ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 460 ถูกคุกคาม
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 460 ถูกคุกคาม
เมื่อเลียมกลับไป เขาเพียงบอกว่าเขามีเรื่องธุรกิจที่ต้องดูแล เขาไม่ได้บอกว่าเป็นเรื่องส่วนตัว
ดังนั้น เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผมจัดการเรื่องที่นั่นเสร็จแล้ว เนื่องจากผมยังมีงานต้องทำที่นี่ ผมคิดว่าผมน่าทำที่นี่ด้วยเช่นกัน”
เขาหยุดชั่วครู่ก่อนที่จะมองไปที่ กิดเดียน ลีย์
“เป็นอย่างไรบ้าง? มีอะไรอัปเดตไหม?”
กิดเดียนเหลือบมองมาที่เขาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “วันนี้บ่าย 3 โมง”
เลียมขมวดคิ้ว “บ่ายสามโมง?”
หลังจากคิดสั้น ๆ เขาก็พูดต่อ “ผมจะตามพวกคุณไปที่นั่น”
เมื่อเนลล์ได้ยินว่าเขาต้องการปฏิเสธข้อเสนอตามสัญชาตญาณ แม้ว่าเธอจะบอกล่วงหน้าแล้ว แต่เธอก็ยังไม่อยากรบกวนเลียม แจ็คแมนจนมากเกินไป
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะปฏิเสธเขาได้ กิดเดียนก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ”
เธอชำเลืองมองที่กิดเดียนอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาตกลงไปแล้ว เธอก็แค่คืนความตั้งใจที่จะปฏิเสธข้อเสนอของเลียมกลับคืนมา
เมื่อพิจารณาว่าพวกเขาตกลงกันเรื่องเวลาไว้แล้ว เลียมก็ไม่สนใจที่จะอยู่ที่นั่นมากเกินไป
หลังจากที่พวกเขาตกลงที่จะรอให้เขามาถึงก่อนจะออกเดินทางด้วยกัน เขาก็รีบจากไป
เมื่อเลียมจากไป เนลล์ถามกิดเดียนด้วยน้ำเสียงสับสน “ทำไมคุณถึงยอมให้เขามากับเรา?”
กิดเดียนจับมือเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า “มันเป็นอาณาเขตของตระกูลกริฟฟิน เลียม แจ็คแมนเป็นทายาทในอนาคตของตระกูลกริฟฟิน ดินแดนแห่งนี้จะเป็นของเขาในที่สุด”
“มันไม่เป็นเรื่องใหญ่ถ้ามีคนมาร่วมงานกับเราที่บ่อนไทเกอร์อีก อย่างไรก็ตาม คุณยังตั้งครรภ์อยู่ เราต้องใช้ความระมัดระวังทุกวิถีทางที่เราสามารถจะทำได้”
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เนลล์ก็เข้าใจว่ากิดเดียนคิดเพื่อเธอเท่านั้น เนื่องจากดูเหมือนว่าเขาจะคิดทุกอย่างไว้แล้ว เธอจึงไม่มีประโยชน์อะไร เธอก็แค่ตกลงไป
เมื่อถึงเวลาบ่ายสามโมง เลียม แจ็คแมน ก็มาถึงตามที่สัญญาไว้ และทั้งห้าคนก็เดินไปที่ถ้ำเสือ
เมื่อพวกเขามาถึงที่หมาย ด้วยความช่วยเหลือของ ควินน์ ฮอทเชอร์ ในที่สุดกลุ่มก็ได้พบกับสการ์เฟซในตำนาน
เนื่องจากควินน์ได้รู้จักกับสการ์เฟซ ซึ่งเนลล์ เจนนิ่งส์ต้องการพบเขา เมื่อตัวเขาเองเห็นคนกลุ่มนี้ เขาไม่แปลกใจเลย เขาเพียงแค่นั่งบนเก้าอี้ของเขาในขณะที่เขามองดูพวกเขาโดยไม่ตั้งใจ
“เฮ้ เรามีแขกที่น่าสนใจมาที่นี่! ไม่เพียงแต่เรามีนายน้อยของตระกูลกริฟฟินที่นี่ เรายังมีประธานลีย์ผู้ยิ่งใหญ่มาเยี่ยมฉันด้วย คิดว่าสักวันหนึ่งบ่อนไทเกอร์ จะต้อนรับแขกวีไอพีชื่อดังเช่นนี้ เป็นการประชาสัมพันธ์ที่ฟรีสำหรับธุรกิจนี้!”
