ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 25 ให้เธอระบายมันออกมา

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 25 ให้เธอระบายมันออกมา

ครอบครัวเจนนิงส์รวมทั้ง ไอแซค คอลลินส์ ที่พยายามหลบหนีถูกควบคุมตัวในที่สุด

งานเลี้ยงแตกกระจัดกระจายกันไป และแขกต่างก็สับสนและตกตะลึงกับเรื่องตลกที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน อย่างไรก็ตามกับ กิดเดียน ลีย์ในปัจจุบันไม่มีใครกล้าถามอะไร พวกเขาเดาได้ แค่เฉพาะการคาดเดาแบบส่วนตัว

กิดเดียน ลีย์ คือใคร? เขาเป็นทายาทของเจ้าสัวตระกูล ลีย์ ชายผู้เป็นเส้นเลือดใหญ่ของชุมชนธุรกิจจีนทั้งหมด ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าผู้ชายอย่างเขาจะสามารถแต่งงานกับเจ้าหญิงได้ถ้าเขาต้องการ

นอกจากนี้ตระกูลลีย์, ตระกูลเกรแฮม, ตระกูลการ์เร็ต และตระกูลฟอสเตอร์ ยังเป็นที่รู้จักในฐานะสี่ตระกูลใหญ่ พวกเขาถือได้ว่าเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งประเทศจีน และสมาชิกในครอบครัวเหล่านี้แทบไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องการแต่งงานของตนเอง

ส่วนใหญ่จะเป็นการแต่งงานทางการเมืองตระกูลลีย์ ยอมให้ทายาทที่โดดเด่นที่สุดแต่งงานกับลูกสาวของคนธรรมดาได้อย่างไร? คนทั่วไปไม่สามารถหยุดพูดถึงเรื่องนี้ได้

กิดเดียนอยู่ในธุรกิจมานานแล้ว หลังจากที่พวกเขาผ่านพ้นความตกใจครั้งแรกแล้วพวกเขาก็ได้ข้อสรุปของตัวเอง

ทุกวันนี้ผู้ชายมักจะตะลุยผู้หญิงทุกประเภทอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นั่นถือเป็นความจริงแม้ว่าจะเป็นคนที่มีสถานะเหมือน กิดเดียน ลีย์ ก็ตาม

กิดเดียนไม่เคยเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวมาก่อนซึ่งนำไปสู่ข่าวลือที่ว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง

อย่างไรก็ตามความจริงก็คือเขาไม่ได้พบกับคนที่เขาชอบ

ในที่สุดเขาก็พบเขาคนนั้นแล้วเขาก็กลัวที่จะทำลายเธอในอ้อมแขนของเขาหรือทำให้เธอละลายในปาก เขาจึงตามใจเธอและปฏิบัติต่อเธออย่างซื่อสัตย์

อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องดีสำหรับเธอ และอีกอย่างเธอแต่งงานและพาเธอกลับบ้าน ท้ายที่สุดไม่มีใครเคยได้ยินว่า กิดเดียน ลีย์ กำลังจะแต่งงานหรือว่าครอบครัวลีย์ มีผู้หญิงคนใหม่ของบ้าน

อย่างไรก็ตาม เนลล์ เจนนิ่งส์ ค่อนข้างโชคดี แม้ว่าจะไม่มีความเป็นไปได้ที่จะเข้าสู่ตระกูล ลีย์ แต่การได้อยู่กับ กิดเดียน ลีย์ ในช่วงเวลาสั้น ๆ ก็เป็นสิ่งที่คนอื่น ๆ อดอิจฉาไม่ได้ ทุกคนมีการคาดเดาของตัวเองในใจ แต่กิดเดียนไม่ได้ตั้งใจที่จะใส่ใจกับความคิดของพวกเขา

เนลล์ถูกวางยา เขาสังเกตเห็นมันทันทีที่เขาจับเธอ เป็นเพราะเหตุนี้เขาจึงไม่ได้สืบครอบครัวเจนนิงส์ทันทีเช่นเดียวกับ ไอแซค คอลลินส์ ในสิ่งที่พวกเขาทำ ท้ายที่สุดแล้วสิ่งสำคัญกว่าคือต้องช่วยเธอก่อน

