ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 18 มาพร้อมกับเขาในการเดินเล่น
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 18 มาพร้อมกับเขาในการเดินเล่น
แมทธิว สตาร์ก?
ทำไมเขาถึงมาที่นี่? เนลล์เกร็งและมองไปข้างหลังแมทธิวทันที แต่เธอไม่เห็นร่างของชายคนนั้น เฮย์ลีย์จำเขาไม่ได้และขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ
“คุณเป็นใคร?”
แม้ว่าผู้ช่วยร้านจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เธอก็จำผู้จัดการห้างได้และรีบดึงแขนเสื้อของเฮย์ลีย์ก่อนจะกระซิบกับเธอ แมทธิวหัวเราะเยาะและสั่งคนข้างหลังว่า
“บริษัทลีย์ มีกฎห้ามรังแกลูกค้ามาโดยตลอด ถ้าผู้ถือหุ้นรายย่อยของห้างกล้าทำตัวไร้เหตุผลและมาที่ร้านเพื่อกลั่นแกล้งลูกค้ามันจะไม่ทำลายชื่อเสียงของบริษัท ลีย์ ในระยะยาวหรือ?
“ผู้จัดการไรลีย์จำคำที่คุณมอร์ตันพูดในวันนี้และรายงานให้ประธานมอร์ตันฟังในภายหลังด้วย อย่าปล่อยให้มีการกล่าวว่บริษัท ลีย์ ละเมิดข้อตกลงและไล่พวกเขาออกไป ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจงทำให้ครอบครัวมอร์ตัน ไม่ได้อยู่ในไทม์สแควร์!”
ผู้จัดการไรลีย์ตกใจและรีบตอบตกลง เฮย์ลีย์หน้าซีดทันที
“คุณทำงานให้กับลีย์เหรอ?” แมทธิวยิ้มอย่างเย็นชา “คุณมอร์ตัน ในที่สุดก็รู้แล้วสินะครับ”
“ … แม้ว่าคุณจะทำงานให้ลีย์แต่คุณก็ไม่สามารถตัดสินใจได้ตามต้องการ!”
“คุณมอร์ตันครับ คุณจะรู้ว่าผมตัดสินใจได้ไหมเมื่อคุณกลับไป ผมเชื่อว่าประธานมอร์ตันจะพูดคุยกับคุณเป็นเวลานานเมื่อคุณกลับถึงบ้านคืนนี้”
จากนั้นเขาก็ไม่ต้องกังวลกับการเสียเวลาคุยกับเฮย์ลีย์อีกต่อไปและเดินไปหาเนลล์ก่อนที่จะกระซิบ “คุณเจนนิงส์ประธานกำลังรอคุณอยู่ข้างนอก…”
การแสดงออกของเนลล์เปลี่ยนไปและเธอกัดริมฝีปาก “เพื่อนของฉันยังอยู่ชั้นบน…”
“ผมจะดูแลและอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้เธอฟังครับ” เนลล์จ้องมองเขาและพยักหน้าในที่สุด
หลังจากออกจากร้านและเดินไปทางซ้ายหลายสิบเมตรเธอก็เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่น เขาแต่งกายด้วยชุดสูทสีดำและรูปลักษณ์ที่พิถีพิถันของเขาก็หล่อเหลาและสูงเช่นเคย เขายืนอยู่ที่นั่นราวกับว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของภูมิทัศน์ เขาโบกมือให้เธอเมื่อเขาเห็นเธอ เนลล์เดินเข้ามาและหยุดฝีเท้าไม่กี่ก้าวจากเขาและฝืนยิ้ม
“ประธานลีย์ บังเอิญจริงๆ นะคะ! คุณมาที่นี่เพื่อเดินเล่นด้วยเหรอ?” ริมฝีปากของกิดเดียนโค้งงอและเขาเอื้อมมือไปดึงเธอเข้ามา เนลล์ไม่ได้ตั้งตัวและสะดุด เธอตกใจทันทีที่ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของเขา
“คุณกำลังจะทำอะไร?”
