ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 255 บุคคลลึกลับ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 255 บุคคลลึกลับ
ในสามวันนี้ เนลล์คงจะได้รับข่าวแล้วมีวิธีในการจัดการเธอสินะ
แม้ว่าเธอจะจับเนลล์ได้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร
มันจะเปล่าประโยชน์งั้นเหรอ?
เซลีนกำลังมีความเจ็บป่วยทางจิต
อย่างไรก็ตามคน ๆ นั้นยังคงยืนยันที่จะเก็บเธอไว้ที่นี่และห้ามไม่ให้เธอออกไปไหน
เธอจะได้รับการปล่อยตัว หลังจากผ่านไปสามวันเท่านั้น
หลังจากการสู้รบในครั้งแรกเซลีนเริ่มใจเย็นลงอย่างช้า ๆ
เธอมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้า และคิดถึงความเป็นไปได้ที่อาจเกิดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นราวกับว่าเธอนึกถึงอะไรบางอย่าง
“คุณมาจากตระกูลการ์เร็ตต์หรือเปล่า?”
แน่นอนว่าผู้หญิงตรงหน้าขยับตัวด้วยความไม่สบายใจ
“ไร้สาระ! ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลการ์เร็ตต์!”
“ฉันไม่เชื่อ ถ้าคุณไม่ได้มาจากตระกูล การ์เร็ตต์ทำไมคุณถึงยังจะขังฉันไว้ที่นี่เป็นเวลาสามวัน? คุณคือ สเตฟานี การ์เร็ตต์ ใช่ไหม?”
หญิงสาวร้องเสียงหลง
“สเตฟานี การ์เร็ตต์ ไร้สาระ! เธอเป็นแค่ลูกนอกสมรสที่ไม่มีใครต้องการ อย่าเอาเธอมาเปรียบเทียบกับฉัน! ฉันจะไม่เปิดเผยตัวตนของฉัน ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ ฉะนั้นฉันต้องไปแล้ว”
หลังจากนั้นเธอก็หันกลับหลังและจากไป
เซลีนเริ่มวิตกกังวล
“อย่าเพิ่งไป ปล่อยฉันไปก่อน! คุณไม่รู้หรือไงว่าการขังใครสักคนมันผิดกฎหมาย ฉันฟ้องคุณได้นะ”
ผู้หญิงคนนั้นหยุดเดินและพ่นลมหายใจออกทางจมูก
“เธอรู้ว่านี่เป็นสิ่งผิดกฎหมาย? แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจสิ่งนี้ที่ทำลงไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานะ”
เซลีนพูดไม่ออก
อีกฝ่ายจากไป
เธอนั่งลงบนพื้นด้วยความทุกข์ทรมานขณะที่สมองของเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดและเธอรู้สึกถึงการกดขี่ที่มองไม่เห็น เซลีนรู้สึกเหมือนกำลังจะพังทลาย
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกดีขึ้น
เธอยืนพิงกำแพงและหายใจเข้าลึก ๆ
ไม่เธอจะยอมแพ้ไม่ได้
ยังมีความหวังอยู่
เธอคนนั้นไม่ได้ต้องการจะฆ่าเธอ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่เธอจะคิดหาทางหลบหนี
เนลล์ เจนนิ่งส์ รอดู!
ถ้าเธอสามารถหนีออกไปได้ เธอจะตรงไปลากหล่อนออกจากที่นั่นเอง!
ด้านแซลลี เธอหาเซลีนไม่เจอและมันทำให้เธอแทบคลั่ง
ไม่เพียง แต่เธอเท่านั้น แต่ครอบครัวเจนนิงส์ทั้งหมดก็เป็นทุกข์เป็นร้อน
ไม่มีเหตุผลอื่นใด เพราะคนจากเมืองหลวงจะมาถึงตอนบ่ายเพื่อเจรจาต่อรอง
ตอนนี้เหลือเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่พวกเขาจะมาถึง เซลีนก็ยังคงหายไป จะไม่กระวนกระวายได้อย่างไงกัน
ซิลเวียตะโกนว่า “ฉันจะถามผู้หญิงคนนั้นอีกรอบ ไม่ว่ายังไงก็ตามนี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ ถ้าเธอไม่อยากบอก ฉันจะเปิดเผยกับสื่อว่าเธอซ่อนเซลีนแล้วฉันก็อยากจะรู้ว่าเธอจะทำอย่างไง!”
แซลลี่ดูลำบากใจ
“ทำไมเราไม่พูดตรง ๆ กับพวกเขาล่ะ”
“ไม่มีทาง!” ซิลเวียปฏิเสธโดยไม่คิดทันที “เพราะว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ทำให้คนเหล่านั้นไม่พอใจเซลีน ตอนนี้ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก ในอนาคตแม้ว่าเธอจะกลับไปก็ยากที่ เธอจะกลับไปตั้งหลักในครอบครัวนั้นได้ เราจะไม่กังวลใจกับเรื่องนี้และสูญเสียสิ่งอื่นแทน”
“แล้วเราจะทำยังไงดี เรื่องด่วนแบบนี้ ฉันจะไปสนเรื่องอื่นได้อย่างไร?”