โดยเนื้อแท้ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง สการ์เฟซได้ขุดข้อมูลเกี่ยวกับคนกลุ่มนี้แล้ว
เพราะนี่คือประเทศ F และผู้ชายคนนั้นคือคนจากกลุ่มโบฮิเนีย การกระทำดังกล่าวของเขาต่อเนลล์ เจนนิงส์และคณะนั้นไม่ใช่เรื่องปกติ
ขณะที่ทั้งกลุ่มนั่งลงบนโซฟา เลียมเป็นคนตรงไปตรงมาที่เขาเป็นคนตรงไปตรงมา ตัดตรงไปที่การไล่ล่า
เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ในเมื่อคุณรู้อยู่แล้วว่าเราเป็นใคร คุณควรเข้าใจด้วยว่าสิ่งที่เราต้องการไม่ใช่สิ่งที่คุณจะมอบให้เราได้ รีบไปขอให้เจ้านายของคุณที่อยู่เบื้องหลังออกมาพบเรา”
สการ์เฟซหรี่ตาของเขาในขณะที่เขาเย้ยหยันเล็กน้อย
“ผมเกรงว่าคุณกำลังขอสิ่งที่เป็นไปไม่ได้จากผม ผมเป็นคนเปิดคาสิโนนี้เอง ไม่มีนายท่านอยู่เบื้องหลัง หากนายน้อยกริฟฟินกำลังมองหาผู้บงการลึกลับในเงามืด ผมเกรงว่าคุณจะมาผิดที่”
“หยุดพล่ามเสียที!”
ก่อนที่เลียมจะอาละวาด กิดเดียนก็หยุดเขาทันที
เขาไม่ได้แสดงอารมณ์มากบนใบหน้าของเขา เขาเพียงแค่มองไปที่ สการ์เฟซและพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า “เราต้องการพบใครบางคนจากตระกูลโบฮิเนีย”
สการ์เฟซเหลือบมองไปทางกิดเดียนและขมวดคิ้วมองเขา
“ผมเกรงว่าผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร”
“เฮ้ ผมเดาว่าเราจะต้องสอนบทเรียนเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อน คุณถึงจะ ‘เข้าใจ’ ได้ในที่สุดเหรอ?”
เสียงของ เลียม แจ็คแมน เย็นชา อย่างไรก็ตามสการ์เฟซเป็นที่น่าเกรงขามและเป็นที่เคารพ เขาจะนั่งเฉย ๆ ได้อย่างไร ในขณะที่เขายังคงถูกคน ๆ นี้พูดถึงอีก
ทันใดนั้นเขาก็ตะคอกขณะที่เขาถ่มน้ำลายออกมาอย่างเย็นชา “ตระกูลกริฟฟินอาจมีอำนาจที่มีอิทธิพลในประเทศ F แต่พวกเขาไม่ใช่เทพเจ้า นายน้อยกริฟฟิน คุณอาจต้องการสอนบทเรียนแก่ผม แต่คุณคิดว่าจะทำได้ไหม?”
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาพูดจบ ร่างหนึ่งก็พุ่งผ่านเขาไปในทันที วินาทีถัดมา แขนทั้งสองข้างของเขาถูกคว้าไว้และบังคับให้พิงหลัง ราวกับมีเสียงปืนดังมาจากข้างหลังเขา
“คลิ๊ก คลิ๊ก”
ในเวลาเดียวกัน เสียงที่เย็นชาของแนนซี่ก็ดังมาจากข้างหลังเขาเช่นกัน
“คุณคิดว่าเขาทำไม่ได้เหรอ?”
สการ์เฟซไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวแบบนี้ ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
ขณะที่ยังโกรธอยู่ ความกลัวก็เข้ามา
“พวกนายต้องการอะไร? ผมขอเตือนคุณว่านี่คือบ่อนไทเกอร์ ถ้าคุณทำร้ายผม อย่าได้หวังที่จะออกไปจากที่นี่ทั้งเป็น!”
กิดเดียน ลีย์จ้องมองเขาอย่างเย็นชา
ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงออกมากนัก แต่สการ์เฟซสามารถบอกได้ทันทีว่าชายผู้นี้ไม่ได้ล้อเล่นด้วยกลิ่นอายของการข่มขู่และไร้ความปราณีของเขา
“ถ้าเรากล้ามาที่นี่ในวันนี้ เราย่อมมีคนช่วยเหลือเป็นของตัวเอง ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลกับความมุ่งมั่นของเรา สิ่งที่คุณควรกังวลก็คือ กลุ่มโบฮิเนียกล้าที่จะเข้ายึดครองทั้งตระกูลกริฟฟินและลีย์ เพื่อชีวิตที่ต่ำต้อยอย่างคุณอย่างงั้นเหรอ?”