“อย่าขยับ” กิดเดียนยกมือขึ้นเพื่อขจัดคราบสกปรกที่เกาะอยู่ตามเส้นผมของเธอจากที่ไหนสักแห่ง การเคลื่อนไหวของเขาอ่อนโยนและเป็นธรรมชาติมาก เนลล์เริ่มงุนงงแต่หน้าเริ่มแดง เธอก้าวถอยหลังเล็กน้อยแล้วเอาผมทัดไว้ข้างหู ในตอนนั้นก็ไม่กล้ามองตาเขา
“อ่า…ขอบคุณนะคะที่ส่งแมทธิวมาช่วยฉัน” กิดเดียนยิ้มและพูดอย่างเป็นกันเองว่า
“ผมเพิ่งบังเอิญผ่านไปและรู้ว่ามีเรื่องทะเลาะกันในร้านและคิดว่าเสียงนั้นฟังดูเหมือนคุณ ใครจะคิดว่าเป็นคุณจริง ๆ ผมต้องบอกว่าเราถูกลิขิตให้เจอกันจริง ๆ ขณะที่ซื้อของเรายังมาเจอกัน”
เนลล์ “ … ” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสงสัยเล็กน้อย
“ช่วงนี้คุณควรทำงานที่ออฟฟิศไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณถึงออกไปซื้อของ” ผู้ชายคนตรงหน้านั้นโกหกอย่างซึ่ง ๆ หน้า “วันนี้วันหยุดของผม”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง!” แม้ว่าเนลล์จะสับสนว่าทำไมกิดเดียนถึงหยุดวันจันทร์ แต่เธอก็คิดว่าเจ้านายเป็นคนกำหนดเวลาของตัวเองได้อย่างไรเธอจึงเชื่อแบบนั้นเธอมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นใครอื่น
“คุณกำลังเดินเล่นอยู่คนเดียวหรือเหรอ?” กิดเดียนพยักหน้าอย่างจริงใจ “ไม่เบื่อเหรอ?”
“นิดหน่อย, งั้นเดินเล่นกับฉันหน่อยได้ไหม?” เนลล์หยุดชั่วคราวคำถามนั้น…ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตอบ! เธอฝืนยิ้มและปฏิเสธ “ฉันมาที่นี่กับเพื่อนสนิทของฉันดังนั้น…มันคงจะไม่สะดวกสำหรับคุณมากนัก!” กิดเดียนครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะพยักหน้า “นั่นก็จริง”
ทันใดนั้นเขาก็ดึงการ์ดที่ประดับด้วยทองคำสีดำออกมาและวางไว้ในมือของเธอ
“เก็บไว้” เนลล์สะดุ้ง ถ้าจำไม่ผิดการ์ดใบนี้เป็นบัตรแบล็กการ์ดของห้างสรรพสินค้าภายใต้ บริษัทลีย์ การละทิ้งมูลค่าที่เป็นตัวเงินสิ่งที่สำคัญกว่าคือตัวแทนที่เป็นสัญลักษณ์
อาจกล่าวได้ว่าการครอบครองการ์ดใบนี้เท่ากับเป็นการยอมรับว่าหนึ่งในนั้นเป็นส่วนหนึ่งของลีย์ในอนาคตไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ไม่มีใครกล้าดูแคลนพวกเขา ปากของเนลล์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอจ้องมองไปที่กิดเดียน
“ทำไมคุณให้สิ่งนี้กับฉัน? ” กิดเดียนขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับว่าเขาไม่ชอบคำถามนั้น
“คุณคือภรรยาของฉัน กิดเดียน ลีย์ และไม่คู่ควรกับแบล็คการ์ดเหรอ?”
เนลล์ “ … ” เธอ…ไม่รู้จะพูดอะไร “ฉันยังไม่ได้ตกลง…”
“เรามีใบสมรสแล้ว” กิดเดียนขัดจังหวะเธอและกล่าวเสริมอย่างจริงจังว่า
“สาเหตุที่ผมให้เวลาคุณสามวันนั้นอาจเป็นเรื่องยากที่คุณจะยอมรับว่าคุณเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วในทันใด อย่างไรก็ตามนั่นไม่ได้หมายความว่าคุณจะใช้ปฏิเสธความสัมพันธ์ของเราได้ คุณควรเข้าใจสิ่งนี้”
เนลล์ “ … ”
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอควรรับสายนี้ก่อน สายนั้นมาจากเจเน็ต “สวัสดีเนลลี่? ฉันได้ยินมาว่าแกรีบ? เกิดอะไรขึ้น?” เนลล์ชำเลืองมองกิดเดียนเขาดูไร้เดียงสา ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่ปล่อยให้ความสงสัยของแมทธิวไว้ในหัวของเธอ “มันไม่มีอะไรฉันกลับมาแล้ว ไม่ต้องกังวลนะ”
“โอ้ไม่จำเป็น ฉันเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากตัวแทนของฉันเกี่ยวกับการมีข้อผิดพลาดกะทันหันดังนั้นฉันอาจต้องรีบกลับ ทุกอย่างจะโอเค เท่าที่แกยังสบายดี แล้วเจอกันใหม่เร็ว ๆ นี้!” เนลล์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบตกลงแล้ววางสายโทรศัพท์ กิดเดียนยิ้มแย้มแจ่มใส “เพื่อนสนิทของคุณกำลังจะกลับเหรอ?” เนลล์จ้องมองเขาอย่างสงสัย “ประธานลีย์ คุณอยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้หรือเปล่า?”