ซิลเวียถอนหายใจ
“ลองโทรก่อนสิ! ถ้ามันจำเป็นก็ยอมรับเงื่อนไขของมัน ถ้ามันต้องการความจริง ฉันจะไปพบมันด้วยตัวเองมันคงยังจะไม่สายเกินไปที่จะบอกความจริงกับมันในตอนนั้น”
พวกเขาสองคนพยักหน้าเพราะรู้ว่าตอนนี้มีแค่ทางเดียว
ตอนบ่ายเนลล์รับสาย
เธอรู้สึกประหลาดใจที่ได้รู้จากฮันนาว่าพวกเขาตกลงตามเงื่อนไข
เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจจริง ๆ ที่พวกเขาเปลี่ยนใจเร็วมาก
อย่างไรก็ตามเมื่อนึกถึงความโกรธ และความสิ้นหวังขอแซลลี่ เมื่อวันก่อนทำให้เธอเข้าใจถึงเหตุผล
พวกเขาอาจกำลังพยายามทำให้ทุกอย่างช้าลง
เนลล์หัวเราะเบา ๆ โดยที่พวกเขาไม่รู้ เธอถือโทรศัพท์และพูดว่า “เล่ามาสิ! ว่าห้าปีก่อนแม่ของหนูเสียชีวิตได้อย่างไง? พวกคุณทุกคนมีส่วนร่วมใช่ไหม?”
ซิลเวียหายใจเข้าลึก ๆ
“เรื่องนี้มันสำคัญ การคุยผ่านโทรศัพท์มันไม่ชัดเจน และฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าแกไม่ได้บันทึกการโทรครั้งนี้ มาเจอกันก่อนแล้วเราจะได้คุยกัน”
เนลล์หัวเราะ
“คุณนายเจนนิงส์นั่นไม่ใช่คำแนะนำที่ดี ถ้าคุณต้องการช่วยเหลือเซลีนจริง ๆ และบังคับให้ฉันออกไป ต้องขอโทษจริง ๆ ไม่ใช่เพราะฉันไม่เต็มใจ แต่เป็นเพราะฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเซลีนอยู่ที่ไหน
คุณเลือกที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้เพราะฉันไม่สนใจ แต่ฉันได้พูดในสิ่งที่ฉันต้องการพูดเพื่อให้คุณตัดสินใจที่เหลือเอง!
เอาล่ะ เพราะคุณไม่จริงใจ เพราะฉะนั้นก็เลิกเสียเวลากับฉันเถอะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำอีกมาก ลาก่อน”
หลังจากนั้นเธอก็วางสายโทรศัพท์
ซิลเวียมองไปที่โทรศัพท์ด้วยความโกรธ
เมื่อเธอเดินออกไป แซลลีก็รีบไปด้านหน้าและถามว่า “แม่เป็นยังไงบ้าง? เธอพูดอะไรบ้าง” ซิลเวียมองเธออย่างโหดร้าย
“มันจะพูดอะไรอีกล่ะ? นังตอแหลนั่น! ดูเหมือนว่ามันต้องได้บทเรียน ถ้าฉันรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนฉันจะ…”
ฮันนาซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เธอกลอกตาและแอบมอง
“ทั้งสองคนเป็นหลานสาวของคุณ หลังจากที่ได้ฟังจากสิ่งที่คุณกำลังพูดมีคนหนึ่งหายไป และคุณไม่ได้กังวลใจเลย แต่อีกคนหายไป และคุณเหมือนจะเป็นโรคประสาทฉันสงสัยว่าใครคือคนเลวกันแน่!”
ณอร์น เจนนิ่งส์ ไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีกต่อไป
“คุณเพิ่งพูดอะไร? คุณเชื่อไหมว่าผมจะฉีกปากของคุณ ถ้าคุณยังกล้าที่จะพูดเรื่องไร้สาระต่ออีก!”
ฮันนาดูสงบ “โอ้? คุณสามารถลองได้นะ แต่ที่นี่คือซิงฮุย ไม่ใช่ บริษัทเจนนิ่งส์ ลองดูว่าคุณจะฉีกปากของฉันได้ไหม!”
“แก!”
“พอ!”
ซิลเวียหยุดเขา และมองไปที่ฮันนาอย่างเย็นชาจากนั้นพูดว่า “อย่าเสียลมหายใจคุยกับสุนัขตัวนี้! ไปกันเถอะ!”
แซลลี่ยังคงไม่พอใจ
“แม่ เธอไม่ได้บอกว่าเซลีนอยู่ที่ไหนหรือไง? เมื่อกลับไปแล้วเราจะทำยังไงดี? คนพวกนั้นกำลังจะมาในช่วงบ่าย…”
“เราจะคุยกันตอนเรากลับไป”
ซิลเวียกลับไปอย่างไม่สำเร็จอีกครั้ง
หลังจากที่เนลล์ได้ยินการรายงานของฮันนา เธอรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้มันแปลก ๆ
จากปฏิกิริยาของพวกเขา เซลีนได้หายไปจริงๆ!
เพราะว่าถ้าเซลีนตามหาเธอ เธอก็ต้องหายตัวไประหว่างทางจากจิงเฉินมายังสถานที่พักผ่อนแสนสงบ แต่เธอจะอยู่ที่ไหนล่ะ?
เนลล์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และไปที่ห้องทำงานของกิดเดียน
กิดเดียนกำลังทำงานของเขา ดังนั้นเนลล์จึงไม่รบกวนเขาและเดินตรงไปที่ชั้นวางของสั้น ๆ นั้น เพื่อดึงแผนที่โดยละเอียดออกมาจากด้านข้างชั้นวางหนังสือ
