ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 319 ขอเธอแต่งงาน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 319 ขอเธอแต่งงาน
ในขณะนั้นโอเว่นนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารด้วยหัวใจที่ยุ่งเหยิง
เขาคิดกับตัวเองว่า ‘เมื่อคืนฉันช่วยเธอไว้ ความประทับใจของเธอที่มีต่อฉัน ในใจเธอจะเปลี่ยนไปไหม?
‘ฉันสงสัยว่าจะเธอชอบเสื้อผ้าที่ซื้อให้เธอเมื่อคืนหรือเปล่า? ฉันรู้ขนาดของเธอ แต่บางทีเธออาจคิดว่ามันไม่เหมาะกับเธอ… ‘
ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่จู่ ๆ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นและเขาก็มองขึ้นไปเห็นธาราลงมาจากชั้นบน
วินาทีต่อมาดวงตาของเขาสว่างขึ้น เสื้อสเวตเตอร์สีชมพูทำให้ใบหน้าของเธอกระจ่างใสยิ่งขึ้นทำให้เธอดูสดชื่นและสะอาด
กางเกงทรงดินสอสีดำเรียงรายไปตามขาตรงและยาวของเธอ ทำให้เธอมีออร่าที่บางเบาและอ่อนโยน
โอเวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นเธอ
ธาราเห็นโอเวนจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ และเริ่มวิตกเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรผิดปกติกับฉันหรือเปล่า?
โอเวนกลับมามีสติสัมปชัญญะ เขาดูเขินอายเล็กน้อยและไออย่างเชื่องช้า “ไม่ คุณดูดีมาก”
ท่าทางลุกลี้ลุกลนของชายคนนั้นทำให้หัวใจของธาราสั่นสะท้าน เธอรู้สึกบางอย่างคลุมเครือ แต่พบว่ามันเป็นไปไม่ได้
โอเวนหันไปมองและพูดว่า “มากินข้าวกัน”
ธาราพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ
อาหารเช้าเรียบง่ายมากมีโจ๊กอาหารสองสามอย่าง แซนวิชและนมหนึ่งแก้ว จะเห็นได้ว่าวิถีชีวิตของโอเวนนั้นมีสุขภาพดีและเรียบง่าย
ดูเหมือนว่าโอเวนจะสังเกตการมองของที่จัดอย่างเรียบง่ายและเล็กน้อยจึงพูดอย่างรวดเร็วว่า“ นี่คือวิลล่าส่วนตัวของผม ปกติผมไม่ได้มาบ่อยนักจึงไม่มีใครอยู่ทำอาหารไว้ให้ ผมเพิ่งทำพวกนี้เมื่อตอนเช้า อย่าดูถูกว่ามันเรียบง่าย”
ธารารีบยิ้มและส่ายหัว “ไม่แน่นอน เป็นเรื่องดี ที่มันเรียบง่ายดี”
โอเวนรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินเรื่องนี้และพยักหน้า
โต๊ะถูกปิดล้อมด้วยความเงียบชั่วครู่ก่อนที่เขาจะพูดอีกครั้ง “เกี่ยวกับไอ้ขยะ ทอม เกรแฮม นั้น คุณต้องการทำอะไรกับเขาไหม?”
ธาราตกตะลึงเล็กน้อยและสีหน้าของเธอก็จมลง
เธอก้มศีรษะลงและหยิบขนมปังสองชิ้นก่อนที่จะพูดว่า “ลืมมันเถอะ”
“ลืมมันเหรอ?”
โอเวนตกใจมาก
ธาราถอนหายใจอีกครั้ง
“เขามาจากตระกูลเกรแฮม และตระกูลเกรแฮมต้องการเชื่อมกับครอบครัวการเร็ตต์ ผ่านการแต่งงาน ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้”
จากนั้นเธอก็ยิ้มอีกครั้ง
“ครอบครัวของเราไม่ต่างอะไรกับอากาศในสายตาของตระกูลการ์เร็ตต์ ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงเลือกฉัน ไม่ว่าในกรณีใดฉันก็จะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ส่วนทอม เกรแฮม…
“ตอนนี้เขาถูกส่งมอบให้กับตำรวจแล้วก็แค่ปล่อยให้ตำรวจจัดการ! ถ้าเกรแฮมต้องการปกป้องเขาก็ไม่มีประโยชน์ถึงแม้ว่าฉันจะกัดเขาไม่ปล่อย
การแสดงออกของโอเวนมืดลงเมื่อดวงตาของเขากระพริบ
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไรและเพียงแค่พยักหน้า
“เอาล่ะ ถ้าคุณยืนยันแบบนั้น”
หลังอาหารเช้าโอเวนขับรถพาธารามาส่งที่บ้าน
ทั้งสองไม่ได้พูดระหว่างการเดินทาง ธาราไม่รู้ว่ามันเป็นจินตนาการของเธอหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าวันนี้โอเวนแปลกไปเล็กน้อย
เขาจะขมวดคิ้วและกำหมัดเป็นครั้งคราวราวกับว่ากำลังดิ้นรนและลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่าง
ธารารู้สึกสับสนและในที่สุดก็อดกลั้นไม่ได้ที่จะถามว่า “รุ่นพี่ คุณมีอะไรจะพูดกับฉันไหม?”
