ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 484 ความรักที่หายไปของคนดัง

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 484 ความรักที่หายไปของคนดัง

การชกของเธอให้รู้สึกคันมากกว่า เมื่อมันกระทบลงมาบนร่างกายของเขา

หลังจากที่เล่นกันไปสักพัก เนลล์ก็เหนื่อยและกลับไปนอนต่อ

สามเดือนผ่านไปในพริบตา

ในขณะนี้เนลล์สามารถให้กำเนิดได้ตลอดเวลา

กิดเดียนหยุดทำงานในเดือนนี้ แต่เขาย้ายเรื่องที่เกี่ยวข้องกับบริษัทไปให้แมทธิว และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะดูแลทุกอย่างที่บ้านเพื่อที่เขาจะได้อยู่เคียงข้างเธอ

วันนี้เป็นวันเกิดปีที่หกสิบของคุณปู่ฟอสเตอร์จริง ๆ โจเอลบอกพวกเขาเมื่อสองสามวันก่อนและยืนยันว่าพวกเขาควรมาอย่างตรงเวลา

ตามคำสั่งของเขา กิดเดียนกับเนลล์ก็เตรียมตัวและขับรถไปที่บ้านฟอสเตอร์

ตระกูลฟอสเตอร์เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของเมืองหลวง จึงไม่แปลกที่การฉลองวันเกิดของคุณปู่ฟอสเตอร์จะมีชีวิตชีวาอย่างที่ควรเป็น

จอห์นและโจเอลได้รับมอบหมายให้ต้อนรับแขก ขณะที่ผู้คนหลั่งไหลเข้ามา คนที่คอยให้การต้อนรับกับผู้หญิงคือคุณย่าและท่านผู้หญิงฟอสเตอร์

เจเน็ตและเลียมกลับมาที่ประเทศ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกเขาที่จะเข้าร่วมงานเฉลิมฉลอง

เพื่อนสนิทของเนลล์รีบตามหาเก้าอี้ให้ เนลล์เมื่อเธอเห็นพุงยื่นออกมา

หญิงมีครรภ์นั่งลงโดยไม่รู้สึกเขินอายใดๆ

“ท้องเธออายุเก้าเดือนใช่ไหม?” เจเน็ตถามด้วยรอยยิ้ม

“ใช่”

“เธอกำลังจะคลอดลูก เธอกลัวไหม?”

บอกตามตรง เนลล์รู้สึกกลัวเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้ เธอไม่รู้สึกอะไรเลย เมื่อได้ยินเรื่องเกี่ยวกับการคลอดลูกว่าเจ็บปวดเพียงใด แต่ตอนนี้เธอคงโกหกถ้าบอกว่าเธอไม่ได้กลัว

เจเน็ตสังเกตเห็นว่าความกลัวเข้าครอบงำเนลล์ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “จริงอยู่ที่ว่ามันอาจจะเจ็บเล็กน้อย ไม่เป็นไร เธอก็คิดซะว่าความเจ็บปวดที่เธอกำลังได้รับนั้นมันคุ้มค่า เมื่อเธอได้เห็นลูกน้อยและได้อุ้มเขาไว้ในอ้อมกอดของแก”

คำพูดของเธอนั้นถูกต้องทุกอย่าง เพราะเธอได้เป็นแม่คนแล้ว

เนลล์พยักหน้าและยิ้มให้เธอ

“ฉันหวังว่าทุกอย่างจะออกมาดี”

“ทุกอย่างมันจะดีอย่างแน่นอน”

คุณปู่ฟอสเตอร์เป็นคนที่รักฝูงชน บรรยากาศจึงมีชีวิตชีวา เมื่อพิจารณาถึงตำแหน่งที่น่านับถือในสังคมของเขาแล้ว เป็นไปได้มากว่าทุกคนจากชนชั้นสูงจะเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองนี้ทั้งหมด

โรงแรมยอมปล่อยให้เช่าทั้งวัน โต๊ะทั้งหมดที่จัดไว้สำหรับการเฉลิมฉลองนั้นเต็มไปด้วยแขกที่มีความสนุกสนาน และความสุขก็แทรกอยู่ในบรรยาอากาศ

อารมณ์ของเนลล์ได้รับอิทธิพลจากบรรยากาศที่น่ารื่นรมย์นี้ด้วย มันทำให้อารมณ์ของเธอเบิกบานขึ้นอย่างมาก และเธอก็กินมากกว่าปกติในมื้อเย็น

ท้องของเธอรู้สึกป่องหลังจากกินเลี้ยง ดังนั้นเธอจึงลากกิดเดียนออกไปเดินเล่นที่สวนหลังโรงแรม

