ที่แท้ข้าก็คือลูกพี่เซียน - ตอนที่ 59 จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินผู้โชคร้าย

ตอนที่ 59 จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินผู้โชคร้าย

วาบๆๆ!

บนเขา ปราณปีศาจแผ่ขยายในแนวราบ ปีศาจทั้งเล็กใหญ่โอบล้อมขุนเขาลูกหนึ่งไว้ ค่อยๆ ขยับเข้าสู้ด้านในทีละน้อย

นอกจากนั้นแล้ว บนท้องนภาก็ยังมีปีศาจบินวนไปเวียนมาอยู่ไม่น้อย สายตากวาดมองยังผืนดินเบื้องล่าง

ในตำแหน่งสูงสุด เงามหึมาก็ปกคลุมทั่วผืนฟ้า บดบังแสงจันทรา ฉายเงามืดลงบนเขา

จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินนัยน์ตาประกายวาบดั่งสายฟ้า มุมปากยกยิ้มกระหายเลือด

สายตาของเขาพลันแข็งกร้าว ส่งเสียงร้องคราหนึ่ง หัวเราะพิลึกพิลั่นเสียงดัง “หาเจ้าพบแล้ว!”

สองปีกกระพือทันใด ทั่งทั้งร่างโผพุ่งลงเบื้องล่างอย่างฉับไว!

น่าแปลกที่เป้าหมายของเขาคือซากต้นไม้แห้งเหี่ยว ต้นไม้ต้นนั้นถูกอัสนีบาตโจมตี ทั้งต้นตายสนิท แก่นกลางว่าง

เปล่า

จิ้งจอกหกหางหลบซ่อนอยู่ในนั้น ขดตัวเป็นก้อนกลม หางทั้งหกห่อหุ้มร่างของตนไว้แน่นหนา ราวกับเป็นลูกบอลสีขาวนุ่มนิ่ม มันกำลังซ่อนตัว ทั้งร่างสั่นเทิ้ม

มันทั้งหวาดผวาและสับสน

นี่มันเรื่องอะไรกัน

ข้าไปทำอะไรให้ใครโกรธเคือง

มันทั้งอ่อนแอ น่าสงสาร ไร้หนทางสู้

ในตอนนั้นเอง เงาร่างอันใหญ่โตมโหฬารก็พุ่งลงมาจากฟ้าพร้อมรอยยิ้มเย็นยะเยือก ลงมาหยุดอยู่ไม่ไกลออกไป

จิ้งจอกหกหางสั่นเทิ้มไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย ขนบนร่างชี้ฟูขึ้นมา

“มีหกหางจริงด้วย!” จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินจับจ้องจิ้งจอกหกหางอย่างลิงโลดก หางคิ้วกระตุกวูบ!

ไม่ใช่สิ!

ไม่ได้มีเพียงแค่หกหาง

ระหว่างหางทั้งหกนั่น เงาสีทองจางๆ ปรากฏออกมา นี่เป็นสัญญาณของหางที่เจ็ดซึ่งกำลังจะเป็นรูปเป็นร่าง!

นะ…นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?!

จิ้งจอกหกหางตัวน้อยนี่ถึงกับงอกหางที่เจ็ดออกมาเชียวรึ

โชคชะตา!

ต้องเป็นเพราะได้รับโชคชะตาจากสวรรค์เป็นแน่!

พี่สาวของมันเป็นเช่นนี้ มันก็เป็นเช่นเดียวกัน!

ใบหน้าของจักรพรรดิปีศาจจันทราเงินฉายแววบ้าคลั่ง ตื่นเต้นจนตัวสั่นเทิ้ม ประหนึ่งเห็นคลังสมบัติมากองอยู่

ตรงหน้าอย่างไรอย่างนั้น

สรุปแล้วเป็นโชคชะตาแบบใดกัน ถึงกับทำให้เส้นลมปราณของสุนัขจิ้งจอกรุดหน้าไปรวดเร็วปานนั้น ในช่วงเวลา

อันสั้นก็สำเร็จเป็นจิ้งจอกเก้าหาง?

ข้าบำเพ็ญเพียรเป็นปีศาจมานับพันปี ไม่ยักเคยได้ยินเรื่องโชคชะตาผิดแปลกพิศดารเช่นนี้มาก่อน!

น่ากลัว เหลือเชื่อจริงๆ!

เขาเดินเข้าไปหาจิ้งจอกหกหางทีละก้าวๆ

เหล่าปีศาจทั้งหลายก็เหาะเข้ามาล้อมรอบ “พระราชาผู้ยิ่งใหญ่ จิ้งจอกเก้าหกหางก็เป็นเพียงลูกไก่ในกำมือของท่าน”

“จิ้งจอกหกหาง ยังไม่ยอมจำนนอีกหรือ”

“เจ้าจิ้งจอกน้อย เจ้าอย่าได้ขัดขืน จะได้ไม่ต้องทนทรมาน!” จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินเอ่ยเย็นเยียบ มุมปากยกยิ้มเหี้ยมโหด

เขาออกโรงด้วยตนเอง ต่อให้จิ้งจอกหกหางติดปีกก็โบยบินหนีไปไม่ได้!

