ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 220 การทรยศ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 220 การทรยศ
“เซลีนคิดว่ามันพอแล้วที่จะปิดปากของฉัน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าความผิดพลาดที่เธอเคยทำมาก่อนนั้นเหมือนกับตาข่าย ที่ไม่สามารถแก้ไขได้ทั้งหมด
เธอจะรู้เองว่าการสูญเสียทุกอย่างมันรู้สึกอย่างไร! การสูญเสียสองครั้งน่าจะทำให้เสียใจมากกว่าการเสียชื่อเสียงโดยตรง!”
แนนซี่อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อเห็นเนลล์พูด คำพูดที่ดูเย็นชาด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย แม้อุณหภูมิในห้องจะลดลงไม่กี่องศา
“เนลลี่คุณน่ากลัว”
เนลล์เลิกคิ้วมองอีกฝ่าย “ฉันเสียใจที่ได้ยินแบบนั้น การแสดงความเมตตาต่อศัตรู เป็นทำร้ายตัวคุณเองไม่ใช่เหรอ?”
แนนซี่กลืนน้ำลายอย่างยากลำบากและพยักหน้า “ใช่ฉันเข้าใจแล้ว ผู้สอนกล่าวเช่นนั้นในการฝึกอบรมด้วย”
เนลล์ฉายแววยิ้ม “ดีแล้ว นี่มันดึกแล้ว คุณควรไปพักผ่อนบ้าง”
แนนซี่พยักหน้าและจากไป
วันถัดไป
การสนทนาออนไลน์ถึงจุดสูงสุด
เดิมทีเนลล์มีแฟน ๆ สะสมถึงสามล้านคนในบัญชีเวยป๋อของเธอ อย่างไรก็ตามแฟน ๆ บางคนได้กดยกเลิกการติดตามเธอทันทีหลังจากเห็นโพสต์บทสัมภาษณ์ของเซลีน
ไม่สำคัญว่าเนลล์จะสวยแค่ไหนบุคลิกที่ร้ายกาจของเธอ ก็ทำให้เธอดูไม่สวยแล้ว!
เป็นเรื่องหนึ่งที่จะทำลายความสัมพันธ์ของน้องสาวของเธอ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ตำหนิเหยื่อ เธอต้องโหดร้ายแค่ไหนถึงต้องทำอย่างนั้น?
อย่างไรก็ตามยังคงมีพวกเขาจำนวนมากที่ยึดพื้นที่ของพวกเขาไว้
พวกเขาจะไม่เชื่อข่าวลือเพียงอย่างเดียวเว้นแต่เนลล์จะก้าวไปข้างหน้าด้วยคำสารภาพเป็นการส่วนตัว
นอกจากนี้คำพูดเหล่านั้นออกมาจากปากของเซลีนซึ่งทำให้พวกเขาไม่น่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น
สำหรับผู้ที่ไม่ใช่แฟนคลับบางคนเข้าข้างเนลล์และบางคนเข้าข้างเซลีน
ในขณะที่บางคนก็สนุกกับการดูละคร
บ้านพักเจนนิงส์
พ่อและลูกจากมอร์ตัน เช่นเดียวกับเจนนิงส์นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยความตึงเครียดจนได้ยินเสียงรอบข้าง
“ฉันได้บอกเงื่อนไขไปแล้วดังนั้นจึงขึ้นอยู่กับคุณว่าจะยอมรับหรือไม่ ฉันเชื่อว่าพวกคุณทุกคนรู้ดีถึงความสำคัญของชื่อเสียงของเซลีน คุณควรชั่งน้ำหนักค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์สำหรับข้อตกลงนี้”
โทมัสกล่าว
ซิลเวียที่กำลังความโกรธเข้าครอบงำ เธอเขวี้ยงกาน้ำชาลงกับพื้น “ช่างเป็นคนทรยศต่ำช้า!”
ฌอร์นพูดซ้ำ
“อันที่จริง คุณมอร์ตันไม่ได้ให้บริษัททั้งสาม เพื่อเป็นการปิดปากเธอหรอกเหรอ? คราวนี้เธอยังมาคุกคามเราได้ยังไง?
ถ้าเรายอมรับเงื่อนไขของเธอก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะแบล็กเมล์เราในอนาคตได้หรือไม่?”
