ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 298 สอนพวกเราด้วย ผู้เชี่ยวชาญ!

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 298 สอนพวกเราด้วย ผู้เชี่ยวชาญ!

เนลล์และธาราไม่ได้สนิทกัน และไม่มีความโกรธเคืองต่อกัน แต่เธอก็ไม่ได้เกลียดธาราเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ธาราเป็นลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของสเตฟานี สเตฟานีสนใจกิดเดียนมาโดยตลอด แต่เนลล์ก็ยังชวนญาติของเธอไปทานอาหารค่ำ เธอจะไม่มีปัญหากับการทำแบบนี้ใช่ไหม?

ดูเหมือนว่าธารา เธอน่าจะเป็นคนที่รู้จักกาลเทศะ เธอจะไม่ตอบตกลงใช่ไหม ใช่แหละมั้ง?

ตาของธาราสดใสขึ้นอย่างนึกไม่ถึง และเธอก็ตอบตกลงในทันที

“ตกลง ฉันจะร่วมวงกับพวกคุณทุกคน”

เนลล์พูดไม่ออก

เธอเดินนำธาราเข้าไปในห้องส่วนตัวด้วยสีหน้าเคอะเขิน

ทุกคนเห็นเธอ ก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน

โชคดีที่ผู้เข้าร่วมงานบางคนอย่างโจเอล และไซมอนเป็นคนฉลาด ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาไม่ได้มีอคติกับสเตฟานี

แม้ว่านามสกุลของธารา แต่เธอและสเตฟานีก็เป็นลูกพี่ลูกน้องที่ห่างไกลกัน

พ่อของธาราเป็นเพียงส่วนที่ขยายออกไปของครอบครัวการ์เร็ตต์ ถึงแม้ว่าเขาจะอาศัยอยู่ในเมืองหลวง แต่เขาก็เป็นก็แค่จัดการธุรกิจขนาดเล็กและไม่มีอะไรเทียบได้กับสายตรงของตระกูลการ์เร็ต

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ธาราไม่อยู่ในลำดับของการแย่งชิงอำนาจครอบครัวไม่เหมือนกับสเตฟานี

ไม่มีใครต่อต้านเธอ นอกจากนี้เธอยังเป็นมิตรและมีเสน่ห์ ใครที่ได้รู้จักเธอ ต่างก็รู้ว่าเธอค่อนข้างน่ารักเช่นกัน ด้วยเหตุนี้เธอจึงเข้ากับผู้เข้าร่วมงานได้เป็นอย่างดี

โอเวน แจ็คแมน เป็นคนสุดท้ายที่มาถึง มีบางอย่างเกิดขึ้นที่โรงพยาบาลและเขาต้องเข้ารับการรักษานั้น อาชีพของเขานั้นสุดยอดมาก ดังนั้นคนอื่น ๆ จึงไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่

เมื่อเขามาถึง เนลล์สั่งบริกรเพื่อเพิ่มจานอาหาร โอเวนสวมเสื้อโค้ทสีกาแฟตัวใหญ่และมีผ้าพันคอรอบคอ เขาให้ความรู้สึกที่นุ่มนวล และดูเฉลียวฉลาด

ธารากำลังย่างเนื้อ เครื่องเคียงของหม้อไฟนั้นเหมาะกับรสนิยมของเธอ เธอจึงยุ่งอยู่กับการตักอาหาร

อย่างไรก็ตาม เขาเข้ามาในขณะที่เธอกำลังยัดชิ้นเนื้อเข้าปากของเธอ ดวงตาของเธอเบิกกว้างไปด้วยความตกใจและใบหน้าของเธอแดงก่ำ เนื้อหลุดเข้าไปในลำคอของเธอและติดอยู่ในนั้น ทำให้ธาราสำลักและไอเสียงดัง

โอเวนประหลาดใจเมื่อเห็นธาราและถามว่า “ธารา คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ธาราดื่มน้ำเต็มปาก และกลืนเนื้อชิ้นนั้นเข้าไปในที่สุด เธอคิดว่าก่อนหน้านี้เธอคงดูน่าเกลียด และน่าอายขนาดไหน เขาเห็นเธอได้ยังไง

หลังจากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบ และทักทายเขาด้วยรอยยิ้มเขินอาย

“สวัสดีตอนเย็นค่ะ รุ่นพี่”

ทุกคนประหลาดใจ

“อะไรรุ่นพี่? รู้จักกันเหรอ?”

