ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 372 มีลูกกันเถอะนะ
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 372 มีลูกกันเถอะนะ
“คุณอยากให้ผมใส่มันทุกวันและใส่ไปที่ทำงาน ที่ประชุมทางธุรกิจด้วยไหม?”
รอยยิ้มของเนลล์นิ่งลงทันที
เธอกระแอมในลำคออย่างเชื่องช้าก่อนจะพูดต่อ “คุณสามารถใส่ที่บ้านได้ถ้าต้องการ มันเป็นเพียงเชิงสัญลักษณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ฮิฮิ…”
“เชิงสัญลักษณ์?”
กิดเดียนเลิกคิ้ว เขาหยุดชั่วครู่ก่อนที่จะยื่นมือออกไป
“เอาล่ะเมื่อเห็นว่าเป็นท่าทีที่รอบคอบจากคุณ ผมจะให้คุณใส่มันให้ผม มาดูกันว่าเหมาะไหม?”
เนลล์พยักหน้าลังเลเล็กน้อยก่อนจะดึงมือเขาเข้ามา
กิดเดียนสวมนาฬิกาเพชรที่ข้อมือ เนลล์ค่อย ๆ ถอดนาฬิกาของเขาออกอย่างระมัดระวังก่อนที่เธอจะลองสวมสร้อยข้อมือสีแดง
จากนั้นความอึดอัดก็เริ่มก่อตัวขึ้นในอากาศ
สร้อยข้อมือนั้นเล็กเกินไปทำให้ เนลล์ไม่สามารถผูกมันรอบข้อมือของกิดเดียนได้
เธอหน้าแดงถึงหูทันที
สร้อยข้อมือนี้เป็นสิ่งที่ เนลล์ถักขึ้นมาจากความเบื่อเมื่อเธออยู่ในการถ่ายทำ เธอได้เรียนรู้จากแนนซี่
มันเป็นเพียงสิ่งที่เธอทำเพื่อให้เวลาผ่านไป
ในขณะที่ลูกปัดนำโชคที่คาดว่าจะสามารถปัดเป่าเคราะห์ร้ายได้ตามที่แนนซี่กล่าวไว้นั้น เป็นสิ่งที่แนนซี่เพิ่งซื้อมาและรวมไว้ในสร้อยข้อมืออย่างไม่ไยดี
เป็นผลให้สร้อยข้อมือถูกสร้างขึ้นตามขนาดข้อมือของเนลล์ กิดเดียนเป็นผู้ชายโดยปกติจะมีขนาดข้อมือที่ใหญ่กว่า และไม่สามารถใส่เข้ากับสร้อยข้อมือได้
กิดเดียนมองไปที่เนลล์อย่างเอาจริงเอาจังมาก ขณะที่เธอแข็งทื่อไปแล้วครึ่งทาง เหมือนกับว่าเขากำลังหัวเราะเยาะเธอ กิดเดียนแกล้ง “งั้นนี่คือของขวัญที่คุณเตรียมไว้ให้ผมเหรอ?”
เนลล์ใกล้จะร้องไห้แล้ว
เธอเพิ่งได้ว่าทุกวันนี้เธอทำตัวโง่ออกมาอยู่ตลอดเวลา เนลล์รีบขอโทษกิดเดียนอย่างรู้สึกผิดทันที
“ฉันขอโทษที่รัก ฉันสัญญาว่าฉันจะมอบของขวัญวันครบรอบที่สมบูรณ์แบบให้คุณในวันพรุ่งนี้ ลองแกล้งทำเป็นว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในวันนี้โอเคไหม?”
กิดเดียนจ้องมองเธอและยิ้มอย่างสบาย ๆ
“เราไม่ต้องรอถึงวันพรุ่งนี้ อันที่จริงวันนี้คุณสามารถให้ของขวัญที่ดีกับผมได้แล้ว”
เนลล์เริ่มสงสัยและถามว่า “มันคืออะไร?”
ภายในไม่กี่วินาที เนลล์รู้สึกถึงแรงบีบที่ข้อมือของเธอขณะที่ร่างของเธอถูกดึงเข้าหาหน้าอกของกิดเดียน
กิดเดียนกอดเธออย่างรักใคร่และวางเธอไว้ที่สะโพกของเขา เขาก้มศีรษะลงและกระซิบเบา ๆ กับเนลล์ “คุณ”
เนลล์พูดไม่ออก
“เนลลี่ขอมีลูกอีกคนได้ไหม?”
เนลล์รู้สึกหมดแรงแล้วเมื่อถึงตอนนั้น เธอไม่ได้สังเกตเห็นคำว่า “อีกคน” ในประโยคของเขาและเธอก็ตอบตกลงอย่างไม่สบอารมณ์
และคืนนั้นก็มาถึงมันกินเวลาจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น
ในวันที่สองเนลล์มีอาการนอนนานกว่าปกติอย่างไม่น่าแปลกใจ
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่ก็เป็นเวลาบ่ายแล้ว
เนลล์จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างที่แสงแดดจ้า ก่อนที่เธอจะอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เธอรีบลุกจากเตียงด้วยความตื่นตระหนก
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เธอยืดกล้ามเนื้อเพียงครั้งเดียวเธอก็คิดได้ว่าเธอปวดร้าวไปทั้งร่างกาย
เนลล์ปล่อยเสียงครวญครางเจ็บปวด อย่างช่วยไม่ได้ก่อนที่เธอจะเอนหลังลงบนสะโพกของเธอ
จากนั้นกิดเดียนเข้าไปในห้องพร้อมกับถือจานอาหาร
“คุณตื่นแล้ว”
เนลล์มองไปที่เขาแล้วถามว่า “กี่โมงแล้วคะ?”
