ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 128 ความลับ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 128 ความลับ
ซิลเวียมีท่าทางผ่อนคลาย “มันคงดีถ้าคุณเข้าใจ คุณแคปเป็นคนใจกว้างมากพอที่จะให้โอกาสคุณขอโทษ ดังนั้นอย่าเนรคุณ”
เนลล์ยิ้มเยาะเย้ย
เธอมองไปที่ดีแลนที่นอนอยู่เตียงของโรงพยาบาล มีรอยยิ้มที่สุภาพและสงบปรากฏบนใบหน้าของเธอ ทว่าดวงตาของเธอเย็นชาปราศจากแววขบขัน
“ดีแลน แคป ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเมื่อคิดว่าฉัน… เนลล์ เจนนิงส์ ต้องการคุณและอยากแต่งงานกับคุณมาตลอด โอ้… มันอาจจะเป็นมาดามเจนนิงส์คนเก่าที่เป็นคนทำให้คุณคิดแบบนั้น!
“สุดท้ายแล้ว…เธอแนะนำฉันอย่างจริงจังในรถก่อนหน้านี้โดยบอกว่าคุณมีประโยชน์กับเจนนิงส์มากและบอกว่าอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของคุณนั้นสามารถทำให้เจนนิงส์มีอนาคตที่ราบรื่นในจินเฉิง พวกเราไม่ต้องทนยอมให้ใครอีกต่อไป
“ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องพวกนี้ เธอคงไม่อดทนต่อความหยาบคายและความหยิ่งจองหองของคนอย่างคุณ!
“เธอพูดเสมอว่าคุณสูญเสียภรรยาของคุณไปในช่วงปีแรก ๆ และลูกของคุณในช่วงวัยกลางคน และในตอนนี้คุณอยู่คนเดียว คุณดูเหมือนว่าคุณจะมีชีวิตที่ไม่ยืนยาวอีกด้วย ตราบใดที่ฉันเต็มใจให้กำเนิดลูกชายให้กับคุณ ทุกอย่างของครอบครับแคปจะเป็นของฉันทั้งหมดในอนาคต
“ฮ่า ฮ่า…พูดตามตรงนะมันฟังดูค่อนข้างดึงดูด แต่โชคร้ายตรงที่จริงๆแล้วฉันไม่ได้สนใจในตัวคุณเลย ดังนั้นฉันไม่สามารถเห็นด้วยกับความคิดของเธอได้
“ซ้ำร้ายอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ฉันได้แจ้งกับทนายความของฉันและมอบหลักฐานให้กับเขาแล้ว ในอีกไม่กี่วันนี้ฉันจะฟ้องคุณในข้อหาพยายามข่มขื่น ฉันรู้ว่าอิทธิพลของครอบครัวของคุณนั้นแข็งแกร่งมาก
“ตระกูลนักธุรกิจส่วนมากไม่กล้าท้าทายอำนาจของคุณ แต่ฉันขอโทษด้วย แม้ว่ามันจะเป็นแผ่นเหล็ก วันนี้ฉันก็จะเตะมันแน่นอน แค่รอและดูถ้าคุณไม่เชื่อฉัน!”
ขณะที่เธอพูดนั้น ทุกคนมีสีหน้าซีดเผือดลง…
ซิลเวียคำรามด้วยความโกรธ
“เนลล์! เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรออกมา? เมื่อ…เมื่อไร ฉันเคยพูดแบบนั้นเมื่อไร…”
“มาดามเจนนิงส์คนเก่า ถ้าคุณกล้าที่จะพูดมัน จากนั้นคุณควรจะกล้าที่จะยอมรับมันด้วย มันเป็นนิสัยไม่ดีที่ต่อหน้าคุณจะพูดอีกอย่างและลับหลังคุณกลับพูดอีกอย่าง” เนลล์ยิ้มพลางลุกขึ้นยืนและปัดฝุ่นที่ไม่มีอยู่จริงบนกระโปรงออกจากกระโปรงของเธอก่อนจะเดินไปหาซิลเวียและมองไปที่เธออย่างถ่อมตัว
เธอหัวเราะ “ฉันได้พูดทุกอย่างที่มาดามเจนนิงส์คนเก่าบอกให้ฉันพูดแล้ว มีอะไรอีกไหมที่คุณอยากจะให้ฉันเพิ่มเติมลงไป?”
