ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 458 เขาคิดถึงฉัน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 458 เขาคิดถึงฉัน
กิดเดียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด
เนลล์เป็นห่วงสุขภาพของเขา เธอจึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่อยากยุ่งกับเขาอีกต่อไป
“คุณนั่งที่นี่และเป็นทำตัวดี ๆ ฉันจะโทรหาหมอ”
กิดเดียนไม่ได้พยายามจะหยุดเธอในครั้งนี้
คุณหมอมาทันเวลา หลังจากการตรวจรอบหนึ่ง เขาสรุปว่าเป็นเพียงไข้ที่เขาน่าจะมาจากการสัมผัสกับลมหนาว ยังดีที่มีไข้เพียง 38.5 °C
กิดเดียนไม่สามารถทานยาใด ๆ ที่เสนอให้เขาได้เลย เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นแพทย์จึงให้ยาลดไข้บางอย่างแก่เขา และขอให้เนลล์นำผ้าเช็ดตัวเย็นประคบบนร่างกายเพื่อให้อุณหภูมิเย็นลงก่อนจะจากไป
คืนนั้นเนลล์กำลังยุ่งอยู่กับการเปลี่ยนผ้าเช็ดตัวเพื่อทำให้ร่างกายเย็นลง
กิดเดียนรู้สึกกลัวเธอจะเหนื่อย เขาจึงบอกว่า “ให้แมทธิวขึ้นมาทำเถอะ คุณไปพักสักหน่อย”
เนลล์ส่ายหัว
แมทธิวอาจจะห่วงใย แต่เขาก็ยังเป็นผู้ชาย มีเพียงสิ่งที่ไม่ชำนาญในการทำ นอกจากนี้ทั้งสองยังต้องอยู่บ้านตลอดเวลา ขณะที่แมทธิวต้องดูแลกิจการของเขาทั้งกลางวันและกลางคืน
เนลล์ไม่ได้แสดงความคิดนั้นออกมาดัง ๆ เธอยิ้มเท่านั้น “อะไร? คุณไม่พอใจกับบริการของฉันเหรอ?”
กิดเดียนรู้ว่าเธอพูดเล่น เขาจึงได้แต่หัวเราะเบา ๆ แล้วนอนลง
มันเป็นแค่เรื่องตลก แต่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างในตัวเขาเพิ่มขึ้นหลังจากที่เธอจ้องมองมาให้เขา
เขาหรี่ตาลง และเสียงของเขาก็ต่ำและนุ่มนวล
“ลูก”
กิดเดียนจับมือเธอเมื่อเธอตอบ
“ลูก…”
ใบหน้าของ เนลล์ลุกเป็นไฟ และผิวของเธอดูแดงเหมือนกั้ง
ทั้งหมดที่เธอทำได้คือจ้องมองเขาอีกครั้ง
“กิดเดียน ลีย์หยุดล้อเลียนได้แล้ว”
กิดเดียนยิ้มเล็กน้อย “ผมแค่อยากให้คุณนอนกับผมสักพัก ไม่มีอะไรเลย ปฏิกิริยาของคุณทำให้ผมคิดว่าคุณต้องการอย่างอื่น”
เนลล์เบิกตากว้าง เธอไม่อยากจะเชื่อคำพูดไร้ยางอายเหล่านั้นที่หลุดออกมาจากปากของเขา
เธอโยนผ้าเช็ดตัวให้เขาด้วยความโกรธและตะโกนว่า “กิดเดียน ลีย์เลิกล้อเล่นกับฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ช่วยคุณแล้ว!”
กิดเดียนยิ้ม ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของเขาถูกบีบให้เป็นพระจันทร์เสี้ยวเล็ก ๆ สองดวง แต่เขายังคงพยายามดึงเธอขึ้นไปบนเตียงอย่างไร้ยางอาย
“มานอนบนเตียงเถอะ? ผมจะทำตัวตามที่คุณต้องการ”
เนลล์รู้สึกติดกับดัก
เธอต้องการที่จะปฏิเสธเขา แต่เธอไม่สามารถหาหัวใจที่จะทำเช่นนั้นได้เมื่อเขามีใบหน้าที่ทำอะไรไม่ถูกบนใบหน้าของเขา
กิดเดียนจ้องมองเธอเหมือนลูกหมาหลงทาง “คุณนายลีย์ ผมแค่อยากจะกอดคุณไว้ คุณทำตามคำขอของผมไม่ได้เหรอ?”
เขากระพริบตาขณะพูด
เนลล์พูดไม่ออก
ก็ได้ ผู้ชายคนนี้อาจเป็นประธานที่น่าเกรงขามและควบคุมได้เมื่อเขาออกไปนอกบ้าน แต่บางครั้งเขาก็ทำตัวเหมือนเด็กต่อหน้าเธอ เธอจะเถียงกับเด็กได้อย่างไร?
