ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 299 พ่อของลูก
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 299 พ่อของลูก
เลียมวางมาดแล้วถามกลับว่า“ มีอะไรเหรอ?”
โจเอลยิ้มขณะเดินเข้ามาหาเขา “แกคุยกับใคร? แล้วทำไมแกต้องคุยข้างนอกด้วย?”
ในทางกลับกันเลียมจ้องเข้าไปในดวงตาของโจเอลโดยไม่พูดอะไรสักคำ การจ้องมองของเขาลึกมาก และลึกลับราวกับจะตกเหว
โจเอลไม่กลัวเขา จึงไม่กลัวการจ้องมองที่คุกคามของเลียม
เขาขยับเข้ามาใกล้และแอบดู “เมื่อกี้ฉันได้ยินคำสองสามคำเกี่ยวกับผู้หญิง เฮอะ เพื่อนอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ความจริงที่ว่าแกรู้จักคุณแฮนค็อก ทำไม? เปลวไฟเก่าเหรอ?”
การจ้องมองของเลียมดุดันขึ้น
โจเอลส่ายหัว และดิ้นอีกครั้ง
“ดี ไม่เป็นไรถ้าแกไม่บอกฉัน แต่ในฐานะเพื่นฉันขอเตือนแก คุณแฮนค็อกเพิ่งให้คลอดลูกของเธอกับผู้ชายคนหนึ่ง ระวัง กรณีนี้แกอาจจะโดนผู้หญิงนอกใจ”
ริมฝีปากของเลียมกระตุกอย่างไม่คาดคิด
ดวงตาของเขาดูเหมือนจะแสดงความเย้ยหยันและเหยียดหยาม
“ฉันรู้”
“ฮะ?”
“ฉันบอกว่าฉันรู้”
โจเอลตาเบิกกว้างมองเขาราวกับเห็นผี
“แล้วแกยังชอบเธออยู่ไหม?”
เลียมขมวดคิ้ว
“ใครบอกว่าฉันชอบเธอ”
โจเอลหัวเราะอย่างเย็นชา
“ฮึ่ม! อย่านึกว่าฉันไม่เห็น ตอนที่เราทานอาหารกัน แกก็ยังคงมองเธอและไม่มองไปที่อื่นเลย แกคิดว่าพวกเราที่เหลือตาบอดหรือไง”
เลียมกำลังสูญเสียคำพูด
เขายังคงเงียบ
ก่อนที่โจเอลจะเพิ่มคำแนะนำสองสามคำเลียมก็พูดขึ้นอย่างกะทันหันว่า “ใช่ฉันมองเธอ แต่ไม่ใช่เพราะฉันชอบเธอ”
โจเอลรู้สึกประหลาดใจ “แล้วทำไม?”
“เพราะฉันเป็นพ่อของลูกเธอ”
โจเอลพูดไม่ออก
คำตอบที่สั้น และเรียบง่ายของเลียมเป็นเหมือนกระสุนปืนใหญ่สำหรับโจเอล
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็รู้สึกตัว และเข้าใจอะไรบางอย่าง
เขาเงยหน้าขึ้นมองชายตรงข้ามด้วยความไม่เชื่อ ตรงกันข้ามเลียมมีสีหน้าสงบราวกับว่าเขาไม่ได้พูดคำเหล่านั้น
สิ่งที่น่ากลัวกว่าคือ เลียมดูเหมือนจะมองว่าโจเอลเป็นศัตรู
โจเอลปิดปากทันทีและแสดงออกว่า “ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น ฉันไม่ได้ยินอะไร อย่าทำให้ฉันตกใจ”
เขาหยุดชั่วคราวแล้วพูดว่า “เอ่อ…เนลล์และพวกผู้หญิงต้องการเริ่มสร้างห้อง และมีการแข่งขันกัน แกต้องการเข้าร่วมกับเราหรือเปล่า?
เลียมไม่ได้เล่นเกมและไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร เขาถามว่า “แข่งขันอะไร”
“อ่อ มันเป็นเกมที่ได้รับความนิยมมากในตอนนี้ หากแกต้องการเข้าร่วมกับเรา เราจะช่วยแกเอง”
เลียมพิจารณาและตกลงในครั้งนี้
“เอาล่ะ ฉันเข้าด้วย”
ดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งหน้ากลับไปที่ห้อง
เลียมดาวน์โหลดเกม เพื่อรวบรวมผู้คนให้เพียงพอธารา และกิดเดียน ก็ถูกดึงเข้ามาในเกมด้วยเช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็เริ่มก่อตั้งทีม
เนื่องจากเลียมและธารายังใหม่สำหรับการเล่นเกม พวกเขาจึงถูกแบ่งออกไปทีมต่าง ๆ เพื่อความยุติธรรม
ในที่สุด กิดเดียน, เนลล์, โอเว่น, เจเน็ต และธารา ก็รวมตัวกันเป็นทีม
อีกทีมประกอบด้วย เลียม, ลูซี่, ไซมอน และโจเอล
เมื่อพวกเขาพร้อมแล้วรอบแรกก็เริ่มขึ้น
ตอนนั้นโจเอลก็ถูกเจเน็ตฆ่า
เจเน็ตฆ่าและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง โจเอลรู้สึกรำคาญ แต่ด้วยความภาคภูมิใจเขาเพียงแค่กรน “ไม่เป็นไร ผมเป็นสุภาพบุรุษมาตลอด ผมจะปล่อยให้ผู้หญิงชนะ”
เนลล์ปิดปากของเธอ และคำรามด้วยเสียงหัวเราะ
โจเอลรอที่จะเกิดใหม่ จากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณรอสักครู่คุณแฮนค็อก ผมจะแก้แค้น”
น่าเสียดายที่ทันทีที่เขาพูดจบ นักฆ่าที่รับบทโดยกิดเดียน ก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ และทำให้เขาล้มลงอีกครั้ง
โจเอลตกใจมาก เขาเดือดไปด้วยความโกรธ
เจเน็ต และธาราหัวเราะคิกคัก ในขณะที่เขานั่งอยู่ที่นั่นและจ้องมองไปที่ผู้เล่นที่ตายแล้วของเขาในความเงียบ
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ขมวดคิ้วเขย่าโทรศัพท์และพึมพำ “หือ? ทำไมถึงไม่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต พี่สะใภ้ทำไมเน็ตที่นี่ถึงแย่ขนาดนี้? การเชื่อมต่อของผมหายไป เฮ้อ พี่รอง พี่ไม่ได้ฆ่าผมใช่ไหม? ผมไม่มีการเชื่อมต่อ พี่ไม่สามารถใช้ประโยชน์จากผมแบบนั้นได้นะ”
ตอนนี้เนลล์ไม่สามารถกลั้นได้ “หุบปาก!”