ในห้องชุดประธานที่ตกแต่งอย่างหรูหรากิดเดียนวางเธอลงบนเตียงและหันไปเตรียมผ้าขนหนูให้เธอ ชายเสื้อของเขาถูกจับโดยมือขาวซีด

เนลล์มองเขาด้วยสีหน้าอ่อนแรง ใบหน้าที่บอบบางของเธอถูกคลุมด้วยริมฝีปากสีแดงบาง ๆ และก็แยกออกเล็กน้อย

“น้ำ…” เธอยังไม่สามารถส่งเสียงได้ แต่กิดเดียนเข้าใจรูปปากของเธอ

“รอสักครู่” เมื่อเขากลับมาเขามีผ้าอุ่นอยู่ในมือนอกเหนือจากน้ำอุ่นหนึ่งแก้ว

เขาไปที่เตียงและนั่งลงและป้อนน้ำให้เนลล์ครึ่งแก้วหลังจากช่วยเธอขึ้นมา

จากนั้นเขาก็เอาผ้าอุ่น ๆ มาเช็ดใบหน้าและมือของเธอ จากความร้อนบนผ้าขนหนูทำให้เธอรู้สึกระคายเคือง ราวกับว่ามีแมลงตัวน้อยนับล้านบินอยู่ในร่างกายของเธอทำให้เธอรู้สึกทนไม่ไหว

เธอพยายามดิ้นรนและกิดเดียนก็ถอยมือออกมา เขาเห็นคิ้วที่สวยงามของเธอขมวดมุ่นและดวงตาที่มีน้ำตาที่จับจ้องมาที่เขา

ดวงตาของเธอปิดลงทันทีราวกับว่าเธอกำลังดิ้นรนด้วยความเจ็บปวด เสื้อผ้าบนร่างกายของเธอถูกถอดเรียบร้อยแล้วและชุดเดรสสีดำท่อนบนก็คลายออกเล็กน้อยเผยให้เห็นผิวกาย ความรู้สึกพุ่งขึ้นมาที่คอของเธอจากหน้าอก ลามไปที่หูของเธอก่อนที่จะคลุมทั้งใบหน้าของเธอในที่สุดเพิ่มสีกลับกลายเป็นสิ่งที่เย้ายวน

ผมนุ่มของเธอชื้นไปด้วยเหงื่อเพราะความเจ็บปวด ติดอยู่ที่คอและหน้าผากของเธอ ทั้งของเธอแสดงออกถึงความงามที่เสื่อมโทรมอย่างสุดจะบรรยาย กิดเดียนหายใจหนักขึ้นเมื่อเขามองไปที่เธอ ดวงตาของเขามืดลงด้วย

เขาเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเธอเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า

“เนลล์เราเป็นสามีภรรยากัน คุณมีสิทธิ์ที่จะร้องขอจากผม”

อย่างไรก็ตามมันเหมือนกับว่าผู้หญิงบนเตียงไม่ได้รับสัญญาณของเขา เธอนอนขดตัวด้วยความเจ็บปวดล็อคแขนไว้ที่หัวเข่าและฝังใบหน้าไว้ในนั้นราวกับว่า เธอต้องการควบคุมตัวเองไม่ให้ทำอะไรที่หุนหันพลันแล่น กิดเดียนขมวดคิ้วและยื่นมือไปสำรวจหน้าผากของเธอ ผิวหนังของเธอถูกน้ำร้อนลวก

ดวงตาของเขามืดมิดและเขาพูดด้วยเสียงต่ำ “คุณแน่ใจหรือว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผม”

เนลล์ส่ายหัว ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งและอ้าปากพูดอย่างไร้เสียงว่า

“ฉันอยากไปหาหมอ” กิดเดียนอ่านปากของเธอแล้วนิ่งเงียบ

เนลล์ไม่รู้ว่าเขาเข้าใจเธอหรือไม่ แต่เธอไม่มีแรงที่จะทำอะไรเพิ่มเติม เธอฝังใบหน้าของเธออีกครั้งและโค้งงอเป็นทารกในครรภ์ หากเขามองอย่างถี่ถ้วนเขาจะเห็นว่าร่างเพรียวของเธอดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย เธอพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะอดกลั้น

