ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 118 ต่อรองในเวลาที่กว้างขวาง

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 118 ต่อรองในเวลาที่กว้างขวาง

นอกจากนี้ทำไมเขาถึงบอกว่าบางคนไม่เหมาะกับเธอ? เขาหมายถึงเจสันหรือกิดเดียน?

เนลล์รู้สึกขบขัน เธอไม่อยากเสียลมหายใจไปกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วเธอก็เร่งฝีเท้า ดีแลนรีบเร่งเกินไป เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในห้องอาหารทันใดนั้นเขาก็คว้าข้อมือของเธอเพื่อช่วยเธอขึ้นมา

“คุณเจนนิงส์ระวังการเดินของคุณ” เนลล์สบัดแขนออกจากสัญชาตญาณและหันมาจ้องเขา

แน่นอนว่าเธอกำลังเฝ้าดูว่าเท้าของเธอพาเธอไปที่ใด เนลล์เดินในเส้นทางเดียวกันจากห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหารนับครั้งไม่ถ้วนก่อนอายุสิบแปดปี

แน่นอนว่าเป็นเวลาหลายปีแล้วที่เธอเดินตามเส้นทางครั้งสุดท้าย แต่มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ไม่คุ้นเคยนักที่เธอจะสะดุดและล้มลง เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นทำอย่างตั้งใจ

เขาจงใจแสดงท่าทางยั่วยุต่อหน้าสาธารณชนแสดงให้เห็นว่าทั้งคู่สนิทสนมกัน ตามที่คาดไว้เธอได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของเซลีนจากห้องอาหาร

“โอ้! ฉันสงสัยว่าพี่ และพี่แคปรู้จักกันนานแค่ไหนเมื่อเราทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว? ดูเหมือนว่าคุณทั้งคู่จงใจเดินช้า พี่แคป พี่ของฉันเป็นคนอ่อนโยนและเจียมเนื้อเจียมตัวอย่าเอาเปรียบเธอนะ” ดีแลนระเบิดเสียงหัวเราะ

“ไม่ ๆ คุณเจนนิงส์เป็นผู้หญิงที่สวยแน่นอนผมจะรักเธออย่างสุดซึ้ง ทำไมผมถึงเอาเปรียบเธอ?”

ซิลเวียพอใจเมื่อได้เห็น ด้วยรอยยิ้มเธอพยักหน้าอย่างมีความสุข

“มันเป็นเรื่องดีมากที่คุณสองคนถูกชะตากัน มานั่งที่นี่!” ดีแลนหันไปยิ้มให้เนลล์

“ เนลลี่ไปกันเถอะ” ใบหน้าของเนลล์ขมวดคิ้วลึก เธอรู้สึกไม่สบายที่ท้อง เมื่อเห็นว่าเนลล์ยังคงนิ่งอยู่แซลลี่ ก็ลุกขึ้นทันที

“เนลลี่มานั่งที่นี่! นั่งข้าง ๆ เซลีน” ดูเหมือนว่าแซลลี่จะทำให้เนลล์หลุดจากการแก้ไขในความเป็นจริงมันค่อนข้างไร้สาระที่จะให้เธอนั่งทางด้านขวาของเซลีนโดยมีเจสันนั่งทางซ้าย ทำไมต้องให้เธอนั่งแถวหน้าเพื่อดูพวกเขาเป็นคนน่ารัก?

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เป็นไร แต่เธอก็ยังพบว่ามันน่าขยะแขยง! โดยไม่พูดอะไรเนลล์ก็ก้าวไปที่ที่นั่งข้างซิลเวียและด้านขวาของฌอร์น นั่นควรจะเป็นที่นั่งของแซลลี่แต่มันว่างเพราะเธอลุกขึ้น เนลล์มองไปที่เธอและยิ้มจาง ๆ

“ป้าแซลลี่ ฉันจะนั่งที่นี่ ฉันแน่ใจว่าคุณโอเคกับมัน!” รอยยิ้มบนใบหน้าของแซลลี่หยุดนิ่ง ซิลเวียรู้สึกบึ้งตึงทันที

“เนลล์ เจนนิงส์! ที่นั่งนั้นสงวนไว้สำหรับผู้สูงอายุ! คุณคิดว่าคุณนั่งอยู่ที่นั่นใคร?” เนลล์ตอบอย่างเฉยเมย

