ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 340 วุ่นวายสุด ๆ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 340 วุ่นวายสุด ๆ
เนลล์นำชามซุปที่ป้าจอยซ์เตรียมเอาไว้ให้กิดเดียน เพราะว่าเนลล์รู้สึกไม่ค่อยสบาย และมักจะรู้สึกหนาวอยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งกิดเดียนก็ยุ่ง ป้าจอยซ์จึงทำซุปให้พวกเขาเพื่อบำรุงร่างกาย
เนลล์ทานไปบ้างแล้ว ดังนั้นเธอจึงนั่งลงข้าง ๆ กิดเดียนเพื่อเป็นเพื่อนเขา เธอดูขณะที่เขาดื่มซุปและพูดขึ้น “ฉันพนันได้เลยว่าตอนนี้พวกการ์เร็ตต์กำลังยุ่งด้วยอาการป่วยของนายท่านใหญ่”
กิดเดียนหัวเราะออกมาด้วยความเย็นชา
“ไม่ใช่แค่ยุ่งครับ แต่วุ่นวายสุด ๆ “
เนลล์ยิ้ม
“ตระกูลการ์เร็ตต์มีลูกมากมายค่ะ คุณลุงการ์เร็ตต์และคุณลุงรองการ์เร็ตต์เป็นลูกคนละแม่ บวกกับพวกเขามีกลุ่มและผู้สนับสนุนตัวเอง เป็นปกติที่ความขัดแย้งระหว่างพี่น้องจะดำเนินต่อไป แต่โชคดีที่นายท่านใหญ่การ์เร็ตไม่เป็นไร ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะเตรียมการที่จำเป็นสำหรับงานศพของนายท่านเพื่อเห็นแก่ตระกูล เพื่อให้การต่อสู้และการขัดแย้งไม่เลวร้ายจนเกินไป”
กิดเดียนพยักหน้า “ผมก็หวังเช่นนั้น”
เขาหยุดไปชั่วขณะราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้พลางเหลือบมองไปที่เนลล์
เนลล์เลิกคิ้วขึ้น
“มีอะไรคะ?”
“ไม่มีอะไรครับ”
กิดเดียนพบว่ามันตลกและหัวเราะขึ้นเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อ “เกรแฮมส่งใครบางคนมาด้วยเหมือนกันครับ คุณรู้ไหมเขาส่งใครมา?”
“ใครเหรอคะ?”
“เกรแฮมคนเล็ก”
เนลล์รู้สึกประหลาดใจ
“ผมไม่คิดว่าเกรแฮมคนเล็กจะไม่ชอบเซลีน ดูเหมือนพวกเขาจะเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว หากไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น การแต่งงานในครั้งนี้จะได้รับการยืนยัน”
เนลล์พูดอะไรไม่ออก
“เกรแฮมคนเล็ก…เขารู้เรื่องในอดีตของเซลีนไหมคะ?”
กิดเดียนพยักหน้า “รู้ แต่สำหรับเขาแล้วใครบ้างไม่มีอดีต? ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจ เขาแค่มองไปที่อนาคตของเขากับเซลีน ผมคิดว่าเขาพบรักแท้ของเขา”
เนลล์รู้สึกขบขันกับคำว่า “รักแท้” และไม่รู้ว่าจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
“ในฐานะนายน้อยของตระกูลเกรแฮม มันคงไม่เป็นไรถ้าเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงที่เคยแต่งงานมาแล้ว แต่จุดประสงค์คือ ผู้หญิงคนนี้มีชื่อเสียงไม่ดี พวกเกรแฮมยอมรับได้เหรอคะ?”
กิดเดียนหัวเราะเยาะ
“เขาไม่ใช่ลูกชายเพียงคนเดียวในตระกูลเกรแฮม ยิ่งไปกว่านั้นนายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ยังเสนอหุ้นส่วน 15% ของการ์เร็ตต์ คอร์ปอเรชั่น เพื่อเป็นสินสอด พวกผู้ชายในเมืองหลวงจะถูกล่อลวงด้วยข้อเสนอพวกนี้นับประสาอะไรกับพวกเกรแฮม”
เนลล์ชำเลืองมองไปที่เขา
“โอ้? คุณก็ถูกล่อลวงด้วยเหรอคะ?”
