ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 152 เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 152 เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
ทิมผงะ ไม่สามารถประมวลผลความหมายที่แฝงอยู่หลังคำพูดนั้นได้
เนลล์ยิ้มอย่างเขินอาย “ขอพูดตรง ๆ กับคุณเลยนะคะ ฉันได้บทมาจากผู้กำกับลีย์ค่ะ ในตอนแรกฉันไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก แต่หลังจากที่ฉันอ่านมันอย่างละเอียดแล้ว ฉันก็รู้เลยว่านี่คือบทที่ดีที่หาได้ยากมาก โดยส่วนตัวแล้วฉันชอบบทบาทของนักแสดงนำหญิงค่ะ”
ดวงตาของทิมเบิกกว้างขึ้นทันที
“คุณกำลังพูดว่า…”
“ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้มีส่วนร่วมในซีรี่ส์นี้ค่ะ ฉันเห็นว่าต้องขอคำแนะนำจากคุณแล้วนะคะ ผู้กำกับคูมบส์”
ทิมตะลึงจนพูดไม่ออก
เขาไม่คิดมาก่อนว่ามันจะเป็นเรื่องง่าย!
เขาถูกจับตามองโดยไม่ทันได้ตั้งตัว หลังจากที่ได้สติแล้วเขาก็จับมือของเนลล์ด้วยความดีใจ
“ได้เลย ขอบคุณครับ ขอบคุณที่เต็มใจเข้าร่วมการผลิดของผม”
เนลล์ตกใจกับความกระตือรือร้นของเขา เมื่อรู้สึกถึงการแสดงปฏิกิริยาที่มากเกินไปของเขา ทิมจึงคลายการจับมือของเขาและเกาหัวของเขาด้วยความลำบากใจ
“ผมเคยมืดแปดด้วนมาหลายครั้งแล้ว ดังนั้นผมเลยไม่คิดว่าวันนี้จะราบรื่นแบบนี้ คุณเจนนิงส์ คุณไม่ต้องกังวล คุณจะไม่ผิดหวังที่มีส่วนร่วมในการสร้างภาพยนตร์ในครั้งนี้ครับ”
เมื่อเข้าใจที่มาที่ไปของเขา เนลล์ยิ้ม
“ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นจริง ๆ ค่ะ แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเรียกฉันว่าคุณเจนนิงส์ เรียกแค่ชื่อของฉันก็พอแล้วค่ะ”
ทิมละทิ้งความเป็นทางการและตกลงตามนั้น เขาจากไปอย่างมีความสุขหลังจากที่ได้เซ็นสัญญากับเนลล์
เนลล์ส่งทิมออกไปและในไม่นาน เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากกาเร็ธ
ในโทรศัพท์ กาเร็ธถามว่าทิมมาหาเธอหรือไม่ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างพอใจ
เนลล์ตอบอย่างตรงไปตรงมาซึ่งทำให้กาเร็ธหัวเราะออกมา
“เด็กคนนี้นี่ ฉันบอกว่าคุณจะไม่มีทางตกลงกับมันหรอก เขาไม่เชื่อฉันและทำแม้แต่พนันกับฉัน ฮ่าฮ่า ฉันจะดูว่าตอนนี้เขาจะจัดการกับมันอย่างไร!”
เนลล์เลิกคิ้ว “พวกคุณพนันอะไรกัน?”
“ฮ่า ฮ่า ไม่มีอะไรมาก ถ้าฉันชนะ เขาต้องให้อำนาจในการจ้างกับฉัน ถ้าเขาชนะฉันจะคุกเข่าเรียกเขาว่าพ่อ”
เนลล์เม้มริมฝีปากของเธอ “กลับไปเรียกเขาว่าพ่อได้แล้ว”
กาเร็ธ “???”
“ฉันตกลงกับเขาแล้ว”
คำพูดเหล่านั้นเกิดขึ้นกะทันหัน โจมตีกาเร็ธอยู่ในหัวของเขา
มีเพียงเสียงเงียบในโทรศัพท์ ใช้เวลาสักพักก่อนที่จะได้ยินเสียงสั่นเครือและอัดอั้น
“ฉัน…ถาม…ได้ไหม…ว่าทำไม?”
