ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 391 ถูกจัดฉาก
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 391 ถูกจัดฉาก
เนลล์รู้สึกปวดหัว
รู้สึกเหมือนมีคนเอาขวานมาฟันหัวของเธอ
เธอเหนื่อยทางร่างกายเช่นกัน และมีอาการปวดหลังที่ศีรษะของเธอ
เธอคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกห่อด้วยผ้าห่ม ตามสัญชาตญาณเธอเอื้อมมือไปเขย่าคนที่อยู่ข้าง ๆ เธอและหลับตาลง “กิดเดียน…”
เวลาผ่านไปนานแต่ไม่มีใครตอบ
มีบางอย่างผิดปกติ เนลล์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
ห้องนั้นมีไฟสลัว ๆ การตกแต่งแบบเรียบง่ายและลายทางสีดำกับสีขาวที่เป็นส่วนหนึ่งของการออกแบบ ห้องนี้เธอไม่คุ้นเคยกับมันเลย
เธออยู่ที่ไหน?
ความทรงจำของเธอค่อย ๆ ผุดขึ้นในใจเธอ เธอจำได้เลือนลางขณะที่เธอสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวเธอ เมื่อเธอสังเกตเห็นโลโก้ร้านอาหารที่โต๊ะข้างเตียง ความตระหนักในทันใดก็เกิดขึ้นกับเธอและเธอก็สะดุ้งตื่น
เธออยู่ที่โรงแรมมูซี่!
เนลล์ลุกขึ้นนั่งทันที ตอนนั้นเองที่เธอรู้ว่ามีคนอื่นอยู่บนเตียง
เกรกอรี เกรแฮม!
หน้าก็ซีดขาวเหมือนกระดาษ!
ในเวลาเดียวกัน เกรกอรีก็ตื่นขึ้นมาและมีริ้วรอยปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา ตอนแรกเขาแปลกใจที่เห็นผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ตรงหน้าเขา แต่แล้วเขาก็ยิ้มออกมา
“ลิตเติ้ลเซเว่นคุณไม่จำเป็นต้องใช้มาตรการที่รุนแรงเช่นนี้ ถ้าคุณต้องการนอนกับผม ด้วยการใส่แอลกอฮอลล์ลงไปในเครื่องดื่มของผมและพาผมมาที่นี่? จุ๊ ๆ คุณเป็นคนที่เปิดเผยมาก แต่ผมชอบมัน”
“หุบปาก!”
เนลล์โกรธมาก
เธอจับศีรษะและพยายามครุ่นคิด หลังจากนั้นเธอก็หันหน้าไปอย่างรวดเร็วเพื่อดูว่ากระเป๋าถือและโทรศัพท์ของเธอยังอยู่ที่นั่น
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และตรวจสอบข้อความที่เจเน็ตส่งถึงเธอก่อนหน้านี้
ข้อความยังคงอยู่ที่นั่นและจำนวนพวกนั้นเป็นของเธออย่างไม่ต้องสงสัย
เธอยังค่อนข้างตกใจและนิ้วของเธอก็สั่น เธอลังเล แต่ในที่สุดก็โทรออก
โทรศัพท์ดังขึ้นสักพักก่อนจะมีคนรับสาย
“เนลลี่”
เสียงของเจเน็ตปรากฏขึ้นที่ปลายอีกด้าน เธอฟังดูน่ารื่นรมย์และร่าเริง
ความรู้สึกแห้งผากในลำคอของเนลล์ เธอหยุดชั่วคราวสองสามวินาทีก่อนที่เธอจะถามว่า “แกสบายดีไหม?”
“ฉัน? แน่นอนฉันไม่ได้เป็นไร จะมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันล่ะ?”
มีเสียงหัวเราะเป็นนัย ๆ ในน้ำเสียงของเจเน็ตซึ่งตรงกันข้ามกับที่เธอฟังก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
เมื่อเนลล์ไม่ตอบ เจเน็ตถามด้วยความสงสัย “เนลลี่ แกเป็นอะไรไหม? เกิดอะไรขึ้น?”
เนลล์หัวเราะอย่างประหม่า
“ไม่มีอะไร”
“ทำไมแกถึงถามว่าฉันสบายดีหรือเปล่า?”
“ฉัน…” เธอเม้มริมฝีปากและพูดต่อหลังจากที่เธอกลืนกิน “ฉันฝันร้าย ไม่เป็นไรถ้าแกสบายดี ฉันมีอย่างอื่นที่ต้องทำ บาย”
เจเน็ตฟังแล้วหัวเราะ เธอยังปลอบใจ เนลล์ก่อนที่เธอจะวางสาย
จากนั้นห้องก็เศร้าลงในความเงียบที่น่าขนลุก
เนลล์สัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจของเธอ ขณะที่เธอรู้สึกหวาดกลัวและสับสน
เธอบีบโทรศัพท์แน่นและสังเกตว่าสายที่ไม่ได้รับบนหน้าจอของเธอมาจากกิดเดียน จนถึงตอนนี้เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
อย่างไรก็ตามเธอสามารถเดาผลลัพธ์ได้
มีคนจัดฉากเธอขึ้นมาและพาเธอมาสู่กับดักนี้ เพื่อทำลายเธอให้สิ้นซาก!
