ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 221 ประธานลีย์กำลังอิจฉา
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 221 ประธานลีย์กำลังอิจฉา
พูดสั้น ๆ เลยว่า ไม่ว่าข้างในใจจะรู้สึกอย่างไรทุกคนก็ดูมีความสุขและเป็นมิตรต่อกันและกันแต่ภายนอก
เซลีนจ้องมองลงไปที่พื้น เธอได้ยินเสียงหัวใจเต้นรัวขณะที่ความสุขสูบฉีดไปทั่วร่างกาย เธอคิดว่าตัวเองกำลังจะเป็นลมด้วยความยินดีอย่างยิ่ง
ในทางกลับกันเจสันก็หายจากอาการประหลาดใจ และเขาเข้าใจความตั้งใจของพ่อภายในไม่กี่วินาทีต่อมา
ใบหน้าของเขาตึงขึ้น แม้จะรู้สึกไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แต่เขาก็ไม่สามารถแสดงความคิดของเขาได้ในตอนนี้
โทมัสและซิลเวียตัดสินใจในรายละเอียดสำคัญก่อนที่จะลากับเจสัน
เมื่อออกจากที่บ้านของเจนนิงส์ เจสันก็ไม่สามารถเก็บมันได้อีกต่อไป “พ่อทำไมพ่อถึงเห็นด้วยกับข้อเสนอของพวกเขา? ก่อนหน้านี้พ่อไม่ได้ต่อต้านผมที่จะแต่งงานกับเซลีนเหรอ? ทำไมถึงเปลี่ยนใจ?”
โทมัสตอบอย่างไม่แยแสด้วยใบหน้าของเขามืดครึ้ม “แกคิดว่าฉันต้องการสิ่งนี้หรือไม่? แต่สถานการณ์ไม่อำนวยให้เราทำตามใจตัวเอง!
งั้นขอพูดตรง ๆ กับแกเลยนะ บริษัท มอร์ตัน กำลังเผชิญกับวิกฤตที่สำคัญในขณะนี้ บริษัทลึกลับจากต่างประเทศที่มีเงินทุนมากมายพยายามที่จะซื้อเราไป โชคดีที่ฉันได้รับการสนับสนุนจากลุงของแกเพื่อเอาชนะปัญหานี้
อย่างไรก็ตามพวกเขาเพิ่งเริ่มซื้อหุ้นของบริษัทเรา แกไม่ต้องการให้ฉันเตือนแกเกี่ยวกับสมาชิกคณะกรรมการเหล่านั้นเหรอ? คนไหนที่ไม่คิดเรื่องเงินบ้าง นอกเหนือจากพวกลุง ๆ คนของแก?
ในที่สุดอีกฝ่ายก็จะฝ่าการป้องกันไปยังสมาชิกที่อ่อนแอของเราตราบเท่าที่พวกเขาเสนอเงินก้อนใหญ่ เมื่อเป็นเช่นนั้นแม้ว่าฉันจะไม่มีทางเลือกนอกจากเฝ้าดูอย่างไร้ประโยชน์ในขณะที่พวกเขาอ้างว่า บริษัทมอร์ตันเป็นของตัวเอง
แกเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน ฉันเป็นประธาน บริษัท ในตอนนี้ แต่ในที่สุดมันก็จะถูกส่งต่อไปยังแก จิ้งจอกเฒ่าเหล่านั้นยังคงเฝ้าสังเกตสถานการณ์ ฉันควรที่จะะจับพวกเขาลงได้ตราบใดที่ฉันดูแลอยู่
แต่พวกเขาจะคิดอย่างไรกับชื่อเสียงของแกหากเรื่องอื้อฉาวมาถึง?
หากแกสามารถทิ้งอดีตคู่หมั้นไปหกปีโดยไม่สนใจ ซึ่งสองปีนั้นเธอใช้เวลาบริหาร บริษัท บันเทิงเฟิงฮัว อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยแกคิดว่าสมาชิกในคณะกรรมการที่ซื่อสัตย์เหล่านั้นจะยังคงศรัทธาในตัวแกอยู่หรือไม่?
