ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 441 กำจัด
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 441 กำจัด
ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึม เขาพูดโดยไม่แสดงท่าทางใด ๆ “มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่อยู่ข้างบนเท่านั้นที่จะควบคุมลูกน้องของเขาด้วยวิธีนี้”
“อย่างนั้นเหรอ? แล้วทำไมเขาถึงไม่บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องที่เขามอบหมายงานใหญ่อย่างการลอบสังหารกิดเดียนให้เอเวลิน คุณควรจะมีคุณสมบัติเหมาะสมกับงานนี้มากกว่าเธอ!”
สีหน้าของคาร์ลเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“คุณจะถูกไล่ออกหลังจากที่ทุกอย่างในตัวคุณหมดประโยชน์และเขาได้สิ่งที่คุณต้องการแล้ว! ฉันแค่เตือนคุณอย่างตรงไปตรงมา ในขณะที่คุณยังดูแลบ่อนไทเกอร์อยู่ สมมติว่าวันหนึ่งความลับเหล่านี้ถูกเปิดเผย เมื่อพิจารณาถึงวิธีการที่โหดเหี้ยมของสการ์เฟซและการทะเลาะวิวาทกับเอเวลินในอดีต คุณคิดว่าทุกอย่างมันจะจบลงที่คุณงั้นเหรอ?”
“พอ!”
จู่ ๆ คาร์ลก็ทุบโต๊ะอย่างแรงและยิงขึ้น เขาจ้องเธออย่างชั่วร้าย
“คุณกำลังพยายามทำให้พวกเราแตกกัน! คุณคิดว่าผมจะถูกคุณหลอกให้ทรยศต่อเจ้านายของผมงั้นเหรอ? ไร้เดียงสาเสียจริง ๆ !”
เนลล์ไม่พูดอะไร เธอมองเขาเงียบ ๆ
ลึกลงไปข้างใน เธอรู้ว่าคาร์ลกำลังลังเล!
ถ้าเขาฟังการวิเคราะห์ของเธออย่างใจเย็น และตกลงที่จะหารือเกี่ยวกับเงื่อนไขข้อตกลงของพวกเขา มันจะเป็นเธอแทนที่จะต้องพิจารณาขั้นตอนต่อไป ปฏิกิริยาที่เกินจริงของคาร์ลได้พิสูจน์ว่าความสงสัยของเธอถูกต้อง ความมั่นใจของเขาสั่นคลอน และเขาแค่พยายามที่จะปกปิดมัน!
เธอพูดไปกระแทกเขาในส่วนที่เจ็บที่สุด!
เนลล์ยิ้มอย่างง่ายดาย “คุณคิดมากเกินไป แน่นอนฉันไม่ได้พยายามให้คุณทรยศเจ้านายของคุณ อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาถึงทุกอย่างแล้ว อย่างน้อยที่สุดคุณควรดูแลครอบครัวของคุณ มันไม่เจ็บที่จะให้อะไรกับตัวเองเพื่อถอยไปตั้งหลัก!”
เมื่อเธอพูดจบ เธอหยิบปากกาบันทึกออกมาแล้ววางลงบนโต๊ะ
“ไม่จำเป็นต้องกระตือรือร้นที่จะปฏิเสธ ทำไมคุณไม่ตัดสินใจหลังจากฟังเรื่องนี้”
มีแสงจาง ๆ ในดวงตาของคาร์ล เขานั่งลงหลังจากนั้นอยู่ครู่หนึ่ง เขาหยิบปากกาบันทึกขึ้นมาแล้วเปิดออก
เสียงที่คุ้นเคยมาจากปากกาบันทึก
มันเป็นเสียงของเอเวลิน!
ความจริงทุกอย่างที่เธอรู้เกี่ยวกับคาร์ลมาจากเอเวลิน เมื่อเธอมีคนส่งข้อความถึงเธอเมื่อคืนนี้
เธอไม่รู้ว่าอะไรกระตุ้นให้เอเวลินบอกเรื่องทั้งหมดนี้กับเธอ เธอคิดว่าเธอน่าจะมีแรงจูงใจในการทำเช่นนั้น
เมื่อถึงจุดนั้น เอเวลินไม่มีเหตุผลที่จะโกหกเธอ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะเสี่ยงครั้งนี้
ปากกาบันทึกนี้เป็นหนึ่งในสิ่งของที่เอเวลินมอบให้เธอเมื่อคืนก่อน
รายละเอียดภายในนั้นไม่น่าประหลาดใจนัก แม้แต่เนลล์และกิดเดียนก็ตกใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้
ตามที่คาดไว้ เมื่อคาร์ลฟังเนื้อหาจบ คำว่าช็อคก็ไม่สามารถแสดงความเห็นของเขาได้
“คุณรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับบันทึกนี้?”
