ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 480 การพบกัน
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 480 การพบกัน
เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ซึ่งเธอได้ยินเสียงแหบและง่วงนอนอยู่ในน้ำเสียงของเขา
เนลล์ทำเสียงตอบรับเล็กน้อย ตอนนี้เขาตื่นแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีก
“ฉันอยากดื่มอะไรหน่อย?”
“อย่าขยับ ผมจะไปเทน้ำให้คุณ”
เขาหันกลับไปนั่งขณะที่พูด เทน้ำอุ่นหนึ่งแก้วในเวลาไม่นาน
เนลล์ถือแก้วไว้ในมือของเธอและจิบสักสองสามจิบ
ทันใดนั้น ภายในห้องก็มีเสียงท้องร้องของเธอที่ดังขึ้นอย่างชัดเจน
เนลล์หน้าแดงก่ำ
กิดเดียนชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ยิ้มให้เธอพร้อมกับเลิกคิ้วสูง “หิวเหรอ?”
แก้มของเนลล์เริ่มแดงขึ้น เธอพยายามหาคำตอบแต่ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี
ในท้ายที่สุด เธอทำได้เพียงพยักหน้าด้วยความสัตย์จริงเท่านั้น
กิดเดียนเอามือลูบหัวเธอแล้วพูดว่า “นั่งนิ่ง ๆ ซะ ผมจะทำให้คุณกิน”
เนลล์ตกใจมาก “คุณจะทำอาหารเหรอ?”
“คุณเห็นใครอยู่หรือเปล่าล่ะ?”
ทันใดนั้นเธอก็รู้ว่าเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ร้านอาหารที่สามารถซื้อกลับบ้านปิดหมดแล้วในตอนนี้ นอกจากนี้ เนลล์กำลังตั้งครรภ์ เธอไม่สามารถกินอาหารจากตลาดกลางคืนได้เลย
เมื่อพิจารณาว่าตอนนี้สาวใช้ก็ไม่อยู่บ้านเหมือนกัน จึงไม่มีใครทำอาหารได้นอกจากกิดเดียน
เนลล์เกาหัวด้วยความเขินอาย “งั้นก็ได้ค่ะ”
เธอหยุดครู่หนึ่งก่อนพูดว่า “ฉันจะช่วยคุณเอง!”
กิดเดียนหัวเราะเบา ๆ “ถ้าคุณรู้สึกเบื่อที่จะต้องนั่งรออยู่รอบ ๆ แล้วล่ะก็”
เนลล์สบัดผ้าห่มออกทันทีและลุกขึ้นจากเตียง เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะวิ่งไปที่ห้องครัว กิดเดียนก็ขมวดคิ้ว เขาเอื้อมมือไปคว้าเสื้อแจ็คเก็ตมาสวมให้เธอ
“อย่าวิ่งไปรอบ ๆ จนเกินไปนะ ระวังล้มด้วย” กิดเดียนเตือนเธอ
เนลล์แลบลิ้นออกมา เขาหมดหวัง เมื่อต้องพูดถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ เขาทำได้แค่แตะจมูกเธอหนึ่งครั้งแล้วบ่นว่า “ซน”
จากนั้นทั้งสองก็ลงไปข้างล่าง
กิดเดียนเดินเข้าไปในครัวราวกับว่าเขาเคยทำมาแล้วนับได้พันครั้ง
วันนี้เขาสวมเสื้อสเวตเตอร์ถักสีอูฐ และกางเกงสีเทาอ่อน สไตล์สบาย ๆ นี้ทำให้เขาดูเป็นมิตรมากกว่าปกติ
ในขณะเดียวกันเนลล์ก็เดินตามเขาไปรอบ ๆ ราวกับเป็นหางเล็ก ๆ ของเขา แม้ว่าเธอจะรู้วิธีทำอาหาร แต่ก็ไม่มีใครยอมให้เธอเข้าไปในครัว หลังจากที่เธอตั้งครรภ์
พวกเขาคิดว่ามันไม่ดีสำหรับเธอที่จะสูดควันพวกนั้นเข้าไป โดยหวังว่าเธอจะพักผ่อนมากกว่านี้ และห้ามไม่ให้เธอทำงานอย่างหนัก
เนลล์รู้สึกว่าบางครั้งความกังวลของพวกเขาก็ไร้สาระ อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่านี่คือวิธีดูแลเธอ ดังนั้นเธอจึงไปกับพวกเขาโดยไม่ทักท้วง
กิดเดียนหยิบผักใบเขียวและไข่สองฟองออกจากตู้เย็น “เราจะทำก๋วยเตี๋ยวกัน โอเคมั้ย?”
