ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 412 ใจเต้นแบบอธิบายไม่ถูก
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 412 ใจเต้นแบบอธิบายไม่ถูก
เมื่อเทียบกับความอับอายของเธอ กิดเดียนเต็มใจจะจูบเธอเป็นเวลาสิบนาทีแทน เขาจึงหัวเราะ “คุณภรรยา คุณต้องเคารพคำพูดของคุณ ถ้าคุณบอกว่าคุณกำลังเล่นเกม คุณก็ต้องเต็มใจที่จะแพ้”
หลังจากพูดจบ เขาก็กดที่ด้านหลังศีรษะของเธอก่อนจะจูบเธอ
มีเสียงหัวเราะลั่นเข้าไปในหูของเธอ ขณะที่เนลล์นั้นหน้าแดง อยากจะหาที่มุดลงดินเพื่อซ่อน
โชคดีที่ชายคนนั้นไม่ได้จงใจให้คนอื่นดู เขาเพียงแค่กดริมฝีปากของเธอกับเขาและไม่ได้ทำอะไรต่อไป
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ดูน่าเบื่อสำหรับกลุ่มเพื่อน ๆ และไม่นานพวกเขาก็ร้องไห้ฟูมฟาย “พี่รองกับพี่สะใภ้ นี่มันเรื่องธรรมดา คนเราจะจูบปากกันเขาทำแบบนี้หรือไง?”
กิดเดียนจ้องมองพวกเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เนลล์อายก่อนจะถอยกลับแล้วพูดว่า “คุณไม่ได้บอกว่าเราต้องจูบยังไง มันก็แล้วแต่เรา”
หลังจากพูดจบ ริมฝีปากของเธอก็กลับไปหากิดเดียน
เนื่องจากพวกเขาเลือกที่จะไม่ใส่ใจในเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรน่าชม ดังนั้นโจเอลจึงโบกมือ “ลืมมันไปเถอะ แค่นาทีเดียวก็ได้ สิบนาทีก็นานไป”
เมื่อกลยุทธ์ของ เนลล์ประสบความสำเร็จ คิ้วของเธอก็โค้งงอเมื่อยิ้ม
หลังจากผ่านไปหนึ่งนาที กิดเดียนก็ดื่มตามกฎ และเนลล์ก็มอบถ้วยลูกเต๋าให้คนต่อไป
เป้าหมายต่อไปของเธอคือ โอเวนที่ขี้อาย เขาจึงเลือกความจริง
ทันใดนั้นมีคนถามว่า “ตอนนี้คุณกับธาราอยู่ขั้นไหนแล้ว? คุณ…”
ใบหน้าของโอเวนแดงเล็กน้อย และธาราซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังเขา หน้าแดงระเรื่อถึงหูของเธอ
เขาไอออกมาอย่างชัดเจนและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัว ขอฉันเลือกที่จะไม่พูดถึงมันได้ไหม?”
“ไม่ ไม่ คุณต้องทำตามกฎของเกม”
โอเวนรู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้
เขาเป็นสุภาพบุรุษและเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวของผู้หญิงคนนั้น ดังนั้นเขาจึงพูดอะไรมากไม่ได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นสิ่งนี้ ธาราก็ใจดีมาก เธอพึมพำเบา ๆ “เรากำลังจะแต่งงานกัน พวกคุณคิดว่าเรามาไกลแค่ไหนแล้ว?”
มันก็ดีพอ ๆ กับที่ยอมจำนน
ใบหน้าของโอเวนแดงเล็กน้อย เมื่อโจเอลและคนอื่น ๆ ได้ยินคำตอบที่พวกเขาต้องการ ก็มีเสียงโห่ร้องขึ้นมาทันที
พวกเขาไม่ได้เป็นพวกประสงค์ร้าย พวกเขาเป็นเพียงกลุ่มชายร่างใหญ่ที่ชอบล้อเล่นกัน
เมื่อธารารู้เรื่องนี้ เธอจึงพอใจกับคำตอบของเธอ
มีการเอะอะโวยวายกันมากในสองรอบถัดไป เมื่อกลับมาถึงตาของเนลล์ เธอเลือกความจริง
ไซมอนหยิบกระดาษขึ้นมาและเหลือบมองก่อนจะมีรอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
“สารภาพรักกับบุคคลที่เป็นเพศตรงข้ามด้วยระยะเวลามากกว่าหนึ่งนาที”
เนลล์มองไปที่กิดเดียนที่อยู่ด้านข้าง
โจเอลแสดงละครทันที “มันจบแล้ว เราต้องดูพวกเขาทำมันอีกครั้งสินะ”
เมื่อเนลล์ได้ยินสิ่งนี้โดยไม่คาดคิด เธอจึงหันหัวและชี้ไปที่เขาทันที
โจเอลรู้สึกหัวใจเต้นแรงทันที และจู่ ๆ เขาก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
“ฉันเลือกคุณ” เนลล์พูด
โจเอลตกตะลึง
เนลล์ยิ้มแล้วพูดว่า “ดูสิ คุณหล่อ บุคลิกดี และสดใสร่าเริง คุณอารมณ์ดี ไม่น่ารำคาญ คุณรู้ถึงความสำคัญของความรักและให้เกียรติ ถ้าไม่มองความบ้า ๆ บอ ๆ คุณเข้าใจความจริงดีกว่าใคร ๆ และจริงจังกับสาว ๆ เสมอ…”
เนลล์เกือบโพล่งคำชมทั้งหมดที่เธอนึกออกในชีวิตของเธอ
โจเอลตกตะลึง ผ่านไปหนึ่งนาที ทุกคนมีปฏิกิริยาและปรบมือ
“พี่สะใภ้รอง คุณพูดเก่งมาก!”