ความไว้วางใจเป็นเรื่องยากที่จะได้รับ แต่หายไปอย่างง่ายดายภายในไม่กี่วินาที เจสันครั้งนี้เราไม่สามารถเดินผิดพลาดได้! ดังนั้นเราต้องยอมแม้ว่านั่นหมายความว่าแกจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นก็ตาม”
เจสันไม่รู้เลยว่า บริษัท มอร์ตัน ซึ่งดูเหมือนจะทำงานได้อย่างราบรื่นได้กำลังตกอยู่ในสถานะนี้
แม้จะมีข่าวที่น่าตกใจมากมาย แต่เขาก็ยังคงปฏิเสธที่จะลาออกจากการตัดสินใจ
“แต่…”
“ไม่มีแต่! มันแค่ผู้หญิงที่เห็นแก่ความดี ถ้าแกไม่อยากเห็นเธอมากขนาดนั้นก็แค่คิดว่าเธอเป็นของตกแต่งบ้าน
ก่อนหน้านี้ แกไม่ได้ตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้เหรอ? ตอนนี้ลังเลอะไรอยู่? มันน่าเสียใจที่เห็นว่าแกไม่มีรับผิดชอบของผู้ชาย!” โทมัสเข้าไปในรถของเขาหลังจากพูดจบ
“ปัง” เขากระแทกประตูปิดคำพูดที่เหลือของเจสัน
หลังจากนั้นริมฝีปากของเขาก็แยกออก ขณะที่เขามองดูรถสีดำที่ขับออกไปต่อหน้าต่อตาเขา เขาล้มเหลวในการขอปฏิเสธ
โดยไม่มีทางเลือกอื่นเขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และเดินไปที่รถของตัวเอง
บริษัท ลีย์
กิดเดียนนั่งอยู่ในห้องทำงานของประธาน อากาศในห้องตึงเครียด
แมทธิวยืนอยู่ตรงข้ามเขาที่ดูประหม่า เขาตัวสั่นด้วยความกลัวเมื่อเห็นใบหน้าของประธานมืดลงกว่าเดิม
เขาแนะนำอย่างคร่าว ๆ ว่า “ประธานทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของคุณผู้หญิง! คุณไม่จำเป็นต้องกังวลตัวเองมากเกินไป ครั้งสุดท้ายคุณผู้หญิงไม่ได้โทรมาแจ้งคุณเช่นกันเหรอ?”
กิดเดียนหัวเราะอย่างเย็นชา
“อยู่ภายใต้การควบคุม? เธอวางแผนให้คนงี่เง่าพวกนั้นทำร้ายเธอด้วยหรือเปล่า?”
“ …”
แมทธิวนิ่งเงียบ
ไม่มีคำตอบที่ถูกต้องสำหรับคำถามนี้!
“คุณผู้หญิง วางแผนที่จะจัดการกับคู่รักที่น่ากลัวนั้นโดยใช้วิธีของเธอเอง ดังนั้นคุณควรสนับสนุนเธอแทนที่จะสร้างปัญหา”
กิดเดียนเงียบ
เห็นด้วยในใจอย่างเงียบ ๆ
ในที่สุดแมทธิวก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตามในวินาทีถัดมาเสียงของชายคนนั้นก็ดังขึ้นในอากาศอีกครั้ง “คุณคิดว่าเธอตามคุณชายมอร์ตัน เพราะเธอยังมีความรู้สึกกับเขาอยู่หรือเปล่า? คุณคิดว่าเธอวางแผนที่ให้พวกเขาเลิกกัน เพื่อที่เธอจะได้กลับไปสู่อ้อมกอดของ เจสัน มอร์ตัน อีกครั้งหรือเปล่า?”
ดวงตาของแมทธิวเบิกกว้างด้วยความกลัว
ในขณะที่การจ้องมองของประธานเย็นชาขึ้นและดูจริงจังขึ้นเลขาก็รีบส่ายหัวอย่างรุนแรง
“เป็นไปไม่ได้! ประธานทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้น? ดูคุณสิ! ประธานลีย์? ที่หล่อเหลาและร่ำรวย ที่สำคัญที่สุดคือคุณปฏิบัติต่อคุณผู้หญิงเหมือนเธอเป็นสมบัติล้ำค่า ไม่มีเหตุผลที่เธอจะเลือก เจสัน มอร์ตัน มาแทนคุณ”
กิดเดียนพิจารณาบางอย่างและพยักหน้าในที่สุด “คุณพูดถูก”
ในที่สุดแมทธิวก็ปล่อยลมหายใจที่เคยกลั้นไว้
“คุณคิดว่าใครหล่อกว่ากัน? เจสัน มอร์ตัน หรือผม?”