“ที่นี่เคยเป็นที่นั่งของแม่ฉัน ฉันคิดถึงเธอ ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ในความทรงจำของเธอไม่ได้หรือ?” ซิลเวียเปลี่ยนเป็นโกรธ ฌอร์นก็ไม่พอใจเช่นกัน ตั้งแต่แม่ของเธอเสียชีวิตลูกสาวของเขาก็กลายเป็นคนอื่น เขาถูกเลื่อนออกไปโดยความพยายามอย่างต่อเนื่องของเนลล์ในการจับผิดและขุดคุ้ยเขา

เมื่อมีเธอนั่งข้างเขาไม่มีทางที่ฌอร์นจะนั่งลงและรับประทานอาหารที่ดีได้ ด้วยเหตุนี้ฌอร์นจึงทำหน้าตาดุดันและตอบอย่างเคร่งขรึม

“เนลล์ เจนนิงส์นั่งตรงที่คุณควรจะไป! ที่นั่งนี้เป็นของคุณป้าแซลลี่” เนลล์ยังคงอยู่

“นี่คือที่นั่งของแม่ฉัน”

“คุณ!” แซลลี่ก้าวเข้ามาทันเวลา

“ปล่อยมันไปเถอะ เป็นเพียงที่นั่งเท่านั้น ทุกอย่างปกติดี ให้เนลลี่นั่งที่นั่นถ้าเธอต้องการ ฉันจะนั่งตรงนี้”

จากนั้นเธอก็มานั่งที่ปลายโต๊ะด้วยความข้องใจ แม้ว่าจะดูเหมือนว่ามีการประนีประนอมแล้ว แม้แต่ดีแลนที่มีความเห็นที่ดีเกี่ยวกับเธอก็ยังขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

เขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเสียงกระซิบของคุณนายเจนนิงส์ผู้อาวุโสที่สุดว่าหยิ่งและเอาแต่ใจและมักคิดว่ามันเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันเป็นความจริง ไม่ว่าแซลลี่จะเป็นพี่ของเธอและถึงแม้จะเป็นแม่เลี้ยง แต่เธอก็ยังดีกับเนลล์

กระนั้นเนลล์ก็ไม่ได้แสดงความขอบคุณ เนรคุณขนาดไหน! แม้จะมีกระดูกให้เลือก แต่ดีแลนด์ก็ไม่สามารถระงับความปรารถนาที่ปลุกเร้าเมื่อเผชิญกับใบหน้าที่ดูไม่เป็นโลกของเนลล์ได้

ฮา! หยิ่งก็ช่าง!

เขาชอบแมวป่าตัวน้อยมากที่สุดโดยมีอุ้งเท้ายื่นออกมาเพราะมันเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากกว่าเมื่อเทียบกับประเภทที่อ่อนโยนและอิ่มเอมใจ แน่นอนว่าดีแลนด์จะได้รับความรู้สึกที่ดีขึ้นในการฝึกฝนเธอให้เชื่อง เมื่อคิดอย่างนั้นเขาก็ยิ้ม

“ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเจนนิงส์จะมาเป็นประเด็นเพราะฉัน ไม่เป็นไรเนื่องจากเนลลี่ไม่อยากนั่งกับผม ผมก็แค่นั่งที่ปลายเท้า คุณเจนนิงส์คุณนั่งที่นั่นได้!” เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แซลลียิ้มอย่างขอโทษและอึดอัดใจที่ดีแลนด์

“คุณ ขอโทษจริงๆที่คุณต้องเห็นสิ่งนี้”

“ไม่เป็นไร คุณเจนนิงส์เป็นคนตรงไปตรงมาผมสามารถบอกได้ว่าผู้หญิงแบบนี้มักจะไม่ปิดบังเจตนาร้าย แต่เป็นประเภทที่ผมชอบจริงๆ”

“มันดีมากที่เป็นแบบที่คุณชอบ” แซลลี่ถอนหายใจก่อนจะหันไปหาเนลล์ ด้วยใบหน้าที่แข็งกระด้างเนลล์ฟังขณะที่พวกเขาพูดถึงเธอราวกับว่าเธอเป็นสินค้า พวกเขาไม่สนใจความรู้สึกของเธออย่างสิ้นเชิง เธอยิ้มเยาะอย่างเย็นชา ใครจะคิดว่าซิลเวียจะไร้ยางอายขนาดนี้

นี่มันอะไรกัน? โสเภณี? หรือขายหลานสาว?

