ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก - บทที่ 542 อีกหนึ่งความเข้าใจผิด
ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 542 อีกหนึ่งความเข้าใจผิด
โจเอล ฟอสเตอร์ไม่รู้ว่าลูซี่ แคทซ์ จะกลับบ้านแล้วหรือยัง
ตอนที่เขาอยู่ที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เขาได้ยินหมอบอกว่าถ้าไม่มีปัญหาอะไร เธอสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในวันนั้น
ก่อนออกจากโรงพยาบาล เขาถามหมอเกี่ยวกับอาการของลูซี่ ซึ่งหมอบอกว่าอาการบาดเจ็บของเธอไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วง
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้โจเอลออกจากโรงพยาบาลมาได้อย่างสบายใจ ถ้าไม่อย่างนั้น เขาจะทิ้ง ลูซี่ไว้ตามลำพังได้อย่างไร
โจเอลคิดกับตัวเองว่าเขาต้องถามลูซี่แบบตัวต่อตัวให้ได้
ในเวลาค่ำแบบนี้ ชายคนนั้นน่าจะออกจากบ้านของลูซี่ไปแล้ว ถ้าเขายังอยู่ที่นั่นอยู่ในชั่วโมงแบบนี้ ก็คงจะน่าสงสัยน่าดู
โจเอลตัดสินใจที่จะไปดูให้เห็นด้วยตาของตัวเอง
เขาต้องการถามลูซี่ว่าทำไมเธอถึงเลือกไปอยู่ในอ้อมแขนของชายอีกคนหนึ่ง ทั้งที่เธอยังมีความรู้สึกให้กับเขาอยู่
โจเอลก็อยากรู้ว่าลูซี่ทำอะไรอยู่ในคืนนี้
ผู้ชายคนนั้นตามเธอกลับบ้านหรือเปล่านะ?
แล้วความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองเป็นแบบไหนกัน?
โจเอลครุ่นคิดเล็กน้อย และตัดสินใจว่าเขาจะไปพบลูซี่
เขารีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วและไม่ได้ใส่ใจกับเวลาในตอนนี้
โจเอลสร่างเมาจากเครื่องดื่มที่เขาดื่มไปก่อนหน้านี้แล้ว
เขาต้องการแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง และไม่ต้องการให้คนขับรถหรือแม่บ้านต้องออกมารับใช้ ดังนั้นเขาจึงแต่งตัวเงียบ ๆ และเดินไปที่โรงรถ แล้วจึงขับรถไปที่บ้านของลูซี่
ในช่วงเวลานี้ โจเอลไม่เคยเหยียบเท้าเข้าบ้านของลูซี่มาก่อน เขารู้แค่เพียงที่อยู่ของเธอ
เมื่อเขากำลังจะออกไป เขาคิดว่าเขาควรทำความคุ้นเคยกับเส้นทางไว้
ไม่นานนัก โจเอลก็มาถึงบ้านของลูซี่แล้ว เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาคิดถึงลูซี่ หรือเขาแค่ต้องการคำตอบจากเธอ
โจเอลขับเร็วมากจนความเร็วเกือบเท่าการแข่งรถ
เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาดึก ทำให้ไม่ค่อยมีผู้คนหรือรถยนต์มากนัก การเดินทางของเขาจึงราบรื่น
เพียงชั่วพริบตา จอห์นก็ได้จอดรถไว้ใต้อพาร์ตเมนต์ของลูซี่แล้ว
โจเอลหยิบช่อดอกไม้สดออกจากที่นั่งผู้โดยสารขณะที่เขาลงจากรถ
เขาซื้อดอกไม้พวกนี้จากร้านดอกไม้ที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงระหว่างทางไปที่พักของลูซี่
ปัจจุบัน ผู้หญิงทุกคนชื่นชอบดอกไม้ แม้ว่าเขาจะมาที่นี่เพื่อพูดคุยทำความเข้าใจเรื่องต่าง ๆ ก็ตาม แต่อย่างไรเขาก็ควรมอบของขวัญแสนโรแมนติกให้กับเธอ
โจเอลถือดอกกุหลาบไว้ในมือ และเดินเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของลูซี่
ขณะที่เขากำลังเดินเข้าไป โจเอลเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่ทางเข้าอพาร์ตเมนต์ของเธอ
ผู้ชายคนนั้นดูคุ้น ๆ
เขาเป็นคนที่โจเอลเกือบจะต่อสู้ด้วยที่โรงพยาบาลจริง ๆ ด้วย
ทำไมชายคนนี้ถึงมาที่บ้านเธอในเวลาดึกจัง
โจเอลมองดูชายคนนั้นกำลังเดินออกจากอพาร์ตเมนต์ อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนเป็นขุ่นมึว
เขาไม่คิดว่าชายคนนั้นจะยังอยู่ที่บ้านของลูซี่ในเวลานี้ พวกเขากำลังทำอะไรกันงั้นหรือ?
