ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 273 ความขัดแย้งอย่างเปิดเผย และการต่อสู้ที่ซ่อนเร้น
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 273 ความขัดแย้งอย่างเปิดเผย และการต่อสู้ที่ซ่อนเร้น
ท่านผู้หญิงกริฟฟินขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังคำพูดนั้น
“ตอนนี้พวกเขายังไม่ยอมแพ้กับการตามหาอีกหรือ? ทำไมตอนนี้พวกเขายังตามหาอยู่อีก?”
ท่านผู้หญิงควินตันโบกมือของเธอ
“ลืมมันไปเถอะ ฉันคิดว่าท่านการ์เร็ตต์เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วและไม่อยากจากไปด้วยความเสียใจ”
ด้วยเรื่องที่ตึงเครียดเช่นนี้ทำให้ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ
สุดท้ายแล้วเนลล์เป็นผู้ทำลายบรรยากาศนั้นลง
“ดูเหมือนว่าอาหารเย็นกำลังจะเสิร์ฟนะคะ คุณย่าคะ ฉันขอเข้าไปดูในครัวก่อนะคะ”
ท่านผู้หญิงควินตันพยักหน้ารับ
เมื่อถึงมื้อกลางวัน ตระกูลการ์เร็ตต์ได้ยินมาว่านายท่านกริฟฟิน และภรรยาของเขากลับมาแล้ว และพาคนอื่น ๆ มาด้วยเช่นกัน
เป็นปกติที่มันจะไม่สะดวกที่นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์จะมาเพราะเขามีสุขภาพไม่ดี ดังนั้นโจเซฟ การ์เร็ตต์ จึงได้นำเด็ก ๆ รุ่นลูกสองสามคนมาทักทาย ในฐานะผู้หญิงคนเดียวจากรุ่นลูก เป็นปกติที่ สเตฟานี่ การ์เร็ตต์ จะมาด้วยเช่นกัน
นอกจากพวกเขาแล้ว จีน ลีย์ ที่ไม่ค่อยกลับมาที่คฤหาสน์ลีย์ ก็กลับมาเช่นกัน
ทันทีที่เธอเข้าไป เธอก็ดึง สเฟานี่ การ์เร็ตต์ และท่านผู้หญิงกริฟฟินออกมาคุยกันเสียงดัง
ท่านผู้หญิงควินตันให้กำเนินลูกเพียงสองคน อย่างไรก็ตามเพราะลูกชายของเธอเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เธอจึงต้องร่วมงานศพของลูกของเธอ
เธอควรจะดีใจกับลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ ทว่าเธอไม่ค่อยชอบนิสัยของลูกสาวเลยจริง ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยสนใจเกี่ยวกับเธอด้วยเหมือนกัน
อย่างที่คาดเอาไว้ ทุกคนอยู่รับประทานอาหารร่วมกัน
อาหารถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างหรูหรา และจีนดูแลทุกคนในนามท่านผู้หญิง
เมื่อเลือกที่นั่ง ไม่มีใครรู้ว่าเป็นการตั้งใจหรือไม่ แต่เธอดึง สเตฟานี่ การ์เร็ตต์ ให้มานั่งข้าง ๆ กิดเดียน
“กิดเดียน เธอไม่ได้กลับมาที่เมืองหลวงนานแล้ว พวกเราทุกคนรวมถึงสเตฟานี่คิดถึงเธอ เธอยุ่งกับงานมาก แต่เพราะพวกเธอเป็นเพื่อนเก่ากัน มันนานมาแล้วตั้งแต่เธอทั้งคู่นั่งด้วยกันและพูดคุยกัน วันนี้ฉันเปิดโอกาสให้พวกเธอพูดคุยกันดี ๆ เนลลี่ คุณคงไม่รังเกียจใช่ไหม?”
เธอมองไปที่เนลล์อย่างปลุกปั่นขณะที่พูดเช่นนั้น
คนอื่น ๆ บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความอึดอัด
เนลล์กำลังจะพูด เมื่อท่านผู้หญิงพูดขึ้นอย่างไม่มีความสุข “จีน ทำไมเธอถึงจัดการสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้? ถ้าสเตฟานี่นั่งตรงนั้นแล้วเนลล์จะนั่งตรงไหน?”
จีนยิ้มแสร้งยิ้ม
“เนลลี่นั่งถัดไปจากฉันได้ มันบังเอิญมากที่ฉันไม่ได้คุยกับเนลลี่มานานแล้ว”
“ไร้สาระ!”