กิดเดียนนิ่งไปชั่วขณะ
เขามองเธอด้วยความเคร่งขรึม
จากนั้นเขายิ้มออกมาอย่างร่าเริงและจับมือของเธอ “ผมถูกคุณล่อลวงแค่คนเดียว”
เนลล์พูดอะไรไม่ออก
เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังล้อเล่นอยู่!
เธอกรอกตาพลางดึงมือของเธอออกและพูดขึ้น “ไม่เป็นไร ต้องจริงจังแล้วนะคะ จากสิ่งที่คุณพูด การแต่งงานระหว่างการ์เร็ตต์และเกรแฮมจะได้รับการยืนยันเหรอคะ? ไม่มีใครในตระกูลการ์เร็ตคัดค้านความคิดของนายท่านใหญ่การ์เร็ตที่จะให้สินสอดเป็นหุ้น 15% เลยเหรอคะ?”
กิดเดียนไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว “พวกเขาเป็นคนที่หาเด็กเจอ สุดท้ายแล้วส่วนแบ่ง 15%เป็นส่วนของจูเลียต แต่เธอไม่ได้อยู่อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นส่วนแบ่งนี้ควรจะมอบให้ลูกของเธอ น่าเสียดายที่นายท่านใหญ่การ์เร็ตคิดมาเสมอว่าเธอคือเป็นหลานสาวแท้ ๆ ของเขา แต่เธอเป็นคนหลอกลวง”
“เขายังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเขาสามารถตัดสินใจเรื่องหุ้นได้ อย่างไรก็ตามฉันสงสัยว่าใครจะเป็นคนที่ได้รับส่วนแบ่งเมื่อเขาจากไป ถึงตอนนั้นก็คงจะสู้กันจนตายกันไปข้างหนึ่ง สรุปได้ว่าตระกูลการ์เร็ตต์เป็นเหมือนบ่อโคลน และตระกูลเกรแฮมจะต้องเผชิญกับจุดจบที่น่าเวทนาเมื่อพวกเขาเข้าไปพัวพันกับเรื่องในอดีต”
เนลล์พยักหน้าอย่างเห็นด้วย
พวกเขาคุยกันต่ออีกสักพักจากนั้นจึงเขานอนตอนกลางดึก
ณ ตระกูลการ์เร็ตต์
นายท่านใหญ่ที่เพิ่งรอดพ้นจากความตายและสมาชิกในตระกูลเพิ่งได้โล่งใจ
หลังจากให้แพทย์ตรวจอย่างละเอียดและสรุปว่านายท่านใหญ่พ้นขีดอันตรายแล้วทุกคนจึงเริ่มผ่อนคลาย
พวกเขาเหนื่อยล้าหลังจากใช้เวลาตลอดทั้งคืนไปกับนายท่านใหญ่ หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับบ้าน
หมอยังอยู่ดูแลนายท่านใหญ่ตามปกติ เซลีนได้รับคำสั่งจากนายท่านใหญ่ให้กลับไปเช่นกัน
“เซลีน มานี่ มานั่งข้าง ๆ ปู่”
นายท่านใหญ่นอนอยู่บนเตียงและโบกมือเรียกให้เซลีนเข้ามาใกล้ ๆ
“คุณปู่ เป็นอย่างไรบ้างคะ? รู้สึกไม่สบายตรงไปอีกไหมคะ?”
