ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 350 ฟางเส้นสุดท้าย
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 350 ฟางเส้นสุดท้าย
เนลล์เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่งในบรรทัดนั้นเขียนว่า
‘เมื่อตัดสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทิ้งไป สิ่งที่เหลืออยู่ แม้ไม่น่าจะเป็นไปได้แต่มันก็คือเป็นความจริง’
ดังนั้นผู้ที่ทำผิดที่แท้จริงอาจเป็นเธอเท่านั้น!
เนลล์ไม่สามารถคาดคั้นถึงสาเหตุที่เซลีนต้องทำอย่างรุนแรง และลงมือกับเด็กในช่วงเวลาที่วิกฤตเช่นนี้
อย่างไรก็ตาม เธอเข้าใจว่านอกเหนือจากเซลีนแล้วทุกคนในตอนนี้ไม่มีเจตนาร้ายต่อเธอและลิซซี่
ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเธอจำไม่ผิดที่จู่ ๆ ลิซซี่ก็รู้สึกกระวนกระวายใจ หลังจากที่เธอได้เจอกับเซลีนและต้องไปเข้าห้องน้ำ
สิ่งเหล่านี้อธิบายได้ว่า เซลีนได้ทำบางอย่างแน่นอน
ในความเป็นจริงแล้ว เนลล์ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เซลีนจะทำกับเธอ
ท้ายที่สุดมันเป็นความบาดหมางระหว่างผู้ใหญ่ สำหรับพวกเขาที่จะเข้ามาต่อสู้กันเป็นเพราะจุดยืนของฝ่ายตรงข้ามมากกว่าว่าใครถูกใครผิด
อย่างไรก็ตามลิซซี่มันคนละกรณีกัน
เธอเป็นเพียงเด็ก แต่เซลีนก็โกรธมากจนตั้งเป้าไปที่เด็ก มันเป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้!
สเตฟานีจ้องมองเธอด้วยสายตาที่มีปัญหา
“คุณวางแผนจะทำอะไร? คุณปู่จะประกันตัวเธอออกไป ถ้าหากเซลีนกำลังทำจริง ๆ แน่นอนว่าการเฉลิมฉลองในวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิด แต่ในความเป็นจริงมันคือการประกาศตัวตนของเซลีนและการแต่งงานของเธอกับนายน้อยเกรแฮม คุณปู่จะไม่ปล่อยให้ใครมาขัดขวางการเป็นพันธมิตรระหว่างการแต่งงานการ์เร็ตต์และเกรแฮม”
เนลล์ยิ้ม
“จริง ๆ? หากเป็นเช่นนั้น … ฉันเดาว่าผลเสียกำลังจะเกิดขึ้น ไม่มีใครยอมกันแน่ ๆ ”
สเตฟานีรู้สึกมึนงง
“เธอกำลังคิดที่จะเปิดเผยความจริงหรือไง?”
เนลล์ตอบว่า “ฉันไม่สนใจก็ได้ นอกจากการทำร้ายเพื่อนหรือคนในครอบครัว นี่คือฟางเส้นสุดท้าย น่าเสียดายที่ในครั้งนี้เซลีนได้ข้ามเส้นนั้นมาแล้ว ฉันไม่สนใจว่าเธอจะแต่งงานกับเกรแฮมหรืออะไรก็ตาม ฉันจะไม่ยอมและปล่อยไว้อย่างนี่แน่ ๆ ”
“แต่ … เธอไม่ได้บอกว่าคุณปู่จะไม่เชื่อเธอเหรอ?”