โอเวนรู้สึกเขินเล็กน้อยที่ความคิดของเขาถูกมองผ่าน แต่เขาก็ยังพยักหน้า
เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดเสียงเบา “อย่ากังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ไอ้สารเลวนั้นจะไม่มีโอกาสกลั่นแกล้งคุณอีกแล้ว”
ธารายิ้ม “ฉันรู้ว่า หลังจากเหตุการณ์นี้ชีวิตแต่งงานของฉันกับเขาก็พังพินาศตามปกติ การ์เร็ตต์จะไม่บังคับให้ฉันแต่งงานกับเขา และเกรแฮมจะจัดการให้เขาอีกครั้ง เขาจะไม่มีเวลามากวนฉันอีกต่อไป”
โอเวนพยักหน้าและพูดหลังจากหยุดไปว่า “พยายามอย่าไปเที่ยวบาร์กับคนแบบนั้นอีกในอนาคต มันอันตรายสำหรับผู้หญิงอย่างคุณ”
เขาไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ถ้าเขาไม่ได้เจอเธอที่ลานจอดรถในตอนนั้น
ธาราก้มหน้าลงมองคำพูดของเขาอย่างเงียบ ๆ
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็ยิ้ม “ฉันรู้ ขอบคุณ”
โอเวนสะดุ้ง
เขายิ้มอย่างขอโทษ “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผม และคุณก็ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมในอนาคตด้วยเช่นกัน”
คำพูดเหล่านั้นทำให้หัวใจของธาราสั่นสะเทือน
มันเหมือนกับว่ามีบางอย่างกำลังดึงสายใจของเธอออกเบา ๆ ทำให้ชีพจรของเธอเร็วขึ้น
ไม่นานนักเธอก็ได้ยินคนข้างๆเธอพูดว่า “พูดตามตรงเมื่อสองสามวันก่อนผมอยากจะบอกอะไรกับคุณ แต่ผมกลัวว่าคุณจะยังโกรธอยู่และไม่เต็มใจที่จะฟังผม ผมจึงตัดสินใจที่จะรอจนกว่าคุณจะหายโกรธ ก่อนที่ผมจะบอกคุณ”
ธารารู้สึกเหมือนว่าหัวใจของเธอกำลังจะกระโจนออกจากลำคอ
เธอดึงมุมริมฝีปากแรง ๆ แล้วถามว่า “มันคืออะไร? บอกมา!”
โอเวนหายใจเข้าลึก ๆ ราวกับว่าในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้เขาพูดว่า “ธาราทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนั้นมันเป็นความผิดของผม ตอนที่ผมไปเยี่ยมคุณตอนนั้นไม่ใช่แค่ขอโทษคุณ ผมต้องการที่จะ…”
คำพูดติดอ่างของเขาทำให้ธาราหัวใจเต้นแรงเหมือนฟ้าร้อง “คุณอยากจะ…?”
“ผมอยากจะบอกคุณว่า ถ้าคุณไม่รังเกียจทำไมคุณไม่ลองยอมรับผมและให้ผมรับผิดชอบคุณ คุณสามารถมั่นใจได้ว่าผมจะดีกับคุณและจะไม่ปล่อยให้คุณถูกรังแกอีก อะไรที่เกิดขึ้นเมื่อคืน…ตราบเท่าที่คุณต้องการผมจะทำให้มันเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย คุณคิดอย่างไร?”
เมื่อเขาพูดจบเขาก็ถอนหายใจราวกับว่าในที่สุดเขาก็หลุดพ้นจากความลับที่ฝังอยู่ในใจมานาน
ธาราสั่นอย่างรุนแรงและมองเขาด้วยความไม่เชื่อ
อย่างไรก็ตามดวงตาของชายคนนั้นดูจริงจัง ดูเหมือนว่าเขากำลังล้อเล่น
เธอเปิดปากและพูดได้เพียงไม่นาน “คุณหมายถึงอะไร…การรับผิดชอบ?”
โอเวนพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณจะแต่งงานกับผมไหม? ถ้าคุณตอบตกลง ผมจะบอกกับพ่อแม่ทันที เมื่อเราได้ฤกษ์งามยามดี ผมจะไปหาคุณลุงและคุณป้าเพื่อสู่ขอคุณอย่างเป็นทางการ”
คำพูดของเขาทำให้ธาราตกใจอย่างสิ้นเชิงและทำให้เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยในเวลาเดียวกัน
ตะ แต่งงาน?
สวรรค์ เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน
เธอทำเหมือนเขา หลังจากนั้นเกิดขึ้นและเธอตำหนิเขาเธอก็ค่อย ๆ ตระหนักถึงเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามเธอไม่เคยคิดเรื่องการแต่งงานเร็วขนาดนี้
ธาราอดไม่ได้ที่จะก้มหัวลง เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “คุณแค่ต้องการรับผิดชอบต่อฉันใช่ไหม?”
หัวใจของโอเวนเริ่มตึงตัวและวิตกกังวลในขณะนี้ เมื่อได้ยินเธอถามเขาก็โพล่งตอบ “แน่นอน ตั้งแต่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นผมจะปล่อยให้ผู้หญิงอย่างคุณเผชิญหน้าอยู่คนเดียวไม่ได้”
ธาราตะลึงกับคำพูดของเขา จากนั้นรอยยิ้มในดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป
อย่างนั้น…แค่นั้นเอง!
เธอเคยคิด …