โทรศัพท์ของเจเน็ตเป็นกลอุบาย
มันใช้วิทยาศาสตร์ที่สูงเพื่อเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์ของเจเน็ต ข้อความเสียงที่ไม่ชัดเจนสามารถพัฒนาได้โดยใช้ซอฟต์แวร์บางตัว
เนลล์ล้อมรอบตัวเองด้วยกองกำลังใต้ดินในต่างแดนเป็นเวลาหลายปี ตามทฤษฎีแล้วเธอไม่คุ้นเคยกับกลวิธีดังกล่าวและแทบจะไม่หลงกลพวกมันเลย
อย่างไรก็ตาม เธอออกจากแวดวงนั้นมาหลายปีแล้วและไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนใช้กลอุบายสกปรกนี้เพื่อหลอกล่อเธอ
ยิ่งไปกว่านั้นเธอปล่อยปะละเลย ทำให้เธอกังวลจึงตกหลุมพรางจนได้
เมื่อเธอคิดเช่นนี้ เธอก็เงยหน้าขึ้นทันทีและจ้องเขม็งไปที่เกรกอรี่
เดาได้ว่าเธอต้องการที่จะถามอะไร เกรกอรี่ก็รีบโบกมือของเขาทันที
“ผมไม่ได้ทำนะ”
เนลล์ยิ้มอย่างเย็นชา
เห็นได้ชัดว่า เธอเชื่อว่าเขาไม่ได้ทำ ท้ายที่สุดด้วยความเฉลียวฉลาดของเกรกอรี่ เขาจะเลือกวิธีการที่ซับซ้อนกว่านี้ในการทำร้ายเธอ ถ้าเขาต้องการเขาคงไม่ใช้วิธีนี้เพื่อทำให้ตัวเองดูตกต่ำเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม…
สีหน้าของเธอจ้องเขม็งขึ้นขณะที่เธอพูด “อย่าบอกนะว่าคุณโง่จนถูกจัดการได้!”
เกรกอรี่เลิกคิ้ว มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา
“คุณมั่นใจในตัวผมมากสินะ ลิตเติ้ลเซเว่น”
ขณะที่เขาพูด เขาก็ลุกขึ้นจากเตียงอย่างสบาย ๆ ตรงกันข้ามกับชุดที่เลอะเทอะของเนลล์ เขาแต่งตัวเรียบร้อยด้วยเสื้อที่รีดสะอาดแทบไม่มีรอยยับ
เขาเดินไปที่ตู้ตรงข้ามเตียงและเปิดมันออก
หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนที่รูปร่างดีคนหนึ่งก็ร่วงลงมาจากตู้
เนลล์สะดุ้งตกใจ!
เมื่อเห็นเธอคนที่หล่นออกมาจากตู้แทบจะร้องไห้
เขาถูกปิดปากด้วยผ้าถูกมัดมือและเท้า ในขณะที่เขาไม่สามารถพูดได้เขาก็พึมพำไม่ได้ศัพท์
เนลล์จ้องมองเขาด้วยความไม่เชื่อ “เจสัน มอร์ตัน?! เป็นคุณนั้นเอง!”
เจสันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เนื่องจากสภาพของเขาจึงไม่มีใครเข้าใจเขา
เนลล์ขมวดคิ้วและต้องการเอาเศษผ้าออกจากปาก แต่ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังมาจากข้างนอก
“คุณแน่ใจหรือว่าคนข้างในคือ เนลล์ เจนนิงส์?”
“แน่นอน! ก่อนหน้านี้ฉันเห็นเธอพาผู้ชายเข้ามาในห้อง”
เนลล์และเจสันตกใจ
ในทางตรงกันข้าม เกรกอรียิ้มพร้อมกับกอดอกราวกับว่าเขาพร้อมสำหรับการแสดง!
เนลล์รู้ว่าผู้บงการของการจัดฉากในครั้งนี้ได้ส่งคนเหล่านี้มาเปิดเผยเธอ
เธอสงสัยว่าจะสร้างความฮือฮาได้มากขนาดไหน เมื่อมีข่าวเกี่ยวกับภรรยาสาวของประธานบริษัทลีย์ที่ได้นัดพบกับอดีตของเธอ
นอกจากนี้ เธอยังไม่อยากจินตนาการว่าสื่อต่าง ๆ จะกระตุ้นการพบเจอนี้มากแค่ไหน!
ผู้คนกำลังทุบประตูอยู่แล้วจึงไม่มีเวลาคิด เนลล์เพียงแค่เตะเจสันกลับเข้าไปในตู้ แล้วดึงเกรกอรีไปที่หน้าต่างแล้วกระโดดออกไป
“ลิตเติ้ลเซเว่น เราอยู่บนชั้น 15 ผมชอบคุณนะ แต่ผมจะไม่ตายไปกับคุณ”
เกรกอรียังคงลังเลเมื่อเนลล์ลากเขาไป
“หุบปากแล้วตามฉันมา!”
จากนั้นเธอก็คว้าคอของเขาและดึงเขาไปพร้อม ๆ กันในขณะที่ตะเกียกตะกายไปที่ระเบียงประตูถัดไป
เกรกอรี่หรี่ตาและส่ายหัว
“เฮอะ หยาบคายอะไรขนาดนั้น?”
ประตูถูกผลักให้เปิดออก
นอกเหนือจากผู้สื่อข่าว พนักงานโรงแรมก็โผล่พรวดเข้ามา
อย่างไรก็ตามพวกเขารู้สึกงุนงงกับห้องที่ว่างเปล่า
คนที่รับข่าวเด่นมาและนำฝูงชนมาก็ประหลาดใจ ขณะที่เขาพึมพำว่า “เป็นไปไม่ได้! ฉันเห็นเธอเดินเข้ามาด้วยตาของฉันเอง! เธออยู่ที่ไหน?”
ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงดังมาจากตู้
ฝูงชนตกตะลึง มีใครบางคนเข้ามาใกล้ตู้และเปิดมัน
จากนั้นชายคนหนึ่งก็ที่ถูกดตัวเหมือนไก่งวงที่กลิ้งออกมาจากตู้
