ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 296 ผิดพลาด

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 296 ผิดพลาด

สาวใช้มองไปที่จีน จากนั้นก็มองไปที่เนลล์

เธอสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดระหว่างผู้หญิงสองคนนี้ แต่ไม่กล้าถามอะไร

เธอเพียงตอบอย่างเชื่อฟังว่า “ค่ะ” และเข้ามาช่วยจีน

จีนพลุ่งพล่านไปด้วยความโกรธ ขณะที่เธอมองไปที่ใบหน้าที่เฉยเมย และไม่แสดงออกอาการของเนลล์ คำพูดที่ตามหลังมา “ฉันจะเป็นคุณผู้หญิงที่ถูกต้องของลีย์” ยังคงวนอยู่ในใจของเธอ

ความต้องการของเธอที่ไม่สามารถควบคุมได้ จนอยากจะเข้าไปตะครุบเนลล์และฉีกเธอเป็นชิ้นเล็ก ๆ !

ถึงกระนั้นเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ ระงับความโกรธ และความไม่พอใจด้วยกำลังทั้งหมดที่มีอยู่

“ดี แกกล้ามากที่พูดกับฉันแบบนี้! เราจะได้เห็นดีกัน! เนลล์ เจนนิ่งส์ ฉันขอแนะนำแกเหมือนกัน เมียมันเปลี่ยนกันได้ตลอดเวลา แต่กับน้ามันเปลี่ยนไม่ได้!

“ฉันเฝ้าดูแลกิดเดียนมาตั้งแต่เขายังเด็ก ไม่ว่าเขาจะรักแกมากแค่ไหน ความรู้สึกที่เขามีต่อแกก็แค่ชั่วคราว รอก่อนเถอะ ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของแกก็จะจบลง! วันนั้นฉันจะเป็นคนไล่แกออกจากตระกูลลีย์เอง!”

หลังจากนั้นเธอก็จับมือของสาวใช้แล้วเดินออกไป

เนลล์พบว่าการหายใจคล่องขึ้น หลังจากจีนจากไป

เธอเงยหน้าขึ้นและสูดหายใจเข้าลึก ๆ รู้สึกเหมือนกับว่าความโกรธข้างในตัวเธอกำลังจะทะลักออกมาจากคอในอีกไม่กี่วินาที

เวลาผ่านไปสักพักก่อนที่เธอจะมีอาการเย็นลง

เธอหันกลับไปและเดินออกไปข้างนอก

กิดเดียนสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติกับเธอ เมื่อเธอเข้ามาในรถ เขาขมวดคิ้ว

เขาวางนิตยสารที่อ่านไว้ข้าง ๆ แล้วถามเธอว่า “ทำไม? เธอพูดอะไรกับคุณ?”

“ไม่มีอะไร”

ไม่ใช่ว่าเนลล์ไม่อยากบอกเขากับสิ่งที่จีนพูด แต่เธอคิดว่ามันไม่จำเป็นเลยไม่พูด

ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเธอก็เชื่อใจกิดเดียน การบอกสิ่งนี้ให้เขารู้ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเดิม

เธอหายใจเข้า และสั่งแมทธิว “ออกรถ!”

แมทธิวพยักหน้าสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

ในความเงียบนั้น กิดเดียนจ้องมองเธออย่างไม่กะพริบตา

เขามีสายตาที่ดี และมีไหวพริบในการสังเกต ดังนั้นเขาจึงสามารถบอกได้ว่าเธอกำลังซ่อนอารมณ์ของเธออยู่

สีหน้าบึ้งตึง และดวงตาสีแดงของหญิงสาวเผยให้เห็นอย่างโจ่งแจ้งว่าเธอรู้สึกไม่พอใจ

ไม่ต้องสงสัยเลย จีนจะต้องพูดอะไรที่ร้ายแรงกับเธอแน่ ๆ

กิดเดียนกลายเป็นคนเคร่งขรึม

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและพูดว่า “ผมจะโทรหาเธอเดี๋ยวนี้!”

