ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 364 จบเกม
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 364 จบเกม
นายท่านการ์เร็ตต์ยืนกรานอย่างผิดปกติ
อย่างไรก็ตาม เขาได้พูดมันอย่างชัดเจนในท้ายที่สุด กิดเดียนอาจสงสัยในตัวเขา แต่เขารู้ว่าความเป็นไปได้นั้นค่อนข้างเล็กน้อย
คนที่มีสถานะอย่างนายท่านจะไม่ติดตามเนลล์ที่มีอาการเจ็บเพียงเล็กน้อย การกระทำที่น่าสมเพชแบบนี้ไม่เหมือนกับการทำของพญาอินทรีที่ฉลาดเลย
เพราะฉะนั้นกิดเดียนจึงยอมหลีกทางหลังจากผ่านไปหลายวินาทีที่คุมเชิงอยู่
นายท่านการ์เร็ตต์เดินเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว
เนลล์อยู่ในอาการหลับสนิทเนื่องจากยาชาสำหรับเย็บแผลและมีไข้สูง
เขาจ้องมองจากระยะไกลที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดลงครึ่งหนึ่งจมลงไปในหมอน เขาปวดใจที่เห็นเธออยู่ในสภาพเปราะบางเช่นนี้
ดวงตาของเขาแดงขึ้น
“แผลของเธอโอเคไหม? เธอรู้สึกดีขึ้นไหม?”
รอยย่นระหว่างคิ้วของเขาที่ลึกขึ้น กิดเดียนจึงไม่สามารถตรวจสอบแรงจูงใจของนายท่านการ์เร็ตต์ที่ซ่อนอยู่กับปฏิกิริยาของเขาได้
ถึงอย่างนั้นเขาก็ตอบว่า “ตอนนี้เธอโอเคแล้ว”
นายท่านการ์เร็ตต์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ข้างหลังเขา ป้าเซเนียกระซิบเตือนว่า “นายท่าน คุณเจนนิงส์อยู่ในภาวะวิกฤตและคุณชายลีย์ก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน เธอจะไม่เป็นไร สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือร่างกายของคุณ อย่ากังวลมากเกินไป”
นายท่านการ์เร็ตต์พยักหน้าก่อนจะหันไปหากิดเดียน “ ดูแลหล่อน ปู่ฝากหล่อนไว้กับเธอด้วย”
กิดเดียนเริ่มสงสัยขึ้นเรื่อย ๆ ถามด้วยความสงสัยว่า “คุณปู่การ์เร็ตต์ คุณแน่ใจหรือว่าไม่ได้เป็นอะไร?”
นายท่านการ์เร็ตต์โบกมือให้เขา
“ฉันสบายดี ฉันเพิ่งรู้สึกแย่กับเด็กคนนี้ เพราะว่าคืนนี้ฉันตั้งใจจะมาเยี่ยมแต่เนื่องจากเธอพ้นขีดอันตรายแล้วฉันควรกลับ ดูแลเธอด้วยนะ”
หลังจากนั้นเขาก็ออกไปด้วยความช่วยเหลือของป้าเซเนีย
เมื่อมองดูร่างที่กำลังค่อย ๆ ห่างออกไปของเขากิดเดียนก็ขมวดคิ้ว
อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาในที่สุด เนลล์ก็ตื่นขึ้นมา
เธอไม่แปลกใจกับการปรากฏตัวของกิดเดียน เธอสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอออกไปและพบว่านายท่านการ์เร็ตต์มาหา เมื่อคิดถึงตอนนั้นเขาก็รู้สึกถึงลางไม่ดี แต่ไม่ได้บอกให้เนลล์รู้
กิดเดียนพูดด้วยเสียงแข็งกร้าว “เมื่อเร็ว ๆ นี้คุณเหยียบนิ้วเท้าใครในกองถ่ายทำหรือเปล่า?”
เนลล์ครุ่นคิดและส่ายหัวพร้อมกับขมวดคิ้ว “ไม่นะ”
เธอหยุดก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นเพื่อจ้องไปที่ชายคนนั้น “จงใจหรือเปล่า?”
