ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 81
ผู้ฝึกตนที่พูดก่อนยิ้มเล็กน้อย“ น่าสนใจงั้นให้ข้าลองดู”
เขากระโดดไปข้างหน้าและหยุดอย่ที่กำแพงหินโดยใช้ปราณเพื่อฃเข้าสู่กระดานหมากรุกอย่างรวดเร็ว
ฮึบ!
!
บนกระดานหมากรุ ตัวหมากก็เริ่มเดิน พวกเขาไม่รู่ว่ากี่ปีมาแล้วที่พวกมันได้เดินเป็นครั้งสุดท้าน
อย่างไรก็ตามหลังจากผ่านไปเพียงสามตาผู้ฝึกตนคนนั้นก็เปลี่ยนจากความมั่นใจเป็นความว่างเปล่าบนใบหน้า ดวงตาของเขาเป็นสีแดงและปราณของร่างกายของเขาเริ่มไม่มั่นคง
”ป่อง!”
เขากระอักเลือดออกมาและถอยหลังมาห้าก้าวและดวงตาของเขาก็มืดมนทันที นี่เป็นสัญญาณว่าหัวใจแห่งเต๋าของเขาได้รับบาดเจ็บหนัก
“ใจแห่งเต๋าถูกโจมตี?!”
การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไปและพวกเขามองไปที่เฒ่าฉิงหยาง การแสดงออกของพวกเขาดูเลวร้าย “เฒ่าฉิงหยางเจ้าไม่เคยพูดว่ามันเป็นการโจมตีหัวใจเต๋า”
เฒ่าฉิงหยางขมวดคิ้วและกล่าวว่า “มันเป็นดินแดนเร้นลับการทดสอบเพื่อเข้าไปมันจะเป็นเรื่องง่ายได้อย่างไร ข้ายังต้องสิ่งนี้กับเจ้าอีกหรือ”
ไม่มีไม่ได้พูดอีกต่อไปดูเหมือนพวกเขาจะเป็นมิตรที่ดีต่อกัน แต่ในความเป็นจริงพวกเขาทั้งหมดกำลังระแวงกัน
ในดินแดนเร้นลับความเป็นไปได้ทุกรูปแบบสามารถเกิดขึ้นได้และมีเพียงคนสุดท้ายเท่านั้นที่จะเป็นผู้ชนะ การรักษาความแข็งแกร่งและเพลิดเพลินไปกับความสำเร็จคือหนทางแห่งราชา
ความหมายที่แท้จริงของผู้ฝึกตนมีเพียงประโยคเดียว:สหายข้าตาย แต่ข้ายังไม่ตาย!
ตอนนี้เองก็ไม่มีใครก้าวไปข้างหน้าและทุกคนก็ตกอยู่ในทางตัน
ในขณะนี้เสียงแหบแห้งดังออกมาและเขาก็เย้ยหยัน: “เทียนหยานเต๋าหากเจ้าไม่เคลื่อนไหวดินแดนเร้นลับนี้ก็จะไม่มีเปิดออก!”
เต๋าเทียนเหยียน?
ทุกคนผงะไปชั่วขณะ พวกเขามองตามการจ้องมองของผู้พูดและมองเห็นชายชราในชุดดำ
ชายชรามีเคราแพะ ผมและเคราเป็นสีดำขาวอย่างครึ่งหนึ่ง ใบหน้าของเขาสูบผอม เขายืนอยู่คนเดียวในแถวหลังและเขาไม่เคยพูด
หลินมู่เฟิงหันหน้ามาด้วยความประหลาดใจ“ เทียนหยานเต๋าคนที่เล่นหมากรุกหรือเปล่า?”
”ข้าไม่เคยคิดว่าเฒ่าฉิงหยางจะเชิญเขามาเลยด้วยซ้ำ” เฒ่าซุนก็ประหลาดใจเช่นกัน
เต๋าเทียนหยานโด่งดังเพราะเขาติดหมากรุกิ เขาเล่นหมากรุกจนเกือบตาย
มีข่าวลือว่าความสามารถของเขาไม่มีใครเทียบได้ในโลกตอนอายุสี่สิบเขาได้ถึงระดับหยวนหยิง แต่ตั้งแต่นั้นมาข้าไม่รู้ว่าเขาถูกวิชาแบบไหน เขาเอาแต่ก็หมกมุ่นอยู่กับการเล่นหมากรุก แทนที่จะก้าวงหน้าและเขากลับก้าวถอยหลังแทน มัยกลายเป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่ นิยายที่เขาอยู่โกรธมากจะขับไล่เขาออกจากประตู!