ชายคนนั้นส่ายหัว “ผมต้องแก้ปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นเพื่อให้เพื่อนสนิทของคุณกลับไป เพื่อไปเดินเล่นกับคุณเหรอ? ผมไม่ได้ไร้สติขนาดนั้นและผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพื่อนสนิทของคุณคือใคร!” เนลล์พิจารณาคำพูดของเขา เขาไม่ได้ผิด
‘เอาล่ะ! ปล่อยให้เขาหนีจากความน่าสงสัยในครั้งนี้ไป’
กิดเดียนแสยะยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าของเธอผ่อนคลาย “ถ้าอย่างนั้นคุณนายลีย์ ผมขอเป็นเกียรติที่เชิญคุณไปเดินเล่นกับผมได้ไหม” เมื่อเขาพูดแบบนั้นเธอจะปฏิเสธได้อย่างไร? เนลล์ยิ้มอย่างผิวเผิน “คุณต้องการที่จะซื้ออะไร?”
“หืม…แค่ช่วยผมเลือกเสื้อผ้า สักชุดสองชุด!”
…
เนลล์มีความสัมพันธ์เพียงครั้งเดียวในชีวิตของเธอและเธอไม่เคยไปซื้อเสื้อผ้ากับผู้ชายมาก่อน เจสันไม่เคยให้เกียรติเช่นนี้ อย่างไรก็ตามเธอต้องบอกว่า กิดเดียน ลีย์ เป็นไม้แหวนเสื้อที่เดินได้ เขามีไหล่กว้างและเอวคอดและรูปร่างที่เรียวยาวของเขามีสัดส่วนระหว่างหัวและร่างกายที่ดีมาก
ที่สำคัญที่สุดเขาหล่อมาก! ผู้หญิงทุกคนในร้านต่างก็หลงใหลและหน้าแดง พวกเขาดูเหมือนเด็กสาวที่มีรักครั้งแรกอีกครั้ง สวรรค์! เทพบุตรนี้มาจากไหน? เขาหล่อมาก! แม่ หนูอยากแต่งงานกับเขา!
เนลล์นั่งนิ่งเงียบและผงกหัวทุกครั้งที่กิดเดียนเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดอื่น โอ้ อันนี้ก็ดูดี นี่ก็น่าดูเช่นกัน นี่ก็ไม่เลวเหมือนกัน หลังจากดูไปสักพักเธอก็ตระหนักว่าไม่มีรูปลักษณ์ใดที่ กิดเดียน ลีย์ ไม่สามารถดึงออกมาได้ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบใดหรือการออกแบบเมื่อมาถึงเขาจะมีกลิ่นอายของความหล่อเหลาหรือความประณีตที่ไม่อาจพรรณนาได้
ในระยะสั้นหากชายคนนี้เริ่มทำงานเป็นนายแบบหรือเข้าสู่แวดวงบันเทิงก็จะไม่มีใครสนใจ ‘ไอดอลชายวัยรุ่นหน้าใหม่’ คนอื่น ๆ อีกต่อไป
เธอไม่สามารถทำได้จึงได้แต่ถอนหายใจ มันเกินพอแล้วที่เขาร่ำรวยมหาศาล! ทำไมเขาต้องหล่อขนาดนี้ด้วย? เขาหล่อมากจนแทบจนไม่อยากออกสื่อ! เนลล์ “ประชาสัมพันธ์ – ด้วยกัน – ตัวแทน” เจนนิงส์เริ่มจินตนาการของเธออีกครั้งโดยจินตนาการว่า กิดเดียน ลีย์ จะโด่งดังแค่ไหนถ้าเขาเป็นศิลปินภายใต้เธอ เขาจะกลายเป็นตู้กดเงินที่มีค่าที่สุดในมือของเธอแน่นอน!
