ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 174 เธอเมา
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 174 เธอเมา
เธอถือแก้วไว้ในมือของเธอ จิบแล้วจิบเล่า กิดเดียนรินไวน์ให้ตัวเองด้วย
เขาจับมือของเธอและนั่งลงบนโซฟา
ค่ำคืนบนยอดเขาที่เงียบสงัด เขาทั้งสองคนกอดกันบนโซฟาในบ้านหลังโปร่งนี้ พลางดื่มไวน์อย่างเพลินเพลินกับช่วงเวลานั้น
ดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้า แสงไฟจากบ้านเรือนมากมายที่ส่องสว่าง เป็นภาพที่ทำให้อบอุ่นในเมื่อมองไป
เนลล์คิดว่าเธอต้านฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้ดี ดังนั้นเธอจึงไม่อดใจกับไวน์ที่ดื่ม แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ ก่อนที่เธอจะดื่มแก้วของเธอหมด เธอก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว
เธอพิงไหล่ของกิดเดียนด้วยความเวียนศีรษะ และบอก “กิดเดียนคะ ฉันเวียนหัว”
กิดเดียนมองเธออย่างลึกซึ้ง ไวน์ขวดนั้นถูกนำมาจากห้องเก็บไวน์ของตระกูลเดวิส ซึ่งเป็นหนึ่งในไวน์ที่ดีที่สุดที่พวกเขามี มันรสชาติดีแต่ผลข้างเคียงของมันรุนแรงมาก
มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงยอมให้เธอดื่มเพียงแค่แก้วเดียว
เขาเห็นใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ ดวงตาหยาดเยิ้มและพร่ามัว เขารู้ว่าเธอดื่มมากเกินพอแล้ว
กิดเดียนวางแก้วลงบนโต๊ะน้ำชาและพูดขึ้น “ไปอาบน้ำกันเถอะ”
จากนั้นเขาก็อุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา
“อาบน้ำ? อาบน้ำอะไร? ฉันคิดว่าเราอยู่บนยอดเขาไม่ใช่เหรอ?”
เขาไม่ได้ตอบคำถามของเธอ สักครู่ต่อมาเขาพาเธอไปที่ห้องน้ำ
ห้องน้ำไม่ใหญ่และไม่เล็กเช่นกัน กลางห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ภายในล้อมรอบด้วยกำแพงที่สะท้อนกับน้ำวาววับ รู้สึกราวกับฝันเมื่อมองเห็นเป็นครั้งแรก
กิดเดียนช่วยปรับอุณหภูมิของน้ำให้กับเธอ ก่อนจะวางเธอลงในอ่างอาบน้ำ
“คุณจะอาบน้ำเองไหม? หรือจะให้ผมอาบให้?”
เนลล์ขนลุกไปทั่วทั้งร่างเมื่อเธอแช่ตัวลงในน้ำอุ่นมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
เมื่อเธอรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แก้มของเธอเป็นสีแดง เธอยกมือขึ้นปิดที่หน้าอกและส่ายศีรษะ
“ฉะ-ฉันจะอาบเองค่ะ”
กิดเดียนยิ้ม เขาปล่อยให้เธอทำตามที่เธอเลือกและเดินออกไป
เวลาผ่านไป
กิดเดียนรอเธออยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน ทว่าเนลล์ก็ยังไม่ออกมา
เขาจิบไวน์พลางดูเวลา
เวลาผ่านไปกว่า 40 นาทีแล้ว
แม้ว่าบนภูเขาจะมีระบบเครื่องทำน้ำอุ่นที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ แต่อากาศก็หนาวเย็นและเครื่องทำน้ำอุ่นเป็นระบบที่เพิ่งจะเพิ่มเข้ามาในนาทีสุดท้าย ดังนั้นมันอาจจะไม่สามารถส่งน้ำร้อนไปที่อ่างอาบน้ำได้อย่างต่อเนื่อง
“น้ำน่าจะเย็นแล้วหลังจากผ่านไป 40 นาที”
กิดเดียนขมวดคิ้ว แม้ว่าภายในบ้านจะติดตั้งเครื่องทำความร้อน แต่อากาศที่แตกต่างกันระหว่างกลางวันและกลางคืนก็มีมาก ตอนกลางคืนก็ยังคงหนาวอยู่
เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ
“เนลลี่ เสร็จหรือยัง?”