โชคชะตาอันยิ่งใหญ่ ข้ามาแล้ว!

ในตอนนั้นเอง ไกลออกไปก็มีลำแสงพุ่งเข้ามาอย่างเร่งร้อน แลดูประดุจสายรุ้งยาว ข้ามผ่านผืนฟ้า แทงทะลวง

ยามราตรี

“จักรพรรดิปีศาจจันทราเงิน รีบมารับความตายได้แล้ว!”

เสียงดังเย่อหยิ่งทรงพลังทำให้เหล่าปีศาจต้องชะงักงันไปเล็กน้อย ใบหน้าปรากฏความเหลือเชื่อ

ผู้ใดกล้าใช้น้ำเสียงพรรค์นี้กับจักรพรรดิปีศาจจันทราเงิน อยากตายรึ

จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินสีหน้ามืดครึ้ม สองปีกสยายกว้าง ทะยานขึ้นฟ้า จิตสังหารลุกโชนในดวงตา

ในฐานะที่เป็นจักรพรรดิปีศาจจันทราเงิน สั่งสมบารมีมานับพันปี สิ่งที่สนใจมากที่สุดก็คือเกียรติยศ โดยเฉพาะต่อหน้าลูกสมุน หยามหน้าข้า ต้องฆ่าทิ้งเสีย!

แต่กลับเห็นว่าหนึ่งในผู้ที่มาถึงเป็นผู้เฒ่า อีกคนหนึ่งเป็นเด็กสาว

เด็กสาวมีพลังบำเพ็ญเพียงระดับหยวนอิง ทว่าระดับพลังของผู้เฒ่านั้นไม่ยักมองออก

แต่มันก็มิได้ขลาดกลัวแม้แต่น้อย พูดด้วยเสียงเย็นเยือก “ทั้งสองท่านเป็นผู้ใด ริอาจมาเที่ยวเล่นในอาณาเขตของข้า”

เหยาเมิ่งจีมองจักรพรรดิปีศาจจันทราเงิน ชุดยาวโบกสะบัด ท่าทางโดดเด่นน่าเกรงขาม “ข้า เหยาเมิ่งจี อารามเต๋าหลินเซียน!”

ปรมาจารย์เมิ่งจี?!

บรรดาปีศาจทั้งหลายสองตาเบิกโพลงอย่างสะพรึงกลัว ตื่นตระหนกยกใหญ่

ชื่อเสียงของอารามเต๋าหลินเซียนระบือไกลในโลกบำเพ็ญเซียน ไม่ว่าจะเป็นโลกบำเพ็ญเซียนและโลกปีศาจก็ต้องโอนอ่อนให้

และยิ่งเหยาเมิ่งจีเป็นถึงประมุขอารามเต๋าหลินเซียน เป็นผู้เฒ่าหนังเหนียว ปกติมักปิดด่านกักตน ถึงกับออกมาแล้วหรือ

จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินสีหน้ามืดครึ้ม เจ้าแก่หนังเหนียวทำบ้าอะไรกัน

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางถูกอารามเต๋าหลินเซียนพาตัวไป มันก็เดือดดาลเต็มทน เพื่อความสงบสุขจึงมิได้ไปหาเรื่อง

ใส่ตัว นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายกลับมาตามฆ่าถึงที่ นี่มันตั้งตัวเป็นศัตรูกับจักรพรรดิปีศาจจันทราเงินชัดๆ

คิดว่าจักรพรรดิปีศาจจันทราเงินอย่างข้าหาเรื่องง่ายอย่างนั้นหรือ

จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินสีหน้าย่ำแย่ เอ่ยเสียงราบเรียบ “ปรมาจารย์เมิ่งจี น้ำบ่อไม่รุกล้ำลำน้ำ1 ท่านทำเช่นนี้

หมายความว่าอย่างไร”

“เจ้าย่อมมิได้ล่วงเกินข้า แต่เจ้าล่วงเกินผู้ที่ไม่ควรล่วงเกิน ข้าเพียงลงมือแทนปรมาจารย์” เหยาเมิ่งจีกล่าวเสียงราบเรียบ

ลงมือแทนผู้อื่น?