โอเวนอธิบายอย่างเร่งรีบว่า “อ๋อ ก็ไม่มีอะไรหรอก คุณคงไม่ทราบว่าผมได้ตั้งศูนย์วิจัยทางการแพทย์ของตัวเองขึ้นมา? ก่อนหน้านี้เธอมาสัมภาษณ์งานและตอนนี้เป็นผู้ช่วยของผม”

ผู้เข้าร่วมงานได้รู้อย่างประหลาดใจ

พวกเขารู้ว่าธาราเป็นนักศึกษาแพทย์ แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าเธอจะได้ทำงานกับโอเวน

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงรู้สึกเป็นญาติกับธารามากขึ้น

บริกรมาจัดที่นั่งให้โอเวน ทุกอย่างกลับสู่สภาวะปกติ และทุกคนก็รับประทานอาหาร เล่าเรื่องตลก อย่างไรก็ตามใบหน้าของธารายังคงแดงด้วยความลำบากใจ เธอก้มหน้าลงและกินโดยไม่พูดอะไรสักคำ

หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเสร็จ โจเอลก็ตื้อเพื่อนของเขาให้เล่นเกมกับเขา

เขาเป็นนักเล่นเกมตัวยง ในขณะที่คนที่เหลือไม่มีอะไรจะทำพวกเขาจึงยอมทำตามความปรารถนาของเขา

คนกลุ่มนี้นั่งเป็นวงกลมบนโซฟา และเตรียมโทรศัพท์ของพวกเขาให้พร้อม

เลียมไม่ได้เล่นเกมนั้น เขาจึงไม่ได้เข้าร่วมวงกับพวกเขา แต่เจเน็ตเล่น

ดังนั้น เจเน็ต, เนลล์, ลูซี่, โจเอล และโอเวน จึงรวมตัวกันเป็นทีม

กิดเดียนนั่งข้างเนลล์ และกลายเป็นที่ปรึกษาของเธอ

เนลล์กังวลว่าเกมจะดำเนินต่อไปจนถึงดึก และทำให้เสียระบบการนอนของเด็ก เธอจึงมอบหมายให้แมทธิวพาลิซซี่กลับบ้าน

เนลล์รับบทเป็นนักรบอันดับต้น ๆ ในขณะที่ลูซี่เลือกเป็นนักฆ่า

เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้นลูซี่พูดว่า “โจเอลซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ เราจะซุ่มโจมตีพวกเขา

พวกเขาจะขโมยบัพบลูของเราแน่นอน ดังนั้นอย่าให้โอกาสพวกเขา”

แน่นอนว่าโจเอลเห็นด้วยกับแผนของเธอ

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาไปถึงพุ่มไม้เขาสังเกตเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ และลดการป้องกันของเขาลง ทันใดนั้นนักฆ่าก็เข้าโจมตีเขา

มันสายเกินไปที่โจเอลจะซ่อนตัว ในไม่ช้าเขาก็ถูกฆ่า และเขาที่เล่นเป็นนักเวทย์ก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด

เขาตกใจ และตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น จึงร้องอุทานว่า “บ้าเอ้ย! ไอ้นั่นมันซุ่มโจมตีผม! ผมทำพลาดอย่างโง่ ๆ เลย!”