“คะ…คุณ!”
ซิลเวียหน้าซีดด้วยโทสะ ปลายนิ้วของเธอที่ชี้ไปที่เนลล์สั่นเทา น้ำเสียงที่เย็นชาและเศร้าหมองของดีแลนดังขึ้นจากด้านหลัง
“เนลล์ เจนนิงส์ คุณแน่ใจนะว่าคุณอยากจะยุ่งกับฉัน?”
เนลล์หัวเราะ
เมินเขาและหันไปพูดกับซิลเวียแทน
“หากไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวออกไปเดี๋ยวนี้” จากนั้นเธอก็เดินออกไปอย่างผึ่งผาย เมื่อเธอไปถึงประตู เธอหยุดฝีเท้าของเธอลงทันที เธอมองกลับไปยังดีแลนด์ที่แสดงความโกรธเคืองออกมาบนเตียง และกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชวนมอง
“อ่อ…ฉันลืมบอกคุณแคป ฉันแต่งงานแล้ว” เธอขมวดคิ้วและแสดงความลำบากใจและไร้หนทางช่วยเหลือออกมา
“ฉันไม่รู้ว่าทำไมมาดามเจนนิงส์คนเก่ายังแนะนำฉันให้กับคุณทั้งๆที่เธอทราบว่าฉันแต่งงานแล้ว… บางที… ในสายตาของเธอ คุณแคปคือคนที่มีเงินมากกว่าความฉลาดและสามารถหลอกคุณได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น”
หลังจากที่เนลล์พูดจบแล้ว เธอแสดงความเห็นอกเห็นใจเขาก่อนที่จะจากไป
ทั้งวอร์ดเงียบสนิทราวกับป่าช้า
ดีแลนค่อยๆหันมามองซิลเวียด้วยสายตาที่เย็นชาและโหดร้าย
ซิลเวียหัวเราะอย่างเชื่องช้า…
เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว มันไม่มีความที่จะแก้ตัวอีกต่อไป มันจะทำให้ตัวเธอดูซีดเซียวและอ่อนแอมากขึ้นก็เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม…เธอก็ยังคงจะฝืนยิ้มออกมา
“คุณแคปอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเธอเลย ฉันไม่เคยพูดเรื่องแบบนี้ เด็กสารเลวคนนั้นพยายามทำให้เกิดความไม่ลงรอยขึ้นระหว่างพวกเรา คุณต้องไม่ถูกเธอหลอก” ดีแลนด์หัวเราะอย่างเย็นชา
“เป็นอย่างนั้นเหรอ? แล้วเรื่องที่เธอแต่งงานแล้วล่ะ?”
ซิลเวียฝืนยิ้ม
“นะ…นั่น เป็นไปไม่ได้! เธอกำลังโกหกคุณ เธอคือหลานสาวของฉันนะ ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเธอแต่งงานแล้ว?”
ดีแลนยิ้มอย่างประชดประขัน
“ผมคิดว่ามาดามเจนนิงส์คนเก่าไม่ได้รู้จักหลานสาวของเธอดีขนาดนั้น คุณอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำ ถ้าเธอแต่งงานลับหลังคุณ”
ซิลเวีย “…”
“พอ… ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้และจำสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ มาดามเจนนิงส์คนเก่า คุณคนเดียว!”
จากนั้นเขาก็ตะโกน
“ไล่พวกเขาออกไป!”
บอดี้การ์ดร่างกายกำยำสี่คนที่อยู่ด้านนอกเดินเข้ามาในทันที พวกเขาแสดงไปที่ประตูและจ้องมองไปที่ซิลเวีย
“มาดามเจนนิงส์คนเก่า เชิญ” การแสดงออกของซิลเวียเปลี่ยนไปหลายครั้ง ตลอดชีวิตของเธอนั้น เธอไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน นี่เป็นการสร้างความอับอายขายหน้าให้กับครอบครัวของคุณยายของเธอ
มันเป็นเรื่องเลวร้าย เนลล์ ทำผิด! หล่อนโกหกเธอในบริษัทโดยบอกว่าจะยอมมาขอโทษ แต่เธอกลับพูดทั้งหมดนั้นแทนเมื่อเธอมาที่นี่ เป็นเหตุให้ซิลเวียสร้างความสัมพันธ์อันดีกับดีแลนด์ แคปไม่สำเร็จ เธอยังสร้างความขุ่นเคืองให้กับอีกฝ่าย
ช่างเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจ!