ในขณะนั้นเอง ท้ายที่สุดสการ์เฟซก็เข้าใจสิ่งที่เขากำลังเผชิญ
ในที่สุดเขาก็เข้าใจดีว่าถ้าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจริง กิดเดียน ลีย์เป็นผู้ชายที่มีทั้งความกล้าและความตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะปลิดชีพตัวเองในช่วงเวลานี้
เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะมองไปยังกลุ่มผู้มาเยี่ยมและถามอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณกำลังตามหาอะไรบนโลกนี้?”
เนลล์ตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “นั่นไม่ใช่เรื่องของคุณ สิ่งที่คุณต้องทำตอนนี้คือ บอกเราว่าเขาอยู่ที่ไหน?”
สการ์เฟซขมวดคิ้ว
ขณะนั้นเขากัดฟันและพูดว่า “ผมไม่รู้”
“ฮะ!”
ด้วยการเยาะเย้ย แนนซี่กำข้อมือของสการ์เฟซแน่นยิ่งขึ้นไปอีก
ใบหน้าของเขาซีดทันที มันเจ็บมากจนเม็ดเหงื่อเริ่มไหลลงมาจากหัวของเขา
“ไม่รู้จริง ๆ ! สำหรับคนอย่างเรา พวกเราแค่ดูเหมือนรับผิดชอบหลายอย่าง อันที่จริงพวกเราไม่ต้องทำอะไรกันเลย นอกจากพวกเด็ก ๆ ที่ไปทำธุระให้พวกเขา ไม่มีทางที่เราจะรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ถ้าคุณไม่เชื่อผม ก็ปล่อยให้บางคนอยู่ที่นี่เพื่อคอยเฝ้าดู ผมไม่รู้ว่าคุณจะต้องให้พวกเขารอที่นี่นานแค่ไหนเพื่อได้รับข้อมูล”
เมื่อทั้งกลุ่มได้ยินคำพูดของเขา พวกเขารู้ว่าคราวนี้เขาพูดความจริง ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจเลิกกวนใจเขา
“เอาล่ะ เราจะเชื่อคุณสักครั้ง ฉันหวังว่าคุณจะไม่โกหกเรา”
ตามที่เนลล์พูด กลุ่มนั้นก็ยืนขึ้น
“เราจะกลับไปก่อนสำหรับวันนี้ แต่เรามีเรื่องจะขอร้องคุณนิดหน่อย ถ้ามีคนจากตระกูลโบฮิเนียแวะมา บอกพวกเขาว่าเพื่อนเก่าของ จูเลียต การ์เร็ตต์ กำลังตามหาเขา เขาจะเข้าใจ?”
ใบหน้าคมขมวดคิ้ว ดูเหมือนสับสน
อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ ก็มีแสงแวววาวแวบเข้ามาในดวงตาของ เลียม แจ็คแมน
สการ์เฟซถามว่า “ใครคือ จูเลียต การ์เร็ตต์?”
เนลล์ก็มองกลับมาที่เขาอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“มันไม่ใช่เรื่องของคุณ สิ่งที่คุณต้องทำคือส่งข้อความ”
เมื่อกลุ่มนี้เสร็จงานที่นั่นแล้ว พวกเขาก็แค่เดินออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ที่นั่นอีกต่อไป
สการ์เฟซก็ไม่ได้รั้งพวกเขาไว้เช่นกัน เมื่อพวกเขาเห็นกลุ่มออกจากบ่อนไทเกอร์ ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในอีกด้านหนึ่ง เมื่อเนลล์และกิดเดียนออกจากอาคาร พวกเขาเห็นมายบัคสีดำเข้ามาใกล้พวกเขา
เมื่อประตูรถเปิดออก บอดี้การ์ดสี่คนก็เดินออกไป ตามด้วยชายวัยกลางคนที่ค่อย ๆ ก้าวออกจากรถและเข้าไปในใจกลางของรายละเอียดการป้องกัน
เมื่อกลุ่มสังเกตเห็นว่าเขาเป็นใคร ทุกคนต่างก็ตกใจ
เกล เชลบี้?
เกลสังเกตเห็นพวกเขาขณะที่เขาเดินไปทางพวกเขา พร้อมกับยิ้ม
“ไม่เจอกันมานานแล้วใช่มั้ย? ผมไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เจอพวกคุณที่นี่ในต่างประเทศ มันคงเป็นโชคชะตา! ถ้าพวกคุณไม่รีบร้อนเกินไป ทำไมไม่มาที่บ้านของผมแล้วพักกันซักหน่อยล่ะ?”