ท่านผู้หญิงดูเหมือนกันว่าเธอกำลังโกรธ เมื่อนึกถึงสมาชิกคนอื่น ๆ จากตระกูลการ์เร็ตต์ และการ์เร็ตต์และลีย์ เป็นมิตรต่อกันมาเป็นเวลานาน มันคงไม่ใช่เรื่องดีที่จะทำลายความสนิทสนมของพวกเขาลงจากเรื่องเพียงเล็กน้อย
เนลล์ยิ้มออกมา “คุณย่าคะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันได้ยินมาว่าคุณการ์เร็ตต์ และกิดเดียนเป็นเพื่อนร่วมห้องกันสมัยมัธยม ดังนั้นมันคงดีที่พวกเขานั่งด้วยกันและพูดคุยกันค่ะ ตรงนี้ไม่มีใครนั่งใช่ไหมคะ? ฉันจะได้นั่งตรงนี้”
จากนั้นเธอก็นั่งลงที่ฝั่งซ้ายของกิดเดียน
ในตอนนี้ ความโกรธของท่านผู้หญิงลดลงบ้างแล้ว
คุณนายการ์เร็ตต์รู้สึกอึดอัดใจ แต่ในที่สุดเธอก็ไม่ได้หยุด เธอกลับหัวเราะด้วยความกระดากอายแทน
“ท่านผู้หญิง ดูสิ เด็กนี่ช่างโง่เขลา”
ท่านผู้หญิงควินตันไม่ได้พูดอะไรออกมา สิ่งที่เธอทำคือส่งยิ้มด้วยความสุภาพ
“ไม่เป็นไร พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน ถูกแล้วที่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน”
เมื่อเรื่องนั้นเริ่มสงบลง งานเลี้ยงต้อนรับก็เริ่มขึ้น
ในระหว่างที่รับประทานอาหาร ภายใต้การที่จีนส่งสัญญาณให้สเตฟานี่พยายามมีส่วนร่วมในบทสนทนาของกิดเดียน แม้ว่าเธอจะรู้สึกเขินอาย
แม้ว่ากิดเดียนจะค่อนข้างไม่แยแสอยู่ตลอด เขาก็ไม่อาจทนทานกับความต้องการที่จะใกล้ชิดของสเตฟานี่ได้
เมื่อเขาจบบทสนทนา เธอก็จะเริ่มการสนทนาขึ้นมาใหม่อีก
ระหว่างนั้นจีนและคุณนายการ์เร็ตต์ก็เข้ามาช่วยด้วยเช่นกัน
ไม่เป็นไร กิดเดียน คุณที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไม่เข้าใจว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
ท่านผู้หญิงควินตัน ทำหน้าไม่พอใจอย่างมาก แต่นายท่านลีย์ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรเลย สุดท้ายแล้วเขาก็กลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ความสนใจกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังร็สึกว่าบรรยากาศที่เกิดขึ้นของพวกเด็ก ๆ วันนี้ ค่อนข้างแปลกไปสักหน่อย แต่ก็ไม่ได้คิดมากกับมันนัก
สำหรับท่านผู้หญิงกริฟฟิน เธอรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง
‘เด็กน้อยลีย์ ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้’
‘เขาเพียงแค่มีภรรยาที่สวยอยู่เคียงข้าง แต่เขาไม่สนใจเธอ แต่กลับไปสนใจผู้หญิงคนอื่นแทน’
‘สำหรับพวกการ์เร็ตต์ มารยาทของพวกเขาหายไปไหนหมด?’
‘พวกเขามาที่บ้านของคนอื่นเพื่อรับประทานอาหาร แต่กล้าที่จะแสดงความสนิทสนมกับคุณผู้ชายของบ้านต่อหน้าภรรยาของเขา พวกเขาได้รับการอบรมสั่งสอนหรือเปล่า?’