ในที่สุดเธอก็ไปถึงจุดต่ำสุดของสถานการณ์ ซิลเวียต้องเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่งและเชื่อว่าความสัมพันธ์ของเธอกับกิดเดียนไม่มั่นคง ดังนั้นซิลเวียจึงคิดหาวิธีที่จะหาเธอผู้มีพระคุณคนต่อไป เนลล์ยิ้มให้กับการเปิดเผยอย่างกะทันหัน โดยบังเอิญซิลเวียถามเธอว่า

“เนลล์ฉันได้ยินมาว่าประธานลีย์ไม่ได้พาคุณกลับเมืองหลวงเหรอ?” เนลล์รับทราบอย่างแผ่วเบา ซิลเวียยิ้มแย้มแจ่มใส

“ฉันบอกแกแล้ว! แกไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อกันและกัน ยังไม่สายเกินไปที่จะแก้ไขหนทางของแกในขณะที่แกยังสาว” ดีแลนด์นั่งอยู่ด้านข้าง

“ใช่ ๆ คุณเจนนิงส์คุณยังเด็กและสวย ผมมั่นใจว่าคุณมีคนชื่นชมมากมาย ทำไมต้องทุ่มทุกอย่างของคุณในคน ๆ เดียว” เนลล์มองเขาอย่างแผ่วเบาก่อนหันไปหาซิลเวีย

“คุณเจออะไรบางอย่างหรือเปล่า?” ซิลเวียผงะ ครู่หนึ่งต่อมาเธอเหน็บแนม

“เอาล่ะฉันจะช่วยคุณคลายความสงสัยและรีบตรงไปยังจุดที่คุณรู้ทันที ประธานลีย์มีคู่หมั้นกลับมาในเมืองหลวงแล้ว คุณรู้ดีกว่าฉันว่าทำไมเขาไม่พาคุณไปด้วย เนลล์พวกเราเจนนิงส์อาจไม่ใช่ตระกูลที่โดดเด่น แต่เรามีศักดิ์ศรีในจินเฉิง

“ฉันไม่สนใจว่าแกอยากจะอยู่กับใคร แต่ฉันจะไม่ยอมให้แกทำลายครอบครัวของคนอื่นและทำให้ชื่อสกุลของคนอื่นเสื่อมเสีย! แกควรเลิกกับกิดเดียน ลีย์ และหาคนที่เหมาะสมที่จะแต่งงาน จากนั้นเรายังรับได้ว่าแกเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว” เนลล์จ้องมองหญิงชราด้วยสายตาเหยียดหยาม

“ไม่มีใครในห้องนี้ที่ทำลายครอบครัวของคนอื่นและทำให้ชื่อสกุลสกปรก? ทำไมคุณไม่พูดกับเธอตรงๆแทนที่จะมาหาฉันล่ะ”

“คุณ!” ซิลเวียสำลักด้วยความโกรธ ในขณะเดียวกันแก้มของแซลลีก็ร้อนผ่าว

“อย่าให้ฉันแหกปาก! เนลล์แกพูดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง?”

“ฉันแค่ชี้ให้เห็นข้อเท็จจริงเท่านั้น คุณควรมีส่วนร่วมในการค้นหาจิตสำนึกก่อนที่จะไปหาของคนอื่นคุณไม่คิดเหรอ?”

“แก!” ด้วยสถานการณ์ที่เกือบจะหลุดมือเซลีนจึงเข้ามาไกล่เกลี่ย

“พ่อ พี่ พอแล้ว เรามีแขก!” ในที่สุดเมื่อนึกถึงการปรากฏตัวของคนนอกทุกคนต่างก็กัดลิ้นด้วยความอึดอัด เซลีนหันไปมองเนลล์และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“พี่ฉันรู้ว่าคุณเสียใจกับฉันและแม่มาตลอด เราจะไม่ปฏิเสธหรือคาดหวังการให้อภัยจากคุณ แต่คุณย่าเท่านั้นที่พยายามทำดีกับคุณ คุณสามารถทำร้ายเราได้แต่คุณไม่สามารถละเมิดความเมตตาของคุณย่าได้!”