ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 239 เห็นแก่เงิน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 239 เห็นแก่เงิน
แน่นอนว่ากิดเดียนคาดหวังถึงผลที่จะตามมาทั้งหมด เขาพูดขึ้น “ตั้งแต่เธอตัดสินใจออกมา เธอต้องเข้าใจถึงผลที่จะตามมา เธอทำสิ่งต่าง ๆ มากมายเพื่อทำร้ายคุณมาก่อนและถือว่าเป็นความกรุณาที่เธอตอบแทนคุณด้วยวิธีนี้”
เนลล์อาจจะไม่มีใครที่จะลงโทษไคลี่ แต่เธอรู้ว่ากิดเดียนพูดถูกเธอจึงตัดสินใจที่จะเงียบ
วิดีโอของไคลี่แพร่กระจายออกไปเร็วกว่าไฟป่า ทุกคนบนอินเตอร์เน็ตรู้เรื่องนี้หลังจากนี้ไม่นาน
เซลีนก็เห็นวีดิโอด้วย เธอตกใจและโกรธในเวลาเดียวกัน
เธอไม่เคยคิดเลยว่าเป็นเนลล์ที่จับไคลี่ไปก่อนหน้านี้ ทำให้ผู้ช่วยของเธอหายตัวไปชั่วขณะ
ในตอนนั้นชาวเน็ตด่าว่าเนลล์และเธอไม่สามารถพิสูจน์ด้วยเองด้วยหลักฐานที่หนักแน่น เซลีนยังคงคิดว่าเนลล์ไม่เกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของไคลี่
ตอนนี้ดูเหมือนว่าเนลล์จะถือไม้เด็ดของเธอไว้
เช่นเดียวกับคำพูดที่ว่า “ตีตรงไหนก็เจ็บ” เนลล์บังคับให้เซลีนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก
เซลีนกระวนกระวาย การบันทึกเสียงเพียงอย่างเดียวก็เพียงต่อที่จะส่งผลกระทบต่อเธอ ตอนนี้อดีตผู้ช่วยของเธอออกมายืนยันบันทึกนั่น ทุกคนจะไม่เชื่อเธออีกต่อไป
“แม่ง! นั่งบ้าตัวเล็กนั่น!”
ด้วยความกังวลเซลีนโทรหาสกายลาร์เพื่อคุยเรื่องแผน
สกายลาร์ทำอะไรไม่ถูก เธอเคยเห็นคนดังที่ก่อปัญหาต่างๆ แต่ก็ไม่มีใครทำได้เท่าเซลีน
ปัญหาทุกอย่างที่เซลีนก่อเอาไว้ จะจบลงด้วยการที่เธอสูญเสียทุกอย่างไป เธอมักจะล้มเหลวกับการกลับไปยังเป้าหมายของเธอ แทนที่ด้วยเธอจะต้องทนทุกข์ทรมานกับมัน
สกายลาร์ไม่รู้จะพูดอะไร เธอพูดไม่ออกเพราะการกระทำของเซลีน
เซลีนกระวนกระวาย สกายลาร์มองไปที่เธอและพูดหลังจากครุ่นคิดอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่คิดว่าคุณจะหลีกเลี่ยงสิ่งนี้ได้อีกต่อไป ถ้าตอนนี้เนลล์ใช้ไคลี่กับคุณ เธอต้องมีหลักฐานอื่น ๆ อยู่ในมือ”
“ยิ่งเราปฏิเสธมันยิ่งแย่สำหรับเราถ้าเธอมีหลักฐานอื่น ๆ ทำไมคุณถึงไม่ยอมรับล่ะ?”
