอกวิญญาณหกหางก็มีน้ำตาและนางโยนตัวเองเข้าไปที่หน้าอกของ ต้าจี และถูหัวของนางอย่างต่อเนื่อง
ต้าจีผงะไปชั่วขณะรู้สึกถึงความกลัวของจิ้งจอกตัวน้อยและรีบพูดว่า: “มีอะไรเหรอ?”
“ ข้ากลัว”
จิ้งจอกน้อยตบหน้าอกตัวเองและหางทั้งหกตัวก็สั่นสะท้าน “เมื่อคืน จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินจู่ ๆ ก็นำสัตว์อสูรกลุ่มใหญ่มาล้อมข้าและข้าเกือบจะถูกมันจับได้ ข้าคิดว่าข้าจะไม่ได้เห็นท่าน อีกแล้ว … ”
ใบหน้าของต้าจีเปลี่ยนไปเล็กน้อยและนางกังวล: “แล้วเจ้าหนีมาได้ยังไงล่ะ?”
จิ้งจอกตัวน้อยสะอื้นแล้วกล่าวว่า: “ต่อมามีผู้อาวุโสและสตรีผู้หนึ่งบินมาและอ้างว่าจะเอาชีวิตของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินจากนั้นพวกเขาก็ต่อสู้กันและข้าก็วิ่งหนีออมา”
ชายชราและหญิง?
ต้าจีผงะไปชั่วขณะ ก็นึกถึงฉากเมื่อเช้านี้
อาจเป็น ฉินม่านหยุนและ เหยาเมิ่งจี้หรือไม่?
ทันใดนั้นนางก็คิดทุกอย่างออก ปรากฎว่าเมื่อเช้านี้ไม่ใช่พวกเขากำลังไล่ล่าจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงิน!
มันไม่ได้หมายความว่าหลี่กงซี … จัดการทุกอย่างไว้หมดแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้นทุกอย่างถูกเตรียมไว้เมื่อเขาอยู่ห้อง!
ถ้าอย่างงั้น เหยาเมิ่งจี้และฉินหม่านหยุนจะปรากฏตัวทันทีได้อย่างไรเมื่อจิ้งจอกวิญญาณหกหางถูกจับ? ทำไมเขาถึงออกไปล่าสัตว์ในตอนเช้าและยิงจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินได้?
ปรากฎว่าทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของ หลี่กงซี
ทันใดนั้นการแสดงออกในดวงตาของนางก็ดูซับซ้อนหลี่กงซีช่วยน้องสาวของเขาโดยตั้งใจและยังช่วยพี่สาวสองคนของเราแก้แค้น
จิ้งจอกตัวน้อยรู้สึกสบายใจและทันใดนั้นก็กลับมามีชีวิตอีกครั้งและฮัมเพลง: “จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเป็นที่เกลียดชังจริงๆข้าไม่รู้ว่ามันตายไปแล้วหรือยัง”
ใบหน้าของ ต้าจี ดูแปลก ๆ เล็กน้อย นางชี้ไปที่ต้นไม้ข้างๆนางแล้วพูดว่า “ดูสิมันคืออะไร?”
หือ?
จิ้งจอกวิญญาณหกหางผงะไปชั่วขณะหันหน้าไปมองใกล้ ๆ
ทันใดนั้นขนทั่วร่างของนางก็ลุกขึ้นด้วยความตกใจอุ้งเท้าเล็ก ๆ ทั้งสี่จับร่างของ ต้าจี และพูดด้วยความหวาดกลัว: “จักรพรรดิจันทร์สีเงิน? ท่านพี่รีบวิ่งเร้ว!”
ต้าจี กล่าวอย่างไร้อารมณ์: “ลองดูให้ละเอียดสิว่า มันคืออะไร?”
จากนั้นจิ้งจอกตัวน้อยก็โผล่หัวออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ ปากของมันเปิดเล็กน้อยและดวงตาของนางก็เบิกกว้าง
”มัน ใช่ … ซากศพหรือเปล่า?” ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความทึ่งและนางไม่อยากจะเชื่อภาพที่เห็น: “ท่านพี่, นี่ … นี่คือศพของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงิน?”
”ใช่” ต้าจี พยักหน้า “มันตายไปแล้ว จนมันไม่สามารถตายได้อีกต่อไป ไม่เพียงแต่ถูกดึงกระดูกออกเท่านั้น แต่ยังถูกทำความสะอาด มันควรจะถูกเสิร์ฟในวันพรุ่งนี้