กิดเดียนวางจานลงบนโต๊ะเหลือบมองนาฬิกาข้อมือแล้วตอบว่า “บ่ายสองแล้ว ทำไม?”
“บ่ายสองโมง?”
ดวงตาของเนลล์เบิกกว้างและใบหน้าของเธอซีดลงทันที
“จบแล้ว ฉันจบแล้ว ฉันมีหนังที่ต้องถ่ายทำเมื่อเช้านี้ ผู้กำกับฮิวจ์ต้องตามหาฉันอยู่ทั่วแน่ ๆ ”
เนลล์พูด ขณะมองหาเสื้อผ้าของเธออย่างไม่มีสติ
กิดเดียนเพียงแค่หัวเราะให้กับเนลล์ขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเธอและดันเธอไปที่กำแพง
“ไม่ต้องกังวล ผมได้โทรแจ้งให้คุณแล้ว วันนี้คุณรู้สึกไม่ค่อยสบายคุณควรพักผ่อน”
เนลล์มองไปที่กิดเดียนอย่างว่างงงงวยสักครู่ ก่อนที่เธอจะตอบสนองในที่สุด
“คุณโทรแล้วเหรอ?”
“ครับ”
เนลล์ถอนหายใจอย่างโล่งอก ในไม่ช้าความรู้สึกโล่งใจของเธอก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความโกรธเกรี้ยว
“กิดเดียน ลีย์ !”
กิดเดียนตอบเบา ๆ ว่า “ครับผม”
“ดูสิ่งที่คุณทำเมื่อคืนนี้สิ! ถ้าฉันจำไม่ได้ว่าเป็นคุณ ฉันคงคิดว่าฉันโดนหมากัดไปทั่ว”
กิดเดียนเลิกคิ้วและหัวเราะเบา ๆ เขากล่าวว่า “คุณนายลีย์ ผมจำได้ว่าคุณเป็นคนเริ่มในตอนแรก ถ้าความทรงจำของผมทำหน้าที่ได้ดี คุณก็ดูเหมือนจะสนุกไปกับการกระทำนั้นด้วย ทำไมตอนนี้คุณถึงโทษผม?”
แก้มของเนลล์แดงระเรื่อทันที เมื่อกิดเดียนเสนอให้เนลล์มอบของขวัญให้เขาเมื่อคืนนี้ เธอก็ตกลงที่จะบรรเทาความผิดของเธอทันที
แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยได้ทำเช่นนั้น แต่เธอก็เริ่มดำเนินการเมื่อคืนนี้เพื่อชดเชยสถานการณ์
อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคาดการณ์มาก่อนว่าคู่ของเธอจะบ้าดีเดือดกับเธอในเวลาต่อมา เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย!
เนลล์นั่งลงบนเตียงและทำท่างอ ๆ
กิดเดียนสังเกตว่าเมื่อคืนเธอหายโกรธแล้ว และรีบยิ้มออกมาอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะมานั่งข้าง ๆ เธอแล้วกระซิบว่า “ผมขอโทษ ผมคงสูญเสียการควบคุมไปเมื่อคืนนี้ ยังเจ็บอยู่ไหม?”
เนลล์กลอกตาไปที่เขา
“มัน!”
“คุณอยากให้นวดไหม?”
“ไม่!”
ทันใดนั้นเธอเม้มริมฝีปากและดูเหมือนจะยับยั้งคำพูดของตัวเอง
ท้ายที่สุดแล้ วกิดเดียน ลีย์ เป็นคนแบบไหนกัน?
ไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะไม่รู้ว่าเมื่อคืนเขาทำอะไรลงไป ดังนั้นกิดเดียนจึงคิดได้ทันทีว่าปัญหาบางอย่างที่เกิดขึ้นเพียงแค่ดูจากปฏิกิริยาของเนลล์
“ความผิดผมเอง ผมจะให้คนส่งยาเอามาให้”
เนลล์เพียงแค่จ้องมองเขา
อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ปฏิเสธท่าทางของเขา
ช่วงบ่ายเนลล์ไม่ได้ออกเดินทางไปไหน ไม่นานก่อนที่แมทธิวจะมาถึงพร้อมกับเสบียงในมือ
กิดเดียนให้ความสนใจกับการใช้ยากับเนลล์
เมื่อเสร็จแล้วเขาก็ช่วยเนลล์เปลี่ยนเป็นชุดใหม่ที่แมทธิวนำมาด้วยก่อนจะส่งเธอกลับบ้าน
เนลล์ต้องพักผ่อนที่บ้านอีกสองวันก่อนที่เธอจะกลับไปถ่ายทำ
การถ่ายทำในร่มจบลงอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็มีฉากที่โดดเด่นเหลืออยู่ไม่มากนัก และทุกอย่างก็เสร็จสิ้นภายในหนึ่งสัปดาห์
ตลอดช่วงเวลานี้บุคคลลึกลับที่มอบสร้อยคอเพชรให้กับเนลล์ยังคงส่งดอกไม้และของขวัญประเภทอื่น ๆ ให้ทุกวัน
แม้ในวันที่เธอไม่อยู่ของขวัญก็ยังคงมาถึงโดยไม่ขาดตกบกพร่อง
แน่นอนว่ามันดึงดูดความสนใจของทีมงานที่ไม่สนใจในปัญหานี้ในตอนแรก
ทุกคนต่างเดากันอย่างเพลิดเพลินว่า ใครคือคนที่ส่งของขวัญเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาอยากรู้ว่าใครจะโง่พอที่จะพยายามจีบภรรยาของประธานลีย์