โจเอลเลือกที่จะอยู่ที่จุดที่เขายืนอยู่ในตอนแรก และยืนเงียบ ๆ ข้างหลังรถของเขา
เขาจ้องมองไปทางนั้นอย่างเงียบ ๆ และพยายามประติดประต่อสถานการณ์
“ขอบคุณที่มาส่งฉันกลับบ้านคืนนี้นะคะ”
ลูซี่เดินมาส่ง เมซ สมิธที่ทางเข้าอพาร์ตเมนต์ของเธอ และขอบคุณเขา
“ไม่มีปัญหาครับ เราเป็นอะไรกันล่ะ? เป็นเพื่อนกันไง! ร่างกายของคุณยังไม่อยู่ในสภาพที่ดี คุณก็เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาในวันนี้ด้วย ดังนั้นผมควรช่วยเหลือคุณ”
เมซยิ้มให้ลูซี่แล้วพูด
“ค่ะ ดึกมากแล้ว คุณควรจะกลับไปดีกว่านะคะ”
ลูซี่เหลือบมองโทรศัพท์ของเธอก่อนจะออกจากบ้าน มันเลยเวลาห้าทุ่ม เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
ก่อนหน้านี้ เธอดูใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ดังนั้นเมซจึงกังวลและยืนกรานว่าเขาจะตามมาส่งเธอที่ห้อง และจากนั้นไม่นาน เขาก็จะกลับไป
ลูซี่ไม่สามารถรั้งเขาได้ จึงปล่อยให้เขาเข้ามาสักพัก
ที่บ้านของเธอ เมซและตัวเธอได้พูดคุยสนทนาในห้องนั่งเล่นจนพวกเขาลืมเวลา มิฉะนั้นเขาคงจะได้ถึงบ้านก่อนสามทุ่มแล้ว
นั่นคือเหตุผลที่ลูซี่รู้สึกเกรงใจ เมื่อเห็นเมซที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
วันนี้อากาศหนาว แต่เธอก็ยังปล่อยให้เขาอยู่ได้จนเวลานี้
“ไม่เป็นไร ผมขอกอดคุณก่อนออกไปได้ไหมครับ?”
เมซถามลูซี่ด้วยสีหน้าจริงจัง
ลูซี่รู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่เมซพูดขึ้น
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเมซถึงพูดอะไรแบบนี้ออกแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เนื่องจากวันนี้เธอก็กอดเขาไว้ก่อนหน้านี้แล้วด้วย ลูซี่เลยรู้สึกตื่นตระหนกอย่างกะทันหัน
“ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ?”
เมซเห็นปฏิกิริยาของลูซี่จึงหัวเราะออกมาดัง ๆ
“ผมแค่อยากจะกอดคุณแบบที่เพื่อนเขากอดกัน อย่าคิดมาก ผมไม่เหมือนกับผู้ชายที่เจอวันนี้นะ”
เมซกลัวว่าลูซี่จะคิดเรื่องนี้มากเกินไปเลยรีบอธิบาย
แม้ว่าเขาจะรู้สึกอยากกอดลูซี่ ที่ไม่เคยบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ลึก ๆ ในใจของเมซ เขาเข้าใจดีว่าเขาไม่เคยต้องการให้เกิดเรื่อยุ่งยากใจระหว่างพวกเขากับเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น เขาเพียงต้องการยืนเคียงข้างลูซี่อย่างเงียบ ๆ แบบที่เพื่อนจะทำได้ และจะไม่ปล่อยให้เธอต้องเจ็บปวด เขาไม่ควรจะเร่งอะไร ถ้าหากพวกเขาต้องการที่จะอยู่ด้วยกัน
เมซเต็มใจที่จะรอวันที่ลูซี่ยอมรับเขาเข้าไปในใจของเธอ นอกจากนี้ยังมีสัญญาระหว่างพวกเขา ดังนั้นลูซี่จะไม่หนีไปไหน
นี่คือสิ่งที่เมซมั่นใจ
“คุณยังไม่เต็มใจที่จะกอดผมอีกเหรอ? ฟังนะ แขนของผมล้ากับการยื่นอยู่ท่านี้มานานแล้วนะ!”
เมซเห็นความลังเลของลูซี่เลยตั้งใจทำให้ดูเป็นเรื่องตลก
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะกอดคุณ”
เธอทำให้เขาลำบากทั้งวันและเมซก็ช่วยเธอมามาก กอดก็ไม่ควรจะเป็นเรื่องใหญ่
ลูซี่เดินเข้าไปในอ้อมแขนที่เปิดกว้างเมซ
ทั้งสองกอดกันครู่หนึ่งแล้วจึงปล่อย
“เอาล่ะ ผมกลับบ้านได้แล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะ โทรหาผมถ้าคุณรู้สึกไม่สบายใจล่ะ!”
เมซเงยหน้าขึ้น และเห็นว่าเศษฝุ่นอยู่บนหน้าผากของลูซี่ เขาจึงเป่ามันออกเบาๆ
จากมุมที่โจเอลยืนอยู่ เขาเห็นเมซและลูซี่โอบกอดกันแน่น เมซยังจูบที่หน้าผากของเธออีกด้วย