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์โบกมือ
“ปู่ไม่เป็นไร ปู่เป็นคนแก่อยู่แล้ว ไม่ว่าแพทย์จะรักษาปู่อย่างไรอาการของปู่ก็ไม่มีทางดีขึ้น ปู่รู้มันเป็นเรื่องของเวลา”
เซลีนเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลายเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้
“อย่าพูดแบบนั้นค่ะคุณปู่ คุณปู่เป็นคนดีและคุณปู่จะมีชีวิตยืนยาว”
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์หัวเราะออกมา
“เด็กโง่”
แม้ว่าหมอจะบอกว่าเขาพ้นขีดอันตรายแล้ว ทว่านายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ก็ยังคงมีร่างกายที่อ่อนแออยู่ แม้แต่เสียงของเขายังฟังดูอ่อนแอและแหบพร่า
เขาเอื้อมมือออกไปลูบศีรษะของเซลีน และพูดขึ้น “มันไม่เป็นไร ถ้าปู่จะไม่ได้มีชีวิตที่ยืนยาว แต่คนที่สำคัญที่สุดคือหนูนะเซลีน หนูวางแผนสำหรับตัวเองในอนาคตหรือยัง?”
เซลีนดูเหมือนจะหมดหวังและสับสน
“หนู… หนูแค่อยากอยู่กับคุณปู่”
นายท่านใหญ่การ์ตเร็ตต์ยิ้ม “เพื่ออะไร? นอกเหนือจากความจริงที่ว่าปู่ไม่รู้ว่าปู่จะอยู่ได้นานอีกแค่ไหน หนูต้องมีชีวิตของหนูเองหลังจากที่ปู่จากไปแล้ว”
เซลีนกำลังจะร้องไห้เมื่อเขาพูดเช่นนั้น
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์รีบหยุดตัวเองไม่ให้พูดต่อ ทว่าลึก ๆ แล้ว เขาก็ถอนหายใจออก
เด็กคนนี้ใจดีเกินไป เขาสงสัยว่าเธอผ่านอะไรมามากแค่ไหนก่อนที่เธอจะอ่อนไหวง่ายแบบนี้
เขาถอนหายและเปลี่ยนเรื่อง
“เซลีนหนูคิดยังไงกับนายน้อยเกรแฮมคนที่มาเมื่อคืน?”
เซลีนนิ่งไป
ดวงตาของเธอมองเขาด้วยท่าทางงงงวย
นายท่านใหญ่หรี่ดวงตาของเขาลงและยิ้มออกมาอย่างรักใคร่ “พวกเกรแฮมเป็นตระกูลชนชั้นสูงใจเมืองหลวงเช่นเดียวกับพวกเรา การ์เร็ตต์ พวกเรามีมานานมากกว่าร้อยปี เมื่อนายท่านใหญ่ยังมีคงมีชีวิตอยู่ เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของปู่ นอกจากนี้เกรแฮมคนเล็กเป็นคนดีที่มีนิสัยร่าเริงและมีความซื่อสัตย์ ไม่เหมือนพวกหนุ่มเจ้าสำราญพวกนั้นในตระกูลอื่น ๆ ถ้าหนูแต่งงานกับเขา เขาจะต้องดูแลหนูอย่างแน่นอนและปู่ก็จะสบาย หนูคิดว่าอย่างไร?”
เซลีนหน้าแดงและก้มศีรษะของเธอลงด้วยความเขินอาย เธออยากจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
“หนู…หนูไม่รู้”
นายท่านใหญ่คำรามเสียงหัวเราะออกมา
“อย่าอายไปเลย เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงแต่งงานกันเมื่อพวกเขาโตขึ้น มันเป็นเรื่องปกติที่สุด!”
เซลีนฝืนยิ้มออกมา
“คุณปู่ หนูยังไม่พร้อมสำหรับการแต่งงาน”
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
“ทำไมล่ะ? หนูไม่ชอบเขาหรือ? หรือหนูมีคนอื่นอยู่ในใจอยู่แล้ว?”
เซลีนโบกมือปฏิเสธ “ไม่ ไม่ หนู หนู…”
เธอกัดริมฝีปากของเธอ และพบว่ามันยากที่เธอจะแสดงความคิดของเธอ ดวงตาของเธอแดงและคลอหน่วยไปด้วยน้ำตา ทำให้เธอดูน่าสงสาร ผู้ที่เห็นเธอในสภาพนี้คงต้องการจะปกป้องเธอเป็นแน่
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ไม่สามารถห้ามตัวเองให้ตั้งคำถามได้ “หนูมีความกังวลในเรื่องอื่นหรือเปล่า?”