กิดเดียนไม่รู้ว่าจะเสียใจหรือหัวเราะในตอนนี้ เขานั่งข้างเตียงและมองเธออยู่นานก่อนจะหัวเราะอย่างเย็นชา

ไม่ทราบว่าเสียงหัวเราะนั้นทำให้ตัวเองรู้สึกท้อแท้หรือผิดหวัง ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นและยกผ้าห่มผืนบางขึ้นคลุมเนลล์ก่อนจะก้าวออกไป หมอมาถึงอย่างรวดเร็ว

เพียงไม่นานหลังจากที่กิดเดียนจากไปแพทย์หญิงในชุดลำลองก็เดินเข้ามาพร้อมกับ แมทธิว สตาร์ก

ในช่วงเวลานี้ของวันแมทธิว โดยปกติไม่สามารถไปโรงพยาบาลเพื่อหาหมอได้ แต่โชคดีที่ลีย์มีแพทย์ประจำครอบครัวของตัวเองเสมอ เขาโทรหาหมอในโอกาสแรกและเธอก็รีบมาในเวลาประมาณสิบนาที

เนลล์นอนขดตัวอยู่ในผ้านวมไหมเนื้อนุ่ม เมื่อเธอรู้สึกว่ามือของเธอถูกดึง เธอหดตัวกลับอย่างสะท้อนใจ

แพทย์หญิงพูดเบา ๆ ว่า

“คุณเจนนิงส์ไม่ต้องกลัว ฉันเป็นหมอค่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อรักษาคุณ” หลังจากได้ยินคำพูดของเธอเท่านั้น เนลล์ก็ลดมือ และอนุญาตให้หมอดึงมือเธอไป

ผ้าห่มถูกยกออกจากร่างกายของเธอไปแล้วเพราะฤทธิ์ยา และเนื่องจากเธอถูกคลุมด้วยผ้าห่มเธอก็มีเหงื่อออกตามธรรมชาติ

แพทย์หญิงขมวดคิ้วและพูดอย่างอ้อม ๆ ว่า

“คุณยังเอาผ้าห่มคลุมเธอไว้ได้อย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้? เธอจะได้รับอาการฮีทสโตรก” กิดเดียนยืนอยู่ด้านข้างแต่ตาของกิดเดียนเหล่มอง แต่ใบหน้าของเขายังคงไม่แสดงออกอะไร

แพทย์หญิงไม่ใส่ใจกับการแสดงออกของเขาและตรวจดูเนลล์อย่างละเอียด จากนั้นเธอก็เอาเข็มออกมาแล้วฉีดเข้าไปในตัวเธอ เนลล์ให้ความร่วมมืออย่างเชื่อฟังตลอดเวลาโดยไม่ขัดขืนเลย อย่างไรก็ตามแมทธิวรู้สึกได้ถึงร่องรอยของความไม่พอใจ

เขาเหลือบมองกิดเดียนอย่างสงสัยและสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ เจ้านายของเขาถึงไม่พอใจ ในสิบนาทีที่เขาจากไป

อา! คงเป็นเพราะเขาโกรธเจนนิงส์กับไอแซค คอลลินส์! ท้ายที่สุดพวกเขากล้าทำอะไรแบบนั้นกับเนลล์ เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยพวกเขาไป

แมทธิวรู้สึกลึก ๆ ว่าเขากระตือรือร้นเกินไป เขาคาดเดาในใจว่าเจ้านายของเขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรและแอบคิดวิธีต่างๆมากมายเพื่อระบายความโกรธแทนภรรยาในอนาคตของเจ้านายของเขา

อีกด้านหนึ่งหมอฉีดให้เนลล์เสร็จ

เธอหันไปหากิดเดียน และพูดว่า

“ได้ฉีดยาถอนพิษเข้าไปแล้ว แต่ต้องใช้เวลาสักพักกว่าเธอจะดีขึ้น ดังนั้นคุณควรอยู่กับเธอในตอนนี้ ถ้าเธอไม่ดีขึ้นจริงๆให้แช่ในน้ำเย็น เธอจะรู้สึกดีขึ้น”

ใบหน้าของกิดเดียนยังคงไร้ความรู้สึกและเย็นชา แต่เขาถามว่า“ ทำไมเธอพูดไม่ได้?”