ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 323 ตกเป็นเป้าสายตา
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 323 ตกเป็นเป้าสายตา
ปัจจุบันผู้คนจำนวนมากรู้เนลล์ และเซลีนเนื่องจากพวกเขาอยู่ในสถานะคนมีชื่อเสียงและปัญหารอบตัวเซลีนแพร่กระจายไปทั่วอินเตอร์เน็ต
ทุกคนแปลกใจที่พบว่าคนที่ตระกูลการ์เร็ตต์ตามหาคือ เซลีน เจนนิงส์
แต่ถึงอย่างไร พวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะถามด้วยความเคารพในเจ้าภาพ และเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว
ในปัจจุบัน คำพูดของเนลล์ทำให้ผู้คนประสานสายตาและรัดเข็มขัดเพื่อนั่งรถ
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ไม่เคยท่องอินเตอร์เน็ตและไม่ค่อยมีส่วนร่วมกับหลาน ๆ รุ่นใหม่ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกพูดถึงในโลกออนไลน์
เขาไม่เข้าใจกับบทสนทนาของพวกเขา
“คุณผู้หญิงของกิดเดียน คุณรู้จักเซลีนของพวกเราหรือ?”
เนลล์หันมายิ้มให้กับชายชรา เธอพยักหน้ารับ
“ค่ะ หนูไม่เพียงแค่รู้จักเธอค่ะ เรารู้จักกันมานาน”
ชายชราตกอยู่ในความงงงวย
ทว่า มันไม่ได้อยู่ในเวลาที่เหมาะสมหรือสถานที่ที่จะพูด โจเซฟขมวดคิ้วและแอบสะกิดแฮเรียตเตือนให้ทำให้บรรยายกาศคลี่คลายลง
“ฮิอิ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว ย้ายไปที่ห้องอาหารกันเถอะ คุณพ่อคะ วันนี้พ่อครัวทำปลาคอดนึ่งของโปรดของคุณ พ่อ คงจะดีถ้าพ่อรับประทานได้มากขึ้นในภายหลัง”
ชายชราตำหนิ “วันนี้เป็นวันที่เซลีนกลับมา เธอให้ความสำคัญกับฉันได้อย่างไรในเมื่อเรามีแขกเรื่อมากมายอยู่รอบ ๆ ? เธอควรจะใส่ใจพวกเขาเช่นกัน”
แฮเรียตตอบ “ค่ะ ค่ะ ค่ะ ฉันจะใส่ใจทุกคน แต่คุณพ่อก็ยังคงสำคัญที่สุด คุณพ่อคือดวงดาวนำโชคของพวกเราทั้งหมด!”
ขณะที่กำลังพูดคุย เธอกวักมือเรียกพี่น้อง – โจเซฟและจิมให้มาช่วยชายชราขึ้นรถเข็นวีลแชร์
ชายชรานั่งอยู่บนรถวีลแชร์ในช่วงสองปีที่ผ่านมา และนาน ๆ ครั้งถึงจะลุกขึ้นยืนเพราะเขามีอายุมากแล้ว ทั้งสุขภาพไม่ดี และขาของเขาก็มีปัญหา
เขาจ้องไปที่แฮเรียตด้วยความไม่พอใจ “เธอรู้ว่าจะทำอย่างไรให้ฉันพอใจแน่ ๆ ทำไมถึงให้ความสนใจกับชายแก่ที่น่าสงสารอย่างฉันล่ะ?”
แฮเรียตพูดแทรกขึ้นมาด้วยความประหลาดใจและยิ้ม “พ่อเป็นชายชราที่น่าเคารพนับถือ และกลับมามีความสุขมาก ชายชราผู้น่าสงสารที่พ่อพูดถึงคืออะไร? ดูสิคะ พ่อยังหนุ่มที่และเป็นคนดี นั่นเป็นสิ่งที่พ่อมี ฉันไม่ได้พยายามประจบประแจงคุณแต่แม้แต่ หนุ่มฮอตหล่อล่ำ ข้างนอกนั่นก็ยังเทียบกับพ่อไม่ได้
ตกตะลึงจนพูดไม่ออกเมื่อได้ฟังคำพูดที่ตรงไปตรงมา ชายชราถามออกไปด้วยความอยากรู้ “เจ้าพวกหนุ่มน้อยกล้ามโตพวกนั้น? ทำไมเธอถึงเปรียบเทียบฉันกับเนื้อตัวโตพวกนั้น? ฉันไม่ได้แค่ยอดเยี่ยม แต่ฉันดีกว่านั้น!”
แฮเรียตไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้จึงหัวเราะออกมา “นายท่านใหญ่ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยู่ข้างคุณนะ แต่คุณล้าสมัย”
คนที่อยู่ใกล้ ๆ อธิบายปนหัวเราะ “นายท่านใหญ่ หนุ่มฮอตหล่อล่ำ ไม่ใช่เนื้อสด หนุ่มฮอตหล่อล่ำ หมายถึงหนุ่มสาวที่ดูดี”
ในที่สุดชายชราก็เข้าใจ คิดย้อนกลับไป เขาคิดว่าตัวเองช่างน่าขำอะไรอย่างนี้
เมื่อหัวข้อของบทสนทนาเปลี่ยนไปเกิดความหวาดระแวง โจเซฟจึงเชิญทุกคนไปที่ห้องรับประทานอาหาร
แม้ว่าทุกคนจะยังคงซุบซิบนินทา แต่พวกเขาก็ไม่มีปัญญาจะถามอะไรออกไป ดังนั้นพวกเขาจึงย้ายไปที่ห้องอาหาร
มันไม่ได้เป็นบรรยากาศที่สนุกสนานและอบอุ่นมากระหว่างมื้ออาหาร ทว่าโดยรวมแล้ว มันยังคงดำเนินไปได้อย่างราบรื่น
ทุกคนดูเหมือนจะมีเรื่องอึดอัดใจที่โต๊ะอาหารค่ำ แต่พวกเขาเลือกที่จะปิดปากของพวกเขาเงียบต่อหน้าชายชรา แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้รู้สึกว่าเป็นการทำลายช่วงเย็น
หลังจากอาหารค่ำ เซลีนต้องการชวนชายชราไปเดินเล่นที่สนามหญ้าแต่เขาปฏิเสธ
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ตบที่มือของเธอเบา ๆ และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “มันสนุกมากที่วันนี้มีคนมากมายอยู่รอบ ๆ มีคนหนุ่มสาวสองความคนที่อายุใกล้ ๆ หนู อย่าให้ผู้ชายแก่อย่างปู่ใช้เวลาของหนูให้หมดไปโดยเปล่าประโยชน์เลย ไปสนุกกับพวกเขาเถอะ! หาความสุขใส่ตัว”
การแสดงออกของเซลีนแฝงไปด้วยความห่วงใย “แต่คุณปู่…”
“เฮ้อ ปู่ไม่เป็นไร ผู้อาวุโสคอลลินส์พาฉันไปเดินเล่นที”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงโบกแขนของเขาเพื่อเรียกผู้อาวุโสคอลลินส์เข้ามา
เซลีนยอมถอยจากรถวีลแชร์และปล่อยให้เขาพาไปแทน
จากนั้นเธอก็บอกกับคุณคอลลินส์อย่างสุภาพ “ฉันจะฝากเขาไปกับคุณด้วยลุงคอลลินส์ คุณปู่ หนูจะเข้ามาอยู่เป็นเพื่อนคุณทีหลังนะคะ”
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ชำเลืองตามองด้วยรอยยิ้มที่สดใส “ตกลง หนูไม่ต้องรีบ หนูไม่ต้องตามหาปู่ถ้าหนูกำลังสนุก ปู่จะกลับไปพักผ่อนหลังจากเดินเล่น”
เซลีนพยักหน้าและออกไป
อยู่ไม่ไกลออกไป เนลล์ยืนอยู่ตรงนั้น ครุ่นคิดขณะมองดูฉากนั้น
กิดเดียนมาจากด้านหลัง และยืนอยู่ด้านหลังของเธอ เขามองตามสิ่งที่เธอมองและถามขึ้น “คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”
เนลล์ใช้นิ้วแตะคางของเธอพลางพึมพำ “ฉันกำลังคิด ใครเป็นคนวางแผนให้เซลีนออกมา และแกล้งทำเป็นลูกสาวที่หายไปของจูเลียต?”
กิดเดียนยิ้ม “คุณลุงรองการ์เร็ตเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ ใครจะเป็นคนวางแผนได้นอกจากเขา?”