โจเอลหน้าแดงในขณะที่เขาพึมพำ “นี่เป็นคำสารภาพประเภทใด? นี่เป็นคำชมที่สูงส่งอย่างเห็นได้ชัด”
เนลล์เบิกตากว้าง “ถ้าฉันบอกว่าสารภาพก็คือคำสารภาพ ทำไมคุณถึงสนใจล่ะ?”
แม้ว่าโจเอลต้องการจะพูดอย่างอื่น แต่เขากลับถูกหยุดโดยสายตาอันเย็นชาของกิดเดียนที่ราวกับมีดสั้น
เมื่อเนลล์ชมเชยเขา กิดเดียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ไม่พอใจ
เขากล้าดียังไงมาจับผิด?
โจเอลเศร้าสลดพูดอะไรไม่ได้ เขาจึงย้ายเป้าหมายไปที่อลันและเจเน็ตอย่างโกรธเคือง
แม้จะมีรังสีความเย็นแผ่ออกมาก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังหน้าแดงเมื่อถามคำถามของเขา
ทุกคนผ่านกันไปหลายรอบ เนลล์แพ้ครึ่งหนึ่งและชนะครึ่งหนึ่ง ทำให้กิดเดียนดื่มแอลกอฮอล์มาก ในท้ายที่สุด ดูเหมือนเขาจะเริ่มเมานิดหน่อย
รอบสุดท้ายเป็นตาของเนลล์อีกแล้ว เธอกำลังจะเขย่าถ้วยลูกเต๋า แต่โจเอลหยุดเธอและพูดว่า “พี่รองนั่งอยู่ข้าง ๆ ทั้งคืน และเนื่องจากนี่เป็นรอบสุดท้าย เขาควรจะเล่น”
เมื่อเนลล์ได้ยิน เธอชักมือที่หยิบถ้วยลูกเต๋าขึ้นมา มองที่กิดเดียนแล้วถามว่า “คุณต้องการจะเล่นไหม?”
กิดเดียนยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยโดยไม่ตอบแต่ยื่นมือออก เขาเขย่าถ้วยลูกเต๋าและดึงหก
“ความจริง”
ไซมอนหยิบกระดาษขึ้นมาทันที คลี่ออกและอ่านออกเสียงว่า “อะไรคือสิ่งที่ประทับใจที่สุดที่คู่ของคุณเคยทำมา?”
กิดเดียนหันไปมองเนลล์
เนลล์ก้มศีรษะลงและคร่ำครวญเล็กน้อย เธอไม่เคยได้ทำอะไรที่ประทับใจกับเขาโดยเฉพาะเลย!
จู่ ๆ กิดเดียนก็เอื้อมมือออกไปกอดเธอโดยไม่คาดคิด ดวงตาของเขาแดงก่ำเพราะแอลกอฮอล์ ขณะที่สัมผัสมันปรากฏออกมาใต้ตาของเขา
เขาพูดว่า “เธอยินดีแต่งงานกับฉัน”
ห้าคำง่าย ๆ ที่ทำให้ใจของเนลล์ตกใจ พร้อมกับความรู้สึกมีความสุขอย่างเต็มที่
เสียงสั่นที่อธิบายไม่ได้จากก้นบึ้งของหัวใจ ทำให้เธออบอุ่นแลสะเทือนใจ
เนลล์เม้มริมฝีปากของเธอเล็กน้อยและมองที่ดวงตาของเขา
ดวงตาของเขาดูลึกล้ำราวกับราตรีที่มีดาวเต็มดวงที่ไม่มีวันสิ้นสุดซึ่งเจิดจ้ามากจนดึงดูดใจเธอ
เธอรู้สึกสะเทือนใจ เธอกระซิบว่า “ฉันก็ด้วย ขอบคุณที่แต่งงานกับฉัน”
คำพูดของเนลล์ทำให้ใจของกิดเดียนเต้นระรัวด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน และดวงตาของเขาก็เข้มขึ้นเมื่อมองไปที่เธอ
ในช่วงเวลานั้น เนลล์ไม่เข้าใจความหมายของการจ้องมองของชายผู้นั้น
จนกระทั่งเย็นเมื่อเธอกลับบ้าน เธอจึงรู้สึกเสียใจกับมัน
ขณะที่เขาหอบ เขาพูดที่ข้างหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “เนลลี่ ผมรักคุณ ผมรักคุณ”
วันรุ่งขึ้นราคาที่เธอต้องจ่ายตามธรรมชาตินั้นกลับน่าปวดหัว
อย่างไรก็ตาม วันนี้เธอยังต้องบินไปประเทศ F ดังนั้นจึงไม่สามารถอยู่บ้านอย่างขี้เกียจได้
เนลล์รู้สึกอยากร้องไห้
เธอจ้องเขม็งไปที่ผู้ก่อการที่อยู่ข้างหน้าเธอและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “กิดเดี ยน ดูคุณสิ แล้วดูสิ่งที่คุณทำ!”