ทำไม?
ทำไมเธอถึงตอบตกลงกับคูมบส์ แต่ไม่ใช่เขา?
อะไรคือคุณค่าในตัวของเขา?
เมื่อคิดว่าเขาลงเดิมพันบ้า ๆ นั่นด้วยซ้ำ อ๊ากกก!
กาเร็ธรู้สึกประหลาดใจ
เนลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “บางทีฉันก็มีความต้องการอยากจะทำเมื่อเร็ว ๆ นี้นี่แหละ!”
แน่นอนว่าเธอไม่บอกเหตุผลที่แท้จริงกับกาเร็ธ –เซลีนจับตาดูซีรี่ส์เรื่องนี้
เธอรู้เหตุผลที่แท้จริงของเรื่องนี้
ด้วยเหตุที่พวกเขาไม่อาจรับโทษตามกฎหมายได้ เนลล์จึงต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยมือของเธอเอง ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาครอบครอง เธอจะยึดคืนทีละนิด
เซลีนไม่มีวันได้อะไรและทุกสิ่งที่เธอต้องการ!
เธอจะต้องสูญเสียสิ่งที่มีค่าไปทั้งหมด!
จนกระทั่งในที่สุดเซลีนก็ไม่เหลืออะไรให้เธอ เสียชื่อเสียงและหายไปพร้อมกับความทุกข์ทรมาน!
…
ในที่สุดกาเร็ธก็วางสายและหายไป
เขาไม่กล้าถามหรือพูดถึงเหตุผลเบื้องหลังที่เนลล์ตอบตกลงกับทิม
ผู้ช่วยคนหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอกประตูและถามเขาด้วยความเคารพว่า “ผู้กำกับลีย์ จัดฉากสำหรับคืนนี้แล้ว เราสามารถกลับไปถ่ายทำได้ในเวลาสี่โมง”
กาเร็ธใช้ความคิดก่อนจะโบกมือไล่เขา
“ไปกันเถอะ ไปเอารถมาและเราจะไปที่นั่นทันที”
ผู้ช่วยรู้สึกแปลกใจและสับสนในเวลาเดียวกัน
หลังจากถ่ายทำติดต่อกันเป็นเวลาหลายเดือน ผู้กำกับลีย์กล่าวว่าแม้แต่บุรุษเหล็กก็ต้องการพักผ่อน ดังนั้นเขาจึงให้ตัวเองได้หยุดและทิ้งผู้ช่วยผู้กกำกับให้รับผิดชอบงานในขณะที่เขากลับมาในตอนกลางคืน
ตอนนี้อะไรคือความเร่งรีบ หลังจากนั้น?
ไม่มีใครใส่ใจจะอธิบาย กาเร็ธเก็บข้าวของของเขาและเดินออกไป
เขาชนเข้ากับทิมที่กำลังลงจากรถเมื่อเขาอยู่ที่ประตู
“เฮ้ ลีย์ผู้แสนดี นี่คุณกำลังรีบไปทำการถ่ายทำเหรอ?”
ทิมยิ้ม ใบหน้ายู่ยี้ในดูหล่อเหลาขึ้นดูอ่อนเยาว์ลงเพราะความขบขันของเขา
กาเร็ธจ้องเขม่งไปที่เขาก่อนจะอุทานด้วยความฉุนเฉียว “เอาความอิ่มอกอิ่มใจออกจากหน้าของคุณคูมบส์! ไม่เป็นไร ฉันจะเรียกคุณว่า พ่อ ใช่ไหม? ฉันจะเรียก”
ด้วยเหตุนี้เขาจึงทิ้งทุกสิ่งทุกกอย่างลงและพร้อมที่จะแสดงความเคารพเมื่อสิ้นสุดการต่อรอง
ทิมเลิกคิ้วแล้วก้าวไปข้าวหน้าเพื่อหยุดเขา
“ตอนนี้ไม่เป็นไร คุณไม่อายหรืออย่างไร ฉันกลัวว่าอายุขัยของฉันจะสั่นลง คุณไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่อ ลีย์ผู้แสนดี ช่วยฉันด้วย!”