สิ่งที่ซิลเวียแสดงออกมืดมนไปหมด เธอทำได้เพียงระงับความโกรธของเธอหลังจากที่ผ่านไปครู่หนึ่ง
“ถ้าเช่นนั้น… คุณแคปได้โปรดพักผ่อนให้สบาย ฉันจะกลับมาพบคุณในภายหลังเมื่อฉันว่าง”
ซิลเวียถูกบิดี้การ์ด “พา” ออกไป
บนเตียงของโรงพยาบาล สีหน้าของดีแลนด์หม่นลงขณะที่เขามองดูเธอออกไป
เนลล์… เจนนิงส์… หึ! น่าสนใจ!
ในจินเฉิง ไม่เคยมีใครกล้าปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้มาก่อน เธอคือคนแรก เขา…จะจำเธอเอาไว้!!!
เมื่อซิลเวียเดินออกไปจากวอร์ด เซลีนและคนอื่นๆที่รออยู่ด้านนอกก็รีบเดินออกมาข้างหน้าทันที
“คุณยาย เป็นอย่างไรบ้าง?”
“คุณแม่ตกลงเรื่องต่างๆแล้วหรือยัง?”
ซิลเวียจ้องมองพวกเขา
“ตกลงเหรอ? พวกเราถูกเล่นงานด้วยยัยเด็กร้ายกาจนั่น”
“อะไรนะ?”
พวกเขาทั้งหมดซีดลงถนัด
ดวงตาของเซลีนฉายแววหม่นลง เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างร้อนรนเพื่อพยุงหญิงชรา
“คุณยาย คุณหมายความว่าน้องสาวจงใจเล่นงานพวกเราและไม่ได้ขอโทษพี่ดีแลนด์เหรอ?”
ซิลเวียคำราม
“เธอไม่เพียงแต่ไม่ขอโทษ เธอยังพูดจาไร้สาระมากมายที่ทำให้เขาโกระเคืองมากยิ่งขึ้นไปอีก”
จากนั้นเธอก็หันไปหาเซลีน
“ก่อนหน้านั้น คุณเคยบอกฉันว่ากิดเดียน ลีย์ มีคู่หมั้นอยู่ในเมืองหลวงและนั่นเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแต่งงานกับเนลล์ คุณแน่ใจนะว่ามันเป็นความจริง?”
เซลีนนิ่งไป… คนอื่น ๆ ก็ตกตะลึงไปเช่นกันและต่างมองไปที่เซลีนกันหมด
ท่าทางของเซลีนเปลี่ยนไป เธอลอบกำหมัดแน่น
“มันควรจะเป็นความจริง! ธารา การ์เร็ตต์เป็นคนบอกเรื่องนี้กับฉัน เธอเป็นญาติของตระกูลการ์เร็ตต์ ดังนั้นเธอไม่ควรจะผิดพลาด”
ซิลเวียรู้สึกโล่งใจกับคำพูดของเธอ
“นั่นเป็นเรื่องจริง หากเป็นเช่นนั้นจากนั้นก็ไม่มีอะไรที่พวกเราต้องกลัวแล้ว”
“ใช่ มันพูดว่าคู่หมั้นของกิดเดียน ลีย์ มาจากตระกูลการ์เร็ตต์! ไม่มีอะไรผิดพลาด”
“ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันก็โล่งอก ตราบใดที่เนลล์ยังไม่ได้เป็นคุณนายลีย์ เธอยังคงเป็นคนในครอบครัวของเรา แม้ว่ากิดเดียน ลีย์ต้องการจะปกป้องเธอ เขาควรจะมีความหวาดกลัวกับเรื่องที่จะบานปลายเพิ่มมากว่าขึ้น! ท้ายที่สุดแล้ว คนจากการ์เร็ตต์ก็ไม่สำคัญ ด้วยวิธีนี้เอง เขาทั้งสองคนจะไม่สามารถมองเห็นแสงสว่างของความสัมพันธ์ของพวกเขาได้อีก แล้วพวกเราจะต้องกลัวอะไรล่ะ? อืม… เนลล์ เจนนิงส์ ฉันคิดว่าเธอน่ากลัว แต่แท้ที่จริงแล้วเธอไม่ได้มีอะไรมากมายเลย!”
