ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 14 เธอลาออก

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 14 เธอลาออก

ท้ายที่สุด เซลีนเป็นคนดังในวงการที่มีสายสัมพันธ์ของเธอเองและความสามารถทางธุรกิจของเธอก็ค่อนข้างดีเช่นกัน เธออาจกล่าวได้ว่าเป็นตู้เงินสดที่เดินได้

ศิลปินหญิงเช่นเธอเต็มใจที่จะเซ็นสัญญากับเฟิงฮัว ทุกคนมีความสุขมาก

เจสันพอใจกับปฏิกิริยาของพวกเขาอย่างชัดเจนและยกมือขึ้นเพื่อขัดจังหวะเสียงตื่นเต้นของพวกเขาหลังจากนั้นสักครู่

“มีอีกอย่างหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้ข้างฉันชื่อ สกายลาร์ เทอร์เรล พวกคุณส่วนใหญ่อาจไม่เคยพบเธอมาก่อน แต่เธออยู่ในวงการนี้มากว่าสิบปีดังนั้นฉันเชื่อว่าอย่างน้อยคุณก็เคยได้ยินชื่อของเธอ

“เหตุผลที่ฉันพาเธอมาที่นี่คือการประกาศว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอจะกลายเป็นผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์คนใหม่ของเราและนำการประชาสัมพันธ์ของเราไปสู่ระดับใหม่! เราจะพัฒนาบริษัทและทำให้ดีขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น!”

เมื่อพูดจบทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ

ดูเหมือนไม่มีใครตอบสนอง แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเสียงปรบมือดังขึ้นหลายครั้ง

จากนั้นสายตาของพวกเขาก็หันไปที่เนลล์

การจ้องมองของพวกเขาเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจหรือเสียใจราวกับว่าในที่สุดพวกเขาก็ยืนยันข่าวลือจากเมื่อเช้านี้

บางคนที่ไม่ทราบประวัติของสกายลาร์ ถามเพื่อนร่วมงานและสายตาของพวกเขาที่มีต่อเนลล์ ก็ค่อนข้างซับซ้อน

ท้ายที่สุดความสามารถของเนลล์ก็เป็นที่ประจักษ์แก่พวกเขา อย่างไรก็ตามด้วยคุณสมบัติของ สกายลาร์ โดยธรรมชาติแล้วความสามารถของเธอก็ไม่เลวเช่นกัน เนื่องจากประธานมอร์ตันพาเธอมาที่นี่แล้วพวกเขาก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว

ท้ายที่สุดยังมีอีกหนึ่งหรือสองคนที่เห็นด้วยกับเนลล์ที่ยืนหยัดอย่างไม่พอใจและคัดค้านข่าวดังกล่าว “ฉันคัดค้าน!”

“ฉันก็คัดค้านเหมือนกัน! อย่างที่ทราบกันดีว่าผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์คนปัจจุบันคือ เนลล์ เจนนิ่งส์ เธอทำงานดีมาโดยตลอดและให้ความช่วยเหลือในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดของบริษัท เธอเป็นคนหนึ่งที่พาแผนกประชาสัมพันธ์ไปยังที่ที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเธอ ประธานมอร์ตัน ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ ที่หาคนมาแทนที่เธอ?!”

“ถูกตัอง! คุณเจนนิงส์ไม่ได้ทำผิดอะไร แม้ว่าประธานมอร์ตัน อยากจะหาคนมาแทนที่เธอก็ควรมีเหตุผลใช่ไหม? แม้ว่าคุณเทอร์เรลจะเป็นผู้เชี่ยวชาญและเคยเป็นนักประชาสัมพันธ์ที่มีชื่อเสียงมาก แต่ฉันได้ยินมาว่าเธอไม่ได้ทำงานหลายกรณีในช่วงสิบปีที่ผ่านมาเราจึงไม่รู้ถึงความสามารถในปัจจุบันของเธอด้วยซ้ำ ถ้าเธอล้มเหลวนี่จะไม่ใช่ความผิดพลาดหรือ?”