คาร์ลเริ่มคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขามองดูเนลล์ด้วยสีหน้าที่พูดไม่ถูก โดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ
เนลล์ยิ้มออกมา ดวงตาสีเข้มของเธอส่องประกายระยิบระยับ
เธอวางปากกาบันทึกลงบนโต๊ะและพูดเบา ๆ ว่า “มอบสิ่งนี้ให้สการ์เฟซ เชื่อฉันเถอะว่าเมื่อสการ์เฟซฟังบันทึกนี้ ต่อจากนี้ไปมันจะเป็นการดีสำหรับคุณ คุณจะไม่ต้องรับใช้คนอื่นอีกต่อไป!”
ริมฝีปากของคาร์ลสั่น หน้าซีดเล็กน้อย
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เข้าสู่ท่าทางที่เคร่งขรึมอีกครั้ง เขารวบรวมท่าทางที่สงบที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะนั้นและหันไปหาเนลล์
“คุณให้ข้อมูลผมมาเยอะขนาดนี้ คุณจะได้อะไรจากสิ่งเหล่านี้?”
เมื่อเนลล์เห็นว่าเขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ความสุขก็เผยผ่านดวงตาของเธอ
เธอตอบว่า “ฉันต้องการให้คุณแนะนำฉันให้รู้จักกับสการ์เฟซ บอกเขาว่าฉันอยากพบเขา”
คาร์ลเลิกคิ้ว “คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครบนโลกนี้? คุณพยายามทำอะไรให้สำเร็จด้วยตัวคุณเองทั้งหมดนี้งั้นเหรอ?”
“ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องของคุณ!”
เนลล์หยิบปากกาขึ้นมาจากโต๊ะ จดชื่อของเธอลงบนกระดาษ แล้วยื่นให้
“ถ้ามีอะไรให้โทรหาฉัน”
เธอลุกขึ้นและจากไปหลังจากนั้น
—
เมื่อเนลล์เดินออกจากบ่อนไทเกอร์แห่งนี้ เธอเหลือบมองนาฬิกาข้อมือของเธอ เป็นเวลาสี่โมงเย็น
เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก
โชคดีที่ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี
แมทธิวขับรถไปทั้งสองคนขึ้นรถ ทั้งสามคนกลับมาที่โรงพยาบาลด้วยกัน
เมื่อพวกเขามาถึงโรงพยาบาล พวกเขาเห็นพ่อบ้านของตระกูลกริฟฟินยืนอยู่นอกห้องผู้ป่วย
เธอแปลกใจเล็กน้อย เธอเลิกคิ้วแล้วเดินไป
“คุณนายลีย์ คุณกลับมาแล้ว!”
เนลล์พยักหน้าและถามว่า “คุณจอห์น ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้?”
คุณจอห์นยิ้มตอบ “ผมมาที่นี่เพื่อพบคุณในนามของท่านผู้หญิง ผมยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปแต่ผมเห็นคุณกลับมาพอดี”
เนลล์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเหลือบมองที่ประตูที่ปิดสนิทและเหลือบมองมาที่คุณจอห์นอีกครั้ง เธอรู้ดีกว่าเรียกเขาออกมา
เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นเข้ามาก่อนสิ”
ขณะที่เธอพูด เธอก็ผลักประตูเข้าไป
อย่างไรก็ตาม คุณจอห์นรีบจับมือเขา
“โอ้ ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร เหตุผลที่ผมมาก็เพื่อส่งข้อความจากท่านผู้หญิง”
“ข้อความอะไร?”
“วันนี้เป็นวันเกิดของนายน้อยไอเดน ท่านผู้หญิงหวังว่าทุกคนจะไปกัน”
ไอเดน กริฟฟิน เขาเป็นลูกชายคนเล็กของจัสติน กริฟฟิน เขาอายุไม่ถึงแปดขวบ ในฐานะลูกคนสุดท้องเขาเป็นที่รักของตระกูลกริฟฟิน
วันเกิดของเขาคือวันนี้?