“มันเป็นปัญหาของเขา ไม่ว่าเขาจะเชื่อฉันหรือไม่ก็ตาม ฉันอยากทำในสิ่งที่ฉันตั้งใจจะทำแค่นั้น”
สเตฟานี่ขมวดคิ้ว ในขณะที่เนลล์จ้องไปที่ใบหน้าของเธอที่ดูว้าวุ่นใจและยิ้มออกมา “อย่าคิดมาก บางอย่างที่ทำออกมาผลอาจจะแตกต่างกัน เมื่อเธอและฉันพูดออกมาดัง ๆ ฉันจะไม่ทำจนกว่าจะถึงสถานการณ์นั้น ท้ายที่สุดฉันไม่ต้องการให้นายท่านต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้ในช่วงสุดท้ายของชีวิตเขา”
ท่ามกลางสายตาที่สับสนของสเตฟานี่ เนลล์ก็หันหลังเดินออกไปอย่างไม่รอช้า
ในขณะเดียวกันในห้องนั่งเล่นชั้นล่าง
หลังจากพบหมอลิซซี่ก็ดูดีขึ้นมาก
ตอนนี้แขกที่เหลือได้รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้และด้วยความอยากรู้อยากเห็นพวกเขาจึงรวมตัวกันรอบ ๆ
ใครจะคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นระหว่างการฉลองวันเกิด
ทุกคนอยากรู้อยากเห็นว่าคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเป็นใครกัน
ดังนั้นลีย์และการ์เร็ตต์จึงดูไม่ค่อยมีความสุขมากนัก
ตามคำสั่งของนายท่านการ์เร็ตต์แม่บ้านเรียกการเฝ้าระวังอย่างรวดเร็ว
ในขณะนั้นเนลล์และสเตฟานี่ลงไปชั้นล่างและกลับไปที่ห้องโถงใหญ่
นายท่านการ์เร็ตต์สั่งให้แม่บ้านส่งเจ้าหน้าที่ดูแลมาหาเลขาที่อยู่ข้าง ๆ เขา เลขาได้ไปตรวจสอบอย่างใกล้ ๆ และนำคอมพิวเตอร์มาด้วย ในไม่ช้าความจริงก็จะเห็นชัดเจน
ในห้องโถงเงียบเพราะไม่มีใครพูด
ทุกคนเฝ้าดูขณะที่เลขาทำการเสียบ USB ที่มีภาพการเฝ้าระวังเข้ากับคอมพิวเตอร์
ฉากนั้นเดินหน้าอย่างรวดเร็วจนถึงเวลาเกิดเหตุและในไม่ช้าพวกเขาก็ได้เห็นภาพที่ต้องการ
ภาพการเฝ้าระวังมาจากกล้องวงจรปิดกลางแจ้งที่หนึ่ง บนหน้าจอมีผีเสื้อที่เบาและว่องไวกระพือปีกภายใต้แสงสลัว ๆ
จากนั้นลิซซี่ก็ปรากฏตัวในฉากอย่างรวดเร็ว เธอดูมีความสุขมากขณะที่เธอไล่จับผีเสื้อ
อย่างไรก็ตามไม่นานผีเสื้อก็หายไป
เด็กยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับเกาหัวของเธอด้วยความหงุดหงิด สองวินาทีผ่านไป ไม่มีผีเสื้ออยู่ในสายตา เธอกำลังจะหันหลังกลับ
จากนั้นร่างของเธอก็เซไปข้างหน้า บางทีเธออาจลื่นล้มหรืออะไรบางอย่าง มีเงาปรากฏออกมาจากความมืดยื่นออกมามันดูเหมือนจะเป็นแขนของมนุษย์และผลักเด็กตกลงไปในน้ำ
หลังจากนั้นก็เป็นฉากของลิซซี่กรีดร้องขอความช่วยเหลือในน้ำ ทุกคนมารวมตัวกันและท้ายที่สุดก็คือเนลล์ที่กระโดดลงไปในน้ำเพื่อช่วยเด็ก
เมื่อเล่นวิดีโอจนจบทุกคนในสถานที่เกิดเหตุการณ์ก็เงียบลง
ใบหน้าของกิดเดียนบูดบึ้งขณะที่นายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควินตัน ก็ดูอารมณ์เสียเช่นกัน
มีคนกระซิบว่า “เจ้าหน้าที่ที่ดูแลไม่เห็นอะไรเลยมันเป็นแค่เงา มีใครจำได้ไหมว่านั่นคือใคร?”
“มันจะถูกสอบสวนอยู่ดี มีคนผลักคุณลิซซี่ไม่ใช่เพราะเธอลื่นล้ม”
“ใครจะใจร้ายขนาดนั้น ทำไมต้องทำกับเด็กด้วย?”