โจเอลอารมณ์เสียและบ่น “ พี่สะใภ้ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ อินเทอร์เน็ตไม่ดีอะ”
หัวเราะเบา ๆ ก็หนีลูซี่ด้วย “นี่คุณดราม่าควีน! เพียงแค่ยอมรับว่าคุณเล่นไม่ดีแทนที่จะโทษการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต ไม่เต็มใจที่จะรับโทษหรือไง”
โจเอลยิ้มอย่างเขินอายอย่างไม่ปิดบัง
จากนั้นเขาก็บ่นอู้อี้ “การเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตไม่ดีอะ หลายปีก่อนผมเป็นผู้เล่นระดับแนวหน้าของเซิร์ฟเวอร์ของระดับประเทศเลยนะ”
หลังจากนั้นผู้เล่นของเขาก็ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด และเสียชีวิตอีกครั้ง
คราวนี้เขาพ่ายแพ้ให้กับธาราซึ่งเล่นเป็นฝ่ายสนับสนุน
ตอนนี้เขาหมดข้อแก้ตัวแล้ว ดังนั้นเขาจึงจับจ้องที่หน้าจอของเขาที่ตายไปแล้ว
ธารารู้สึกงงงวยและอึดอัดใจ เธอเหลือบมองเขาและพูดว่า “ขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าคุณ”
โจเอลพูดไม่ออก
‘คุณจะฆ่าผมยังไง ถ้าคุณไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้น!’
มันทำให้หัวใจของเขาแตกสลาย
ในวินาทีถัดมาเนลล์พุ่งออกจากพุ่มไม้ และพยายามเข้าโจมตีไซมอน อย่างไรก็ตามเขาเร็วเกินไป เลียมที่ต้องการปกป้องไซมอนถูกฆ่าแทน
เนลล์ยิ้ม “ ขอโทษนะสุดหล่อ”
เลียมเหน็บแนม “ไม่เป็นไร จากการปรากฏตัวของใครบางคนเราจะไม่มีวันชนะ”
นี่เป็นการโจมตีโจเอลโดยตรง และเขาเกือบตายจะพอดี
เขาคราง “เอ๊ะทำไมต้องพูดแบบนั้นล่ะ? ทำไมแกถึงมาเล่นงานกับฉันล่ะ?”
เลียมไม่สนใจเขามองไปด้านข้างและพึมพำ “ทำไมแกถึงเล่นไม่ดีล่ะ? จะมีใครอีกล่ะที่อยากรุมเล่นงาน นอกจากแก”
“เฮอะ! แกหยาบคายมาก ดูเหมือนว่าฉันต้องพิสูจน์ตัวเองให้พวกคุณทุกคนรู้ก่อนว่าฉันมีพลังมากแค่ไหน?”
กิดเดียนซึ่งรับบทเป็นนักฆ่าแสดงความคิดเห็นว่า “อืมก็ดี ถ้านายแพ้ นายจะวิ่งข้างนอกสามรอบ…ไหม?”
เนลล์หัวเราะเยาะ “ฉันเห็นด้วย”
ในขณะเดียวกันลูซี่ก็ร้องเสียงแหลม“ อ๊ะ !!! ช่วยฉันด้วย!”
มันสายเกินไปแล้ว ผู้เล่นของเธอถูกฆ่าโดยกิดเดียน
เธอถอนหายใจและส่ายหัว
ต่อจากนั้นผู้เล่นของเธอถูกสังหารโดย กิดเดียน หรือ เนลล์ นักรบเนลล์ ยังสังหารผู้เล่นของ ลูซี่ ถึงสองครั้ง
ลูซี่หงุดหงิดมากจนกัดฟัน “เอาล่ะ คุณกำลังทำให้ฉันต้องใช้ท่าไม้ตาย!”
โอเวนหัวเราะ “คุณแคทซ์มันเป็นแค่เกมอย่าจริงจังขนาดนั้น”
แม้จะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่เคยหยุดยั้งการเล่นเกม ในไม่ช้า เขาก็ไปถึงคริสตัลของทีมตรงข้าม
