ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 129 บอสโกรธ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 129 บอสโกรธ
“คุณยาย แล้วตอนนี้เราต้องทำอย่างไร?
“ตอนนี้ใจเย็นๆกันก่อน ฉันจะต้องคิดหาวิธีจัดการกับดีแลนด์ แคป พวกเราค่อยมาคุยเรื่องอื่น ๆ ในภายหลัง”
“ได้” พวกเจนนิงส์ออกจากโรงพยาบาล
ในอีกด้านหนึ่ง เนลล์เข้าไปในรถและรับโทรศัพท์ของเธอที่สั่นอยู่ในกระเป๋ามาตั้งนานแล้ว
“คุณยังอยู่ที่โรงพยาบาลหรือเปล่า? ไปได้อย่างไร?” ผู้ชายคนนั้นจุดประเด็นทันทีที่รับสาย
เนลล์สะดุ้ง แปลกใจเล็กน้อยที่กิดเดียนรู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่ไหน
“ฉันกำลังจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว อืม…คุณควรจะพูดว่าฉันจัดการกับมันได้! ฉันคิดว่าตอนนี้ตะกูลเจนนิงส์น่าจะกำลังโกรธแค้น”
เมื่อรู้สึกถึงความร่าเริงในน้ำเสียงของหญิงสาว ชายหนุ่มก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาและไม่สามารถหยุดยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ในที่สุดก็มั่นใจ
“ฉันจะจัดการกับดีแลนด์ แคป คุณมีแผนอย่างไรกับตระกูลเจนนิงส์?”
เนลล์อึ้งไป เธอกำลังจะบอกกับเขาว่าเขาไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้ามา แต่เมื่อคิดถึงอำนาจเบื้องหลังของดีแลนด์ แคปแล้วนั้น ตลอดจนทุกๆคนในตระกูลเจนนิงส์ที่อยู่ข้างเขา เธอไม่สามารถทำให้เขาผิดหวังได้แม้ว่าเธอจะแจ้งข้อหาพยายามข่มขืนก็ตาม
ก่อนหน้านี้เธอได้จงใจพูดทุกสิ่งทุกอย่างจงใจทำให้เขาโกรธ แต่เมื่อคิดถึงมันตอนนี้ มันยากที่จะจัดการจริงๆ
ด้วยเหตุผลนี้เธอจึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอของชายคนนี้และกล่าวว่า
“ฉันต้องการจะตัดความสัมพันธ์ของฉันกับตระกูลเจนนิงส์” เธอควรเลือกจะทำสิ่งนี้เมื่อห้าปีก่อน
น่าเสียดายที่ตอนนั้นแม้ว่าเธอจะมีแต่ความเจ็บปวดและเสียใจ แต่เธอก็ยังคงยึดติดกับภาพลวงตาที่ว่าพวกเขาเป็นครอบครัว
ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาที่เคยตามใจและรักเธอเมื่อครั้งที่เธอยังเด็ก พวกเขาอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนและเรียกเธอว่า เนลล์ตัวน้อยของพวกเขา ความรักอันอบอุ่นที่เก็บเอาไว้ในความทรงจำของเธอไม่ใช่สิ่งที่จะลบล้างไปได้เพียงชั่วขณะ
มันแค่ตอนนี้เท่านั้นที่เธอยอมแพ้อย่างแท้จริง
บางอย่าง…ไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้เพียงเพราะเธอต้องการพวกเขา
เวลาทำให้มันแย่ลง ตั้งแต่วินาทีที่เซลีนและแม่ของเธอเข้ามาในครอบครัวเจนนิงส์ คุณยายของเธอก็ไม่ใช่คุณยายของเธออีกต่อไป และพ่อของเธอก็ไม่ใช่พ่อของเธออีกต่อไป
เรื่องมาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว สิ่งที่ควรจบลงก็จบลงแล้ว ดังนั้นไม่จำเป็นต้องมองย้อนกลับไปอีกแล้ว
กิดเดียนไม่คิดมาก่อนว่าเธอจะเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ ด้วยลักษณะที่เอาแต่ใจตามธรรมชาติของผู้หญิง เขาแค่กังวลว่าเธอจะตัดสินใจทำสิ่งนี้เพราะเธอสับสนเหมือนกัน
ดวงตาของเขาหม่นแสงลงเล็กน้อยและส่งเสียงรในลำคอ
“เอาล่ะ ฉันจะจัดการเอง”