สรุปแล้วเป็นใครกัน ถึงกับทำให้ปรมาจารย์เมิ่งจีลงมือแทนได้ ต้องหน้าใหญ่เพียงใดกัน

จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินขมวดคิ้วมุ่นครุ่นคิด ไฉนจึงไม่ยักนึกออกว่าตนไปล่วงเกินผู้ยิ่งใหญ่ท่านใดเข้า

“ปรมาจารย์เมิ่งจี ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดเป็นแน่”

“เหอะๆ ไม่เข้าใจผิดหรอก ข้ามาครานี้ก็เพื่อเอาชีวิตเจ้า เพื่อนำไปมอบให้ปรมาจารย์!” เหยาเมิ่งจีแค่นหัวเราะเย็นเยียบ สองมือแบมือออก ฉินโบราณลอยขึ้นเบื้องหน้า

ใบหน้าของจักรพรรดิปีศาจจันทราเงินเคียดขึงทันใด คำรามเสียงทุ้มต่ำ “เจ้าจะสู้กับข้าให้ตายกันไปข้างเลยรึ”

“สู้ให้ตายกันไปข้าง? อย่างเจ้าน่ะหรือ” เหยาเมิ่งจีเหยียดยิ้มเดียดฉันท์ สองมือประคองฉิน จากนั้นจึงดีดอย่าง

รุนแรง

หวึ่ง!

ความว่างเปล่าคล้ายกับกระเพื่อมขึ้นเป็นชั้นๆ เสียงฉินกระแทกเข้ามาราวระลอกคลื่น

โฮกกก

จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินคำรามลั่นเสียงหนึ่ง สองปีกบนแผ่นหลังกางออก กระพือพัดเจ้ข้าใส่เหยาเมิ่งจี!

ชั่วขณะนั้น พายุปีศาจสีดำทะมึนขึ้นรูปขดเป็นวง โอบล้อมเหยาเมิ่งจีไว้

เสียงฉินและพายุปีศาจโรมเข้าปะทะ สองฝ่านโรมรันพันตูกันและกัน

ส่วนปีศาจตนอื่นๆ นั้น ก็วิ่งหนีกันจ้าละหวั่นกระจัดกระจายไปแต่แรกแล้ว ด้วยกลัวว่าจะโดนลูกหลงไปด้วย

ดวงตาน้อยๆ ของจิ้งจอกหกหางกะพริบปริบๆ หางทั้งหกของมันลอบกวัดแกว่งกลางอากาศ จากนั้นก็สาวขาเล็ก

ทั้งสี่ตะกุยพุ่งเข้าไปในป่าอันมืดมิดอย่างเร็วรี่

ขาใหญ่ทะเลาะกัน น่ากลัวเหลือเกิน

จักรพรรดิปีศาจจันทราเงินเห็นว่าจิ้งจอกหกหางหนีไปแล้ว ก็ยิ่งโทสะพลุ่งพล่านเข้าไปใหญ่ ช่วงนี้เป็นอะไรกัน

ไม่มีสิ่งใดได้ดังใจเลยสักอย่าง

มันตวาดลั่นอย่างเดือดดาล “เหยาเมิ่งจี เจ้าแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะเป็นศัตรูกับข้า?!”

“เหอๆ ไม่เอ่ยถึงเป็นศัตรูกับเจ้าหรอก ข้าแค่อยากจะปลิดชีวิตเจ้าเสีย!” เหยาเมิ่งจีแสยะยิ้ม สองมือดีดฉินอย่างรวดเร็ว เสียงฉินก็เปลี่ยนเป็นถี่กระชั้นเหนือสิ่งใด

พายุปีศาจสลายไปทันใด เสียงฉินเข้าปกคลุมจักรพรรดิปีศาจจันทราเงินไว้ประหนึ่งคาถามาร

แกร็ก!

เสื้อผ้าบนร่างของจักรพรรดิปีศาจจันทราเงินก็ค่อยๆ แหลกสลายเป็นผุยผง

ร่างกายของมันขยายใหญ่ไม่หยุดหย่อน ปีกสีดำมหึมาใหญ่โตขึ้นอย่างรวดเร็วจนตาเนื้อมองเห็นได้ พริบตาเดียวก็ปรากฏร่างเดิม นี่เป็นอินทรีภูเขาตัวหนึ่งซึ่งมีขนาดยักษ์ใหญ่กว่านกอินทรีธรรมดาถึงสามเท่า

จะงอยปากแหลมฉายแววอำมหิต ดวงตาคมปลาบดุจใบมีดจ้องเหยาเมิ่งจีเขม็ง “เจ้าบังคับข้าเองนะ!”

มันอ้าปาก จินตันส่องแสงสีทองสาดวาบ พุ่งออกมาท่ามกลางความมืดอนธการ แลดูประหนึ่งดวงอาทิตย์สีทองด

วงดวงน้อย

พายุปีศาจสีนิลเกิดขึ้นอีกครา ถึงกับควบแข็งเป็นร่างอินทรีดำ โถมซัดเข้าหาเหยาเมิ่งจี

เหยาเมิ่งจีสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ชุดคลุมยาวสะบัดพลิ้วตามแรงลม ผมสีขาวปลิวไหว ราวกับเป็นผู้เฒ่าหัวรั้น

บรรเลงเพลงอย่างบ้าคลั่ง!

เสียงฉินดุจสายน้ำ สกัดกั้นอินทรีสีดำไว้ด้านนอก ต่างฝ่ายต่างต้านทานกันและกัน

………………………………………….