ดอกไม้ไฟกำลังลุกโชนอยู่รอบ ๆ ตัวพวกเขา ทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนนั่นสว่างไสวด้วยสีสันที่สดใส ราวกับว่าพวกเขากำลังเดินอยู่บนถนนที่วุ่นวายในใจกลางเมือง

กิดเดียนได้รับโทรศัพท์หลังจากที่พวกเขาเดินไปมาสักพัก มันมาจากโจเอล

เสียงเพลงดังออกมาจากโทรศัพท์ในวินาทีที่เชื่อมต่อสาย กิดเดียนขมวดคิ้วกับเสียงนั้น และเอาโทรศัพท์ออกจากหู เขาแนบหูกลับ หลังจากที่เสียงเพลงเงียบลงเล็กน้อย

“แกต้องการอะไร?”

โจเอลตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างตื่นเต้น “พี่รอง พี่สะใภ้ พวกพี่ยังอยู่ในโรงแรมไหม? มาร่วมสนุกกับเราบนชั้นสองสิ!

ห้องโถงใหญ่ของโรงแรมอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ในขณะที่บาร์ขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้นบนชั้นสอง ร้านอาหารตั้งอยู่บนชั้นสามและสี่

ระบบเก็บเสียงของพวกเขายอดเยี่ยมมาก ดังนั้นไม่มีใครในร้านอาหารได้ยินเสียงใด ๆ แม้ว่าบาร์จะอยู่ด้านล่างแค่เพียงชั้นเดียว

“แกอยู่ในบาร์อีกแล้วเหรอ?” กิดเดียนกล่าวอย่างใจเย็น

โจเอลหัวเราะออกมา “ใช่ เราเพิ่งกินไปไม่ใช่เหรอ? วันนี้มีคนรู้สึกแย่ เขาขอให้ผมนั่งดื่มกับเขาสักแก้วสองแก้ว ผมก็เลยมา พี่อยู่ที่ไหน? พี่ควรมาร่วมสนุกกับเรานะ!”

กิดเดียนปฏิเสธคำเชิญทันที “ไม่”

“ฮะ? ไม่! แต่พี่ก็ตัดสินใจออกมาแล้ว มาพักผ่อนกันเสียหน่อยเถอะ”

“เสียงมันดัง” กิดเดียนอธิบายด้วยสีหน้าว่างเปล่า

“ตกลงตามนั้น เราจะไปสักที่ที่เงียบสงบและดื่มชากัน มันจะดีกับพี่ใช่ไหม? เราจะย้ายไปที่โรงน้ำชาที่ชั้นบนสุด”

กิดเดียนไม่ตอบอะไร

ดูเหมือนว่าโจเอลจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ ดังนั้นเขาจึงสัญญาว่าจะเข้าร่วมกับพวกเขาในตอนท้าย

กิดเดียนหันกลับมามองเนลล์ “โจเอลขอให้พวกเราไปร่วมกับพวกเขาที่โรงน้ำชาบนชั้นหก คุณต้องการที่จะไปไหม? ผมสามารถส่งคุณกลับบ้านก่อนได้นะ ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะไป”

เขารู้สึกประหลาดใจ ตาของเนลล์เป็นประกายเมื่อได้รับคำเชิญและเธอก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ไป! ไปสิ ฉันอยากไป!”

บอกตามตรงว่าช่วงนี้เธอนอนเยอะมาก รู้สึกเหมือนเธอได้ใช้เวลาครึ่งค่อนวันไปกับการนอน

แม้ว่ากิดเดียนกังวลว่าท้องที่ใหญ่ของเธอจะเป็นอันตรายและไม่ปลอดภัยต่อเธอ เขาอยากให้เธออยู่แต่ในบ้านทุกวัน เธอสามารถเดินเล่นสนามด้านหลังของบ้านได้ ถ้าเธอเบื่อ

ถ้าเธอต้องการจะออกไปข้างนอกจริง ๆ เธอต้องรอจนกว่าเขามีเวลาว่างที่จะไปกับเธอ เขาไม่ไว้วางใจทั้งแมทธิวและแนนซี่ในเรื่องนี้

เนลล์จะไม่ปล่อยให้โอกาสสนุก ๆ นี้หลุดมือไปอย่างแน่นอน

เขาพยักหน้า กิดเดียนพาเธอขึ้นไปที่ชั้นหก

ทันทีที่ทั้งสองมาถึงโรงน้ำชา พวกเขาผลักประตูไปที่ห้องเพียง ถึงรู้ว่าไม่ใช่แค่โจเอลและโอเวนที่อยู่ที่นั่น ลีออน กริฟฟินก็อยู่ด้วย