ในเวลานั้นมีปัญหามากมายและมีเรื่องซุบซิบในโลกของผู้ฝึกฝนอมตะน้อยเกินไปและในที่สุดสิ่งที่เรื่องแปลกประหลาดก็ปรากฏออกมาซึ่งทำให้ชื่อของเทียนหยานเต๋ากระจายไปทั่ว
ตอนนี้เวลาผ่านไปกว่าสี่ร้อยปีชื่อของเทียนหยานเต๋าค่อยๆถูกลืมและไม่คาดคิดว่าจะถูกกล่าวถึงอีกครั้งในวันนี้และเขาก็ได้เห็นเขาตัวจริง
หลินมู่เฟิงสำรวจเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นและทันใดนั้นก็แสดงท่าทางประหลาดใจ“ หือ? เขาฝ่าด่านขอบเขตมรสุมด้วยความช่วยเหลือจากหมากรุกหรือ?
”เป็นไปได้ อย่างไรก็ตามเส้นทางของอัจฉริยะาโดยทั่วไปนั้นแตกต่างจากผู้ฝึกตนปกติมาก” เฒ่าซุนพยักหน้า “ถ้าเป็นเขาประตูสู่ดินแดนเร้นลับนี้อาจเปิดได้จริงๆ”
เทียนหยานเต๋าไม่ได้พูดอะไร เขาเอาแต่จ้องมองเกมหมากรุกและค่อยๆเดินไปที่กำแพงหิน ตาของเขาไม่กระพริบลงแม้เสี้ยววิ
นอกเหนือจากเกมหมากรุกดูเหมือนจะไม่มีอะไรที่เขาสนใจอีก
ภายใต้การจ้องมองของทุกค นเขายกมือขึ้นและกระแทกเล็กน้อยไปยังทิศทางของกระดานหมากรุก
ฮึบ!
รูปแบบเหนือกำแพงหินนั้นงดงามยิ่งขึ้นราวกับว่ามันรอมาเนิ่นนานกว่าจะพบกับคู่ต่อสู้ที่คู่ควรในที่สุด
”มีการตอบสนอง!” ตาของเฒ่าซุนสว่างขึ้น “คราวนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนที่ช่วยทำให้เราผ่านเข้าไปแล้ว”
”ผิด” หลินมู่เฟิงส่ายหัวและถอนหายใจเล็กน้อย “มีวิธีเดียวที่จะนะเกมหมากรุก ถ้าผิดแม้ครั้งเดียวและความพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า! มันจะยากขึ้นเรื่อย ๆ !”
เฒ่าซุนมองไปที่หลินมู่เฟิงด้วยความประหลาดใจ“เฒ่าหลิน ขนาดข้ายังไม่รู้เลย เจ้าอย่าแสร้งทำเป็นเข้าใจ”
“
”โดยปกติข้าไม่เข้าใจ แต่มีผู้เชี่ยวชาญหนุนหลังข้า!” หลินมู่เฟิงพูดแผ่วเบา: “ข้าได้เห็นเกมหมากรุกนี้ในตอนไปเยี่ยมของผู้เชี่ยวชาญและข้าก็โชคดีที่รู้วิธีที่จะทำลาย”
ทันใดนั้นรูม่านตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น
”มันเป็นเรื่องจริง” หลินมู่เฟิงพยักหน้าจากนั้นส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเบี้ยว: “เท่าที่ข้ารู้เกมนี้เป็นเกมระดับต่ำงสุดในสำหรับผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น และดูเหมือนว่าจะใช้เพื่อสอนมือใหม่ .”
”ต่ำ … เกมหมากรุกระดับต่ำ?”
ผมของชายชราลุกชันด้วยความตกใจ
หากนี่เป็นเพียงเกมระดับต่ำสุดเกมระดับสูงจะเป็เช่นไร? มันจะแตกต่างขนาดไหน?