กิดเดียนพยักหน้า
เนลล์เงียบลง
กลัวว่าเธอจะคิดมากเกินไป กิดเดียนปลอบใจเธออย่างนุ่มนวล “ไม่ต้องกังวล ผมจะจัดการมันเอง สิ่งสำคัญของคุณคือการพักผ่อนและการดูแลร่างกายของคุณ”
เนลล์พยักหน้า
เธอไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ของกิดเดียน เธอรู้ว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เธอเจ็บโดยเปล่าประโยชน์
เนื่องจากไม่ใช่อุบัติเหตุ จึงต้องมีหลักฐานทิ้งไว้
ตอนนี้เธอตื่นแล้ว เนลล์ก็กินข้าวด้วยมือของเธอที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ กิดเดียนก็ป้อนเธอด้วยช้อน
เธอขออัปเดตความคืบหน้าของบ้านพักลีย์ ผู้อาวุโสสองคนในตระกูลลีย์ยังคงอยู่แบบไม่ได้รับรู้เรื่องราว เนื่องจากทีมงานภาพยนตร์ได้หยุดข่าวไม่ให้รั่วไหลออกไป และเขาก็ไม่ได้แจ้งให้ทางครอบครัวทราบเช่นกัน เขาไม่ต้องการให้คนชราทั้งสองต้องรับรู้
เนลล์เห็นด้วยกับของเขา
เนลล์ยังคงไม่อยู่ในสภาพที่ดีหลังอาหาร ดังนั้นกิดเดียนจึงให้เธอพักผ่อน ในขณะที่แนนซี่เข้ามาอยู่เคียงข้างเธอ
เธอเริ่มมีชีวิตชีวาหลังจากเห็นเนลล์ที่ตื่นแล้ว
โดยปกติแล้วเธอจะติดตามเนลล์ไปทุกที่ที่เธอไป ถ้าเนลล์ไม่ได้อยู่กับกิดเดียน
อย่างไรก็ตามแนนซี่ขอวันหยุดจากเนลล์หนึ่งวัน เพราะน้องชายของเธอได้พบกับปัญหาบางอย่าง เธอไม่ได้หายไปนานก่อนเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น
เธอกังวลว่ากิดเดียนจะตำหนิแนนซี่ เนลล์เลยแอบบอกให้เขาทราบล่วงหน้า
กิดเดียนไม่ได้พูดอะไร ไม่ใช่ความผิดของแนนซี่ ลวดเหล็กถูกงัดแงะแล้ว แม้ว่าจะมีแนนซี่อยู่รอบ ๆ เธอก็ไม่สามารถบินลงจากหน้าผาไปช่วยเนลล์ได้
กิดเดียนดูแลแขกที่มาเยี่ยมเนลล์สักครู่ ก่อนจะรับโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็บอกกับเนลล์ว่า เขาต้องจัดการบางอย่างและจากไป
ดูท่าทางเธอย่ำแย่พอสมควร หลังจากที่เธอคุยกับแนนซี่ได้สักพัก เธอก็หลับไป
ในขณะเดียวกันของอีกด้านหนึ่ง
ข่าวการบาดเจ็บของเนลล์อาจถูกเก็บไว้จากคนภายนอกและสื่อต่าง ๆ แต่ความจริงก็ไม่สามารถซ่อนจากคนของพวกเขาได้
ท้ายที่สุด ถ้าสเตฟานีสามารถรู้ เซลีนก็รู้เช่นกัน
ดังนั้นเซลีนจึงเริ่มมีความกลัว เมื่อรู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นพลาด
เธอรู้แล้วว่ามีคนจำนวนมากค้นพบความจริงกับเรื่องนี้ ขณะนี้ลีย์และการ์เร็ตต์กำลังตรวจสอบ ถ้าอาศัยความสามารถของพวกเขา พวกเขาจะสามารถเชื่อมโยงมาที่เธอก่อนที่จะถึงรุ่งสาง
เธอควรทำอย่างไร?