ด้วยความรำคาญโทมัสมองเขาราวกับว่าอีกฝ่ายเป็นคนงี่เง่า
เห็นได้ชัดสำหรับทุกคนที่ริเริ่มการต่อสู้ครั้งนี้
เนลล์คงไม่ต้องมาไกลขนาดนี้ถ้าเซลีนไม่พูดเรื่องไร้สาระกับสื่อในระหว่างการสัมภาษณ์
โดยปกติแล้วเขาไม่สามารถแสดงความคิดเห็นต่อฝูงชนนี้ได้
ในที่สุดเขาก็ตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า“ ก่อนอื่นเรามาพูดถึงเงื่อนไขเดียวที่เธอเสนอ ฉันแนะนำให้คุณตัดสินใจโดยเร็วที่สุด มันเป็นเพียง 10% ที่มีอยู่ นอกจากนั้น เนลล์ยังเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเจนนิงส์ ดังนั้นเธอจึงสมควรได้รับผลประโยชน์นี้
ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่สามารถตัดสินใจครั้งสำคัญด้วยหุ้นส่วนอันน้อยนี้ได้อยู่ดี กล่าวอีกนัยหนึ่งไม่ส่งผลกระทบต่อครอบครัวของคุณมากเกินไป แต่เซลีนในฐานะบุคคลสาธารณะจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างน่าอนาถหากเธอถูกตราหน้าว่าเป็นมือที่สามที่ทำลายความสัมพันธ์ของใครบางคน”
ฌอร์นยังคงไม่เต็มใจที่จะประนีประนอม
“เธอไม่สามารถพูดอะไรที่ต้องการได้! ใครจะเชื่อเธอ? เธอไม่มีหลักฐานหรือทะเบียนสมรสใด ๆ มีเพียงสิ่งเดียวที่เธอสามารถทำได้ตราบเท่าที่ คุณชายมอร์ตันไม่ยอมรับคำพูดใด ๆ ของเธอ”
โทมัสปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็น
เจสันเป็นคนทำลายความเงียบในที่สุด
“เราอยู่ด้วยกันมาหกปีแล้ว ผมแน่ใจว่าเธอสามารถหาหลักฐานได้หากเธอตั้งใจจริง ข้อความโทรศัพท์ ของขวัญและ … คุณนายโจนส์ และครอบครัวของเธอก็เป็นพยานได้เช่นกัน”
“ …”
ฌอร์นพูดไม่ออก
ซิลเวียขมวดคิ้ว
“แม้ว่าเราจะหลอกคุณนายโจนส์ได้ครั้งหนึ่ง แต่ฉันมั่นใจว่าเธอจะจำสิ่งต่าง ๆ ได้ถ้าเธอคิดอย่างรอบคอบ เธอจะตกลงที่จะช่วยเหลืออย่างแน่นอนหากเนล์ร้องขอความช่วยเหลือจากเธอเป็นการส่วนตัว”
เซลีนลุกลี้ลุกลนทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“เราจะทำอย่างไรดี? แม่ เราปล่อยให้เธอพูดความจริงไม่ได้! ฉันไม่ต้องการทำลายอาชีพของฉัน!”
แซลลีกุมมือลูกสาวอย่างให้กำลังใจขณะที่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
ในขณะเดียวกันซิลเวียก็เปลี่ยนสายตาไปที่โทมัส
เธอนิ่งเงียบ แต่ความอาวุโสตามอายุและประสบการณ์ทำให้เธอมีลักษณะครอบงำที่มองไม่เห็น
โทมัสหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธออย่างเงียบ ๆ และการแสดงออกที่น่าอึดอัดก็ปรากฏขึ้นภายใต้ดวงตาของเขา
ซิลเวียแสยะยิ้มออกมาจากสีน้ำเงิน
“แน่นอนว่าเราจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม เมื่อประธานมอร์ตันเกรงใจเซลีนมาก เราจะยอมรับข้อเสนอนี้”
“แม่!”
ฌอร์นตั้งใจที่จะขัดจังหวะการสนทนา แต่ก็หยุดลงด้วยสายตาดุร้ายจากแม่ของเขา
เธอพูดต่อว่า “พรุ่งนี้เป็นวันมงคล ทำไมเราไม่เชิญเธอมาโอนเป็นเจ้าของหุ้นรวมถึงสรุปงานแต่งงานของเซลีนและคุณชายมอร์ตันด้วยล่ะ? สิ่งนี้สามารถยุติเหตุการณ์ทั้งหมดได้ในที่สุด คุณคิดอย่างไรประธานมอร์ตัน”
โทมัสเกร็ง
ในทางกลับกันใบหน้าของเจสันก็ก้มลง
หลังจากนั้นไม่นานพ่อก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน
“ท่านผู้หญิง ท่านไม่รีบเร่งในการจัดงานแต่งงานของพวกเขาหรือ?”
“ไม่จริง ทั้งสองคนยังเด็ก คุณเคยได้ยินเรื่องการบังคับเกี่ยวกับงานแต่งงานหรือไม่? พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้วดังนั้นจึงไม่ใช่การตัดสินใจที่เร่งรีบ สิ่งนี้สามารถทำให้ฉันหมดภาระได้เช่นกัน คุณคิดอย่างไร?”
ความเงียบเกิดขึ้นในห้องนั่งเล่น
ใบหน้าของ เซลีนซีดลงเล็กน้อย บางทีเจนนิงส์คนอื่นอาจไม่รู้เกี่ยวกับการเลิกรา แต่ซิลเวียต้องสืบบางอย่าง
นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอกังวลอยากให้คนหนุ่มสาวแต่งงานโดยเร็วที่สุด
เซลีนเหลือบมองเจสันอย่างประหม่า เขาดูเฉยเมยไม่เผยความดีใจแม้แต่น้อย
จากนั้นความรู้สึกขมขื่นก็เข้าครอบงำหัวใจของเธอ เธอกำลังจะยกเลิกข้อเสนอแนะนี้เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าชายคนนี้ไม่เต็มใจ
ทันใดนั้นเสียงของโทมัสก็ดังขึ้นในอากาศ
“โอเค พวกเขาจะแต่งงานกันในอีกสองวัน”
เซลีนตกตะลึงอย่างมาก
เจสันก็เช่นกัน
ทั้งสองจ้องไปที่โทมัสอย่างไม่เชื่อ
โทมัสลุกขึ้นยืนและยื่นมือไปทางท่านผู้หญิง “เนื่องจากทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันแล้วเราจะพบกันใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า ฉันขอโทษนะเซลีนที่รีบตัดสินใจ แต่โปรดอย่ากังวลเราจะจัดงานแต่งงานที่งดงามให้เธอหลังจากนี้อย่างแน่นอน”
เช่นเดียวกับที่ซิลเวียและคนอื่น ๆ ยืนขึ้นเพื่อจับมือชายคนนั้นด้วยความยินดี
“ประธานมอร์ตัน คุณสุภาพเกินไป เรากำลังจะเป็นญาติกันในไม่ช้าหลังจากแต่งงาน เราต้องรบกวนคุณในการดูแลเซลีนของเรา”
“อย่าพูดถึงมัน”