คำถามนี้ทำให้แมทธิวประหลาดใจมาก
ซวย ซวยแล้ว เอาไงดีว่ะ!
ต้องมีบางอย่างเข้ามาในความคิดของประธาน!
ผู้ชายคนนี้ไม่เคยใส่ใจที่จะเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นเลยสักครั้ง ประธานที่เคยคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกมาตลอดตั้งแต่เกิดมา ต้องมาทนทุกข์กับความนับถือตนเองที่ต่ำลงจนตั้งคำถามเช่นนี้!
อู้หู …ประธานผู้น่าสงสาร!
แมทธิวตอบแทบจะในทันที “แน่นอน ไม่ต้องสงสัยเลย เจสัน มอร์ตันเขาไม่มีอะไรเทียบได้กับคุณเลย ถือได้ว่ายุติธรรมและน่าอวดที่สุด”
“ โอ้? จริง ๆ อะ?”
“แน่นอน! รูปร่างหน้าตาไม่ได้มีความหมายสำหรับผู้ชายมากนัก สิ่งที่สำคัญกว่าคือนิสัยใจคอของเขา เจสัน มอร์ตัน? เฮอะ ตอนนี้ดูคุณผู้ชายที่เกิดมาเพื่อเป็นกษัตริย์ ผู้หญิงทุกคนรักคุณ แม้แต่คุณผู้หญิงก็ยอมจำนนต่อคุณแล้วไม่ใช่เหรอ?”
กิดเดียนหันหน้าไปรอบ ๆ เพื่อส่องภาพสะท้อนอันงดงามของเขาบนหน้าต่างสีอ่อน
“อืม ผมคิดว่า คุณพูดมีประเด็น”
แมทธิวถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างเงียบ ๆ ความเฉลียวฉลาดของเขาได้ช่วยเขาให้รอดพ้นจากความตายอีกครั้ง
ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็ได้ยินกิดเดียนพูด
“แต่เนลลีไม่อนุญาตให้ฉันไปเยี่ยมเธอในกองถ่าย ฉันคิดว่าเราไม่ควรห่างกันนานเกินไปไม่ว่าเราจะสนิทกันแค่ไหนก็ตาม คุณไม่คิดงั้นเหรอ?”
แมทธิวหัวเราะอย่างสนุกสนาน
“ประธานแผนของคุณคืออะไร?”
กิดเดียนพิจารณาเรื่องนี้สั้น ๆ “ได้เลย! พยายามมองหาของขวัญที่เป็นประโยชน์ อืมไม่มีอะไรฟุ่มเฟือยเกินไป แต่ต้องมีความคิดสร้างสรรค์ เนลลีไม่ชอบเครื่องประดับ แต่เธอชอบความประหลาดใจ บอกให้ฉันทราบเมื่อคุณพบบางสิ่งและฉันจะดำเนินการต่อเอง”
แมทธิวรู้สึกโล่งใจหลังจากแน่ใจว่าชายคนนี้จะไม่รีบไปที่กองถ่ายในทันที เขาพึมพำตอบกลับอย่างรวดเร็วและรีบออกไปทำตามที่บอก
ณ กองถ่าย
เกือบจะสิ้นสุดการถ่ายทำแล้วดังนั้นทีมงานจึงทำงานตลอดทั้งคืนเพื่อเร่งความคืบหน้าให้เร็วขึ้น
ในฐานะนักแสดงนำ เนลล์โดยปกติแล้วจะไม่ได้รับอนุญาตให้พักผ่อน เธอเร่งตัวเองเป็นเวลาสามคืนติดต่อกันก่อนที่ทิมจะหยุดงานครึ่งวันในที่สุด
เมื่อเธอกลับมาที่กองถ่ายในช่วงบ่ายเธอสังเกตเห็นรถออดี้สีดำจอดอยู่ข้างทางเข้า เจสันที่เพิ่งลงจากรถพร้อมกับกุหลาบแดงช่อใหญ่ในมือกำลังเดินไปหาเซลีนพร้อมกับยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา
