ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 409 น้องชาย
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 409 น้องชาย
เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “ภรรยาของผมโกรธ เธอคงไม่พอใจกับสิ่งที่ผมทำไปเมื่อกี้ ผมต้องพยายามอีกครั้ง”
“ไม่ ไม่ ฉันโอเคแล้ว ฉันไม่โกรธแล้ว”
เนลล์รีบพูดด้วยความกลัวว่าเขาจะลองอีกครั้งจริง ๆ
กิดเดียนหัวเราะ “คุณไม่โกรธแล้วจริง ๆ เหรอ?”
“ใช่” เนลล์พยักหน้า
“อืม ก็ดี”
จากนั้นชายคนนั้นก็ปล่อยเธอไป เขาลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดพร้อมกับสวมเสื้อผ้าเหล่านั้นว่า “คุณนอนต่ออีกสักพัก ผมจะบอกป้าจอยซ์ให้เธอมาเรียกคุณ เพื่อทานอาหารกลางวันในตอนหลัง”
เนลล์ที่ห่มผ้าอยู่ถามขึ้นว่า “คุณจะไปไหน?”
กิดเดียนเลิกคิ้วขึ้น ทันใดนั้น เขาก็เอนตัวไปพร้อมกับหรี่ตาอันชั่วร้าย “อะไรกัน คุณคิดถึงผมแล้วเหรอ?”
เนลล์มองเขาทันที “ไม่ อย่าหลงตัวเอง”
ขณะที่เธอพูด เธอห่มผ้าห่มด้วยความระมัดระวังและพลิกตัวหนีไป
กิดเดียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเขามองดูเธอราวกับว่าเธอกลัวว่าเขาจะกินเธอทั้งเป็น
เขาเอื้อมมือไปแตะหัวเธอและพูดว่า “ผมจะออกไปทำธุระ คุณพักไปก่อนเถอะ ผมจะกลับบ้านมารับคุณตอนกลางคืน”
เนลล์พึมพำเบา ๆ
กิดเดียนก็ออกจากบ้านไป
ในตอนเย็น งานเลี้ยงวันเกิดของ โจเอลถูกจัดขึ้นที่วิลล่าริมชายหาด
มีบุคคลภายนอกไม่มากนักและเนื่องจากส่วนใหญ่เป็นพี่น้องกัน พวกเขาจึงสนุกสนานกันอย่างเป็นธรรมชาติ
กลุ่มคนกำลังย่างบาร์บีคิวและดื่มที่ชายหาด ปัจจุบันมี เลียม, เจเน็ต, โอเวน, ธารา, ไซมอน และคนอื่น ๆ ปาร์ตี้นั้นดูมีชีวิตชีวามาก
เจ้านายของตระกูลฟอสเตอร์ อลัน พี่ชายคนโตของโจเอลก็มาด้วย
นี่เป็นครั้งแรกที่เนลล์ได้พบอลัน เธอเคยได้ยินข่าวลือมาก่อนว่าเขาเป็นคนจริงจังและเข้มงวด
หรืออาจเป็นเพราะอายุห่างกันเกือบสิบปีกับกิดเดียนและโจเอล เขาจึงดูเชยชาไปหน่อย
อย่างไรก็ตาม หลังจากไปเที่ยวกับเขา เธอค้นพบว่าถึงแม้เขาไม่อบอุ่นเกินไป แต่เขาก็ยังเข้าถึงได้ และไม่มีการออกอากาศเกี่ยวกับเขา
ในขณะที่คนที่เนลล์คุ้นเคยมากที่สุดคือ ไซมอน
ขณะที่ทั้งคู่อยู่ในวงการบันเทิง ไซมอนเป็นพี่น้องกลุ่มแรก ๆ ที่รู้จักเธอ ทันทีที่เขาเห็นเธอ เขาก็เรียก “พี่สะใภ้รอง” อย่างมีความสุข
นั่นทำให้โจเอลหัวเราะเยาะเขาอย่างไม่พอใจ ไซมอนขอให้โจเอลพูดกับเธอด้วย โจเอลเคยเรียกเนลล์ว่าน้องสะใภ้คนสุดท้องต่อหน้าไซมอน แต่เขาปฏิเสธที่จะทำตามที่เขาขอ ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธที่จะพูด
เมื่อไซมอนเห็นเช่นนั้น เขาก็ไปหากิดเดียนเพื่อบ่น แต่กิดเดียนใช้ด้ามแปรงเคาะหัว ส่งผลให้เขาตะโกนลั่น
“พี่สะใภ้รอง ดูสิ พวกเขารังแกผม มาช่วยผมที”
เนลล์หัวเราะลั่นขณะที่ ไซมอนรีบวิ่งมาดึงเธอ “พี่สะใภ้รอง หยุดหัวเราะ ช่วยตีเขาเพื่อผมหน่อย”
กิดเดียนสะบัดมือออกแล้วพูดว่า “เอาอุ้งเท้าแกออก เธอเป็นภรรยาของฉัน ทำไมเธอถึงช่วยแกด้วย?”
ไซมอนหน้าแดงด้วยความโกรธ “ผมรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของพี่ แต่เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของผม!”
พูดจบก็ดึงเนลล์เข้าไปหาเขาอีกครั้ง
เนลล์ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากลุกขึ้นและมองไปยังกิดเดียนกับโจเอล แสร้งทำเป็นโกรธ “คุณอย่าแกล้งไซมอน เขาอายุน้อยที่สุด คุณต้องเคารพคนแก่และรักเด็ก”
ไซมอนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ ๆ ผมเป็นน้องชาย ทุกคนควรรักผมและตามใจผม ทำไมถึงพยายามรังแกผมล่ะ?”