คำถามเป็นเหมือนหินที่กระตุ้นคลื่นนับพันทำให้คนอื่น ๆ ตอบสนองเช่นกัน

อันที่จริงแม้ว่าสกายลาร์จะมีชื่อเสียงในตอนนั้น แต่ก็เมื่อสิบปีก่อน

ศิลปินยอดนิยมในวงการบันเทิงมีการเปลี่ยนแปลงหลายครั้งแล้วสกายลาร์จะทำได้ดีไหม ถ้าเธอมาตอนนี้เพื่อทำการประชาสัมพันธ์ต่อไป

เจสันขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อจ้องถาม

ในขณะที่เขากำลังจะพูดแขนเสื้อของเขาก็ถูกดึงเบา ๆ

เซลีนมองเขาแล้วเจสันก็เม้มริมฝีปากของเขา จากนั้นเขาก็เห็นสกายลาร์ยิ้มและก้าวไปข้างหน้าเพื่อพูดว่า “ทุกคน พวกคุณเข้าใจผิด!”

ดวงตาของเธอกวาดไปทั่วฝูงชนก่อนที่จะลงจอดบนเนลล์ที่ไม่แยแสในที่สุด

“ประธานมอร์ตัน ไม่ได้จ้างฉันมาแทนที่คุณ เนลล์ เจนนิงส์ คุณเจนนิงส์ ทำงานหนักและสร้างความมั่นคงให้กับเฟิ่งฮัว ประธานมอร์ตัน จะตัดสินใจอย่างเยือกเย็นเช่นนี้ได้อย่างไร”

ฝูงชนสับสนกับคำพูดของเธอ

“แล้วประธานมอร์ตันหมายความว่าอย่างไร”

สกายลาร์ยิ้มและพูดอย่างใจเย็น “อย่างที่เราทุกคนทราบกันดีว่า เฟิงฮัว ไม่ใช่ บริษัท เล็ก ๆ ที่ต่ำต้อยอีกต่อไปจากเมื่อสองปีก่อน ตอนนี้ผู้เดียวที่สามารถแข่งขันกับเราได้คือ อันนิง อินเตอร์เนชั่นแนล

“กล่าวอีกนัยหนึ่งศัตรูเพียงคนเดียวของเราไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก อันนิง อินเตอร์เนชั่นแนล ฉันเชื่อว่าฉันไม่ต้องอธิบายว่า อันนิง ทรงพลังแค่ไหน ทุกคนต้องรู้อยู่แล้ว”

“ในการต่อสู้กับ บริษัท ดังกล่าวเราไม่เพียงต้องการความสามารถทางธุรกิจที่แข็งแกร่งและความเร็วในการตอบสนองที่รวดเร็วเท่านั้น แต่ยังต้องมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับอุตสาหกรรมพร้อมกับเครือข่ายที่กว้างขวาง”

“อย่างไรก็ตามสองประเด็นนี้เป็นสิ่งที่คุณเจนนิงส์ ขาดมากที่สุด ท้ายที่สุดเธอมีประสบการณ์เพียงสองปี นี่คือเหตุผลที่ประธานมอร์ตันเชิญฉัน เขาแค่ต้องการให้ฉันช่วยเธอจัดการแผนกประชาสัมพันธ์ด้วยกันและช่วยเหลือเธอเกี่ยวกับข้อมูลและการติดต่อในอุตสาหกรรม นั่นคือทั้งหมด”

ตอนนั้นเองที่มันเริ่มมีฝูงชน

เป็นอย่างนั้นเอง

พวกเขาต้องยอมรับว่า สกายลาร์พูดถูก

เมื่อพัฒนามาถึงจุดนี้แล้วความสามารถทางธุรกิจของแต่ละคนก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งทางการเงินการเชื่อมต่อที่แข็งแกร่งและความเข้าใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับอุตสาหกรรมนั้นมีความสำคัญมากกว่า

หากไม่มีความสามารถในการวางแผนล่วงหน้า 10 ก้าวและไม่ได้หมกมุ่นอยู่กับอุตสาหกรรมนานพอก็จะเป็นเรื่องยากมากที่จะทำสำเร็จ

ทุกคนแสดงออกถึงความสำนึก แต่มีคนถามขึ้นมา

“ถ้าอย่างนั้นตั้งแต่คุณเทอร์เรล กลายเป็นผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์คุณเจนนิงส์จะรับตำแหน่งอะไร”

ทุกคนมองไปที่เนลล์

เจสันหันไปหาเนลล์เช่นกันและเงียบไปสองสามวินาทีก่อนจะพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “ตอนนี้เนลล์ เจนนิ่งส์จะถูกลดตำแหน่งเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ! เรียนรู้จากรุ่นพี่ของคุณเพื่อที่คุณจะได้มีโอกาสปรับปรุงในอนาคต”

ทุกคน. “ … ”

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะถูกลดระดับลงด้วยความผิดพลาด

อย่างไรก็ตามถึงจะลดลงแม้จะมีส่วนร่วมแล้วก็ตาม … นั่นคือการตบหน้าจริงๆ!