เนลล์เลิกคิ้วและหยุดเขาทันที

“อย่า”

กิดเดียนขมวดคิ้ว

เนลล์หยุดชั่วคราว และสงบสติอารมณ์ก่อนจะพูดว่า “เธอไม่เคยชอบฉันเลย เธอคิดว่าฉันกำลังใช้ประเด็นนี้เพื่อแก้แค้นเธอ และไล่เธอออกจากตระกูลลีย์

นี่คือสิ่งที่เข้าใจผิดไป ถ้าคุณโทรหาเธอก็ไม่สำคัญว่าคุณจะพูดอะไร เธอจะคิดแค่ว่า ฉันบ่นเรื่องเธอกับคุณ และโกรธเคืองเธอ การทำแบบนี้นั้นจะทำให้เกิดความแตกแยกมากขึ้นและมันจะไม่แก้ปัญหาอะไร ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะโทรหาเธอ”

กิดเดียนพึมพำ “แต่คุณกำลังรู้สึกไม่ดี”

เนลล์ฝืนยิ้ม

“ไม่จริงหรอก คนที่ใส่ใจจะบอกว่าพวกเขาทำผิด แต่คนที่ไม่ใส่ใจจะไม่รู้สึกอะไรเลย”

ขณะที่เธอพูดเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง และจ้องมองไปที่ถนนที่เงียบสงัดในตอนกลางคืน

คำพูดของเธอทำให้หัวใจของกิดเดียนปวดร้าว เขาจับมือเธอและดึงเธอเข้าสู่ในอ้อมแขนของเขา

“เนลลี่ผมขอโทษ คุณรู้สึกไม่ดีเพราะผม”

เนลล์หัวเราะเบา ๆ

“คุณหมายถึงอะไร?”

“คุณไม่ต้องการให้ผมอยู่ในจุดที่แน่นหนาระหว่างคุณกับคุณน้า ดังนั้นคุณต้องทนกับเธอ แต่คุณคือภรรยาของผมเนลลี่ ถ้าคุณรู้สึกไม่ดีผมก็รู้สึกแย่เหมือนกัน ผมรู้ว่าคุณน้ามีอารมณ์เกรี้ยวกราด เมื่อก่อนก็ปกติดี แต่ถ้าเธอมีเรื่องโกรธเคืองกับคุณ จะให้ผมนั่งอยู่เฉย ๆ และไม่ทำอะไรเลยแบบนั้นได้ยังไง”

แน่นอนว่าจีนอายุมากกว่าของพวกเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเนลล์ต้องทนกับความเงียบ

เนลล์โอบรอบเอวของเขา เธอรู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของสามี และถอนหายใจ

“พูดตามตรงฉันสบายดี ไม่ต้องกังวลฉันแค่ไม่อยากให้เรื่องมันซับซ้อน นอกจากนี้ยังเป็นเพียงการทะเลาะด้วยคำพูด จะไม่มีใครกล้าเหยียดหยามฉันได้ ภรรยาของคุณไม่ใช่คนหูเบา และไม่มีใครสามารถรังแกเธอได้อย่างที่พวกเขาต้องการหรอกนะ”

กิดเดียนเห็นด้วยกับเธอ

เขาคลายการกอดออกและจูบที่หน้าผากของเธอ

“เนลลี่คุณเยี่ยมมาก”

พวกเขากลับไปที่ เฟิงเฉียว วิลล่า

วันรุ่งขึ้นจีนออกจากเมืองหลวงตามที่ท่านผู้หญิงจัดเตรียมไว้

กิดเดียนสั่งให้แมทธิวไปตรวจสอบห้องโถงที่วางเดิมพันด้วยหิน เขาค้นพบว่าผู้จัดงานมีความผูกพันกับครอบครัวเกรแฮม