โจเอลหัวเราะหนักมากจนไอไม่หยุด ขณะที่เขาหัวเราะ เขาก็พูดว่า “ใช่ แกเป็นน้องชาย”
เมื่อไซมอนได้ยินคำพูดนั้น เขาก็ตระหนักว่าเขาถูกล้อเลียนอีกครั้ง และเขาก็จ้องไปที่โจเอลอย่างโกรธจัด
“เห็นไหม แกกำลังสำลักเสียงหัวเราะ นั่นคือกรรม!”
ทำอะไรไม่ถูก เนลล์หยิบขวดน้ำแล้วยื่นให้โจเอล
โจเอลขอบคุณเธอ เมื่อเขาดื่มน้ำแล้ว เขาก็ได้ยินไซมอนพูดขึ้นมาทันใดว่า “โจเอล วันนี้ทุกคนพาแฟนมา ทำไมแกไม่พามาล่ะ ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน?”
สีหน้าของโจเอลเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน จากนั้นเขาก็เหลือบมองเนลล์และคนอื่น ๆ ด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะจ้องมองที่ ไซมอนอีกครั้ง
“อย่าพูดเหลวไหลดิ ผู้หญิงที่ไหน?”
“หึ แกต้องการซ่อนมันจากฉันรึไง? ฉันรู้มานานแล้ว ผู้หญิงของแกชื่อแคทซ์ ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นลูกสาวของอดีตลูกน้องของลุงฟอสเตอร์ใช่ไหม? ทำไมวันนี้เธอถึงไม่มาล่ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เนลล์ก็ยิ้มเช่นกัน “ใช่ โจเอล น่าจะเชิญลูซี่มาด้วย”
โจเอลอายเล็กน้อยที่เห็นทุกคนล้อเกี่ยวกับเขา
“ผมบอกเธอแล้ว แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้ตกลง ไม่รู้ว่าคืนนี้เธอจะมาไหม?”
พูดจบเขาก็หันไปมองไซมอนและขู่ว่า “ไซมอน อย่าเรียกฉันว่าโจเอล ฉันแก่กว่าแก แกต้องเรียกฉันว่าพี่สาม”
ไซม่อนปฏิเสธ “ไม่เอาน่า แกแก่กว่าฉันแค่ไม่กี่เดือน และแกยังต้องการให้ฉันเรียกแกว่าพี่อีก”
“สองสามเดือนมันก็ยังทำให้ฉันแก่กว่าแก พูดออกมาสิ!”
“ไม่!”
“แกจะพูดไหม?”
“ไม่!”
โจเอลรีบวิ่งไปข้างหน้าทันที ก่อนที่เขาจะโยนไซมอนนลงบนทรายและทั้งสองคนก็ปล้ำกัน
เนลล์นั่งอยู่หน้ากองไฟ ย่างเนื้อย่าง และหัวเราะอย่างไม่ตั้งใจขณะที่เธอมองดูพวกเขาเล่นกัน
ช่างเป็นพี่น้องที่ดีจริง ๆ
คงไม่มีใครคิดได้ว่าเด็กตัวสูงเหล่านี้มักจะโง่เขลาแบบนี้
เหมือนเด็กไม่มีความกังวล
เนลล์ยิ้มขณะมองดูพวกเขาครู่หนึ่ง และสังเกตว่าเนื้อสุกแล้ว เธอรีบวางมันลงบนจานแล้วยื่นให้กิดเดียนข้าง ๆ เธอ
“อ่ะนี่ นี่สำหรับคุณ”
เธอยื่นจานให้ แต่เมื่อเธอหันศีรษะ เธอเห็นว่าดวงตาที่เหมือนหมึกของเขากำลังจ้องมาที่เธอ
ดวงตาของเขาดูเสน่หาจนทำให้เนลล์หน้าแดงและหัวใจของเธอก็เต้นแรง
“ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”
เธอก้มศีรษะลงก่อนจะหลบตาเขา
กิดเดียดเม้มริมฝีปาก ขณะเอื้อมมือไปหยิบจาน เขาพูดว่า “ภรรยาของผมสวยมาก”
เนลล์อดไม่ได้ที่จะเขินตั้งแต่แก้มจนถึงหู
เธอไม่ได้คาดหวังคำพูดแสดงความรักอย่างกะทันหันจากชายคนนั้น ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“อ้อ ฉันได้ยินพวกเขาเรียกกันเสมอว่า พี่รอง พี่สาม พี่สี่ คุณเป็นพี่คนรอง ดังนั้นพี่คนโตจึงเป็นอลัน?”
กิดเดียนส่ายหัว
“อลันแก่กว่าเรา 10 ปี ตอนที่เรายังเด็ก เขาถูกลุงฟอสเตอร์ส่งเข้ากองทัพ ดังนั้นเขาจึงไม่เล่นกับเราและไม่รวมอยู่ในอันดับ”
“แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายคนโต เขาเป็นใคร ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินชื่อเขาเลย?”
กิดเดียนกำลังจะจับตะเกียบแต่มือของเขากลับแน่นขึ้นทันที
เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้ เนลล์ก็ถามด้วยความสงสัย “มีอะไรเหรอ?”
กิดเดียนส่ายหัว สีหน้าของเขากลับมาเป็นปกติในทันที ขณะที่เขาหยิบตะเกียบคู่หนึ่งออกจากโต๊ะแล้วพูดเบา ๆ ว่า “เขาตายแล้ว”
เนลล์ตกใจมากจนเผลอเอามือไปวางที่ขอบเตา
“อ๊า”
เธอกระโดดขึ้นจากเก้าอี้และคิ้วของกิดเดียนก็กระตุก เขาโยนจานทิ้งก่อนจะยืนขึ้นและจับมือเธอ
“ทำไมคุณถึงไม่ระวัง?”