“ใครจะรู้? มันอาจเป็นปัจจัยบางอย่างของความเกลียดชัง”
ในขณะที่ทุกคนพูดถึงความคิดเห็นของพวกเขาด้วยเสียงที่เบา นายท่านการ์เร็ตต์ ก็หน้ามืดมนทันที
วันนี้เป็นวันฉลองวันเกิดของเขา แต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในบ้านพักของการ์เร็ตต์ ไม่เพียงแค่นั้นเขาจะเข้าไปอยู่ในด้านที่ไม่ดีของลีย์ด้วย เขาก็รู้สึกเหมือนกับทำลายชื่อเสียง
ในอนาคตความสัมพันธ์ระหว่างการ์เร็ตต์และลีย์อาจได้รับผลกระทบในระยะยาว หากเขาไม่ได้หาสาเหตุที่แท้จริงของเรื่องนี้
ใครกันที่น่ากลัวขนาดนั้น?
ด้วยท่าทางที่ซึมเศร้าของนายท่านการ์เร็ตต์ เขาก็กล่าวว่า “คืนนี้คุณอยู่ที่ไหนเมื่อ ลิซซี่ตกลงไปในน้ำ?”
แขกรับเชิญหญิงเย้ยหยันเบา ๆ “นายท่านการ์เร็ตต์กำลังตั้งคำถามกับพวกเราทุกคนหรือเปล่า?”
“เราไม่มีอะไรที่จะขัดแย้งกับหนูลิซซี่ แล้วทำไมเราต้องไปลงที่เด็กล่ะ?”
“ใช่ ใคร ๆ ก็รู้ว่าหนูลิซซี่เป็นแก้วตาดวงใจของตระกูลลีย์ แน่นอนว่าเราอยากจะทำดีกับเธอมากกว่าทำร้ายเธอ”
โจเซฟพึมพำกับนายท่านการ์เร็ตต์พร้อมกับขมวดคิ้ว “พ่อครับทุกคนอยู่ในสวนกับล็อบบี้ แม้ว่าจะมีคนอยู่ใกล้สระว่ายน้ำ แต่ก็จะไม่เข้าไปใกล้ประตูหลังของห้องน้ำ ผมเดาว่าไม่น่าจะใช่แขก”
นายท่านการ์เร็ตต์รู้ดีว่าทุกคนในตอนนี้นั้นร่ำรวยและมีอำนาจ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีเหตุจูงใจที่จะทำร้ายเด็กตัวเล็ก ๆ
ทันใดนั้นเนลล์ก็เย้ยหยัน “ก็ดี ถ้าหากว่าเจ้าหน้าที่ที่ดูแลไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นใคร ไม่มีผีเสื้องั้นเหรอ? ผีเสื้อดูไม่น่าใช่ของจริง เราสามารถตรวจสอบได้ว่าห้องไหนมีผีเสื้อเพื่อหาตัวผู้กระทำความผิด”
ในขณะที่ฝูงชนตกตะลึงนายท่านการ์เร็ตต์ก็ขมวดคิ้วและสั่งเลขาว่า “เล่นวิดีโอซ้ำสิ”
เลขาปฏิบัติตาม ในตอนท้ายของวิดีโอสรุปได้ว่าแม้ว่าผีเสื้อจะดูเหมือนจริง แต่มันน่าจะเป็นของเล่นอิเล็กทรอนิกส์ระยะไกล ดูจากวิธีที่มันบินและหายไปในที่สุด
ใครจะนำเรื่องสิ่งนี้มาร่วมงานเฉลิมฉลอง?
นายท่านการ์เร็ตต์พูดด้วยน้ำเสียงห้าว “ฉันขอโทษทุกคน แม้ว่าฉันรู้ว่าพวกคุณทุกคนไม่มีแรงจูงใจที่จะทำร้ายลิซซี่ แต่ฉันก็ต้องทำให้ทุกคนขุ่นเคืองและตรวจสอบสิ่งของส่วนตัวของพวกคุณ เพื่อรักษาความยุติธรรมให้กับเด็กคนหนึ่ง”
