ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 502 อดีตที่ต้องขัดเกลา

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 502 อดีตที่ต้องขัดเกลา

ในตอนนั้นทันทีที่โจเอลเห็นซูซาน เขามีความคิดที่จะขอให้เธอพาเขาขึ้นไปด้านบนเพื่อเจอลูซี่

เธอปฏิเสธอย่างทันทีโดยไม่ทันได้คิดด้วยซ้ำ เมื่อโจเอลถามเธอ

ไม่ว่าโจเอลจะพูดอย่างไร ไม่ว่าเขาจะกดดันเธอมากแค่ไหน ซูซานก็ส่ายหัวและยืนยันว่าเธอจะไม่ทรยศลูซี่อย่างแน่นอน

ในท้ายที่สุด โจเอลรู้สึกโกรธ และเลือกที่จะข่มขู่ครอบครัวของซูซานแทน

อย่างที่ลูซี่คิด ถ้าซูซานกล้าที่จะปฏิเสธโจเอล เขาจะทำอย่างที่เขาพูดแน่นอน

แต่นั่นก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

ซูซานไม่ได้วางแผนที่จะเชื่อใจกับสิ่งนั้น ดังนั้นลูซี่ไม่ได้ตั้งใจจะถามอะไรอีก

เธอรู้ผลลัพท์อยู่แล้ว

ไม่มีอะไรที่สำคัญไปกว่านั้น

เมื่อนึกถึงถึงสิ่งนี้ ลูซี่ก็ไม่เครียดเหมือนเมื่อก่อน และในตอนนี้เธอก็ดูผ่อนคลาย

และผลที่ตามมานั้นทำให้ลูซี่เริ่มรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

เธอก็นอนหลับไปอีกครั้ง

ซูซานรู้ว่าลูซี่จำเป็นต้องพักผ่อนในตอนนี้ เธอเห็นความเหนื่อยล้าจากลูซี่ได้อย่างชัดเจน

จริง ๆ แล้ว คนที่ป่วยหนักจะยังมีกำลังใจที่ดีได้อย่างไร หลังจากที่เจอกับเหตุการณ์ที่รุนแรงเช่นนี้และร้องไห้เป็นเวลานาน?

ซูซานรีบพูดว่า “เธอพักผ่อนซะเถอะ พี่จะกลับแล้ว”

เธอช่วยลูซี่ให้นอนลงบนเตียงหลังจากที่พูดจบ

ลูซี่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน เธอปล่อยให้ซูซานช่วยเธอและนอนลงบนเตียง

หลังจากที่ซูซานเอาผ้านวมห่มให้ลูซี่แล้ว ลูซี่ก็มองเธอด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจและหลับสนิท

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ในความฝันครั้งนี้ของลูซี่

เธอเห็นโจเอลในความฝัน

ในความฝันเธอยังอายุสิบขวบ โจเอลที่อยู่ข้าง ๆ ในอายุที่เท่ากัน

พวกเขาเล่นกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะและนอนดูดาวบนสนามหญ้า

เมื่อสิบปีที่แล้วท้องฟ้าแจ่มใส มันชัดเจนมากจนสามารถเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้ในตอนมืด

ลูซี่ยิ้มขณะมองดูเพื่อนสมัยเด็กของทั้งคู่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

เด็กชายค่อย ๆ หายไปจากข้าง ๆ หญิงสาว

หญิงสาวเติบโตขึ้น

ผู้คนมากมายร่ายล้อมรอบตัวเธอ

ตอนแรกคือพ่อเลี้ยงของเธอที่เป็นเหมือนปลิง จากนั้นเป็นเจ้านายที่เธอเคยเจอ ตามด้วยเมซ และในที่สุดโจเอลก็ปรากฏตัวอีกครั้ง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันตรงกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสิบปีที่หลังจากลูซีได้ออกจากชุมชนทหาร

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างหลังเธอและคอยมองเธออยู่ตลอดเวลา

บุคคลนั้นไม่มีรูปร่างที่เฉพาะและไม่ได้เจาะจง

มันปรากฏขึ้นอย่างคลุมเครือ

แต่เธอรู้ว่าคน ๆ นั้นกำลังมองมาที่เธอ มองดูเธอที่กำลังจะเติบโตขึ้น

ลูซี่ประหลาดใจมาก เธอไม่รู้จะพูดอะไร

เพราะตอนนี้เธออยู่ในความฝัน แม้ว่าเธออยากจะคิดอย่างอิสระ เธอก็ทำไม่ได้

เธอทำได้เพียงเดินตามความฝันนี้ไป

แม้ว่าโจเอลจะปรากฏตัวในช่วงเวลานี้ แต่เธอมักจะเดินผ่านเขาไปโดยไม่ได้สนใจ

ทั้งสองสังเกตเห็นการอยู่ของกันและกัน

แต่ลูซี่ที่อยู่ในความฝันของเธอกลับมีความรู้สึกแบบนั้นเช่นกัน…

มันเป็นความจริงที่โจเอลมองเธออยู่ แต่เธอไม่สามารถหาเขาเจอได้ ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในความฝัน

มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ แต่ลูซี่ไม่รู้ตัว

ต่อมาโจเอลก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างหน้าไม่อาย

ในความฝันเขามักจะทักทายเธอ และมองหาเธออยู่เสมอด้วยเหตุผลหลายประการ

ลูซี่มีข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะแสดงอารมณ์ของเธอออกไปอย่างไร

แต่แล้วโจเอลกับเมซก็ทะเลาะกัน

พวกเขาทะเลาะกันแรงมาก ลูซี่รู้สึกกลัวเล็กน้อย เมื่อมองดูคนบ้าสองคน

“หยุดทะเลาะกัน” เธอรีบไปหาทั้งสองคนและพยายามที่จะหยุดพวกเขา “หยุดทะเลาะกัน”

ลูซี่โบกมืออย่างสิ้นหวังโดยหวังว่าพวกเขาจะเห็นเธอ

แต่เธอมันก็ไม่ประสบความสำเร็จ

ชายทั้งสองยังคงต่อสู้กันราวกับว่าพวกเขามองไม่เห็นเธอ ลูซี่ไม่สามารถแตะต้องพวกเขาได้เลย

ลูซี่กังวลมาก

เธอเริ่มกลัวและที่จะสูญเสีย

เธอยังคงยืนอยู่ข้างพวกเขา แต่เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน

ใช่ ในที่สุดเธอก็นึกได้ว่าเธอกำลังฝัน

ทันใดนั้น โจเอลก็หยุด

ในเวลาเดียวกัน เมซก็หายตัวไป

โจเอลเดินเข้าไปหาเธอและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่แล้ว”

ลูซี่ร้องไห้ออกมาทันที “โจเอล ฉันกลัว…”

โจเอลไม่พูดอะไรอีกและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

ทันใดนั้น โจเอลก็ขมวดคิ้วและปล่อยเธอไป เขาเอามือแตะหน้าอกและคุกเข่าลงกับพื้น

ลูซี่รู้สึกสับสน “โจเอล…”

เขาดูไม่ดีเลยและเขาก็ค่อย ๆ หายไป

ลูซี่ร้องออกมาอย่างกังวล “โจเอล อย่าไป อย่าไป!”

แต่โจเอลก็ค่อย ๆ หายไป

“โจเอล!” ลูซี่อดไม่ได้ที่จะตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจอย่างกะทันหัน

เธอพบว่าเมซอยู่ข้าง ๆ คอยจับมือเธอด้วยความตกใจ “ลูซี่ ผมอยู่นี่ ผมอยู่นี่แล้ว”

ลูซี่ตกตะลึง

จากนั้นเธอก็กอดตัวเองในอ้อมแขนของเมซและร้องไห้ออกมา

ลูซี่ร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วเธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้

ดวงตาของเธอมีความสับสนและมันก็ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น

ในที่สุด ลูซี่ก็มองชายตรงหน้าเธออย่างใจเย็น เธอผลักเขาออกไปและเช็ดน้ำตาของเธอ เธอพูดว่า “คุณนั่นเอง”

ร่องรอยของความเจ็บปวดผุดขึ้นในหัวใจของเมซ

เขารู้ว่าทำไมลูซี่ถึงเย็นชาในทันใด

มันเป็นเพียงความสัมพันธ์ที่อยู่ในสัญญาระหว่างพวกเขา

เธอบอกเขาตั้งแต่แรกว่าเธอไม่ได้รักเขา เธอแค่ต้องการนายทุนจากเขา

ทั้งสองอยู่ในความสัมพันธ์แบบร่วมมือและมีผลประโยชน์ร่วมกัน ใครก็ตามที่เข้าใกล้จะทำร้ายตัวเขาเอง

อย่างไรก็ตาม เขายังต้องการเข้าใกล้ลูซี่

เมซอารมณ์เสียมาก

ความเจ็บปวดในหัวใจของเขาเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่ามันทำให้หัวใจของเขาแตกสลาย

แต่เขาไม่สามารถแสดงความรักต่อลูซี่ได้

เขารู้ว่าถ้าเขาทำ เธอจะทิ้งเขาไปอย่างไม่ลังเลเลย

เมซไม่อยากให้เป็นแบบนี้

ดังนั้น เขาจึงต้องมองไปที่ลูซี่อย่างใจเย็น และแสดงความไม่สนใจของเขา

“คุณมีทางของตัวเองอยู่แล้ว” เมซยิ้มและส่ายหัว

ลูซี่มองมาที่เมซ “คุณก็รู้แล้ว นี่คือสิ่งที่เราทั้งคู่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก”

เมซพยักหน้า “ใช่ผมรู้ แค่นิดหน่อย…”

ลูซี่เลิกคิ้วขึ้น “อะไร?”

เมซไอและพยายามทำตัวลึกลับ “คุณลองพึ่งพาผมดูบ้างสิ”

ลูซี่เงียบไปครู่หนึ่ง เธอหัวเราะเบา ๆ “ถ้าเป็นคนอื่นฉันจะคิด แต่สำหรับเรา เราควรรักษาระยะห่างที่เหมาะสมและไม่ควรอยู่ใกล้กันจนเกินไป”

เมซรู้สึกอึ้งไป

เขารู้ความคิดของลูซี่ว่าทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น