“อย่างไรก็ตามคุณมีฐานแฟนคลับที่มั่นคง คุณสามารถบอกพวกเขาได้ว่ามันเป็นความขัดแย้งเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างพี่สาวและน้องสาว คุณไม่รู้เหตุผลไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม”
“หลังจากนั้นคุณสามารถขอโทษเนลล์ผ่านทางวิดีโอออนไลน์ มันอาจจะไม่สามารถกอบกู้ภาพลักษณ์ของคุณกลับมาได้ แต่อย่างน้อยก็จะไม่ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก นี่อาจจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหานี้”
เซลีนเบิกตาของเธอกว้างด้วยความโกรธ และมองไปที่สกายลาร์อย่างไม่เชื่อสายตา
“สกายลาร์ ฉันโทรหาเธอเพื่อหาทางแก้ปัญหาที่จะพาฉันออกไปจากเรื่องบ้า ๆ นี่ ไม่ใช่บอกให้ฉันขอโทษมัน ถ้าขอโทษคือวิธี ฉันจะต้องการคุณทำไม? ฉันสามารถออกไปขอโทษต่อหน้ามวลชนได้และเรื่องทั้งหมดนี้ก็จะจบลง!”
สกายลาร์ขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นคุณวางแผนจะทำอะไร?”
“ฉันจะหาคนมายุติข่าวนี้ และลบวิดีโอและบันทึกนั้นทิ้งซะ! ลบทุกอย่าง!”
สกายลาร์ถอนหายใจอย่างช่วยเซลีนไม่ได้ ในขณะที่เธอยังคงจมดิ่งลงไปในเหวของความบ้าคลั่งของเธอ
“วิดีโอและบันทึกมีอยู่แล้วบนอินเตอร์เน็ต ไม่ต้องพูดถึงว่าคุณจะสามารถระงับสิ่งนี้ได้ไหม แม้ว่าคุณจะใช้โชคเพื่อระงับสิ่งนี้ แต่ก็ไม่มีความหมาย”
“เดี๋ยวนี้คุณก็รู้อยู่แล้วว่าชาวเน็ตไม่ได้โง่ หากประเด็นร้อนดังกล่าวหายไป ในทันทีพวกเขาจะรู้ว่าคุณอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้โดยจ่ายเงินเพื่อระงับข่าว”
“ถ้าเป็นแบบนั้น ทุกคนจะคิดว่าคุณหลีกหนีผลที่จะตามมาภายหลังจากสิ่งที่คุณทำลงไป มันเหมือนกับว่าคุณยอมรับทางอ้อม นอกจากนี้ชาวเน็ตรู้ว่าคุณกำลังเล่นกับพวกเขา มันจะทำลายภาพลักษณ์ของคุณมากขึ้นเท่านั้น คุณแน่ใจแล้วเหรอว่าต้องการทำสิ่งนี้?”
เซลีนเห็นว่าสกายลาร์ใจเย็นลง เมื่อเธออธิบายผลลัพธ์ที่จะเป็นไปได้ คำพูดของสกายลาร์เหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้าย มันปล้นความมั่นใจในตัวของเซลีนไปพอสมควร
“พี่สกายลาร์ ฉันไม่สามารถออกไปขอโทษได้ ถ้าฉันออกไปตอนนี้ฉันจะตกอยู่ในความตกต่ำก่อนที่ฉันจะได้กลับมา คุณย่าคงไม่อยากเห็นสิ่งนี้ คุณพ่อคุณแม่ แม้แต่พี่เจย์และเฟิงฮัว เอ็นเตอร์เทรนเม้นต์ ต่างก็ทุ่มทุนมหาศาลให้กับฉัน ถ้าพวกเขาไม่ได้เงินคืนพี่เจย์จะไม่ปล่อยฉันไป!”
สกายลาร์ขมวดคิ้ว “แต่…”
“ไปหาเนลล์! ไปคุยกับเธอ!”
ทันใดนั้นเซลีนก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้และเฮก็เบิกตากว้างขึ้น เธอคว้าแขนของสกายลาร์และพูดขึ้นด้วยความกังวลว่า “ไปหานังนั่นและถามมันว่าต้องการอะไร ฉันจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างตามที่มันต้องการ ตราบใดที่มันสามารถออกมาปฏิเสธทุกเรื่อง ฉันจะยอมทุกอย่าง! ไปคุยกับมัน!”