“มันไม่เป็นไร เพียงแค่ปล่อยให้ฉันทำ! นี่คือสิ่งที่ฉันอยากทำด้วยตัวของฉันเอง”
ชายหนุ่มเงียบไป เนลล์อธิบายขึ้น
“ฉันไม่เพียงแค่ต้องการที่จะตัดความสัมพันธ์กับพวกเขา ฉันอยากจะเอาทุกสิ่งที่อย่างของฉันคืน และทำให้พวกเขาเอาสิ่งที่พวกเขาใส่ร้ายป้ายสีฉันกลับคืนไป! กิดเดียน ฉันไม่ต้องการให้ใครมาจัดการกับเรื่องนี้ ถ้าฉันไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ด้วยตัวเอง จากนี้ ฉันก็ไม่คู่ควรที่จะยืนเคียงข้างคุณ
เสียงของชายหนุ่มทุ้มต่ำและพึงพอใจดังขึ้นก่อนจะพูดจบ
“คุณดีพอที่จะยืนเคียงข้างผมโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย”
“ฉันคงจะไม่สบายใจ ฉันไม่ใช่นกน้อยในกรงทอง กิดเดียนคะ…ได้โปรด เชื่อฉัน”ความเงียบเกิดขึ้นชั่วครู่ในโทรศัพท์ เวลาผ่านไปเชื่องช้าราวกับนาฬิกาทราย
หลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน ในที่สุดเขาก็ยอมพูดออกมา
“ได้” เพียงคำพูดง่าย ๆ คำเดียว ก็ทำให้เนลล์รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที
เธอกังวลจริงๆว่าเขาจะไม่เห็นด้วย สุดท้ายแล้วชายหนุ่มผู้ต้องการที่จะควบคุมเธอรู้จักเธอเป็นอย่างดี แม้ว่าตอนนี้คำพูดของเขาจะชัดเจน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจัดการกับพวกเขา
อย่างไรก็ตามเธอยังคงมีความสุขมาก สุดท้ายแล้วเขาเคารพในสิ่งที่เธอเลือก นึกถึงเรื่องนี้แล้ว เนลล์ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
“คุณต้องสัญญากับผมอย่างหนึ่ง” จู่ ๆ กิดเดียนก็พูดขึ้น
“มันคืออะไรคะ?”
“ผมจะให้เวลาคุณเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น หลังจากสิ้นเดือน คุณต้องกลับไปที่เมืองหลวงกับผมและมาเป็นภรรยาที่แท้จริงของผม”
เนลล์ “…” หญิงสาวตกใจเล็กน้อย ภรรยาที่แท้จริงของเขา?
ภายในของหญิงสาวสั่นสะท้าน ในที่สุด เธอกัดริมฝีปากของเธอและตอบตกลง
“ตกลงค่ะ”
หลังจากที่วางสายแล้ว เนลล์ก็กลับไปที่ออฟฟิศ
ที่ออฟฟิศเงียบผิดปกติ ดูเหมือนทุกคนจะทำงานอย่างหนักเพื่อปกปิดความสำนึกผิดของพวกเขา
เนลล์เดินเข้ามาในออฟฟิศด้วยใบหน้าที่ปราศจากความรู้สึกและบอกฮันนาห์ให้เข้ามา
เมื่อฮันนาห์มาถึง เนลล์จึงนั่งลง
เธอเงยหน้าขึ้นและถาม
“เป็นอย่างไรบ้าง? คุณลบชื่อของทุกคนที่แพร่กระจายข่าวลือของบริษัทไปหรือยัง?”
พนักงานผู้ที่ยืนอยู่ข้างประตูเพื่อที่จะเข้ามาส่งงานของเขาละล่ำละลัก
ฮันนาห์ไม่สามารถกลั้นยิ้มเอาไว้ได้ เธอรู้ว่าเนลล์จงใจพูดเรื่องนี้เพื่อสร้างความความหวาดกลัวให้คนที่อยู่ด้านนอก
เช่นนั้น ฮันนาห์จึงให้ความร่วมมือ
“ใช่ ฉันเขียนเอาไว้หมดแล้ว”
“หักโบนัสสำหรับเดือนนี้ทั้งหมด!”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
เมื่อประตูออฟฟิศปิดลงและผู้คนที่ได้รับข่าวนี้ ความโกลาหลก็เกิดขึ้น มันกลับกลายเป็นว่าคุณเจนนิงส์จริงจัง! เธอไม่ได้ล้อเล่น บางคนเสียใจและบางคนเศร้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น
อย่างไรก็ตาม ทุกคนรับรู้ได้โดยไม่ต้องสงสัยถึงความจริงที่ว่า แม้ว่าเนลล์จะดูนุ่มนวลและอ่อนโยน เธอไม่ใช่คนที่โง่ที่จะเอาเปรียบได้ ข่าวดีในตอนนี้มีเพียงข่าวที่โบนัสถูกหักออกเท่านั้น
ไม่มีการบอกว่าครั้งต่อไปจะลงโทษอย่างไร!
ดังนั้นผู้ที่ยังมีความคิดที่จะซุบซิบนินทาจึงตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าพวกเขาจะเงียบ ไม่มีข่าวลือในบริษัทอีกต่อไป
สามวันต่อมา…
รายการวาไรตี้การแสดงความสามารถพิเศษออนไลน์ได้เริ่มขึ้นแล้ว
นอกจากลูซี่ แคทซ์ ศิลปินที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่คนในบริษัทก็ถูกส่งให้เข้าร่วมรายการทั้งหมด
พวกเขาล้วนแต่เป็นศิลปินที่ได้รับการยอมรับว่ามีศักยภาพ
ตั้งแต่พวกเขาได้เข้าร่วมในโปรแกรม พวกเขาจึงถูกเผยแพร่ไปพร้อม ๆ กับการแสดง
บริษัทมีกำลังคนที่จำกัด แต่นี่คือศิลปินที่เนลล์ให้ความสนใจที่จะสนับสนุน สำหรับตอนนี้มันไม่ปลอดภัยที่จะพวกเขาและความสามารถของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงจัดการทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตัวของเธอเอง
นอกจากนี้ ยังมีศิลปินที่รับความนิยมใน Anning International ผู้ที่ถูกจับได้ว่ามีความสัมพันธ์กันโดยปาปารัสซี่ การถกเถียงกันกระจ่ายไปทัวร์โลกออนไลน์โดยมีการค้นหาที่กำลังมาแรงในเวลาต่อมา
ตั้งแต่เกิดเรื่องนี้สังกัดของเธอไม่อาจจะจัดการได้ และส่งเรื่องนี้ให้เธอจัดการต่อ
ดังนั้นเนลล์จึงยุ่งวุ่นวาย
เธอแทบจะไม่สามารถแก้ปัญหาในเรื่องนี้ได้เมื่อปัฯหาเกิดขึ้นในแผนกศิลปินของซิงฮุย
ด้วยเหตุนี้การทำงานล่วงเวลาในบริษัทจนถึงเช้าจึงกลายเป็นเรื่องปกติ เป็นเวลาหลายวันแล้ว เพราะเป็นช่วงเวลาเร่งรีบ เธอยังคงอยู่ในบริษัทและไม่มีเวลากลับไปที่สวนลีย์
กิดเดียนไม่สามารถทนได้อีกต่อไปหลังจากไม่ได้พบเธอที่บ้านเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน
ในวันนี้เป็นเวลาสามทุ่ม เนลล์ทำงานล่วงเวลาในบริษัทตามปกติ จู่ ๆ เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากชายหนุ่ม
“คุณจะกลับมาเองหรือจะให้ผมตรงไปที่สำนักงานเพื่อไปรับคุณกลับมา เลือก” น้ำเสียงของชายหนุ่มไม่พอใจ เนลล์ไม่รู้ว่านานเท่าไรที่เขาระงับความโกรธของเขา แต่เธอสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของเขาผ่านทางโทรศัพท์
เธอตกใจและพูดด้วยความสับสนเล็กน้อย
“มีอะไรเหรอคะ?”
“คุณยังมีปัญญาจะถามผมแบบนั้นอีกเหรอ? ลองนับดูกี่วันแล้ว ตั้งแต่คุณกลับมา”
เนลล์ “…”
ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนกับว่าเธอคือสามีที่ยุ่งอยู่แต่ข้างนอกซึ่งทำให้ภรรยาหมดความเชื่อใจในตัวของเธอ?
ไม่ ไม่ ไม่! นั่นต้องเป็นภาพลวงตา
บอสลีย์ก็ยังคงเป็นบอสลีย์คนเดิม เธอไม่สามารถจินตนาการเขาเป็นลูกแกะตัวเล็ก ๆ ได้เพียงเพราะแค่ประโยคเดียว