เนลล์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “โอเค”
กิดเดียนปล่อยให้ผักเขียวแช่ในชามที่เติมน้ำแล้วตอกไข่อีกใบ นิ้วที่เรียวยาวและเรียวยาวของเขาจับตะเกียบไว้แน่นในขณะที่คนไข่คน มันเป็นภาพที่น่าทึ่งที่ได้เห็น
เนลล์พิงที่ประตู ดวงตาของเธอกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องครัวก่อนจะถามว่า “มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?”
กิดเดียนเหลือบมองเธอสักครู่ “คุณทนกลิ่นของมันได้เหรอ?”
มีช่วงหนึ่งที่เธอไม่สามารถดมกลิ่นในครัวได้ มันเหมือนจะอ้วก ถ้าเธอเพียงแค่ได้กลิ่นโชย ๆ
เนลล์สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วรอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“วันนี้ฉันไม่เป็นอะไร”
ดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของกิดเดียนเป็นประกายด้วยความปิติยินดี “คุณช่วยผมล้างต้นหอมหน่อย?”
“ได้เลย”
ทั้งสองคนทำธุระในครัวโดยไม่พูดอะไรมาก เมื่อเนลล์ล้างต้นหอมเสร็จแล้ว กิดเดียนก็นำต้นหอมมาหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ หลังจากนั้นก็ใส่ลงไปในน้ำเมื่อเดือด
เนลล์ยืนอยู่ข้างเขาและมองดู ขณะที่เขาเทเครื่องปรุงรสทุกชนิดลงในชามใบเล็ก ๆ นั้น มือเหล่านั้นที่ผ่านการฆ่าและช่วยชีวิตในสนามรบตอนนี้กำลังหั่นผัก แต่พวกมันพอดีกันจนดูเหมือนไม่มีอะไรที่แปลกแยก
กิดเดียนทำก๋วยเตี๋ยวเสร็จในเวลาไม่นาน
ก๋วยเตี๋ยวที่มีไข่กับผักมันดูเรียบง่ายและธรรมดา แต่กิดเดียนพยายามทำให้มันดูเหมือนเป็นอาหารที่มีรสชาติดี
เขามีชามก๋วยเตี๋ยวอยู่ในมือข้างหนึ่งและยืนรอ ขณะที่เนลล์หยิบตะเกียบ ทั้งสองเดินออกจากครัวด้วยกัน
“โอ้ กลิ่นหอมจัง!”
เนลล์หิวมากแล้ว ดังนั้นเธอจึงแทบจะรอไม่ไหวที่จะเข้าไป เมื่อเธอกลิ่นหอมอันโอชะมากระทบเธอ
กิดเดียนจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความรัก
“กินเยอะ ๆ ถ้าคุณชอบ” เขาพึมพำเบา ๆ
…
เนลล์ไม่ได้กินเยอะเท่าไหร่ เธอกินก๋วยเตี๋ยวชามเล็กไปได้เพียงแค่หนึ่งชาม ก่อนที่จะหยุด
เธอลูบท้องของเธอและพูดว่า “ฉันอยากกินอะไรเปรี้ยว ๆ”
กิดเดียนหัวเราะเบา ๆ และเดินเข้าไปในครัว
จากนั้นเขาก็เดินออกไปพร้อมกับพุทราในมือ
เนลล์ตาเป็นประกาย และเธอก็วิ่งไปหาเขา “คุณไปเอามันมาจากไหน? ซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
กิดเดียนยกมือขึ้นสูง ไม่ยอมให้เธอจับถึงพุทรา ด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม เขากล่าวเพิ่ม “คุณกินได้สองลูกเท่านั้น”
เนลล์ขมวดคิ้ว
“มันไม่ดีสำหรับท้องของคุณ ถ้าคุณกินมากเกินไปในเวลากลางคืน”
เนลล์เม้มปากอย่างไม่พอใจ “ก็ได้”
หลังจากนั้นกิดเดียนให้พุทราแก่เธอ และเนลล์ก็ยัดพุทราเข้าไปในปากของเธอทันทีที่เธอได้จับมัน
ขณะที่รสเปรี้ยวพุ่งออกมาจากพุทราเข้าไปในปากของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยความยินดีว่า “นี่แหละ!”