ลูซี่เหลือบมองเขาและกลอกตา

ไร้สาระ! คุณไม่ควรซุ่มโจมตีอีกฝ่ายหรือไง? นอกจากนี้เธอสังเกตเห็นคน ๆ นั้น แต่เขาไม่เห็นและเขาก็เดินหน้าต่อไป เขายื่นศีรษะให้ศัตรูโดยไม่ต้องลงมือทำอะไรเลย!

เธอส่ายหัวอย่างสิ้นหวังและพึมพำ “อย่าเพิ่งรีบร้อน”

โจเอลไม่พอใจ เมื่อเขาเกิดใหม่เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและประกาศว่า “ได้ยินนี่ อย่าดูถูกความสามารถของผม ผมเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่นเกม!”

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาพูดจบเสียงร้องแห่งความเจ็บปวดก็เล็ดลอดออกมาจากผู้เล่นในเกม

นักเวทย์โจเอลถูกฆ่าอีกครั้ง

ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ขณะที่เขาจ้องไปที่หน้าจอของเขา ในวินาทีถัดไป…

“ฆ่าครั้งที่สอง!”

ผู้เล่นของเนลล์ปรากฏตัวขึ้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าและเปิดตัวการฆ่าสองครั้งอย่างรวดเร็ว

โจเอลตัวแข็งจากนั้นเขาก็ประจบให้เนลล์ขึ้น “บ้าเอ้ย! มันยอดเยี่ยมและแปลกมาก!”

เนลล์โค้งริมฝีปากและยิ้มอย่างอ่อนล้า “โอ้ ไม่มีอะไรเลยนะ”

เจเน็ตหัวเราะเบา ๆ “คุณสเมิร์ฟ คุณเป็นคนขี้แพ้ถ้าคุณไม่สอนกลเม็ดของคุณให้เรา”

ในขณะเดียวกัน นักธนู ที่เธอเล่น และซัพพอร์ตที่รับบทโดยโอเวน ได้ลืมเลนล่าง และมาที่เลนกลางเพื่อช่วยเนลล์

ในขณะที่เธอไปฟาร์มป่าของฝ่ายตรงข้าม เธออธิบายกับโจเอลว่า “ขอบอกเลยว่าเธอเป็นผู้เล่นคนเดียวในหมู่พวกเราที่มีดาวยี่สิบดวง เธอเป็นมืออาชีพ!”

เมื่อเธอพูดจบเธอก็ได้ยินโอเวนพูดว่า “ระวัง”

ร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ เพื่อปกป้องเจเน็ต โอเวนได้เสียสละตัวเอง เมื่อทุกคนรู้ตัว ตัวละครของโอเวนก็ตายไปแล้ว

เจเน็ตอึ้งและรู้สึกแย่นิดหน่อย

“ขอโทษด้วยนะหมอแจ็คแมน ฉันพูดไปเรื่อยเปื่อย เลยไม่ได้ระวังอะไรเลย”

โอเวนตอบอย่างใจเย็น “ไม่เป็นไร”

รอบนั้นจบลงอย่างรวดเร็ว ในฐานะสเมิร์ฟเนลล์ได้ควบคุมศัตรูคนอื่น ๆ

หลังจากนั้นเธอก็หันไปหากิดเดียน “คุณอยากเล่นไหม? มันสนุกมากนะ”

กิดเดียนส่ายหัว “ผมจะดู”

โจเอลรบกวนเขา “เอ๊ะ มันไม่สนุกเลยที่จะนั่งดูเฉย ๆ มาเล่นกับพวกเรา! เราสามารถสร้างห้องได้ จะสามต่อสี่หรือสามต่อสามดีล่ะ?”

เนลล์เงยหน้าขึ้นและอุทาน “เจ๋ง! จัดมา!”

โจเอลหัวเราะ “ผมจะถามตาแก่เลียมว่าเขาอยากมาเล่นกับเราไหม?!”

จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปข้างนอก

ในขณะเดียวกันเลียมอยู่ที่ระเบียง และคุยโทรศัพท์กับใครบางคน

เมื่อโจเอลมาถึงเลียมก็วางสาย และประหลาดใจที่เห็นเขา