ในที่สุดเนลล์ก็เปิดเผยความเยาะเย้ย

ภายใต้การจ้องมองของทุกคนเธอยืนอย่างใจเย็นและวางมือลงบนโต๊ะก่อนจะมองไปที่เจสันที่นั่งอยู่ที่หัว

“ประธานมอร์ตัน คุณบอกว่าจุดอ่อนของฉันอยู่ที่ความรู้และความเชื่อมโยงในอุตสาหกรรม คุณมีหลักฐานหรือกรณีเฉพาะที่จะอธิบายสิ่งนี้หรือไม่?”

เจสันจนตรอก

เขาต้องยอมรับว่าทุกกรณีที่เนลล์จัดการเสร็จสิ้นลงด้วยดี ไม่มีหลักฐานจริงๆ

เนลล์จ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่จะหัวเราะ

“เนื่องจากไม่มีอะไรทำให้คุณคิดว่าฉันจะแพ้คุณเทอร์เรลในสองแง่มุมนี้แน่ ๆ”

เจสัน. “ … ”

เนลล์ดูท่าทางที่พูดไม่ออกและหัวเราะในใจ

คิดว่าในอดีตเพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับอุตสาหกรรมนี้เธอยอมสละเวลานอนเพื่อดูข้อมูลและคดีอย่างไม่รู้จบ

เพื่อสร้างความสัมพันธ์กับเฟิงฮัว เธอจึงเข้าร่วมปาร์ตี้ดื่มหลายครั้งแม้ว่าเธอจะไม่ชอบเข้าสังคมก็ตาม

กี่ครั้งแล้วที่เธอดื่มจนอาเจียนบนโต๊ะเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับเฟิงฮัว?

เธอทำงานล่วงเวลาจนถึงเที่ยงคืนกี่ครั้ง? แม้ว่าเธอจะเหนื่อยล้า เวลาที่เธอกลับบ้าน แต่การโทรเพียงครั้งเดียวจากฝ่ายบริหารก็เพียงพอให้เธอลุกขึ้นและกลับไปทำงานได้ทันที

ว่ากันว่าเมื่อมีอะไรเกิดขึ้นกับศิลปินในแวดวงบันเทิงเธอมักจะหาทางแก้ปัญหาได้เร็วที่สุด

อย่างไรก็ตามไม่เคยมีใครคิดเลยว่าเธอทำงานหนักและหยาดเหงื่อแค่ไหนเบื้องหลังความสำเร็จนั้น

เจสันเห็นมัน แต่เขาจงใจเมิน

ตอนนี้เขายังเอาประสบการณ์ของเธอมาเป็นตัวอย่างด้วยซ้ำ

เนลล์รู้สึกว่ามันไร้สาระ เธอไม่เคยรู้สึกขุ่นเคืองขนาดนี้มาก่อน

ก่อนหน้านี้เธอพร้อมที่จะลาออก เธอไม่ได้คาดหวังว่าเจสันจะไร้ยางอายขนาดนี้

เจสันพูดไม่ออกสักครู่ก่อนจะขมวดคิ้ว “เนลล์นี่เป็นโอกาสในการเรียนรู้สำหรับคุณ เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นและในภายหลัง…”

“ไม่ต้องการคำว่า “ทีหลัง”!”

จู่ ๆเธอก็ดึงจดหมายลาออกจากสมุดบันทึกและตบหน้าเขาด้วยความเยาะเย้ย

“นี่คือสิ่งที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอ? ฉันจะตามใจคุณ! นอกจากนี้ฉันไม่สามารถกินข้าวสกปรกคุณภาพต่ำอย่าง เฟิงฮัว ได้ คุณสามารถเลือกคนที่คุณต้องการจะเป็นผู้นำแผนกประชาสัมพันธ์ในอนาคตเลย ฉันลาออกแล้ว!”