ด้วยความแปลกใจ เขาไม่ได้รับคำตอบกลับมา
เขาขมวดคิ้วเข้าหากันหนักขึ้น เขาพยายามเปิดประตูแต่มันก็ล็อคจากด้านใน
“นี่คุณผู้หญิง! เธอไม่ระมัดระวังตัวเกินไปหน่อยเหรอ?”
กิดเดียนไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะออกมาดี พวกเขาอยู่กันตามลำพังในบ้านที่อยู่บนยอดเขา หากเขาต้องการเข้าไปหาเธอจริง ๆ แค่ล็อคก็ไม่มีทางขวางทางเขาได้
เขาส่ายหัวอย่างไร้หนทางช่วย เขาต้องไปหากุญแจเพื่อเปิดประตู
“เนลลี่เสร็จหรือยัง? ผมกำลังจะเข้าไปข้างใน”
ยังคงไม่มีการตอบรับออกมาจากด้านใน
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงรีบเปิดประตูเข้าไป
เมื่อเขาเข้าไปด้านใน หมอกในห้องน้ำก็จางหายไป เนลล์นอนแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำโดยที่เธอหลับตาอยู่ เธอไม่ได้เคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ ดูเหมือนว่าเธอหลับไปแล้ว
เขาพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นภาพนั้น เขารีบก้มลงและทดสอบอุณหภูมิของน้ำ
‘มันเย็น…’
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นหม่นลง
…
เนลล์ถูกอุ้มออกไปจากห้องน้ำ
เธอครางอย่างไม่รู้ตัวในความเปลี่ยนแปลงและซุกตัวในอ้อมแขนของชายคนนั้น “หนาว”
เมื่อถึงจุดนั้นกิดเดียนรู้สึกหดหู่ขึ้นมา
เขาพยายามระงับความโกรธขณะที่เช็ดตัวเธอให้แห้ง หลังจากที่เขาอุ้มเธอออกจากห้องน้ำและโยนเธอลงบนเตียง
กิดเดียนวางเธอลงค่อนข้างรุนแรง เพราะเขาไม่พอใจและเนลล์ก็ตื่นขึ้นมาด้วยความตื่นตกใจเล็กน้อย เธอลืมตาที่พร่ามัวของเธอและมองไปที่เขา
“กิดเดียน เกิดอะไรขึ้นคะ?”
เขามองไปที่เธอด้วยสายตาที่หม่นลง ทว่าดวงตาสีเข้มที่ล้ำลึกของเขากำลังลุกโชนอย่างดุเดือด
เธอตระหนักได้ในที่สุดว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง
“ทำไมหนาวจัง? เท้าของฉันรู้สึกเย็น”
เธอมองลงไปที่ร่างกายของเธอและดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ
เนลล์ร้องเสียงหลงเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่กำลังหวาดกลัว และซุกตัวของเธอเข้าไปในใต้ผ้าห่ม
“เอ่อ! เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?!”
กิดเดียนแสยะยิ้มและพูดขึ้น “คุณคิดว่าอะไร?”
“ฉัน…”
ตอนนั้นเธอจำได้ว่าเธอหลับไปในอ่างอาบน้ำ
‘เขาอุ้มฉันออกมาเหรอ? นั่นก็หมายความว่าเขาเห็นร่างกายของฉันทั้งหมดแล้วน่ะสิ?’
ความคิดนี้ทำให้แก้มของเธอแดงขึ้นราวกับผลบีทรูท เธองอตัวเหมือนกุ้งที่ถูกปรุงสุกภายใต้ผ้าห่ม เผยให้เห็นเฉพาะศีรษะของเธอเท่านั้น
“ฉัน-ฉันอยากจะไปใส่เสื้อผ้าค่ะ กะ-กรุณาออกไป!”
อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มไม่มีแผนที่จะทำตามคำที่บอกในเวลานี้
เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาและพูดเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหยาบคาย “นี่มันกลางดึกแล้วนะ และคุณยังให้ผมรอคุณแต่งตัวด้วยการออกไปข้างนอกอย่างนั้นเหรอ? ที่ ๆ อุณหภูมิต่ำติดลบน่ะเหรอ?”
‘เอ่อ…’
เนลล์ตกใจมาก ข้างนอกหนาวถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?
เดอร์มา ทาวน์ มีอุณหภูมิเฉลี่ยมากกว่า 20 องศาเซลเซียสในตอนกลางวัน แต่ในเวลากลางคืนอุณหภูมิภายนอกจะลดลงต่ำกว่าติดลบ ความแตกต่างของอุณหภูมินั้นรุนแรงมาก
เมื่อเธอเริ่มเว้นพื้นที่ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีน้ำหนักที่เหนือร่างของเธอ ผู้ชายคนนั้นอยู่เหนือร่างของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ! คุณกำลังจะทำอะไร?”
เธอรู้สึกหวาดกลัว เธอมุดเข้าไปในผ้าปูที่นอนลึกขึ้นและกรีดร้อง “อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!”
ร่างเล็กกะทัดรัดของเธอขดตัวแน่นในขณะที่ห่อตัวด้วยผ้าปูที่นอนไว้รอบ ๆ ตัวของเธอราวกับตัวไหมที่กำลังพันไหมอยู่รอบ ๆ ตัว
กิดเดียนไม่รู้ว่าควรจะโกรธหรือหัวเราะดี
หลังจากดิ้นหนีอยู่สักพัก เขาก็สามารถจับศีรษะของเธอออกมาจากใต้ผ้าปูที่นอนได้
ผมของหญิงสาวยุ่งเหยิงและใบหน้าของเธอยังคงเป็นสีแดงราวกับแอปเปิ้ล ดวงตากลมโตมีน้ำตาไหลออกมา ทำให้เธอมองดูน่าสงสาร และทำให้เขารู้สึกมันเขี้ยว
เขาระงับความรู้สึกจากใจของเขา และถามเย้ยอย่างเย็นชา “กลัวเหรอ? ถ้าตอนนี้คุณกลัว ทำไมคุณไม่คิดถึงเรื่องนี้เมื่อคุณอยู่ในห้องน้ำ?”
เนลล์รู้ว่ามันผิดที่เผลหลับไปในอ่างอาบน้ำ แต่เธอก็รู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน
“ฉะ-ฉันไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นนะคะ! แค่หันกลับไปก็ได้ ได้โปรดนะคะ ฉันจะเรียกคุณเมื่อฉันเสร็จแล้ว”
เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงหลับไปในอ่างอาบน้ำ บางทีอาจจะเป็นความผิดของไวน์
‘โอ้ เดี๋ยวก่อน! ไม่ ต้องเป็นผู้ชายคนนี้! เขาทำแบบนั้นเพราะมีจุดประสงค์’
เธอหน้ามุ้ยด้วยความโกรธเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ และมองเขาด้วยดวงตาที่ชัดเจนของเธอ เธอไม่รู้ว่าเธอดูเหมือนกำลังถามออกไปอย่างเอาแต่ใจมากกว่าที่จะเริ่มเป็นบ้า
นอกจากนี้เธอยังไม่รู้ว่ามีผลกระทบอย่างไรเมื่อเธอมองไปที่ผู้ชายที่รักเธอ
กิดเดียนจ้องมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่อย่างลึกซึ้ง
เนลล์สบตากับเขาและหัวใจของเธอก็เต้นถี่รัว
เธอถอยลงไปในผ้าปูที่นอนและพูดติดอ่าง “คะ-คุณมองฉัน ต้องการอะไร?”