‘เฮ้อ เป็นความผิดของฉันเองที่มาหาหลานชายของฉันช้าเกินไป’
‘ถ้าฉันมาเร็วกว่านี้ มันเป็นไปได้ที่จะได้เจอเนลล์ก่อนหน้านี้ ด้วยวิธีนี้ เนลล์จะได้ไม่ต้องอดทนแบบนี้’
ท่านผู้หญิงกริฟฟินเป็นห่วงว่าเนลล์จะเป็นทุกข์
“นี่ เนลลี่ กินนี่สิ ปลาชนิดนี้ไม่เพียงแค่มีรสชาติอร่อยเท่านั้นนะ แต่มันยังทำให้คุณสวยขึ้นและบำรุงร่างกายด้วย”
เนลล์รีบตอบรับด้วยรอยยิ้ม “คุณย่ากริฟฟินใจดีเกินไปแล้ว หนูควรจะเป็นคนตักอาหารให้คุณ แต่ขอบคุณนะคะ”
“ไม่ต้องไปสนใจหรอก ฉันเคยเป็นเพื่อนสนิทของท่านผู้หญิงควินตันมานานหลายสิบปี และถือว่าสถานที่แห่งนี้เป็นบ้านของฉันมานาน ฉันจะมีความสุขตราบที่คุณไม่รู้สึกผิด”
“แน่นอนค่ะ ฉันจะไม่ทำ”
หลังจากพูดคุยกันอย่างสุภาพ เนลล์มองดูอีกครั้งและเห็นว่าสเตฟานี่พูดคุยบางอย่างกับกิดเดียน
ทั้งสองคนนั่งใกล้กันและร่างกายส่วนบนของสเตฟานี่เกือบจะเอียงเข้าไปหาเขา
เสื้อสเวตเตอร์คอวีของเธอเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่บอบบาง ในสายตาของคนนอก พวกเขาให้ความรู้สึกถึงคู่ที่เหมาะสมกัน
ราวกับรู้ถึงสายตาที่จ้องมองของเนลล์ สเตฟานี่ยิ้มให้เธอ “คุณเจนนิงส์ ฉันได้ยินมาว่าคุณชอบกิน เพรียงหัวหอม คืนนี้คุณควรจะกินเยอะ ๆ นะคะ”
จากนั้นเธอก็ตักเพรียงหัวหอมขึ้นจากจาน และวางลงในจานของเนลล์
เนลล์เลิกคิ้วด้วยสีหน้านิ่งเฉย
เธอไม่รู้ว่าสเตฟานี่เคยได้ยินมาจากที่ไหนว่าเธอชอบกินเพรียงหัวหอม เพราะเธอแพ้อาหารทะเลและไม่เคยกินมันเลย
ขณะที่เธอกำลังจะปฏิเสธ จีนผู้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอยิ้ม “เอาสิ กินเลย! ฉันได้ยินว่าเธอเติบโตในจินเฉิงไม่ใช่เหรอ? แม้ว่าสถานที่นั้นจะอยู่ไม่ไกลจากทะเล มันยังถือว่าเป็นเขตท้องถิ่น และคุณคงไม่เคยกินเพรียงทะเลที่คุณภาพดีเช่นนี้ วันนี้คุณต้องลองดู”
“ถูกต้องแล้ว สิ่งเหล่านี้สเตฟานี่เป็นคนนำมา! ลองดูสิ! ถ้าคุณชอบมัน ถ้าคุณชอบ จากนั้นคุณสามารถขอให้สเตฟานี่หามันมาให้คุณได้ทุกครั้งในอนาคต เธอมีหลายวิธีในการหามันมา”
มุมปากของเนลล์กระตุกเบา ๆ จู่ ๆ เธอก็ไม่อยากพูดคำพูดปฏิเสธออกไป
ดวงตาที่สวยงามของเธอชำเลืองมอง และเธอพูดขึ้นเบา ๆ “ตกลงค่ะ”
หลังจากนั้นเธอก็วางจานที่มีเพรียงทะเลลงข้าง ๆ และพูดขึ้น “ขอบคุณค่ะคุณการ์เร็ตต์ ฉันทานมันหลังจากที่มันเย็นลงแล้วนะคะ”
สเตฟานี่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอเพียงแค่กันไปพูดคุยกับกิดเดียน
แม้ว่าจะเป็นการ ‘พูดคุย’ แต่เธอก็เป็นผู้ดำเนินบนสนทนา เพราะกิดเดียนไม่ได้ตอบเธอนอกจากส่งเสียงตอบรับในลำคอเป็นครั้งราว
“เอ่อ คุณรู้หรือเปล่าว่าพี่ชายของฉันจะกลับมาวันนี้?”
ครั้งนี้ในที่สุดกิดเดียนก็มีปฏิกิริยาและมองไปที่เธอ “ผมรู้”
“เขาติดต่อคุณไปแล้วใช่ไหม? ดีแล้ว เพราะคุณสองคนสนิทกัน เขาต้องบอกคุณอย่างแน่นอนเมื่อเขากลับมา”
สเตฟานี่ครุ่นคิดเกี่ยวกับมันและพูดขึ้น “คืนนี้เขาจะได้เจอจินกับไซม่อน วิลเบิร์น เขาโทรมาบอกฉันก่อนที่ฉันจะมาที่นี่และบอกให้ฉันตามไปทีหลัง ทำไมพวกเราไม่ไปด้วยกันล่ะ?”