เนลล์ปล่อยมือแล้วกลอกตา “รอเดี๋ยว”
เธอหยิบอ่างไปเปลี่ยนน้ำในนั้น จากนั้นเนลล์ก็วางอ่างไว้ข้าง ๆ เมื่อเธอกลับมาและขึ้นเตียงนอนลงข้าง ๆ เขาแล้วเอนตัวพิงเสาเตียง และเริ่มภารกิจในการคลุมเขาด้วยผ้าเย็น
กิดเดียนรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้ในสภาพที่พวกเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงพอใจที่มีเนลล์อยู่เคียงข้างเขาในตอนนี้
เขาเอาแขนโอบรอบเอวเธอแล้วเอาหัวไปซบไหล่เธอโดยไม่พูดอะไร กลิ่นที่คุ้นเคยแต่กลับสดชื่นจากร่างกายของเธอทำให้จิตใจของเขาสงบลง
เนลล์ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย เนื่องจากกิดเดียนรู้สึกสบายตัว
เธอผลักหัวเขา “กิดเดียน อย่านอนทับตัวฉัน ฉันทำอะไรไม่ได้เลย”
ชายคนนั้นไม่ได้เคลื่อนไหว
“งั้นก็เอาผ้าเช็ดตัวออกไป” เขาพึมพำหลังจากนั้นครู่หนึ่ง
เนลล์ขมวดคิ้ว
“ไม่มีทาง คุณยังมีไข้อยู่ เราควรเก็บผ้าเช็ดตัวไว้จนกว่าจะหายก่อน”
เธอผลักเขาออกไปขณะที่เธอพูด
คิ้วของกิดเดียนขมวดเข้าหากัน เขาดูไม่พอใจ แต่เขาก็ยังปล่อยเธอไปในตอนท้าย สายตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองที่ขี้เล่นเมื่อสบตากัน
เนลล์อยากจะหัวเราะเยาะจากการแสดงตลกของเขา
“ใครขอให้คุณออกไปในคืนที่มีลมแรงโดยไม่บอกฉัน? คุณไม่รู้สถานะร่างกายของคุณหรือไง? ตอนที่คุณมีความกล้าบอกว่าคุณไม่ต้องการให้ช่วย? ตอนนี้มีสิทธิ์อะไรมาปฏิเสธล่ะ?” เธอกล่าวและเคาะจมูกของเขา
กิดเดียนมีใบหน้าที่หล่อเหลา เนลล์ไม่เคยสังเกตมาก่อน แต่เขามีสันจมูกสูงและรู้สึกสนุกที่ได้เคาะจมูกแบบนั้น
“เนลลี่”
อาจเป็นเพราะเขาหมดแรง หรือเพราะในที่สุดจิตใจของเขาก็สงบสุขอย่างที่ใจของเขาเป็นอยู่ แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ผล็อยหลับไป
เนลล์มองชายที่หลับสนิทอยู่บนเตียง สายตาของเธอจ้องมองไปที่ใบหน้าอันเงียบสงบของเขา และเธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอละลาย
ไฟในห้องก็สลัว แสงสีเหลืองอำพันส่องลงมาบนใบหน้าของเขาทำให้เห็นลักษณะเด่นของเขา ครึ่งหนึ่งของใบหน้าของเขาอาบด้วยแสงสว่าง และอีกครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในความมืด เขาดูไม่มีใครสามมารถแตะต้องได้และไม่มีตัวตน
เนลล์ขยับริมฝีปากเล็กน้อย
ผู้ชายอะไรเหมือนปีศาจอย่างนี้! เขาใช้รูปลักษณ์ที่ดีของเขาเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอ!
เธอไม่ต้องการปลุกเขา ดังนั้นเธอจึงระมัดระวังขณะที่เอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเขา น่าแปลกที่อุณหภูมิของเขาดูเหมือนจะลดลง
เธอไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
เธอจำได้ว่าตอนนี้กิดเดียนมีเหงื่อออกเล็กน้อย นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ไข้ของเขาดูเหมือนจะหายแล้ว
เธอยังไม่รู้สึกง่วง ดังนั้นเธอจึงเตรียมผ้าขนหนูร้อนเช็ดตัวก่อนนอน
ในคืนนั้นเนลล์ฝัน
ในความฝัน เธอกำลังยืนอยู่บนเรือที่มีลมพัดใส่หน้า แสงที่เหลืออยู่จากดวงอาทิตย์อัสดงสาดส่องไปทั่วมหาสมุทร และวงกลมสีทองขนาดใหญ่ลอยอยู่ในเกลียวคลื่น