กิดเดียนมองเธอ เขาไม่ได้พูดอะไรขณะที่หยิบชามกับตะเกียบไปล้างในครัว
เมื่อเขาเดินออกจากครัวอีกครั้ง เนลล์ก็กินพุทราทั้งสองหมดไปแล้ว
หลังจากนั้นพวกเขาเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อพักผ่อน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว สองเดือนผ่านไปในพริบตา
ท้องของเนลล์โตขึ้นและใหญ่ขึ้น แต่เธอก็ยังเคลื่อนไหวได้ด้วยตัวเองเพราะเธอยืนกรานที่จะออกกำลังกาย
ทารกอยู่ในท้องดีมากและเงียบมาก เพราะไม่ได้รบกวนด้วยการเตะมากนัก ในระหว่างวันเธออ่านหนังสือหรือดูหนังอยู่ที่บ้าน เธอจะโทรหาลิซซี่ในตอนกลางคืนหรือในช่วงสุดสัปดาห์ แต่ละวันใหม่นั้นผ่อนคลายและสะดวกสบายเหมือนวันทั่ว ๆ ไป
อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการอัปเดตจากประเทศ F เลย คนที่กิดเดียนส่งไปไม่มีอะไรมารายงานเลย
เกล เชลบีนำข่าวมาบ้าง แต่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามันไร้ประโยชน์ ดูเหมือนว่าเขาจะไปแบบไม่ระบุตัวตนหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหาวิธีที่จะติดต่อกับเขา เนลล์ไม่รู้ว่าจะเริ่มตามหาเขาได้ที่ไหน
เธอรู้สึกว่าไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจปล่อยมันไว้ก่อน
ไม่กี่วันที่ผ่านมาเป็นวันเกิดของ ลูซี่ แคทซ์ก็ใกล้เข้ามาแล้ว
เนื่องจากเนลล์ อยู่บ้านและว่างมาก เธอจึงตัดสินใจโทรไปหาลูซี่
ฮันนาจัดการทุกอย่างในบริษัทได้ดี เนลล์เพิ่งเลื่อนตำแหน่งเธอให้เป็นผู้จัดการทั่วไปเมื่อไม่กี่วันก่อน ดังนั้นฮันนาจึงดูแลเรื่องของลูซี่ให้เธอด้วย
ลูซี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที
“ลูซี่ คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า?”
“ฉันเพิ่งถ่ายหนังเสร็จ ฉันกำลังอยู่ในช่วงพักผ่อนอยู่”
“หยุดพัก?” เนลล์ตาเป็นประกายกับคำพูดของเธอ
ในช่วงนี้กิดเดียนเดินทางไปทำธุรกิจ ลิซซี่ก็ยุ่งกับการบ้านของเธอ เจเน็ตก็กำลังเตรียมตัวสำหรับการกลับมา ดังนั้นไม่มีใครมีเวลาให้เธอเลยจริง ๆ
แม้ว่าเธอจะยังมีป้าจอยซ์ที่คอยคุยอยู่ที่บ้าน แต่สิ่งที่พวกเขาสามารถพูดได้ก็มีจำกัด ด้วยเหตุนี้เธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างไม่น่าเชื่อ
เธอจะปล่อยผ่านมันไปได้อย่างไร เมื่อได้ยินว่าลูซี่กำลังหยุดพักอยู่?
“สนใจนัดเจอไหม?”
ผู้หญิงที่ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“แน่นอน! ฉันเพิ่งรู้มาว่ามีร้านหม้อไฟเปิดใหม่ที่ไหนสักแห่ง รีวิวก็ค่อนข้างดี อยากลองไปไหม?”
“ได้!”
“เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้นะ แล้วเจอกันตอนบ่าย”
“โอเค”
ในเวลาต่อมาเนลล์ได้รับข้อความของลูซี่ ที่มีที่อยู่ของร้านอาหาร
หลังจากจัดการกับตัวเองแล้ว เธอจึงพาแนนซี่ออกไปกับเธอด้วย
ร้านอาหารหม้อไฟตั้งอยู่ใจกลางเมือง และเมื่อเธอมาถึง ลูซี่ก็อยู่ที่นั่นแล้ว
เนื่องจากเนลล์ท้องและไม่สามารถกินอะไรเผ็ด ๆ ได้ พวกเขาจึงสั่งหม้อไฟ 2 รสชาติ