เนลล์ส่ายหัว
“วิธีนี้มันสำคัญมาก ถ้ามันเพียงคุณลุงรองที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้ นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ต้องไม่รู้เรื่องนี้ แต่คนอื่น ๆ โดยเฉพาะคุณลุงการ์เร็ตต์ จะต้องสังเกตเห็นความผิดปกติ “
“ทุกคนรู้ว่าพี่น้องตระกูลการ์เร็ตต์เป็นมิตรต่อกันเพียงฉากหน้าแต่ภายในใจนั้นห่างเหิน ใช่แล้ว นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ควรส่งต่อตำแหน่งหัวหน้าตระกูลคนต่อไปให้กับคุณลุงการ์เร็ตต์ ที่เป็นลูกชายคนโต”
“อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่คนเก่งและไม่มีทางสู้คนอย่างคุณลุงรองการ์เร็ตต์ได้ ดังนั้นเขาจึงเห็นคุณลุงรองการ์เร็ตต์เป็นเหมือนกับคู่แข็งที่เหนือกว่าและขัดหูขัดตา”
“ถ้านี่เป็นความจริงว่าเป็นการกระทำของคุณลุงรองการ์เร็ตต์ คุณลุงการ์เร็ตต์คงไม่เข้าไปร่วมและแสดงได้สมบทบาทเช่นกัน เรื่องนี้ไม่ได้ส่งผลดีกับเขา”
กิดเดียนเลิกคิ้วขึ้น
“คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”
“ฉันมีความรู้สึกว่าตระกูลการ์เร็ตทั้งหมด ยกเว้นนายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ กำลังสวมบทบาทแสดงอยู่”
ขณะที่กิดเดียนกำลังคิดไตร่ตรอง เนลล์ก็หันหลังกลับและชำเลืองมองไปที่เขา ทันใดนั้นสายตาของเธอก็มองผ่านไปอย่างรวดเร็วผ่านไหล่ของเขาและจับจ้องไปที่ร่างที่คุ้นเคยที่ใกล้เข้ามา
“คุณหนูใหญ่ คุณกลับมาแล้ว!”
คุณคอลลินส์พานายท่านใหญ่ไปในสวน เมื่อพวกเขาพบกับสเตฟานี่ที่เพิ่งกลับมา ที่ประตูเขายิ้มและทักทายเธอ
สเตฟานี่ฝืนยิ้มและตอบเขา “คุณปู่”
เมื่อเทียบกับสีหน้าที่ดูพึงพอใจที่มีต่อเซลีน นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ดูอารมณ์เสียต่อหน้าสเตฟานี่
“ทำไมเธอถึงกลับมาช้า? เธอไม่ได้รู้เหรอว่าวันนี้เป็นวันที่พี่สาวของเธอกลับมา? เธอจงใจทำให้ตัวเองตกเป็นเป้าสายตาใช่ไหม?”
สเตฟานี่นิ่งไป
เมื่อได้ยินเสียง เซลีนก็ค้านขึ้น
“คุณปู่ อย่าตำหนิน้องสาว”
เข้ามาระหว่างสเตฟานี่และชายชรา เธออธิบาย “งานเลี้ยงที่มีพี่น้องร่วมกันเป็นงานที่พิเศษ ในความจริงแล้วเธอกลับบ้านไม่ได้ ดังนั้นมันจึงยากสำหรับเธอที่จะรีบกลับในเวลาเช่นนี้ ฉันไม่ได้ต้องกลางเป็นจุดเด่น อย่าโกรธกันเลยนะคะ”
ร่องรอยความตึงเครียดบนใบหน้าของนายท่านใหญ่กาเร็ตต์ค่อย ๆ คลายลง
เขาจ้องมองไปที่สเตฟานี่ด้วยความกระวนกระวายใจก่อนที่จะพูดขึ้นด้วยเสียงห้าว “เธอจะยืนอยู่เพื่ออะไร? ทำไมเธอถึงไม่ไปทักทายแขกด้านใน?”
สเตฟานี่หยุดไปชั่วขณะและก้มศีรษะของเธอลง เธอตอบ “เข้าใจแล้วค่ะคุณปู่ หนูจะไปเดี๋ยวนี้”
เมื่อศีรษะของเธอก้มลงต่ำและลนลานเข้าไปข้างใน