สกายลาร์พบว่าตัวเองตกที่นั่งลำบาก “มันจะสำเร็จเหรอ? มัน…”
“แน่นอนสิ! ได้ผล! ฉันรู้จักนังนั่นมากกว่าคุณ! มันรักเงินเหมือนมันเป็นชีวิตของมัน มันยอมยกพี่เจย์ให้กับฉันก็เพราะเงินและแม้แต่โยนความผิดให้เพราะหุ้นของบริษัท”
“คราวนี้ก็คงเหมือนกัน ตราบใดที่มันได้เงินมันจะทำทุกอย่าง!”
สกายลาร์ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร “ฉันคิดว่ามีข่าวลือว่าเธอถูกลักพาตัวและยังหาไม่พบ ฉันจะไปหาเธอได้จากที่ไหนกัน?”
“หยุดพล่ามสักที! นังนั่นมันหนีไปแล้ว! มีคนมาช่วยมันไปแล้ว!”
เซลีนเพิ่งรู้ว่าเธอหลุดปากพูดออกไปแล้ว เมื่อเธอพูดออกไปเธอยกมือขึ้นปิดปากอย่างร้อนรน
สกายลาร์ที่ได้ยินสิ่งที่เซลีนพูดออกมาและมองเธออย่างไม่เชื่อสายตา “เซลีน คุณหมายความว่าอะไร? คุณรู้ได้อย่างไรว่าเธอหนีมาแล้ว? คุณ…”
“ไม่! มันไม่ใช่ฉัน! หยุดมัน! มันไม่ใช่ฉัน!”
เซลีนปฏิเสธอย่างหนักแน่น แต่สายตาที่ประหม่าของเธอได้ทรยศต่อความคิดของเธอและเปิดเผยความรู้สึกผิดของเธอ
สกายลาร์พบว่าตัวเองกำลังจะพังทลาย “เซลีน! คุณเสียสติไปแล้วเหรอ? คุณไปลักพาตัวเธอได้อย่างไร? คุณไม่รู้เหรอว่าการทำแบบนี้ไม่ใช่ทำลายภาพลักษณ์คุณเพียงคนเดียวหากสิ่งนี้เกิดขึ้น? มันผิดกฏหมาย! คุณอาจจะต้องติดคุก! คุณรู้ไหมว่ามันหมายความว่าอย่างไร?!”
เซลีนฮึดฮัดอย่างเหยียดหยาม “แล้วมันตายเหรอ? นังนั่นก็ยังคงมีชีวิตอยู่และหนีไปด้วยตัวของมันเอง แม้ว่าตอนนี้มันต้องการจะแจ้งความฉัน มันก็ไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ได้ว่าฉันลักพาตัวมันไป”
คำสารภาพของเธอทำให้นึกถึงบางสิ่งบางอย่างของสกายลาร์ เธอถามว่า “คุณจัดการเคลียร์เรียบร้อยหรือยัง?”
เซลีนพยักหน้ารับ “ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นที่จะทิ้งหลักฐานไว้ให้มัน หลังจากที่มันหนีออกไปฉันก็เก็บหลักฐานทั้งหมดให้เรียบร้อย มันไม่มีหลักฐานที่บอกว่าฉันลักพาตัวมันไป”
สกายลาร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่ได้รับการยืนยันจากเซลีน แต่เธอก็รู้ว่าเซลีนกล้าหาญและบ้าบิ่นเกินไป
“ฉันคิดว่าคุณควรคุยกับนายน้อยมอร์ตันเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีกว่า แม้ว่าคุณจะจัดการกับหลักฐานแล้ว แต่ก็ไม่สามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด แค่ไปคุยกับเขา เขาอาจจะช่วยได้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”
ใบหน้าของเซลีนดูแข็งกระด้างหลังจากที่ได้ยินสิ่งที่สกายลาร์พูด ขณะที่เธอดูอึดอัดเล็กน้อย
“ไม่ ฉันจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองได้ ไม่ต้องกังวลคุณไม่ต้องบอกกอะไรกับเขา”
“คุณแน่ใจไหม?”
เซลีนหมดความอดทนและพูดขึ้น “ฉันแน่ใจ ฉันไม่ได้โทรหาคุณเพื่อคุยเรื่องนี้ รีบมาหาวิธีแก้ปัญหา ช่วยฉันจัดการกับเรื่องนี้!”