สตีเวน พาลเมอร์ เป็นหมากที่เกรแฮมส่งมาเพื่อจัดการกับจีน

ในอดีตไม่เคยมีความบาดหมางกัน ระหว่างเกรแฮมและลีย์

อย่างไรก็ตามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาครอบครัว เกรแฮมมีความเข้มแข็งและมีอิทธิพลมากขึ้น ดังที่พวกเขากล่าวไว้ว่าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ เกรแฮมต้องการรักษาอำนาจและชื่อเสียงในประเทศ ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามกดขี่ลีย์ด้วยเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด

ตามปกติแล้วลีย์ก็คงจะไม่ยอม

ไม่กี่วันต่อมาตำรวจได้ปิดห้องโถงพนันหินทั้งหมดของสตีเวน เนื่องจากมีการฉ้อโกงและความเชื่อมั่นอื่น ๆ

สำหรับตอนนี้ปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว

ขณะเดียวกันเจเน็ต ที่กำลังจะคลอดลูก

แม้ว่าเนลล์จะบอกว่าเธอจะไม่ไปต่างประเทศ แต่เธอก็ยังคงเป็นห่วงเพื่อนของเธอ

นอกเหนือจากผู้ชายที่เนลล์ไม่คุ้นเคยแล้ว เจเน็ตยังไม่มีเพื่อนหรือญาติคนอื่นไปร่วมด้วย

โชคดีที่สิ่งต่าง ๆ กลับกลายเป็นดีเกินคาด การคลอดเป็นไปอย่างราบรื่น และเจเน็ตได้ให้กำเนิดทารกชายที่มีน้ำหนักเกือบสามกิโลครึ่ง

เจเน็ตตั้งชื่อเขาว่าซันนี่ และหวังว่าอนาคตของเขาจะสดใสเหมือนดวงอาทิตย์

ในฐานะแม่ทูนหัวเนลล์ดีใจมากเช่นกัน วันนั้นเธอให้เจเน็ตโทรวิดีโอคอลระหว่างเธอกับลูกน้อย

หัวใจของเธอละลาย เมื่อเห็นเจ้าตัวเล็ก ๆ น่ารักบนหน้าจอ

เจเน็ตหัวเราะ “ถ้าแกรักเด็กมากขนาดนี้ ทำไมแกไม่มีสักคนกับคุณชายลีย์ล่ะ?”

เนลล์หยุดนิ่งและครุ่นคิดจากนั้นเธอก็พูดว่า “ฉันไม่รีบ”

ก่อนอื่นเธอยุ่งอยู่กับการถ่ายทำ และกลัวว่าการมีลูกจะทำให้ตารางงานของเธอยุ่ง เธอจึงลังเลที่จะมีอะไรกับกิดเดียนในตอนนี้

อย่างที่สองคิอเธอมีลิซซี่ที่ต้องนึกถึงอยู่

ลิซซี่แตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ ตอนที่เธอโตมา เธอไม่มีแม่คอยอยู่เคียงข้าง หลังมานี้เธอจึงมักจะติดอยู่กับเนลล์เสมอ

เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ไม่มั่นใจของลิซซี่ และเธอยังต้องการความรักจากแม่

ดังนั้นเธอจึงกังวลว่า ถ้าเธอการตั้งครรภ์ในตอนนี้อาจส่งผลกระทบอย่างมากกับลิซซี่

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ เนลล์ก็ถอนหายใจออกมา

เธอยังสงสัยว่าทำไมคราวก่อนกิดเดียนถึงต้องใช้วิธีนั้นเพื่อรักษาเด็กคนนี้ไว้ เขามีความสัมพันธ์ลับ ๆ เหรอไง?

ถึงอย่างนั้น สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความคิดคิดไปอย่างส่งเดช และเธอก็ไม่ได้ถามคำถามนั้นกับเขา

เธอมองไปที่เจเน็ตและถามว่า “แกจะกลับมาเมื่อไหร่?”

ความจริงที่ว่าเจเน็ตให้กำเนิดลูกชายเป็นความลับ และสาธารณชนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

เธอไม่เคยวางแผนที่จะสละบทบาทในฐานะนักแสดงดังนั้นเธอจึงต้องกลับมาในสักวัน