เนลล์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า
“ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันจะไปเปลี่ยนชุดที่ห้องแล้วจะรีบไป”
คุณจอห์นพยักหน้าตอบและพูดต่อ “โปรดเชิญคุณลีย์ไปกับคุณด้วย”
เนลล์พยักหน้าและไม่ได้ให้คำตอบใด ๆ เพิ่ม เธอให้แมทธิวคุ้มกันคุณจอห์นก่อนจะเข้าไป
ภายในห้องผู้ป่วย กิดเดียนโบกมือให้เธอเมื่อเห็นเธอกลับมา
เนลล์บอกเขาทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้และสรุปว่าเป็นยังไง กิดเดียนปล่อยให้เธอพูดจบก่อนจะจับมือเธอและถามขึ้น “คุณพบคุณจอห์นข้างนอกเมื่อสักครู่นี้ใช่ไหม?”
เนลล์ชะงักครู่หนึ่ง ก่อนเธอก็นึกขึ้นได้
เธอพยักหน้า “อืม ใช่ค่ะ เขาอาจจะยืนรออยู่ข้างนอกจนผ่านมาครึ่งวันแล้วมั้ง ทำไมคุณไม่ให้เขาเข้ามาล่ะคะ?”
กิดเดียนตอบอย่างทื่อ ๆ “เขาไม่ได้แจ้งนะ เขาคงรู้สึกผิด ผมจะไปก้าวก่ายกับใครได้ล่ะ?”
เนลล์ “…”
เธอหัวเราะ “ยังโกรธอยู่เหรอ?”
“เปล่า”
ในท้ายที่สุด แม้ว่าการกระทำของสการ์เล็ตจะไม่เชื่อฟังเขา แต่ตอนนี้วิลเลียมก็ได้ตายไปแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญอีกต่อไป
เนลล์พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าคุณไม่โกรธ คืนนี้ไปด้วยกันไหม?”
กิดเดียนจ้องมองเธออย่างจดจ่อ
เขานิ่งอยู่อย่างนั้นสักพัก เขาไม่ได้หันหลังให้เธอ และแตะปลายจมูกของเธอเบา ๆ
“คุณไม่เคยคิดแค้นใครเลย”
เนลล์ยิ้ม พวกเขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ต่อ
เวลาหกโมงเย็น ทั้งสองคนเปลี่ยนชุดและมุ่งหน้าไปที่งานทันที
แม้ว่ากิดเดียนจะยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บอย่างสมบูรณ์ แต่อาการของเขาก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด หลังจากการตรวจของแพทย์ พวกเขาสรุปว่าไม่มีปัญหากับการออกไปข้างนอก ตราบใดที่เขาไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างรุนแรง
ดังนั้นทั้งสองจึงขับรถไปที่บ้านของตระกูลกริฟฟิน
พวกเขาผ่านร้านขายของเล่นระหว่างทาง เนลล์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตัดสินใจเข้าไปข้างในเพื่อซื้อของขวัญวันเกิด
ท้ายที่สุดมันเป็นการแสดงมารยาท!
ผ่านไปยี่สิบนาที รถก็มาถึงวิลล่าของตระกูลกริฟฟิน
เมื่อเนลล์เข้าไปในบ้าน เธอเห็นว่าทุกคนมาถึงแล้ว ท่านผู้หญิงนั่งบนโซฟาโดยให้ไอเดนนั่งอยู่บนตัก สนทนากับคนอื่น ๆ อย่างมีความสุข
ทันทีที่เธอก้าวเข้ามาพร้อมกับกิดเดียน ทุกคนหยุดสิ่งที่พวกเขาทำและหันมามองเธอ
“เนลลี่กับกิดเดียนมาแล้วเหรอ?”
ท่านผู้หญิงเป็นคนแรกที่พูด เธอตบที่ที่นั่งข้าง ๆ แล้วยิ้ม “เร็วเข้า มานั่งนี่สิ คนอื่น ๆ ก็อยู่ที่นี่ เหลือเธอเพียงคนเดียว”
เนลล์ยิ้มบาง ๆ เธอมุ่งหน้าไปและมอบของขวัญให้ ไอเดน กริฟฟิน
“สุขสันต์วันเกิดจ้ะ!”