เนลล์รู้สึกงุนงงกับการปรากฏตัวของลีออน เธอร้องออกมา เหรอ? ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”

ไม่มีใครรู้ว่าเธอรู้จักกับลีออนมากแค่ไหน

เขาเป็นไอดอลของเธอ และแม้กระทั่งท่านผู้หญิงกริฟฟินก็เป็นแฟนตัวยงของเขา

เธอได้รู้จักท่านผู้หญิงกริฟฟินผ่านงานแฟนมีตติ้งครั้งหนึ่งของเขา

ลีออนเงยหน้าขึ้นและมองมาที่เธอ ดวงตาของเขาพร่ามัวและไม่พูดไม่จา

เขาพยายามที่ส่งยิ้มเล็ก ๆ ให้เธอ “คุณนายลีย์ ชื่อเสียงของคุณเป็นที่เลื่องลือมาก ในที่สุดเราก็ได้พบกัน”

โจเอลดุเขาว่า “เฮ้ ทำไมนายต้องทำเหมือนว่าเราเป็นคนแปลกหน้ากันด้วย? นายโตมากับพวกเรา นายเรียกว่าพี่รองตลอดไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้นายถึงเรียกเธอว่าคุณนายลีย์? เรียกเธอว่าพี่สะใภ้คนรอง!”

ลีออนยังคงนิ่งเงียบ

กิดเดียนไม่พูดอะไร ในขณะที่ช่วยพาเนลล์เดินไปที่เก้าอี้แล้วดึงออกมาให้เธอนั่ง

บางสิ่งในดวงตาของลีออนเปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นฉากรักนี้ปรากฏต่อหน้าเขา

“พี่รอง ลีออนเพิ่งโดนทิ้งมา เร็ว ๆ มาช่วยผมปลอบใจเขาที ผมรู้สึกรำคาญที่ต้องมาจัดการกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของพวกเขาอีก”

เนลล์ตกใจ เธอแปลกใจเล็กน้อยกับข่าวนี้

คนรักของลีออนทิ้งเขาเหรอ?

มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่?

ไม่ไม่ นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเขามีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่?

โจเอลยิ้ม เมื่อเห็นท่าทางที่มึนงงของเนลล์ “พี่เนลล์ พี่ไม่รู้เหรอ? พี่อยู่ในแวดวงเดียวกับพวกเรานะ!”

เนลล์ส่ายหัว

ยกโทษให้เธอเถอะ เธอยุ่งเกินกว่าจะว่างอ่านข่าวซุบซิบได้ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าเขากำลังมีความรัก?

“ไอ้แก่ลีออนมันมีเพื่อนสมัยมัธยมที่มันคบด้วยมานานกว่าสิบปี เธอไม่ต้องการแต่งงานกับเขา ไอ้ตาแก่ผู้นี้รู้ดีว่าต้องเป็นเธอมาตลอด แต่เธอก็ทิ้งให้มันไปแต่งงานกับผู้ชายที่ต่างประเทศ พี่ไม่คิดว่ามันแปลกจริง ๆ เหรอ?”

เนลล์อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

เธอไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น

เมื่อเธอหันไปหาลีออน เธอก็พบว่าเขานั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของโซฟา ใบหน้าที่สง่างามและเรียบเนียนของเขาหายไปแล้ว มีหนวดเคราเริ่มงอกออกมาที่คางของเขา

รูปลักษณ์ของเขาในตอนนี้บอกได้เลยว่าเป็นการแบ่งเขตความยุ่งเหยิงของการศิลปินที่อาศัยรูปลักษณ์ที่ดีในการทำงานหาเลี้ยงชีพ

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?”

ลีออนเหลือบมองเธอแต่ไม่ได้พูดอะไร

นี่คือผู้ชายที่เพิ่งสูญเสียคนรักไป เขาขอให้พี่น้องออกไปเพราะเขาต้องการดื่มด่ำความเศร้าและความรู้สึกที่ว่างเปล่าของเขา

น่าเสียดายที่ลีออนแพ้แอลกอฮอล์ ดังนั้นเขาจึงดื่มได้เพียงแค่ชาเท่านั้น ไม่ใช่ดื่มเบียร์

เขาอารมณ์เสียเล็กน้อยกับโจเอล เมื่อพวกเขาอยู่ที่บาร์ เขาบอกว่าเขาอยู่ที่นั่นเพื่อต้องการจะระบายกับเขา แต่ลีออนเห็นว่าโจเอลแค่อยากสนุก

ตอนนี้เขาอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิมที่โจเอลพาคนจำนวนมากมาที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยานว่าเขาดูสิ้นหวังแค่ไหน