แน่นอนว่าเธอไม่ได้โง่ขนาดนั้นที่จะอยู่บ้านในเวลาแบบนี้ เมื่อจบเกมแล้วการอยู่บ้านก็เหมือนว่ากำลังเดินเข้าไปในกับดัก
เมื่อนายท่านการ์เร็ตต์รู้ว่าเนลล์เป็นหลานสาวของเขา เขาจะพยายามแก้แค้นให้เธอในเรื่องนี้อย่างแน่นอน
ดังนั้นเธอต้องหาวิธีที่จะออกไปจากที่นี่
เซลีนซ่อนตัวอยู่ในห้องพักของโรงแรม พยายามใช้โทรศัพท์อย่างสิ้นหวัง
แต่เธอไม่สามารถโทรไปยังหมายเลขของจิมได้
ทำไมโทรศัพท์ถึงดับล่ะ!
บ้าจริง!
เซลีนตระหนักว่าเธอถูกหลอกใช้ เมื่อเรื่องนี้ถูกเปิดเผยเธอก็ไม่มีค่าอีกต่อไป เขาจะโยนเธอทิ้งไปเหมือนเบี้ย
เธอเต็มไปด้วยความแค้นที่ขมขื่น
‘จิม การ์เร็ต คุณปฏิเสธที่จะช่วยฉัน หึ! คุณก็จะต้องโดนทำลายไปกับฉัน! ‘
เซลีนมองหาข้อความที่บันทึกเสียงในโทรศัพท์ของเธอและส่งให้จิมด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว
เธอแนบข้อความมาในข้อความด้วย
“คุณจะหักหลังฉันเหรอ? อย่าแม้แต่จะคิด! ถ้าฉันจะต้องลงไปนรก คุณก็จะต้องไปกับฉัน!”
ในอีกด้านหนึ่ง จิมไม่ได้ปิดโทรศัพท์ของเขา เขามีหมายเลขบัญชีดำของเซลีนเท่านั้น
เขาขมวดคิ้วขณะฟังเสียงบันทึกภายในแอป WeChat
อย่างไรก็ตามสีหน้าของเขาก็แสดงออกมา หลังจากที่เขาพบมุมที่เงียบสงบเพื่อฟังการบันทึก
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเซลีนคนนี้จะแอบบันทึกบทสนทนาของพวกเขา เกี่ยวกับวิธีจัดการกับเนลล์ในวันนั้น
หากชายชราพบว่าการบันทึกรั่วไหลออกไปเมื่อใด เขาจะสูญเสียที่ยืนในบ้าน
จิมอาจจะถูกไล่ออกจากประเทศและไม่เหลือมรดก อีกทั้งยังต้องรักษาความรุ่งเรืองและความมั่งคั่งในปัจจุบันที่เขามีให้คงอยู่
ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวผิดรูปจากความโกรธ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่าการบันทึกนี้จะต้องไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ
จิมกลับไปที่ห้องของเขาและยกเลิกหมายเลขของเซลีนจากบัญชีดำ เขากดหมายเลขของเธอและถามด้วยเสียงห้าว “เธออยู่ที่ไหน?”
“อะไรนะคะ? คุณลุง ในที่สุดลุงก็รับสายของฉันสักที?”
จิมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระงับความไม่สบอารมณ์อยู่ภายใน “เลิกไร้สาระ! ส่งบันทึกเสียงให้ฉัน แล้วฉันจะส่งเธอไปต่างประเทศ เพื่อช่วยชีวิตของเธอ”
“ส่งฉันไปต่างประเทศทำไม?”
“เธอคิดว่ายังมีที่สำหรับเธอในประเทศนี้หรือไม่? เป็นเพราะคนของเธอที่ทำงานไม่เรียบร้อย อีกไม่นานพวกเขาจะพบว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้อง! เธอควรให้บันทึกกับฉันทันที ถ้าเธอรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเธอ แน่นอนว่าฉันจะส่งเธอไป”
ใบหน้าของเซลีนเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง
เธอไม่เคยคิดว่าความพยายามทั้งหมดในการเดินทางจากจินเฉิงมายังเมืองหลวงนั้น และปีนขึ้นไปยังจุดนี้จะจบลงด้วยวิธีนี้
เธอตอบอย่างรวดเร็วว่า “ไม่! คุณส่งฉันไปต่างประเทศก่อน ไม่ใช่แค่ฉัน แม่ของฉันก็เช่นกัน เมื่อเราอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยแล้ว ฉันจะส่งบันทึกให้คุณ”
“เธอ!”