หลังจากนั้นทันใดนั้นเขาก็นึกถึงความเป็นไปได้และเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมาและเขาก็แทบสั่นสะท้านว่า“ เดี๋ยวก่อน! เจ้าบอกว่าเจ้าเคยเห็นผู้เชี่ยวชาญเล่นมันเป็นเรื่องบังเอิญหรือ .. ผู้เชี่ยวชาญจงใจให้เจ้าได้เห็น”
หลินมู่เฟิงกล่าวด้วยความกลัวบนใบหน้าของเขาและกล่าวว่า: “มีโอกาส 8 ส่วนที่ข้าจะคาดเดาถูก ข้ากลัวว่าผู้เชี่ยวชาญจะรู้ว่าเกมหมากรุกในดินแดนเร้นลับนี้ไม่สามารถแก้ไขได้โดยคนระดับเรานี่คือสิ่งที่ข้ารู้สึก! “
การช่วยเหลือ!
นี่คือการช่วยเหลือนับไม่ถ้วนที่แท้จริง!
เฒ่าซุนรู้สึกเพียงหัวใจกระตุกและหนังศีรษะของเขาด้านชา เขารู้สึกดูเหมือนว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังเฝ้าดูเขาอยู่ในความว่างเปล่าและมือที่มองไม่เห็นกำลังบงการทุกสิ่ง
หลินมู่เฟิงและ เฒ่าซุนมองหน้ากันและพวกเขาเห็นความหวาดดกลัวในดวงตาของกันและกัน
พวกเขาอยากจะพูดแต่เมื่อเปิดริมฝีปากออก พวกเขากลับกลืนคำที่จะพูดกลับไปและกลัวที่จะพูดมันออกมา
ใช้สวรรค์และโลกเป็นเกมหมากรุกและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นตัวหมาก!
นี่คือระดับของผู้เชี่ยวชาญ!
ทุกครั้งที่พวกเขาได้สัมผัสบางสิ่งบางอย่างพวกเขาจะรู้สึกว่าขอบเขตของผู้เชี่ยวชาญสูงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาเป็นเพียงภูเขาสูงและใหญ่โตไร้ที่สิ้นสุด!
การคาดเดาต้องถูกต้อง ไม่มีสิ่งอื่นที่เป็นไปได้แล้ว!
หลินมู่เฟิงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เทียนหยานเต๋าด้วยน้ำเสียงที่ซับซ้อน: “มีเส้นทางที่ยิ่งใหญ่หลายพันเส้นและเส้นทางที่แตกต่างกันก็นำไปสู่เป้าหมายเดียวกันได้ ไม่มีใครรู้ว่าทางไหนถูกหรือผิดก็เหมือนกับการเดินหมากในแต่ละครั้ง.. “
”แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าวิธีใดถูกต้อง แต่ข้ารู้ว่าคิดถูกที่จะติดตามผู้เชี่ยวชาญ” เม่าซุนมองไปที่หลินมู่เฟิงอย่างเต็มไปด้วยความอิจฉา “ถ้าเจ้าไม่ต้องการเป็นเบี้ยของผู้เชี่ยวชาญเจ้าอาจมอบมันให้ข้า”
”เจ้า?” หลินมู่เฟิงเหลือบมองไปที่ เฒ่าซุนและยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “เจ้ามีค่าหรือไม่?”
ในตอนนี้ผิวของเทียนหยานเต๋าเปลี่ยนเป็นสีซีดเหมือนกระดาษและเหงื่อเม็ดโตก็หยดลงมาเหมือนหยาดฝนในที่สุด ร่างของเขาก็สั่นสะท้านและเขาก็กระอักเลือดออกมา “อั๊ก”
”ข้าผิด ข้าเดินผิดตรงไหน” ใสายตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสนและความบ้าคลั่งที่ผสมกัน เขาจ้องมองเกมหมากรุก หัวใจเต๋าของเขาเกือบจะแตกสลาย
”เฮ้อ ให้ข้าทำเอง”
หลินมู่เฟิงก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเทียนหยานเต๋า เขายกมือขึ้นเผชิญหน้ากับกระดานหมากรุกงและเขาวางหมากบน กระดานหมากรุก กระดานหมากรุกก็เปลี่ยนไปทันทีและเกมหมากรุกทั้งหมดก็ดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา
เพียงแค่ทำนั้น ตอนจบก็ดูเหมือนจะถูกกำหนดไว้แล้วกำแพงหินไม่ได้เคลื่อนไหวอีกต่อไป แต่เกมหมากรุกทั้งหมดหายไป “บูม” กำแพงหินก็เริ่มแตกอย่างช้าๆ!