กาเร็ธจ้องมองไปที่เขาด้วยความสงสัย
“คุณมีอะอไรในใจอีกแล้ว?”
ทิมถูจมูกของเขาพลางยิ้ม
“ไม่มีอะไร เราอาจจะได้เข้ารอบชิงนักแสดงนำหญิง แต่มันต่างไปจากที่พวกเราคุยกันเอาไว้ เธอเป็นมือใหม่ที่ไม่มีชื่อเสียงหรือคนที่ติดตามเธอ ฉันกำลังคิดว่าถ้าคุณเจรจากับนักลงทุนในนามของฉัน…”
กาเร็ธเบิกตากว้าง
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเขาบ่งบอกว่าเขาต้องการบดขยี้ทิม
“คูมบส์ พอได้แล้ว! คุณเป็นผู้กำกับหรือฉันเป็นผู้กำกับ? คุณเลือกคนและตอนนี้ฉันต้องไปคุยในนามของคุณอีกเหรอ?”
ใบหน้าของทิมนิ่งไป
เขากระแอมในลำคอ “ประมาณนั้น ฉันมีศักดิ์ศรี”
“คุณมีศักดิ์ศรี? แล้วฉันไม่มีหรือไง? ศักดิ์ศรีของฉันไม่มีค่าเลยหรือไง?”
ทิม “…”
“แล้วคุณจะแค่คุกเข่าแล้วเรียกฉันว่าพ่อหรือ?”
กาเร็ธสามารถตะครุบและทุบเขาได้
ในท้ายที่สุด เขาก็ปัดการข่มขู่ออกไป “รอ!”
จากนั้นเขาก็จากไปด้วยความโกรธ
เมื่อมองดูกาเร็ธที่ห่างออกไป ริมฝีปากของเขาค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา
มันดีมากที่มีเพื่อนสนิท!
ลีย์ผู้แสนดีต่อสู้อย่างหนักเพื่อโอกาสนี้ ดังนั้นเขาไม่ควรจะผิดหวังอีกครั้ง!
ท่าทางของเขาดูเคร่งขรึมเมื่อนึกถึงความตั้งใจนั้น สักครู่ต่อมาเขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และจ้องมองท้องฟ้าที่แจ่มใส ทิมยิ้มก่อนจะก้าวไปข้างหน้า
เซลีนรอฟังข่าวจากกาเร็ธตลอดสองวันที่ผ่านมา
เธอไม่อยากโทรหาทิม คูมบส์จริง ๆ เพราะว่าไม่ได้ทำให้เธอได้รับผลสำเร็จ เขาก็แค่ผู้กำกับที่ไม่มีชื่อเสียง เธอได้ยินมาว่าเขาช่วยกำกับมิวซิควิดีโอเล็ก ๆ น้อย ๆ และโฆษณาสั้น ๆ ปราศจากผลงานที่มีชื่อเสียงของเขา เขากล้าเรื่องมากได้อย่างไร?
แม้ว่าเธอจะมีเรื่องอื้อฉาว แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอเสียชื่อเสียงและอิทธิพลไป ก่อนหน้านี้ทุกคนจะต้องต่อสู้เพื่อให้เธอรับงานแสดงของพวกเขา เขากล้าปฏิเสธเธอได้อย่างไร?
ไม่มีเหตุผลว่าเธอจะมองมันอย่างไร มันคือเนลล์ นั่นเป็นความผิดของนังนั่น!
เธอไม่ควรยอมจำนนต่อสิ่งนี้ถ้ามันใช่เธอ
ยิ่งเซลีนสาธยายมันมากเท่าไร เธอก็ยิ่งโกรธแค้นมากขึ้นเท่านั้น เล็บของเธอจิกลึกเข้าไปในฝ่ามือของเธอก่อนที่เธอจะรู้สึกเกิดรอยฟกช้ำสีแดงใกล้จะมีเลือดไหลออกมาจากฝ่ามือของเธอ
เมื่อหายใจเข้าลึก ๆ เธอปล่อยมือและโทรหาสกายลาร์
“พี่เทอร์เรล มีความคืบหน้าอะไรเกี่ยวกับกาเร็ธไหม? เขาตอบตกลงไหม?”
